Agnès Garreau

Docteur Sylvestre : Le choix d'une vie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1996. Drama van Dominique Tabuteau. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Isabelle Renauld, Sarah-Laure Estragnat en Alexandra Zloto.

Pigeon volé

Frankrijk 1995. Drama van Mehdi Charef. Met o.a. Philippe Léotard, Amandine Boyadjian, Christiane Cohendy, Agnès Garreau en Marianne Epin.

Léotard was ooit een succesrijke clown, maar nu hij ouder wordt tracht hij wat geld te verdienen op de markt van Marseille als vuurspuwer. Wanneer hij na een trieste voorstelling zijn boeltje bijeenraapt wordt hij geobserveerd door een kleine jongen, Boyadjian. Deze wijkt niet meer van zijn zijde, ook niet wanneer de oude man zijn zwijgzame metgezel wil afzetten aan de school waarvan het adres in zijn vest genaaid is. Een jongen die nog alles van het leven te verwachten heeft, maar die weinig hoop koestert in de toekomst en een man wiens leven naar zijn einde loopt en die op een rijk verleden kan terugblikken, helpen elkaar aan nieuwe levenslust. Léotard is schitterend in zijn rol en de kleine Boyadjian is hartveroverend. Het scenario van Charef zelf is niet steeds even boeiend, maar laat een goede indruk na. Fotografie van Romain Winding. Formaat 16/9.

Les cinq dernières minutes : L'assassin fait du cinéma

Frankrijk 1994. Misdaad van Gérard Vergez. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Nelly Borgeaud, Marie Bariller en Mario Luraschi.

Nabij het bos van Senlis wordt een misdaadfilm opgenomen. Commissaris Massard (Santini) en zijn trouwe partner (Hoden) zijn als experts in de criminilogie uitgenodigd om op te treden als adviseurs. Iedereen siddert voor de ster van de film Marika (Bariller), en niemand durft in te gaan tegen haar besluit een gevaarlijke stunt op een paard zelf uit te voeren. De stunt mislukt en de ster maakt een dodelijke val. Iedereen is ervan overtuigd dat het een ongeval was, behalve Massard, die aan moord denkt. Goed gemaakte routine-detective op basis van een weinig geïnspireerd scenario van Vergez zelf. Op de vertolking is, zoals steeds in deze serie, weinig aan te merken. Vergez speelt zelf de regisseur van de film in de film. Goed camerawerk van Jean-Claude Saillier.

Le droit à l'oubli

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Drama van Gérard Vergez. Met o.a. Stéphane Audran, Isabelle Pasco, Chantal Liennel, Pierre Trapet en Jacques Zabor.

Bovenop een klif staan twee identieke huisjes. Het ene wordt bewoond door de succesvolle schrijfster Audran, het andere staat leeg en wordt in het dorp 'het spookhuis' genoemd. Hier speelde zich tien jaar geleden een drama af: de eigenaar werd gedood door zijn zeventienjarige dochter Pasco. Op een avond ziet Audran dat er licht brandt in het huis. Pasco heeft haar straf uitgezeten en is teruggekeerd. Audran probeert uit te zoeken wat er precies gebeurd is destijds, terwijl Pasco het verleden wil vergeten. Zwak gestructureerde film noir die profiteert van het schitterende spel van de twee hoofdrollen. In het scenario van Vergez, Huguette Debaisieux, Chantal de Rudder en Eric-Emmanuel Schmitt zit echter te weinig mysterie om te blijven boeien. Mooie fotografie van André Diot.

L'instit: Tu m'avais promis...

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Drama van Michel Favart. Met o.a. Gérard Klein, Cathérine Aymerie, Victor Moati, Isabelle Renauld en Romain Deroo.

Klein is aangetrokken als leraar in een streek die zwaar getroffen is door de werkloosheid. Dit probleem uit zich ook in de klas, waar een grote kloof is tussen kinderen met werkende en werkloze ouders. De kleine Moati, wiens moeder werkloos is, heeft zijn karatelessen moeten opgeven en hij heeft geen geld om een warme maaltijd in de schoolkantine te kopen. Uit wanhoop gaat zijn moeder eerst bedelen, dan zelfs stelen. Klein neemt de zaak erg ter harte. Sentimenteel melo komt niet overtuigend over, maar het beeld dat van het dorpsleven is indrukwekkend realistisch. Stroperig scenario van Pierre Paquet, in beeld gebracht door Jean Rozenbaum.

Julie Lescaut : Harcèlements

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Caroline Huppert. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouff, Blanchette Brunoy en Alexis Desseaux.

Een jong verkoopstertje van een grote supermarkt pleegt zelfmoord. Bij justitie is men niet ge[KA3]interesseerd en op het politiebureau wil men het dossier in het archief opbergen. Julie Lescaut (Genest) is er niet gelukkig mee, want volgens haar moet er meer achter zitten. Er vallen nog meer doden: de directeur van het bedrijf wordt met een kogel in het hoofd op de parkeerplaats aangetroffen. Vervolgens vindt men het ontzielde lichaam van de onderdirecteur. Dan dient een medewerkster van hetzelfde bedrijf een klacht in wegens ongewenste intimiteiten op het werk. Lescaut krijgt haar zin. Er wordt een onderzoek ingesteld, maar `niets gehoord, niets gezien en zwijgen` blijkt het motto te zijn van de overige werknemers. De pittige commissaris mag - als vrouw (...) - haar tanden zetten in een zaak die in een tv-film voor het grote publiek eindelijk eens uit de taboesfeer gehaald wordt: vrouwen die op het werk seksueel worden lastig gevallen en geterroriseerd. Het geheel wordt zelfs redelijk interessant uitgewerkt in het scenario van Dominique Lancelot en Alexis Lecaye. Voor de fotografie werd beroep gedaan op Charlie Gaëta.

