Laurent Petitgand: muziek.
Er zijn 11 films gevonden.

The Salt of the Earth

2014 | Documentaire

Frankrijk​/​​Brazilië​/​​Italië 2014. Documentaire van Wim Wenders en Juliano Ribeiro Salgado.

Fraai vormgegeven documentaire over Braziliaanse sociaal fotograaf Sebastião Salgado, die wereldberoemd werd met omvangrijke projecten als Workers en Migrations. In de documentaire zien we Salgado, die zelf alleen in zwart-wit fotografeerde, afwisselend in kleur en zwart-wit. In kleur wanneer hij voor zijn nieuwste fotoproject Genesis de wereld over reist en wordt gefilmd door zoon Juliano. In zwart-wit wanneer hij tegen Wenders vertelt over zijn eerdere werk, waarin vooral het menselijk lijden centraal staat. Salgado kon die ellende op zeker moment niet langer aanzien en zocht troost in de natuur. Voor Genesis fotografeerde hij louter ongerepte natuur.

Les déferlantes

2013 | Drama

Frankrijk 2013. Drama van Éléonore Faucher. Met o.a. Sylvie Testud, Bruno Todeschini en Daniel Duval.

Na Brodeuses en Gamines (naar het autobiografische boek van Sylvie Testud) continueert Faucher het thema getroebleerde vrouwen en werkt opnieuw met Testud. Zij vertolkt de ornithologe Louise, die naar het afgelegen La Hague in Noord-Frankrijk is gekomen om na de dood van haar geliefde alleen te zijn. Niettemin kruist de zwijgzame jonge vrouw het pad van een arts met een verleden, een oude dame en een vuurtorenwachter. Indringende, sterk geacteerde adaptatie van de bekroonde rouwverwerkingsroman van deeltijd-lerares Claudie Gallay. Cameravrouw Faucher liet de (fraaie) fotografie over aan Pierric Gantelmi d'Ille.

12 ans d'âge

2013 | Komedie

Frankrijk 2013. Komedie van Frédéric Proust. Met o.a. François Berléand, Patrick Chesnais, Anne Consigny en Florence Thomassin.

Onafscheidelijke Charles (Berléand) en Pierrot (Chesnais) gaan een gouden tijd tegemoet. Charles gaat met pensioen en dat betekent: nog meer tijd om met elkaar rond te hangen. Anderen kunnen hun bezigheden kinderachtig, puberaal of zelfs horkerig vinden, zelf hebben de krasse knarren een hoop schik. Lichtvoetig speelfilmdebuut van televisieschrijver Proust, waarin de vrouwelijke bijrollen er wat bekaaid afkomen, heeft zowel melige als geestige momenten maar onderstreept bovenal de waarde van hechte vriendschap.

Les amants naufragés

2010 | Thriller

Frankrijk 2010. Thriller van Jean-Christophe Delpias. Met o.a. Robinson Stévenin, Simon Abkarian, Jennifer Decker, Horatiu Malaele en Benoît Soles.

Haantjesjaloezie verteert voormalig automonteur Stan. Geobsedeerd door de gedachte dat zijn mooie, door mannen aanbeden vrouw Mathilde een minnaar heeft, is de schrijver met faalangst vastbesloten om zijn veronderstelde rivaal te vermoorden. Alleen moet hij nog even diens identiteit uitvissen. Paranoia alom in deze voor televisie op - jawel - 35mm-film gedraaide, geactualiseerde romanadaptatie naar de ijzige Boileau-Narcejac-psychothriller Les veufs uit 1970. Stévenin heeft zowel het robuuste spel als de beeldhouwkop geërfd van acterende vader Jean-François. Geproduceerd door Robert Guédiguians Agat Films, gedraaid in en om Marseille.

Gamines

2009 | Drama

Frankrijk 2009. Drama van Éléonore Faucher. Met o.a. Sylvie Testud, Amira Casar, Jean-Pierre Martins, Lubna Azabal en Sophie Guillemin.

Dertiger en actrice Sybille (Testud) heeft als enige van drie zussen blonde haren. Dezelfde kleur als haar vader, de grote afwezige over wie in het bijzijn van Italiaanse moeder Anna (Casar) nooit gesproken mag worden op straffe van een woede-uitbarsting. Bij Sybilles terugkeer naar haar geboortestad Lyon kruist ze onverwacht de schim die ze slechts kent van een oude foto. Fijne acteursfilm naar Testuds derde, autobiografische boek. Dankbaarste rollen zijn voor Casar als zelfredzame moeder, Testud zelf en Zoé Duthion, die Sybille als rebels meisje speelt.

Le mas Théotime

1995 | Familiefilm, Drama

Frankrijk 1995. Familiefilm van Philomène Esposito en Philomène Espositio. Met o.a. Jean-Claude Adelin, Florence Thomassin, Michel Galabru, Raoul Billerey en Vittoria Scognamiglio.

De dertig-jarige Pascal (Adelin) is een discrete, ingetogen wijnbouwer, die woont en werkt op zijn landgoed Th[KA1]eotime in de Provence. De landerijen van zijn neef Clodius (Galabru) grenzen aan het zijne. Clodius is in alles het tegengestelde van Pascal: nors, zwijgzaam en haatdragend. Beide mannen kunnen elkaar niet luchten of zien. De emoties laaien hoog op wanneer Pascals nicht Genevi[KA2]eve (Thomassin) zich na jaren van afwezigheid op diens eigendom komt vestigen. Een Provençaalse familie raakt op wrede wijze verdeeld in een beklemmend boerendrama. Goed spel en knap opgebouwde sfeer. Regisseur Esposito bewerkte samen met Jacques Forgeas de streekroman van Henri Bosco tot scenario. Dit prachtige gebied is schitterend vastgelegd op de gevoelige laag door cameraman Emmanuel Machuel.

