Jacques Herlin

Le Créateur

Frankrijk 1999. Komedie van Albert Dupontel. Met o.a. Albert Dupontel, Claude Perron, Philippe Uchan, Michel Vuillermoz en Nicolas Marié.

Animals

Verenigde Staten 1997. Komedie van Michael Di Jiacomo. Met o.a. Tim Roth, Mili Avital, Rod Steiger, Mickey Rooney en John Turturro.

Henry (Roth) is zijn baantje als taxichauffeur in Manhattan meer dan beu. . Als hij dan op een avond nog eens overvallen wordt door een gladpratende bandiet (Turturro) laat hij zich door drie Franse passagiers overhalen om de boel de boel te laten en naar het zuiden te trekken. In een klein stadje vindt hij de mooiste vrouw van zijn leven (Avital) Er volgt een intrigerende zwarte komedie over engelen, demonen en varkens. Roth is schitterend als de vinnige taxichauffeur, terwijl Avital de mysterieuze charme bezit die haar extra aantrekkelijk maakt.

Les cinq dernières minutes : Mort d'un géant

Frankrijk 1995. Misdaad van Pascal Goethals. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Myriam Boyer, Roger Dumas en Daniel Langlet.

Tijdens het carnaval in Duinkerken wordt Florent Verchelle (Peyrat) doodgeschoten, vlak na het ogenblik waarop hij de bordpapieren reus Marguerite van zijn vader heeft overgenomen. Zijn vader Roger (Dumas) is directeur havenmeester en is kandidaat om gekozen te worden als parlementslid. Roger is ervan overtuigd dat hij het doelwit was van de moordenaar. Terwijl er een crisisstemming in de haven heerst, heeft Commissaris Massard (Santini) de lastige opdracht om tussen de carnavalsvierders de moordenaar op te sporen en het motief na te gaan. De kleurrijke omgeving waarin deze politiefilm zich afspeelt, is wel het meest opmerkelijke. Voor de rest hebben we alles al eerder (veel indrukwekkender) gezien in Amerikaanse films over misdaad in de dokwerkersmilieus. Het scenario is van regisseur Goethals en Michel Quint. Het camerawerk is van Serge Palatsi. Aflevering 74 nummer van totaal 81. Mono.

Anne Le Guen : Les raisons de la colère

Frankrijk 1995. Drama van Stéphane Kurc. Met o.a. Fanny Cottençon, Patrick Raynal, Dominique Sarrazin, Bruno Slagmulder en Paul Allio.

Cottençon speelt de titelpersonage, Anne Le Guen. Zij is locoburgermeester van een Franse stad. In een bepaalde wijk, waar veel werklozen en immigranten wonen, heerst grote sociale spanning. Anne heeft zich zeer ingespannen om er een cultureel jongeren centrum gevestigd te krijgen, ondanks de lankmoedige houding van de gemeenteraadsleden, die de politieke meerderheid vormen. Op de dag van de officiële opening loopt een eenvoudige tasjesroof uit de hand. Daarop verbiedt de prefect de opening. Anne maakt zich sterk op het centrum toch te laten opengaan omdat een geweldsexplosie onder de sociaal achtergestelde jongeren op ieder moment kan uitbreken. Ze ontdekt daarbij en passant ook nog even dat de burgermeester gesjoemeld heeft met de funderingen van het gebouw. Eigentijdse Franse tv- film, waarvoor je sociale problematiek in dat land wel wel moet kennen, hoewel dergelijke problemen zich in andere vormen ook in zich op eigen boedem voordoen. Het scenario is van Marie- Françoise Sepulchre en de fotgrafie werd verzorgd door Roberto Venturi.

Un cercueil pour deux

Frankrijk 1993. Film noir van Jean-Louis Fournier. Met o.a. Marc de Jonge, Cathérine Amérie, Jean-Pol Dubois, Jacques Gamblin en Michel Alban.

Een stadje in Noord-Frankrijk. Aymérie is gehuwd met de oudere, welvarende begrafenisondernemer De Jonge. Ze is niet geïnteresseerd in zijn werk en droomt van een andere toekomst. Wanneer de jonge Gamblin zich voor haar wagen gooit, kan ze hem juist ontwijken. Ze neemt hem mee naar huis en in haar groeit een plan om een nieuw leven te beginnen. Typisch Franse série-noire, goed verteld en goed gespeeld, maar erg voorspelbaar. De personages worden nogal tweedimensionaal getekend, wat het door de regisseur geschreven verhaal natuurlijk niet ten goede komt. Alledaags tv-voer, gezien en vergeten. Fotografie van Houschang Baharlou.

