Béatrice Romand (1952): cast.
Er zijn 14 films gevonden.

Conte d'automne

1998 | Romantisch drama

Frankrijk 1998. Romantisch drama van Éric Rohmer. Met o.a. Béatrice Romand, Marie Rivière, Alain Libolt, Alexia Portal en Didier Sandre.

In de openingsscène van dit laatste deel in de Contes des quatre saisons zoeft in de Zuid-Franse Drôme de herfstmistral door bomen en struiken. Zonder dat er een woord is gezegd heeft meester Rohmer de sfeer al geschilderd: de vermakelijke vertelling over eenzame wijnboerin Magali (Romand) die door boekhandelaarster-vriendin Isabelle (Rivière) middels heimelijke contactadvertentie aan de man wordt gebracht, kan beginnen. Ook deze Rohmer tintelt weer van de pikante dialogen en fijnzinnige observaties. De plagerig spannende gesprekken tussen Rivière (goddelijk) en Libolt (als de beoogde huwelijkskandidaat) zijn wondertjes van filmkunst zoals alleen Eric Rohmer ze kan brengen.

Quatre aventures de Reinette et Mirabelle

1986 | Drama, Komedie

Frankrijk 1986. Drama van Eric Rohmer. Met o.a. Jessica Forde, Joëlle Miquel, Philippe Laudenbach, François-Marie Bannier en Jean-Claude Brisseau.

In de vorige film van Rohmer, LE RAYON VERT, ging de laatste zonnestraal onder. L`HEURE BLEUE is de tijd die voorafgaat aan het aanbreken van een nieuwe dag, en dan met name op het platteland in dit eerste deel van een vierluik met als rode draden Reinette (Miquel), het plattelandsmeisje en Isabelle (Forde), het meisje uit de stad. Reinette schildert en Isabelle is etnologe. Alleen het eerste verhaal speelt zich af op het platteland, de andere drie, LE GARÇON DE CAFÉ, LE MENDIANT, LA KLEPTOMANE ET L'ARNAQUEUSE en LA VENTE DU TABLEAU, hebben de lawaaiege en drukke stad als achtergrond. Vreemde en zonderlinge figuren passeren de revue. Mensen die je doen lachen, maar je tegelijkertijd verontrusten. Deze mengeling van humor, ironie, zotheid, maar ook van angst en leed verleent de zo speciale sfeer aan deze film, die absoluut niet lijkt op de rest van Rohmers oeuvre, wat over het algemeen moralistisch, poëtisch, realistisch, subtiel, elegant en helder is. Het camerawerk van Sophie Mantigneux is zeer bijzonder. Scenario van Rohmer.

Le rayon vert

1986 | Drama

Frankrijk 1986. Drama van Eric Rohmer. Met o.a. Marie Rivière, Amira Chemakhi, Sylvie Richez, María Luisa García en Dominique Rivière.

Deze film maakt deel uit van een nieuwe cyclus van Eric Rohmer: [KL]Comedies et proverbes[KLE]. Zoals altijd is het thema heel simpel en drukt het iets uit over het leven zelf. Een jonge, eenzame en gedeprimeerde vrouw is op zoek naar de grote liefde in haar leven. Verschillende min of meer teleurstellende dan wel opwindende verwikkelingen nemen haar mee naar Biarritz. Juist ten tijde van `de groene gloed`, een zeldzaam diffractieverschijnsel, dat bij erg mooi weer wordt veroorzaakt door de ondergaande zon. Op 66-jarige leeftijd levert Rohmer opnieuw een meesterwerk af. Zoals altijd lijkt de film op het eerste gezicht vluchtig, maar Rohmer weet haarfijn de kleinste nuances in sfeer en gevoel op te roepen terwijl ook het spel uitzonderlijk is. De wereld is hier die van het overgebrachte woord en dat is waarom we te maken hebben met een filmgenre dat niet kan verouderen. Rohmer zette zijn cyclus voort met QUATRE AVENTURES DE REINETTE ET MIRABELLE (1987).

The House Of The Yellow Carpet

1984 |

Italië 1984. Carlo Lizzani. Met o.a. Milena Vukotic, Vittorio Mezzogiorno, Béatrice Romand en Erland Josephson.