La famille Fontaine

Frankrijk 1990. Jean-Jacques Goron. Met o.a. Lucien Jérôme, Agnès Garreau, Valérie Siclay, Ludivine Sagnier en Anne Huart.

Het leven van dag tot dag van een `moderne dynamische` (sic) familie, die maar in [KA1]e[KA1]en ding afwijkt van het normale, namelijk dat er vijf kinderen zijn, vandaag de dag niet gebruikelijk onder de Fransen. Voor de rest een reeks clich[KA1]e`s, nietszeggendheden, zeldzaam flauwe dialogen, en met de regie is het al niet beter gesteld. Wat betreft de humor en de spot van de buren, die komt ook helemaal niet over. Een portret van vreselijk doorsnee (?) Fransen voor vreselijk gemiddelde Franse lelevisiekijkers. Of is dit soms een publiciteitscampagne van maar liefst 600 minuten om het geboortecijfer omhoog te brengen?

La vie Nathalie

Frankrijk 1989. Komedie van Pierre Goutas. Met o.a. Florence Rouge, Agnès Garreau, Yan Brian, Yannick Soulier en Olivier Peigne.

Filmcyclus naar een scenario van Alain Bonnot en Jacques Espagne. In grote lijnen: de moderne en zelfbewuste Nathalie (Rouge) is leerlinge aan het lyceum van Versailles. Dansen is haar lust en haar leven en zij hoopt met de hulp van haar grootmoeder ballerina te worden. Nadat ze heel wat obstakels, valstrikken, ongelukken en avonturen overleefd heeft, bereikt ze - hoe kan het ook anders - haar doel. In deze draak is alles terug te vinden: melodrama, realisme, een vleugje geweld, heel wat bloemetjesromantiek, enz... Wellicht verteerbaar in hapjes van 25m, maar nogal schraperig uitgevoerd, met even onbekende als ongelijkwaardige acteurs.

Bras de fer

Frankrijk 1985. Oorlogsfilm van Gérard Vergez. Met o.a. Bernard Giraudeau, Christophe Malavoy, Ángela Molina, François Lalande en Thierry Ravel.

Pierre Wagnies ontdekt dat zijn chef, Delancourt, niemand minder is dan een oude vriend die met Camille getrouwd is, op wie hij destijds ook verliefd was. Delancourt blijkt overigens te werken voor de Britse geheime dienst. Ondanks hun tegengestelde belangen lijdt hun vriendschap er niet onder. Complexe intrige, verwarrend, de vertolking is niet altijd even gelijkmatig. Mathieu Carrière is bovendien niet overtuigend als Duitse officier. Niet goed afgewerkt, maar grotendeels interessant.

La tête dans le sac

Frankrijk 1984. Gérard Lauzier. Met o.a. Guy Marchand, Marisa Berenson, Fanny Bastien, Patrick Bruel en Agnès Garreau.

De dynamische, gezonde vijftigjarige zakenman Romain, is tot nog toe succesvol geweest maar gaat door een hel waarin cynische en berekenende vrouwen, een homoseksueel en een boef een rol spelen. Wanneer hij schoon schip maakt, raakt hij verzeild in het net van een avonturierster die op het goede tijdstip wacht. Lauziers eigen stripverhaal, dus sarcastisch, wreed en spannend, maar even haatdragend als menslievend jegens vrouwen. Geforceerd en pathetisch. De intrige is wat meer solide en dat zal wel het resultaat zijn van de medewerking van Molinaro, de co-bewerker en een vakman.

Les cavaliers de l'orage

Joegoslavië​/​​Frankrijk 1983. Avonturenfilm van Gérard Vergez. Met o.a. Marlène Jobert, Gérard Klein, Vittorio Mezzogiorno, Wadeck Stanczak en Hanns Zischler.

Twee broers uit de provincie worden tijdens WO I rivalen in de liefde om een vrouwelijke militaire arts. Als de een gevangen wordt gezet vanwege socialistische sympathieën, helpt de ander hem toch ontsnappen, waarna de vete weer even fel oplaait. Hoewel het budget soms zichtbaar ontoereikend is, doet de film een loffelijke poging tot een romantische en epische spankracht. De tegendraadse rolbezetting is verfrissend, maar de regie is niet steeds sterk genoeg om de onervarenheid van sommige acteurs te compenseren. De onmodieuze stof - naar een roman van Jean Giono door de regisseur tot scenario bewerkt - en de aanpak houden de aandacht niettemin vast.

Vendredi ou la vie sauvage

Frankrijk 1981. Familiefilm van Gérard Vergez. Met o.a. Michael York, Roger Blin, Robert Rimbaud, Gene Anthony Ray en Adrian Brine.

Een vrije bewerking naar het meesterwerk [KL]Robinson Cruso[KA3]e[KLE] van Daniel Defoe (1719) waarvoor mede de gelijknamige roman, geschreven voor de niet allerkleinsten, van Michel Tournier model stond. De ex-cineast Vergez, die zijn talent wijdde aan commerci[KA3]ele mislukkingen, slaagt erin een behoorlijke, soms expressionistische (de hallucinaties van Robinson aan het begin van de film) regie af te leveren, waarbij hij de acteurs (vooral York als Robinson en Ray als vrijdag) en de landschappen optimaal benut. Doet zeker niet de adembenemende film ROBINSON CRUSOE van Bu[KA6]nuel (1952) vergeten, maar is van begin tot eind leuk, zowel voor volwassenen als voor jongeren, alhoewel sommige scènes een traumatiserende uitwerking op al te jeugdige kijkers kunnen hebben.