Terre brûlée

Frankrijk 1992. Drama van Chantal Picault. Met o.a. Thierry Frémont, Sandrine Dumas, Patrick Catalifo, Juliette Mailhe en Marie Pillet.

Na de zelfmoord van zijn moeder neemt Yves (Fr[KA1]emont) de exploitatie over van de kleine familieboerderij. Hij hoopt meer succes te hebben, maar al vlug merkt hij dat het niet eenvoudig is om zich onafhankelijk van de landbouwco[KA3]operatie op te stellen en te handhaven. Hij komt er alleen voor te staan omdat zijn mager betaalde medewerkers vertrekken om elders meer te verdienen. Dan verschijnt zijn goede vriend Raymond (Catalifo) die destijds naar Parijs was vertrokken om zijn geluk te beproeven. Raymond gaat Yves helpen, maar zijn uitgesproken mening brengt hen in moeilijkheden. Deze film over de keiharde strijd van de kleine boeren om hun bestaan, dat bedreigd wordt door de machtige landbouwondernemingen en harteloze banken is aangrijpend, en met brio gespeeld door de rolverdeling. Het scenario van Alain Riondet is realistisch en sterk. Het camerawerk is van Gilberto Azevedo.

La chasse aux doryphores

Frankrijk 1991. Daniel Petiteuenot. Met o.a. Laurence Scheffer, Richard Herlin en Jacques Herlin.

Na de zelfmoord van zijn moeder neemt Yves (Fr[KA1]emont) de exploitatie over van de kleine familieboerderij. Hij hoopt meer succes te hebben, maar al vlug merkt hij dat het niet eenvoudig is om zich onafhankelijk van de landbouwco[KA3]operatie op te stellen en te handhaven. Hij komt er alleen voor te staan omdat zijn mager betaalde medewerkers vertrekken om elders meer te verdienen. Dan verschijnt zijn goede vriend Raymond (Catalifo) die destijds naar Parijs was vertrokken om zijn geluk te beproeven. Raymond gaat Yves helpen, maar zijn uitgesproken mening brengt hen in moeilijkheden. Deze film over de keiharde strijd van de kleine boeren om hun bestaan, dat bedreigd wordt door de machtige landbouwondernemingen en harteloze banken is aangrijpend, en met brio gespeeld door de rolverdeling. Het scenario van Alain Riondet is realistisch en sterk. Het camerawerk is van Gilberto Azevedo.

Shadows of the Past

Canada​/​​Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1990. Thriller van Gabriel Pelletier. Met o.a. Erika Anderson, Nicholas Campbell, Richard Berry, Heidi von Palleske en Lorne Brass.

Mooie fotografeJackie Delaney (Anderson) lijdt na een geheimzinnig auto-ongeval aan geheugenverlies: wie was haar mede- passagier? Het blijkt Daniel Martin (Berry) te zijn, een knaap die niet vies was van diamant-annex-wapensmokkel. Gelukkig is er de moderne Canadese Mountie Sean MacFern (Campbell) die haar voor verder onheil beschermt. Houterig geacteerd en amateuristisch in beeld gebracht. Het scenario is van David Preston. Het camerawerk is van Karol Ike.

The Adventures Of William Tell

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1989. Avonturenfilm van George Mihalka. Met o.a. Will Lyman, Jeremy Clyde, David Barry Gray, Harry Carey jr en Johnny Crawford.

De bevolking van Clermont wordt leeggezogen door Clyde, de corrupte gouverneur van de keizer. Een opstand broeit, maar William Tell (Lyman) weigert deze aan te voeren daar hij de strijd beu is. Wanneer Clyde uitvaardigt dat de hoed van de keizer, opgehangen op het marktplein, bij elke passage gegroet moet worden, op straffe van dood, weigert Williams zoon Matthew (Gray) de groet uit te brengen. Vader en zoon worden gearresteerd. Leuk middeleeuws avonturenverhaal vol gevechten met een verraderlijke 'slechte' die er alles voor over heeft om te trouwen met Mullins, de dochter van de keizer. Uitstekende dialogen en de legendarische scène met de appel is bijzonder spannend in beeld gebracht. Anthony Horowitz, Edithe Swenson, Steven Bawol en Bernard Frangin bewerkten de roman van Horowitz. Second unit regie van Christian Duguay en fotografie van Roland Duntigny en Claude Decognée. Pilotfilm voor de reeks CROSSBOW. Nadien werd de film herdoopt tot CROSSBOW: THE MOVIE.

Acque di primavera

Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1989. Romantiek van Jerzy Skolimowski. Met o.a. Timothy Hutton, Nastassja Kinski, Valeria Golino, Wiliam Forsythe en Urbano Barberini.

