Larbi Zekkal: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

L'Honneur de la tribu

1993 | Drama, Komedie

Algerije​/​​Frankrijk 1993. Drama van Mahmoud Zemmouri. Met o.a. Saïd Amadis, Magid Bouali, Marianne Caron, Djamel Dekkar en Edith Develeyne.

De stad Zitouna in Algerije heeft door het koloniale tijdperk zijn identiteit verloren. Omar el Mabrouk (Amadis) en Ourida (Kervoas) zijn er opgegroeid toen Algerije nog uit Franse departementen bestond en het vreemdelingenlegioen er gelegerd was. De strijd om de onafhankelijkheid van Frankrijk was in 1954 losgebrand. Omar doodt Paulo (Bellanti), een legionair, en moet onderduiken. Na de onafhankelijkheid van 1963 komt hij weer boven water en vertegenwoordigt het FLN, dat de sympathie van velen genoot. Helaas heeft de FLN haar beloftes nooit waargemaakt en is deze revolutionaire partij een oligarchie geworden, waar de corruptie hoogtij vierde. Dat duurde langer dan de bezetting van de Fransen. Het gekleurde scenario van regisseur Zemmouri is gebaseerd op de roman van Rachid Mimouni. Het camerawerk is van Mustafa Ben Mihoub. De film is interessant voor kijkers, die inzicht willen verkrijgen in een stukje Algerijnse geschiedenis. Tot stand gekomen met diverse culturele subsidies van de Franse overheid.

De Hollywood à Tamanrasset

1990 | Komedie

Frankrijk​/​​Algerije 1990. Komedie van Mahmoud Zemmouri. Met o.a. Mustapha El Anka, Mostefa Stiti, Larbi Zekkal, Driss Jahoui en Arezhi Nebti.

De Hollywood-mythe, in die zin dat de diverse personages Colombo, Barretta, Sue Ellen, Clint Eastwood, Rambo of Bud Spencer heten. In werkelijkheid niets anders dan een klucht, waarin de schade aan de kaak wordt gesteld, die de tv-zenders met hun overheersende verbeeldingskracht aanrichten in het menselijk brein, dat van zijn inhoud wordt ontdaan. Een meedogenloze aanval op deze subcultuur. De humormachine werkt niet altijd goed en de grappen zijn niet allemaal even leuk, maar in grote lijnen bereikt de regisseur-schrijver zijn doel. Camerawerk van Mustapha Belmihoub.

Ali au pays des mirages

1979 | Misdaad

Algerije 1979. Misdaad van Ahmed Rachedi. Met o.a. Larbi Zekkal, Djelloul Beghoura, Said Hilmi, Ahmed Senoussi en Mustapha Kateb.

De jonge immigrant Ali is kraanmachinist van beroep en bekijkt Frankrijk vanuit de hoogte met een verrekijker. Op een ochtend is hij er machteloos getuige van hoe in de verte een oude man een doodsstrijd voert. Door een bijzondere wending van de situatie wordt hij vervolgens beschuldigd van moord! Te bijzonder en daarom nauwelijks te geloven. Bovendien was het een zeer slecht idee het verhaal in Frankrijk te plaatsen en niet in de Algerijnse haven waar de produktie gedraaid is. De film verliest zo het laatste beetje geloofwaardigheid. Zeer somber en zeer zwart-wit. Het verhaal verloopt zo traag dat de film UNE SI LONGUE ABSENCE van Henri Colpi hiermee vergeleken een western lijkt! Slaapverwekkend vanwege de lengte.

Vent du sud

1975 | Drama

Algerije 1975. Drama van Slim Riad. Met o.a. Keltoum, Nawal Zaatar, Boualem Bennani, Larbi Zekkal en El Hadj Chérif.

Jonge studente uit Algiers brengt haar vakantie door bij haar vader, een rijke grootgrondbezitter, die haar wil uithuwelijken aan een rijk iemand uit streek en haar daarbij, volgens de feodale traditie, niet naar haar mening vraagt. Ze wil niet en vlucht. Een herder vindt haar gewond in de bergen en ontfermt zich over haar, samen met zijn moeder. In ruil daarvoor opent de studente hem de ogen voor zijn situatie en voor de zegeningen van de agrarische revolutie, waarna ze samen op pad gaan. Het scenario kunnen we beter buiten beschouwing laten: de film is een opdrachtfilm. Riad moet naar andermans pijpen dansen en krijgt niet de kans zijn talent te gebruiken. Verder zit de film vol langdradigheden en dodelijk vermoeiende teksten. De verschillende sociale milieus worden echter heel levensecht afgeschilderd, en de acteurs leveren een prima prestatie.

Ettarfa

1972 | Familiefilm, Historische film

Algerije 1972. Familiefilm van Hachemi Chérif. Met o.a. Larbi Zekkal, Abdelkader Allouia, Achour Ouraïs en Azzedine Medjoubi.

Het lijkt alsof het de bedoeling was van de regisseur om de geschiedenis van Algerije te herontdekken en door de ogen van kinderen te bekijken. We volgen de strijd van de boeren voor, tijdens en na de bevrijdingsoorlog, waarbij objectiviteit ver te zoeken is. Vervolgens krijgen we een dosis prekerige kritiek over ons heen over de verderfelijke rol van (wie anders?) de grootgrondbezitters. Zeer onsamenhangende propagandafilm, maar is deze kopie wel compleet? Bovendien (kinderen houden nu eenmaal meer van zwart-wit) heeft dit gelegenheidsprodukt zijn beste tijd gehad.