Bianca Galvan: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

La morte di una strega

1995 | Thriller

Italië 1995. Thriller van Cinzia Torrini. Met o.a. Christine Reinhart, Remo Girone, Eleonora Giorgi, Vanny Corbellini en Ida Di Benedetto.

Een persfotograaf, Giovanni Riccardi (Girone) en een vasthoudende inspecteur van politie, Caruso (Pistoia) komen beiden heel dicht bij de oplossing van de moorden - er gebeurt een tweede - maar het zou flauw zijn om te onthullen wie nu de zaak klaart. De verdachten zijn de bewoners van een ouderwets Romeins appartement.

Cronaca di un amore violato

1995 | Thriller

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Italië 1995. Thriller van Giacomo Battiato. Met o.a. Roberto Zibetti, Isabella Ferrari, Sophie Broustal, Goya Toledo en Marisa Paredes.

Luca (Zibetti) die aan de universiteit studeert, is onzeker. Uiterlijk merk je dat niet aan hem, maar zijn twijfel aan zichzelf heeft hem contactarm gemaakt en gestoord. Tegenover zijn woning is een tandartsenpraktijk waar hij de hupse assistente Valeria (Broustal) ziet. Hij heeft de wildste fantasie[KA3]en en de bizarste seksuele obssesies over haar. Hij begluurt haar en volgt haar heimelijk met zijn videocamera. Hij wordt steeds wanhopiger. Als hij ziet dat ze `s avonds haar auto niet aan de gang kan krijgen, besluipt hij haar en verkracht haar in het donker. Hij keert snel terug naar de woning en ontpopt zich even later als de barmhartige overbuur, die met haar te doen heeft. Valeria heeft hem niet herkend, is ontdaan over zijn warme gevoelens en is hem dankbaar. Terwijl Valeria het trauma over het voorval tracht te verwerken, gaat Luca gebukt onder schuldgevoelens. Als hij troost zoekt bij de oudere Lorena (Ferrari), vangt zij hem wel op, maar weigert iedere vorm van intimiteit. Nu komt de duivel pas echt los in Luca en belandt hij in een neerwaartse spiraal. Deze film gaat over de ontleding van een ongelukkige ziel en is gedaan in de vorm van een psychologische thriller. Broustal gooide later hogere ogen met vergelijkbare rollen in haar eigen land in sterkere films. Het magere scenario van regisseur Battiato en Graziano Diana naar de feministische roman van Anna Maria Pellegrino is behoorlijk traag. Het camerawerk is van Roberto Forza.

80mq - Ottanta metri quadri

1993 | Drama

Italië 1993. Drama van Ignazio Agosta en Cecilia Calvi. Met o.a. Isa Barzizza, Anna Bonaiuto, Renato Carpentieri, Stefano Dionisio en Isabella Ferrari.

Vijf verhalen van vijf debuterende regisseurs met één gemeenschappelijk thema; de aanpassing aan de omgeving. Vijf huizen, vijf echtparen en de alledaagse hel van echtgenoten en echtgenotes, moeders en kinderen, minnaars en verloofden, die met elkaar strijden en debatteren over het tevergeefs zoeken naar een uitweg uit de ellendige werkelijkheid van het Italië in de jaren rond 1990. De beste episode is die van D'Ascanio, waarin Scarpati eindeloze strijd voert met zijn vrouw en tegen zijn manie om het huis schoon te maken. Opmerkelijk is ook Calvi's oedipale gastronomische duel tussen Barzizza en Haber. Het thema van Agosta gaat over de onplezierige gewoonte van een stel tijdens een lange benauwde middag. Het verhaal van regisseur Dido Castelli gaat over de stroom van gevoelens en onzekerheden van het hart. Luca Manfredi's deel gaat over de midlife-crisis. Globaal genomen gaat de film over communicatieproblemen.

Jo

1991 | Romantiek, Drama

Italië​/​​Frankrijk 1991. Romantiek van Philippe Monnier. Met o.a. Corinne Touzet, Giuliano Gemma, Marc de Jonge, Daniela Poggi en Matteo Mobilia.

Driedelige mini-serie over het bewogen leven van Touzet, een in Parijs en in Rome woonachtig internationaal bekend topmodel. Zij trouwt met advocaat Gemma, nadat diens vrouw dodelijk is verongelukt, maar verzwijgt dat zij ooit een verhouding heeft gehad met zijn oom Rimbaud. Als zij van Gemma zwanger is, laat hij haar zitten voor Poggi. Rijkelijk volgeplakt met lange hartverscheurende scènes. Gianfranco Clerci en Vincenzo Mannino bewerkten de driestuiversroman van Maria Venturi, de Italiaanse Barbara Cartland, tot scenario. Voorzien van alle clichés uit de boeketreeks, en verder alle andere denkbare standaardingrediënten. Bij voormalig filmregisseur Monnier is al twintig jaar elke vorm van ambitie zoek. Alleen geschikt voor nachtwakers. Achter de camera stond Roberto Venturi.