Een driehoeksverhouding in het 19e eeuwse Duitsland. Dimitri (Hutton), een jonge, idealistische Russische aristocraat ontmoet een jong Italiaans meisje, Gemma (Golino), de dochter van een banketbakker. Ze worden verliefd en zij verbreekt haar verloving. Maar Dimitri ontmoet een andere vrouw, de vrijpostige en rijke Maria (Kinski), die weinig scrupules heeft. Hij is door haar gefascineerd en wil met haar trouwen. Onzinfilm zonder kop of staart.

Le crépuscule des loups - Le Cheval de Troie

Frankrijk 1987. Oorlogsfilm van Jean Chapot. Met o.a. Jean Sorel, Thibaut Claudel, Patrick Préjean, André Oumansky en Didier Sauvegrain.

Deel I: Parijs 1942 tijdens WO II. Erik heeft talent voor muziek. Hij slaagt na enkele pogingen erin de aandacht te trekken van Werner Schellendorf, een Duitse SS-officier. Hij neemt de jongen op in zijn huis, waar Erik alle mogelijkheden krijgt om zijn muzikale talenten te ontplooien. Bovendien krijgt hij een opvoeding in de idealen van het Derde Rijk. Erik grijpt iedere gelegenheid aan om in zijn nieuwe thuis, waar ook Franse verzetsstrijders worden vastgehouden, rond te neuzen.

Plem, plem, die Schule brennt

Duitsland 1983. Familiefilm van Siggi Götz. Met o.a. Tommy Ohrner, Ixi, Monika Kälin, Andreas Mannkopf en Sybille Rauch.

Een nieuwe leerling komt op school, waar veel vreemde leraren lesgeven. Na een aantal verwikkelingen wordt hij uiteindelijk door zijn medeleerlingen geaccepteerd. Opvolger van GIB GAS - ICH WILL SPAß in een wat ouderwets drama met veel gedoe uit de jaren 1980-90.

Piratensender Power Play

Duitsland 1981. Komedie van Siggi Götz. Met o.a. Thomas Gottschalk, Mike Krüger, Gunther Philipp, Rainer Basedow en Volker Prechtl.

Om politie-invallen te voorkomen brengen twee radiopiraten hun zender in een kampeerauto onder, net zolang totdat iedereen doldraait. Scenario van regisseur Götz. Camerawerk van Rolf Deppe. Ook bekend als RADIO PIRATE 'POWER PLAY'.

Zum Gasthof der Spritzigen Mädchen

Duitsland 1980. Komedie van Franz Marischka. Met o.a. Peter Steiner, Rosl Mayr, Margot Mahler, Fred Stillkrauth en Franz Helminger.

In een Tiroler herberg arriveert een damesorkestje, dat de partituren terzijde werpt om zich met volle inzet aan het seksspel te wijden. De bekende combinatie van veel bloot, weinig subtiele grappen en nadrukkelijke sekslol. Zie ook 'Tiroler' seks-films.

C'era una volta la legge

Italië 1980. Actiefilm van Stelvio Massi. Met o.a. Fabio Testi, Vittorio Mezzogiorno, José Luis de Vilallonga, Daniela Poggi en Jacques Herlin.

Twee Italianen - van wie er één politieman is - zullen meedoen aan motorkampioenschappen in Duitsland, maar een ex-nazi heeft de gokuitslagen vervalst en probeert deelnemers met intimidatie en geweld uit te schakelen. De helden ontmaskeren hem en winnen de race. Deze standaard-knokfilm, waarbij iedere klap op de geluidsband veelvoudig versterkt is, heeft een chaotisch, maar voorspelbaar scenario. De regie is zelfs in de cross- scènes zó futloos dat de betrekkelijk korte film eindeloos lijkt te duren.

Das Wirtshaus der sündigen Töchter

Duitsland 1979. Komedie van Walter Boos. Met o.a. Gina Jansen, Claus Richt, Dagobert Walter, Kalle Möllmann en Peter Linow.

De knappe, populaire helft van een tweeling wordt door de bepalingen in een testament ervan weerhouden om zich een man te kiezen voordat haar domme, onaantrekkelijke zuster is uitgehuwelijkt. Veel complicaties, alle van seksuele aard. Platte grollen rond bloot. Zie ook 'Tiroler'-seksfilms.

Love Hotel in Tirol

Duitsland 1978. Komedie van Franz Antel. Met o.a. Erich Padalewski, Terry Torday, Fritz Muliar, Ida Krottendorf en Iris Lohner.

Twee broers, een tweeling, (een dubbelrol van Padalewski) erven een Tiroler hotel; de een wil het bedrijf ombouwen tot opleidingsinstituut voor jonge dames, de ander ziet meer toekomst in een luxe bordeel met willige Thaise gastvrouwtjes. Stof genoeg voor nieuwe, als pikant te interpreteren avonturen in de serie Tiroler-seksfilms.

