Jean-Daniel Pollet: regie, cast en scenario.
Er zijn 8 films gevonden.

Ceux d'en face

2001 | Experimenteel

Frankrijk 2001. Experimenteel van Jean-Daniel Pollet. Met o.a. Michael Lonsdale en Valentine Vidal.

Les autres

1975 | Drama, Mysterie

Frankrijk 1975. Drama van Hugo Santiago. Met o.a. Maurice Born, Noëlle Chatelet, Patrice Dally, Pierrette Destanque en Bruno Devoldere.

Een boekhandelaar wiens zoon zelfmoord heeft gepleegd, beseft dat hij de jongen nooit echt begrepen heeft. Daarom gaat deze man van vijftig proberen iets van zijn zoon terug te vinden bij diens voormalige vrienden. Deze film vormt [KA1]e[KA1]en lange, doolhofachtige rondwandeling en is uiterst subtiel, hermetisch en geheimzinnig; alle personages trachten zichzelf metafysisch te omschrijven. Dat is ook niet verwonderlijk, als we beseffen dat het scenario en de dialogen van Jorge Luis Borges (op basis van diens boek) respectievelijk Adolfo Bioy Casares zijn. Een ondefinieerbare film, die tegelijkertijd beangstigend en betoverend werkt, wat nog geaccentueerd wordt door de muziek en het illusoire camerawerk van Ricardo Aranovitch. Deze film kreeg in 1976 de eerste Gouden Decibel.

L'acrobate

1970 | Komedie

Frankrijk 1970. Komedie van Jean-Daniel Pollet. Met o.a. Claude Melki, Guy Marchand, Marion Game, Laurence Bru en Micheline Dax.

Een underdog, werkzaam als badmeester in een sauna, beleeft onverwachte triomfen als hij als tango-danser aan een ballroom- competitie gaat deelnemen. Hij wint het Europees kampioenschap, maar verspeelt de liefde van zijn partner. Deze ongebruikelijke komedie zal niet naar iedere smaak zijn. Melki vertoont een opvallende gelijkenis met Buster Keaton, ook in zijn spel. Scenario van regisseur Pollet. Camerawerk van Alain Levent en Christian Garnier.

Tu imagines Robinson

1968 | Drama

Frankrijk 1968. Drama van Jean-Daniel Pollet. Met o.a. Tobias Engels en Maria Linaria.

Een schipbreukeling belandt na vier dagen en nachten op een onbewoond mediterraan eilandje, maar mist het praktische organisatietalent om een tweede Crusoë te worden. Passief droomt hij uit zijn eenzaamheid weg en zelfs zijn pogingen om de aandacht van een passerend vliegtuig te trekken, mislukken. Pas zijn ontdekking bij zeer helder weer dat hij niet zo ver van de kust blijkt te zitten, zet hem tot daden aan. Een interessante, met aandachtige soberheid gefotografeerde film over de verlammende werking van absolute eenzaamheid, door niets meer versierd dan enkele flash-backs en een commentaarstem.

L'amour c'est gai, l'amour c'est triste

1968 | Komedie

Frankrijk 1968. Komedie van Jean-Daniel Pollet. Met o.a. Claude Melki, Bernadette Lafont, Chantal Goya, Jean-Pierre Mariel en Rémo Forlani.

Een kleermaker woont samen met zijn zuster, een waarzegster, in hetzelfde appartement. Wanneer hij bij toeval verneemt dat zijn zuster zich in werkelijkheid prostitueert, en hij bovendien nog verliefd wordt op een beschermelinge van haar, is de verwarring compleet. Uitgebracht in 1971. Scenario van Remo Forliani.

Une Balle au coeur

1965 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1965. Misdaad van Jean-Daniel Pollet. Met o.a. Sami Frey, Françoise Hardy, Jenny Karezi, Spiros Focás en Vassili Diamandopoulos.

Een jonge Siciliaanse markies wordt belaagd en beroofd door beruchte maffialeden. Hij moet vluchten naar Griekenland, waar hij zijn wraak voorbereidt; zelfs de op hem verliefde vrouwen offert hij daaraan op. Curieuze maar niet geslaagde poging van een marginale nouvelle vague-regisseur om het wraakthema uit de western te gebruiken in een Zuideuropese situering. Frey is geen actieheld en zangeres Françoise Hardy kan niet acteren. Het camerawerk daarentegen is opmerkelijk.

Paris vu par...

1965 | Drama, Komedie

Frankrijk 1965. Drama van Jean Douchet, Jean Rouch, Jean-Daniel Pollet, Eric Rohmer en Jean-Luc Godard. Met o.a. Barbara Wilkind, Jean-Pierre Andréani, Nadine Ballot, Barbet Schroeder en Micheline Dax.

Een in zes verschillende wijken gesitueerde episodenfilm waarbij de 16mm-camera de regisseurs ongewone bewegingsvrijheid geeft en het low-budget hen bevrijdt van commerciële restricties. Er zijn sketches van wisselende toon en niveau - vooral Rohmers bijdrage valt tegen - met een uitschieter van Chabrol - ook als acteur - in een ongeremd venijnig beeld van een bourgeois huwelijk en de verrassende wraak van het zoontje. De in een doorlopende camerabeweging opgenomen sketch van Rouch waarin een jonge vrouw geconfronteerd wordt met een zelfmoordenaar is niet slechts een technisch hoogstandje, maar maakt zo de continuïteit van de emotie zichtbaar.

La nouvelle vague par elle-même

1964 | Documentaire

Frankrijk 1964. Documentaire van Robert Valey. Met o.a. Claude Chabrol, Jacques Demy, Georges Franju, Jean-Luc Godard en Henri Langlois.

In 1964 maakte regisseur/scenarioschrijver Valey een balans van de nouvelle vague op, vijf jaar na de geboorte, op het moment dat de grote namen, die deze stroming hadden voortgebracht, hun eerste commerciële flops hadden en door de kritiek waren neergesabeld. Valey laat de scheppers van de nieuwe golf aan het woord komen, die in 1962 zijn hoogtepunt beleefde. Ze praten honderduit over hun eerste film, hoe deze tot stand kwam, de moeilijkheden die ze ondervonden, enz. enz. Tevens toont Valey een beeld van het filmfestival van Cannes in 1959 waar de term nouvelle vague ontstond. Een hoop hoogdravend gelul, dat de gewone filmliefhebber siberisch laat. Hooguit interessant voor filmstudenten en -historici. Het commentaar wordt ingesproken door François Maistre. Het camerawerk is van Jean Isnard. In 1995 werd deze documentaire bewerkt door Janine Bazin en André Labarthe tot een film van een uur met nieuw commentaar van Jean-Claude Dauphin.