Gaffe Loulou !

1995 | Komedie, Drama, Misdaad

Frankrijk 1995. Komedie van Philippe Niang. Met o.a. Patrick Catalifo, Chick Ortega, Michel Jonasz, Yvon Back en Thiam.

Als kind werd Loulou (Ortega) blind toen hij samen met zijn broer G[KA1]erard (Catalifo) een zelf in elkaar geknutselde raket wou afvuren. Twintig jaar later bevinden beide broers, die nog steeds onafscheidelijk zijn, zich in de marginaliteit. Ze wonen in een oude caravan en komen aan de kost met de verkoop van illegaal geschoten eenden. Dan op een dag ontdekt Loulou dat hij een speciale gave heeft: hij kan geld opsporen aan de hand van de geur. G[KA1]erard vat onmiddellijk een plannetje op: Loulou zal als pianostemmer zijn diensten aanbieden in de plaatselijke abdij en er het geld stelen. Wie zou er nu een blinde verdenken? Het plan lukt, maar commissaris Ventura (Jonasz), die zich in de zaak vastbijt, is een intelligente doordrijver. Eindelijk eens een warmmenselijke film waarin een gehandicapte niet als een meelijwekkende sukkel wordt uitgebeeld, maar als een geslepen (en sympathieke) misdadiger. De prestatie die Ortega neerzet is subliem en loont alleen al de moeite om te kijken. Een ontroerend beeld van twee niet alledaagse broers, gebracht met een groot gevoel voor humor. Niang bedacht het verhaal en schreef het scenario samen met Claude Bonin. Fotografie is van Dominique Bouilleret.

Al di là delle nuvole

1995 | Drama, Romantiek

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1995. Drama van Michelangelo Antonioni en Wim Wenders. Met o.a. Jeanne Moreau, Marcello Mastroianni, Jean Reno, Vincent Perez en Chiara Caselli.

De bundeling van krachten door surrealisme-grootmeesters Antonioni (L´avventura) - sinds zijn hersenbloeding in 1985 inactief - en Wenders (Der Himmel über Berlin) leverde weliswaar geen klassieker op, toch is Par-delà les nuages door zijn vorm een interessant werk. In deze vorm zijn beeld, gevoel en associatie belangrijker dan karakter en verhaal. De film is een vierluik. De gemene deler wordt gevormd door het personage van Malkovich, een regisseur die op zoek is naar materiaal voor zijn film. In vier verhalen zien we de potentiële kandidaten voor de film. Telkens gaat het om een geïdealiseerde, afstandelijke jonge vrouw en een gedesillusioneerde man die de liefde samen niet goed kunnen vinden. Veel onrealistisch gedrag en uit het raam staren van gevestigde acteurs die hun kans grepen om (nog) eens met Antonioni te werken.

In weiter Ferne, so nah!

1993 | Drama, Fantasy

Duitsland 1993. Drama van Wim Wenders. Met o.a. Otto Sander, Bruno Ganz, Peter Falk, Nastassja Kinski en Heinz Rühmann.

Als vervolg op zijn Himmel über Berlin, vertelt Wenders het verhaal van twee engelen, die in het hedendaagse Berlijn hun beschermende werk doen. Op een dag geeft een van de twee zijn eeuwige leven op en wordt mens, om het leven van een meisje te kunnen redden. Maar hij komt in verkeerd gezelschap terecht. Wenders' film bevat talrijke prachtige scènes en hij had de beschikking over uitstekende acteurs. Maar zo goed als Himmel über Berlin is hij niet, en hij is wat aan de lange kant.

Notebook On Cities And Clothes

1989 | Documentaire, Biografie

Frankrijk​/​​Duitsland 1989. Documentaire van Wim Wenders.

Overwegingen, dialogen en notities van Wenders met de Japanse mode-ontwerper Yamamoto. De modewereld vanuit een andere optiek bekeken, zoals alleen Wenders dit kan. Hij zoekt de filosofie achter de mode van Yamamoto en analyseert diens wereld. Afwisselend worden Parijs en Tokio bezocht, voor Yamamoto de belangrijkste steden. Yamamoto leeft van dag tot dag en gelooft niet meer in de toekomst. Hij heeft een speciale affiniteit met zwart. Afwisselend gebruikt Wenders beelden opgenomen in 35mm en met de videocamera. Bij dit laatste procédé zijn de mensen meer ontspannen, maar de beelden des te slechter. Wie zich thuis voelt in het universum van Wenders zal genieten, andere filmliefhebbers kunnen zich beter onthouden, te meer daar het 'Engels' dat Yamamoto uitbraakt moeilijk te volgen is. Een vermoeiende filmervaring, geschreven door Wenders, gemonteerd door Dominique Auvray en in beeld gebracht door een cameraploeg o.l.v. Robby Müller.

Carnet de notes sur vêtements et villes

1989 | Documentaire, Experimenteel

Frankrijk​/​​Duitsland 1989. Documentaire van Wim Wenders. Met o.a. Yohji Yamamoto en Wim Wenders.

De gangen van Wenders zijn altijd ondoorgrondelijk. Omdat hij zich heel goed voelde in een bepaald kledingstuk, besloot hij de ontwerper daarvan te filmen, dat wil zeggen de Japanse couturier Yamamoto. Het gaat hier evenwel niet om een documentaire maar om een experimentele cinematografische beschouwing over de keuzes waarvoor de cineast zich gesteld ziet. Daarnaast ontdekte hij een geheimzinnig en uiterst nauwkeurig fabricageproces dat, hoewel je dat niet zou verwachten, veel op het regisseren van een film lijkt. Verwarrend en poëtisch, schitterende opnamen van Tokio en Parijs en een knappe muziekkeuze.