Hurra, die Schwedinnen sind da

Duitsland 1978. Komedie van Franz Josef Gottlieb. Met o.a. Wolf Goldan, Scarlett Candy, Jacques Herlin, Bea Fiedler en Erich Padalewski.

De burgemeester van een Beiers dorpje heeft een zwarte dochter (het resultaat van een buitenechtelijk slippertje tijdens een dienstreis in Afrika), die hij tegen aantrekkelijke voorwaarden probeert uit te huwelijken aan een plaatselijke hotelier. Hij stelt hem een lening van DM 400.000 ter beschikking. Als deze onwillig is te trouwen, eist hij het geld terug en de gastwirt bouwt zijn établissement om in een fitnesscentrum i.v.m. een grote subsidie. Zeven Zweedse schonen, die toevallig aanwezig zijn schieten hem te hulp om klanten te winnen. Te verwaarlozen seks-ongein in de reeks met banaal dialoog, die overloopt van z.g. kluchtigheid. Ook bekend als HURRA, DIE SCHWEDINNEN KOMMEN. Zie ook 'Tiroler'-seksfilms.

Dans la chaleur des nuits d'été

Frankrijk​/​​Duitsland 1978. Erotiek van Siggi Götz. Met o.a. Stéphane Hillel, Olivia Pascal, Betty Verges, Claus Obalsky en Edwige Pierre.

Routine-softcore waarin twee jonge Duitsers vergezeld van het zusje van één van hen naar de Côte d'Azur trekken om daar te proberen zoveel mogelijk meisjes horizontaal te krijgen. Uitgebracht kort na SATURDAY NIGHT FEVER werd de film hertiteld tot SUMMER NIGHT FEVER en opgezadeld met een luidruchtige disco-soundtrack waarop o.a. Amanda Lear, La Bionda, Gerry Rafferty en Travel te horen zijn. Te zien valt er hoe dan ook weinig.

Pane, burro e marmellata

Italië 1977. Komedie van Giorgio Capitani. Met o.a. Enrico Montesano, Rossana Podestà, Claudine Auger, Rita Tushingham en Adolfo Celi.

Een drietal vrouwen dat in hun mannen teleurgesteld is, gaat samenwonen. De buurman raakt door het vertrek van zijn vrouw in een depressie en wekt hun moedergevoel, hoewel ze vervolgens ieder voor zich proberen hem te verleiden boven zijn ingebeelde impotentie uit. Na de ontdekking van het drievoudig bedrog krijgt hij opnieuw de bons. De ietwat feministische boulevard-komedie van Françoise Dorin Les bonhommes kreeg in een filmbewerking alle aandacht voor de mannenrol, van de Italiaanse sterkomiek Montesano, maar bleef toch doorzichtig door de theateroorsprong. Komt het door de taalbarrière van de multinationale rolbezetting dat de spelers ieder voor zich maar raak lijken te doen?

Drei Schwedinnen in Oberbayern

Duitsland 1977. Komedie van Siggi Götz. Met o.a. Gianni Garko, Alexander Grill, Beate Hasenau, Inge Fock en Anita Egger.

Een overjarige Tiroler, die zo'n beetje op de Zweedse toer gaat. De eigenaar van een Beiers hotel dat met een lening wordt verbouwd, ontdekt dat de Zweedse financier tijdens de werkzaamheden het krediet intrekt. Om deze zaak weer op gang te krijgen moet deze 'versierd' worden. Daartoe reizen de koddige Beiers Garko en Grill naar Stockholm. Ze maken kennis met Zweedse dames, waarmee ze terstond tussen de lakens duiken. Ondertussen is Garko's vrouw Hasenau hen achterna gereisd, en klopt de volgende morgen ongewenst op de deur van de hotelkamer. Het gewone gehop en gehijs met het benodigde gezucht en gesteun. Ook bekend als: 3 SCHWEDINNEN IN TIROL. Zie ook 'Tiroler'- seksfilms.

Antonio Gramsci - i giorni del carcere

Italië 1977. Biografie van Lino del Fra. Met o.a. Riccardo Cucciola, Mimsy Farmer, Lea Massari, Paolo Bonacelli en Pier Paolo Capponi.

Een Italiaanse communist breekt in de jaren twintig al met de Russische partijlijn om tot een autonoom Euro-communisme te komen, maar hij wordt door de staat tot twintig jaar gevangenis veroordeeld. Daar stelt hij zijn staatsgevaarlijke ideeën op papier; die mogen voor zijn dood toch niet gepubliceerd worden. De in latere jaren herontdekte theoreticus is onderwerp van een didactische, statische filmbiografie die zich overwegend in de cel afspeelt, met flash-backs naar zijn jaren in Rusland. Interessante stof, maar een dorre aanpak maakt de personages meer tot spreekbuizen voor ideeën dan tot bestaanbare mensen.

Mondo Candido

Italië 1975. Drama van Gualtiero Jacopetti. Met o.a. Christopher Brown, Michelle Miller, Franco Sosperi en Jacques Herlin.

Het idee voor deze film, met een in aanleg sterk sociaal thema, is interessant, maar het script is bedroevend slecht en er wordt onge[KA3]inspireerd gespeeld. Ook de regie heeft het laten afweten, en sommige sc[KA2]enes zijn botweg grof, met name als ze leuk bedoeld zijn. Het verhaal gaat over Candido (Brown), die door de wereld trekt en niets dan kwaad en geweld ontmoet, maar zijn optimisme is bestand tegen alles.

Il Vangelo secondo Simone e Matteo

Italië​/​​Spanje 1975. Avonturenfilm van Giuliano Carmineo. Met o.a. Paul Smith, Michael Coby, Claudio Gora, Jacques Herlin en Giuseppe Maffioli.

Smith en Coby, de klonen van Bud Spencer en Terence Hill, raken als surrogaat-missionarissen verzeild in Amsterdam, waar een Madonna-beeld, dat met diamanten is gesierd, voor de nodige verwikkelingen zorgt. Niet erg leuk en bovendien langdradig.

Il Soldato di ventura

Italië​/​​Frankrijk 1975. Avonturenfilm van Pasquale Festa Campanile en Pasquale Festa-Cama. Met o.a. Bud Spencer, Enzo Cannavale, Jacques Dufilho, Andréa Ferréol en Angelo Infanti.

Een Italiaans dorpje wordt in de 16e eeuw belegerd door de Fransen, zodat de bevolking en het Spaanse garnizoen uitgehongerd dreigen te worden. De aanvoerder van een groep huurlingen stelt de Spanjaarden een uitbraakpoging voor. Deze komisch- avontuurlijke, nieuwe versie van de film van vóór WO II, ETTORE FIERAMOSCA, geeft de goedmoedige kolos Spencer de kans om zijn krachtpatserij te tonen in een minder kinderlijke film dan we van hem gewend zijn. De willekeurige, losse verhaaltrant en het verdwijnen en verschijnen van de personages wekken de indruk dat de film drastisch werd ingekort.

Je suis une callgirl

Italië​/​​België 1974. Erotiek van Yves Coste. Met o.a. Gayle Lorraine, Jacques Herlin, Dominique Boschero, Jacques Staay en Rosmarie Lindt.

In een hotelkamer te Rome wisselen een callgirl en een priv[KA1]e-detective belevenissen en ervaringen uit, nadat ze bij elkaar gekomen waren vanwege een kofferverwisseling. Als gevolg daarvan had het meisje in haar vermeende koffer een priestergewaad (een vermomming!) aangetroffen en hij de fijne vrouwelijke was, waarmee hij die morgen beslist niet van huis was gegaan. Helaas worden al deze gevallen voor ons gevisualiseerd. Deze stumperige seksfilm bewandelt zeldzaam smakeloze paden.

Shaft in Africa

Verenigde Staten 1973. Avonturenfilm van John Guillermin. Met o.a. Richard Roundtree, Frank Finlay, Vonetta McGee, Neda Arneric en Cy Grant.

Derde filmavontuur van de zwarte privé-detective Shaft, weer gespeeld door Roundtree. Deze keer wordt hij onder dwang bij een Ethiopische emir gebracht, die hem vraagt een bende slavendrijvers op te sporen. Vanaf dat ogenblik zitten we in een wervelstorm van actie, geweld en knipoogjes, maar uiteindelijk hebben we het allemaal al eens eerder gezien in de vorige films. Dat moet ook het publiek gedacht hebben, want ze kwamen niet meer kijken, zodat Shaft zijn carrière mocht voortzetten op het tv-scherm. Je moet het allemaal niet te serieus nemen, dan werkt het wel ontspannend. Stirling Silliphant schreef het scenario, dat door Marcel Grignon in beelden omgezet werd. Gefilmd in Panavision.

La Proprietà non è piu un furto

Italië​/​​Frankrijk 1973. Elio Petri. Met o.a. Ugo Tognazzi, Daria Nicolidi, Flavio Bucci, Salvo Tandone en Orazio Orlando.

Een bankkassier (Bucci) ziet vanuit zijn armetierig eigen bestaan dat degenen aan andere kant van het loket hun fortuin niet met ijver en eerlijkheid hebben verworven en gaat dat voorbeeld volgen. De sociale satire is minder effectief dan Petri's eerdere films, omdat groteske scènes doel op zich zijn geworden. Het spel van Tognazzi als ongegêneerde opportunist is het aanzien waard.

Blau blüht der Enzian

Duitsland 1973. Muziek van Franz Antel. Met o.a. Ilja Richter, Catharina Conti, Hans Kraus, Hans Terofal en Jutta Speidel.

Een schlagerwerkje van Antel rond de hotelvakschool, Schloß Thannberg in Kitzbühel tijdens de wintervakantie. De film wordt niet gekenmerkt door een geweldig verhaal, maar gaat over een simpele kofferverwisseling, enthousiast muziek maken, en vrolijke mensen die met zichzelf zijn ingenomen. Misschien blijft de schlager van de bassige Heino 'Blau blüht der Enzian' nagalmen, terwijl 'Bata Illic' van Michaela en 'Ein Festival der Liebe' van Jürgen Marcus de film in ieder geval overleefd hebben. Een gastrolletje van Eddi Arent. Scenario van Kurt Nachmann en camerawerk van Heinz Hölscher.

Sbatti il mostro in prima pagina

Italië​/​​Frankrijk 1972. Drama van Marco Bellocchio. Met o.a. Gian Maria Volonté, Fabrio Garriba, Laura Betti, Carla Tatò en Jacques Herlin.

Een rechtse krant maakt grote ophef over de moord op een bourgeoise, waarvan een militante linkse minnaar wordt verdacht, om daarmee de aanstaande verkiezingen te be[KA3]invloeden. Een hoofdredacteur ontdekte de ware schuldige, maar houdt dit geheim tot na de verkiezingen. Deze scherpe aanklacht tegen manipulatie door een aan de machthebbers gebonden pers, verliest aan effectiviteit door de aandacht voor slechts [KA1]e[KA1]en `schurk`: de door Volont[KA1]e gespeelde hoofdredacteur. Dat maakt de film wel tot een sterk drama, maar een met een zwak betoog. (Bellocchio nam de regie over na begin van opnamen van debuterende scenario-schrijver Sergio Donati).

Einer spinnt immer

Oostenrijk​/​​Duitsland 1971. Komedie van Franz Antel. Met o.a. Georg Thomalla, Terry Torday, Elfie Petramer, Uwe Friedrichsen en Gunther Philipp.

Een onbenullige Antel-komedie over een dorpsbakker (Thomalla) die aan de moordende concurrentie van de plaatselijk supermarkt dreigt ten onder te gaan, maar op het juiste moment een erfenis krijgt en in een romantische situatie belandt. Goedkope fondant. Scenario van Willy Pribil. Camerawerk van Hanns Matula.

Musik, Musik - da wackelt die Penne

Duitsland 1970. Muziek van Franz Antel. Met o.a. Hans Kraus, Mascha Gonska, Chris Roberts, Ilja Richter en Graham Bonney.

Een komische Schlagerfilm, waarbij het verhaaltje nauwelijks een rol speelt (onwillig studerende scholieren spelen hun populaire deuntjes in hun vrije tijd op een Tirools kasteeltje aan de Traunsee) van L[KA3]UMMEL-filmproducent Franz Seitz met zangers Chris Roberts (die `Mein Teddyb[KA3]ar` zingt) en Ilja Richter ('Wo Mädchen sind...'). De titelsong wordt uit volle borst gekweeld door Ilja Richter, Graham Bonney en Kurt Stadel. Verder parodieën op en imitaties van Roy Black, Lale Andersen, Udo Jürgens en Tom Jones.

Frau Wirtin treibt es jetzt noch toller

Oostenrijk​/​​Duitsland 1970. Erotiek van Franz Antel. Met o.a. Terry Torday, Glenn Saxson, Gunther Philipp, Paul Löwinger en Fritz Muliar.

Vierde FRAU WIRTIN-film hoe langer hoe onsamenhangender, dit keer gesitueerd in Wenen en zich toespitsend op een Hongaarse schone, verkleed als jongeman. Het is overduidelijk dat de scenaristen (...) in adem- en inspiratienood verkeerden.

Frau Wirtin bläst auch gern Trompete

Duitsland​/​​Hongarije​/​​Italië​/​​Oostenrijk 1970. Erotiek van Franz Antel. Met o.a. Terry Torday, Harald Leipnitz, Glenn Saxson, Jacques Herlin en Paul Löwinger.

Oostenrijks-Hongaars sekssymbool Torday wordt als Frau Wirtin door de Napoleontische oorlogen gedwongen in Hongarije onder te duiken. Zij krijgt daar echter aardig wat kansen om haar vrouwelijke attributen aan te wenden in deze derde en voorlaatste onbenulfilm uit de FRAU WIRTIN-reeks.

Warum hab' ich bloss 2 x ja gesagt

Italië​/​​Duitsland 1969. Komedie van Franz Antel. Met o.a. Lando Buzzanca, Terry Torday, Raffaella Carrà, Peter Weck en Ann Smyrner.

Een treincontroleur op het traject Rome-München heeft aan beide eindstations een echtgenote om altijd een comfortabel thuiskomen te hebben. Door het heen en weer gereis vergeet hij wel eens in welke stad en bij welke vrouw hij nu weer is. De regisseur van de FRAU WIRTIN-serie maakt de domme, hitsige Italiaanse held een nog erger stereotype dan gewoonlijk. Bovendien weet hij de veel vaker gebruikte kluchtsituatie zo weinig te benutten, dat een reeks tv-komieken als passagier en tijdvulling moet komen opdraven. De film wordt hierdoor echter niet leuker.

Frau Wirtin hat auch eine Nichte

Italië​/​​Duitsland​/​​Oostenrijk 1969. Erotiek van Franz Antel. Met o.a. Terry Torday, Claude Brook, Margaret Lee, Jacques Herlin en Heinrich Schweiger.

De tweede FRAU WIRTIN-film in de reeks waarin de mooie Torday als de herbergierster Suzanne met haar gezelschap van 'artistes' in Parijs belandt waar zij warempel keizer Napoleon uit een benaderde situatie redt en en passant enkele hofintriges onthult. Torday vindt zelfs een levensgezel in de onbenullige finale, die nauwelijks laat vermoeden dat nog twee volgende films op til zijn. Zie ook: 'Tiroler'-seksfilms.

La Tour de Nesle

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1968. Drama van Franz Antel en Léo Joannon. Met o.a. Jean Piat, Terry Torday, Véronique Vendell, Uschi Glas en Armando Francioli.

Als de koning afwezig is laat koningin Marguerite zich in de toren van Nesle door een herbergier jonge minnaars toesturen die de volgende ochtend gedood zullen worden. Op een dag ontdekt ze dat één van de slachtoffers haar eigen bastaardzoon is en ze geeft haar favoriet Buridan opdracht om haar te wreken. Dit toneel-melodrama van Alexandre Dumas sr. kreeg een bewerking die erotische scènes met logge nadrukkelijkheid etaleert, en ook de schermduels missen dynamiek. Een wezenloze co-produktie waarin het Duitse element qua stijl en interpretatie domineert.

Frau Wirtin hat auch einen Grafen

Italië​/​​Oostenrijk​/​​Duitsland 1968. Erotiek van Franz Antel. Met o.a. Harald Leipnitz, Pascale Petit, Terry Torday, Jacques Herlin en Hannelore Auer.

Eerste in de reeks van destijds populaire, zogeheten FRAU WIRTIN-films', waarin Torday als de herbergierster Suzanne een graaf van zijn liefdesverdriet en landerigheid wil genezen en hem zelfs met haar groep van 'toneelspeelsters' via het Zuiden van Duitsland naar Italië vergezelt. Kastelen, versterkte burchten en posten van de Napoleontische Wacht vormen het decor voor af en toe leuke en voor die tijd vrij scabreuse avontuurtjes. In 1987 in Duitsland op video uitgebracht onder de titel DER GRAF VON SANTA CROCE. Zie ook: 'Tiroler'-sexfilms.

Lo Scatenato

Italië 1967. Komedie van Franco Indovina. Met o.a. Vittorio Gassman, Martha Hyer, Gila Golan, Massimo Serato en Claudio Gora.

Een ster in het reclamefilmwezen merkt in zijn werk en zijn priv[KA1]e-leven dat de natuur (van insekten tot huisdieren en losgebroken stieren) zich plotseling tegen hem keert. Hij voelt zich het slachtoffer van een komplot. Als hij de oplossing daarvan zoekt in de dierentuin, belandt hij in de apenkooi. Deze symbolische satire, waarin de zelfgenoegzaamheid van de karakterzwakke held door kleine toevalligheden omslaat in onzekerheid, heeft een minder inventieve regie dan het scenario vereist, zodat het resultaat een one man show van Vittorio Gassman is.

Le Due facce del dollaro

Frankrijk​/​​Italië 1967. Western van Roberto Montero. Met o.a. Maurice Poli, Jacques Herlin, Gérard Herter en Gabriella Giorgelli.

Drie mannen en een vrouw weten een goudzending te bemachtigen. Gedurende hun vlucht krijgen ze echter ruzie om het bezit van het goud. Een vaker bespeeld thema dat hier maar matig wordt uitgewerkt.

Yankee

Italië​/​​Spanje 1966. Western van Tinto Brass. Met o.a. Philippe Leroy, Adolfo Celi, Jacques Herlin, Mirella Martin en Thomas Torres.

Een premiejager biedt zijn diensten aan bij bandietenleider Concho (Celi), maar wordt afgewezen. Dan moordt hij de halve bende uit en gaat ten slotte een gevecht aan met Concho. Een ongewone western met schitterende fotografische momenten. Van de regisseur die later CALIGULA maakte.

Non faccio la guerra, faccio l'amore

Spanje​/​​Italië 1966. Komedie van Franco Rossi. Met o.a. Catherine Spaak, Philippe Leroy, O.W. Fischer, Pepe Calvo en Fiorenzo Fiorentini.

Een Duitse U-boot kapitein negeert al 20 jaar het einde van WO II en heeft aan boord een jonge vrouw, die als baby door de bemanning uit zee is gered en door hen is grootgebracht. Bij piraterij voor voedsel en brandstof neemt ze een jonge scheepsarts van een luxe jacht gevangen en wordt verliefd op hem. Het oorspronkelijke uitgangspunt voor de komedie verzandt in herhalingen, waarbij de Duitser keer op keer de arts van boord werkt en hij toch weer binnendringt.

New York Chiama Superdrago

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1966. Actiefilm van Giorgio Ferroni. Met o.a. Ray Danton, Marisa Mell, Margaret Lee, Carlo d'Angelo en Jess Hahn.

Een internationale misdaadorganisatie probeert de macht van de Verenigde Staten uit te schakelen via een wilskracht ondermijnende drug die in snoepgoed onder jonge Amerikanen verspreid moet worden. Geheim agent Superdrago moet het complot oprollen, dat hij weet op te sporen in Amsterdam. De Nederlandse locaties geven een onbedoeld vermakelijk effect aan de routineuze, maar met vaart gemaakte geheim agenten-avonturen die worden versierd met fraaie (dubbel-)spionnes. Scenario van Mike Mitchell en Bill Colemann.

Il compagno Don Camillo

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1965. Komedie van Luigi Comencini. Met o.a. Fernandel, Gino Cervi, Graziella Granata, Leda Gloria en Gianni Garko.

Burgemeester Capone wil een uitwisselingsverbond aangaan met een Russisch dorpje. Don Camillo dringt in de delegatie van Italiaanse communisten om het plan te saboteren en helpt de vrouwelijke tolk uit de Sovjetunie te ontvluchten. Deel 5 uit de Don Camillo-serie kreeg nieuwe impulsen door een afwijkende enscenering. Hoewel het een opdrachtfilm betreft voor de Italiaanse regisseur Comencini (Marcellino, pan y vino, Le avventure di Pinocchio, Il gatto) en het resultaat waarschijnlijk daardoor onder de maat bleef, is Il compagno Don Camillo toch vlotter en aardiger dan alle vroegere delen, afgezien van deel 1. De plot is achterhaald door de geschiedenis, maar sfeer en acteerwerk vergoeden veel.

Buffalo Bill, l'eroe del West

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1964. Western van Mario Costa. Met o.a. Gordon Scott, Ingeborg Schöner, Jan Hendricks, Catherine Ribeiro en Hans von Borsody.

Kolonel Cody ('Buffalo Bill') krijgt opdracht in de streek Indian Creek tussen cowboys en Indianen de vrede te herstellen, die bloedig verstoord is door een opperhoofd dat onder invloed staat van een doortrapte wapensmokkelaar. Deze vroege spaghetti- western heeft nog geen eigen stijl, en probeert de Hollywood- voorbeelden na te apen zonder zich daarbij aan historische feiten te houden. De regisseur nam voor de gelegenheid het pseudoniem John Fordson aan, in grenzeloze zelfoverschatting.

Buffalo Bill, hero of the farwest

Verenigde Staten 1964. Western van Mario Costa. Met o.a. Jacques Herlin, Ingeborg Schöner en Gordon Scott.

Kolonel Cody ('Buffalo Bill') krijgt opdracht in de streek Indian Creek tussen cowboys en Indianen de vrede te herstellen, die bloedig verstoord is door een opperhoofd dat onder invloed staat van een doortrapte wapensmokkelaar. Deze vroege spaghetti- western heeft nog geen eigen stijl, en probeert de Hollywood- voorbeelden na te apen zonder zich daarbij aan historische feiten te houden. De regisseur nam voor de gelegenheid het pseudoniem John Fordson aan, in grenzeloze zelfoverschatting.