Deze film maakt deel uit van een nieuwe cyclus van Eric Rohmer: [KL]Comedies et proverbes[KLE]. Zoals altijd is het thema heel simpel en drukt het iets uit over het leven zelf. Een jonge, eenzame en gedeprimeerde vrouw is op zoek naar de grote liefde in haar leven. Verschillende min of meer teleurstellende dan wel opwindende verwikkelingen nemen haar mee naar Biarritz. Juist ten tijde van `de groene gloed`, een zeldzaam diffractieverschijnsel, dat bij erg mooi weer wordt veroorzaakt door de ondergaande zon. Op 66-jarige leeftijd levert Rohmer opnieuw een meesterwerk af. Zoals altijd lijkt de film op het eerste gezicht vluchtig, maar Rohmer weet haarfijn de kleinste nuances in sfeer en gevoel op te roepen terwijl ook het spel uitzonderlijk is. De wereld is hier die van het overgebrachte woord en dat is waarom we te maken hebben met een filmgenre dat niet kan verouderen. Rohmer zette zijn cyclus voort met QUATRE AVENTURES DE REINETTE ET MIRABELLE (1987).

Paris vu par...20 ans après

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Bernard Dubois, Philippe Garrel, Frédéric Mitterrand, Vincent Nordon en Philippe Venault. Met o.a. Agathe Vannier, Julien Dubois, Daniel Mesguich, Christine Boisson en Jean-Pierre Léaud.

Een herhaling van wat al gedaan werd in 1964 met PARIS, VU PAR... Het resultaat is wisselvallig. Het onderwerp dat Akerman koos voor J'ai faim, j'ai froid is onbetekenend. Nordons Paris-Plage is behoorlijk banaal. Venault geeft een bijzondere visie op euthanasie in Canal Saint-Martin. Wat betreft Dubois, hij slaagt erin de interesse te wekken, maar weet niet helemaal te overtuigen met Place Clichy. Mitterand maakte het pessimistische en provocerende Rue du Bac, maar al deze regisseurs vallen in het niet naast het talent van Garrel die ons in zijn Rue Fontaine een blik gunt in zijn gekwelde, obsessieve en zeer persoonlijke wereld.

La Casa del tappetto giallo

1983 | Mysterie, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1983. Mysterie van Carlo Lizzani. Met o.a. Erland Josephson, Béatrice Romand, Vittorio Mezzogiorno en Milena Vukotic.

Een jonge huisvrouw, wier echtgenoot wordt vermist, krijgt een onbekende over de vloer die zegt haar tapijt te willen kopen, maar haar vervolgens naar het leven staat. Ze doodt hem met zijn eigen mes, maar dat is pas het begin van een reeks onaangename verrassingen. Deze nauwelijks geloofwaardige, maar onderhoudende mysterie-thriller speelt zich geheel in de flat af. Het goede spel van de acteurs krijgt nogal wat te verduren door de slordige nasynchronisatie van de drie buitenlanders. De aanwezige elementen van zwarte humor zijn weldadig, maar maken de film wél onnodig lang, tot aan de toch wel verrassende ontknoping.

Le beau mariage

1982 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1982. Drama van Éric Rohmer. Met o.a. Béatrice Romand, André Dussollier, Arielle Dombasle, Féodor Atkine en Thamila Mezbah.

Regisseur Rohmer maakte in de jaren tachtig onder de noemer Comédies et Proverbes een serie van zes lichtvoetige drama's over mensen die hannesen met liefde en leven. Kunstgeschiedenisstudente Sabine besluit na haar romance met Simon dat ze geen getrouwde mannen meer wil. Sterker: ze gaat zelf trouwen. Maar met wie? Haar vriendin Clarisse komt aanzetten met een neef die leuk en ongebonden is. Mooie hoofdrol van Romand, die prima uit de voeten kan met Rohmers visitekaartje: een ogenschijnlijk kabbelend scenario met mooie, verrassende dialogen.

The Romantic Englishwoman

1975 | Drama, Komedie

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1975. Drama van Joseph Losey. Met o.a. Glenda Jackson, Michael Caine, Helmut Berger, Michael Lonsdale en Béatrice Romand.

Op het oog mankeert er niets aan het huwelijk van de welgestelde schrijver Lewis Fielding (Caine) met Elizabeth (Jackson). Toch gaat Elizabeth er een paar dagen tussenuit, naar Baden-Baden, waar ze een mysterieuze Duitser (Berger) ontmoet. Dan begint Lewis een opdracht voor een filmscript - over een vrouw die op zoek gaat naar zichzelf - te mengen met elementen uit zijn eigen leven. Hoewel soms cerebraal en emotioneel vlak, blijft The Romantic Englishwoman intrigerend tot het einde. Door de topacteurs, door de afwisseling tussen dramatische en komische momenten, en door luxueus camerawerk dat de scheiding tussen werkelijkheid en fictie nadrukkelijk veronachtzaamt.

Themroc

1973 |

Frankrijk 1973. Claude Faraldo. Met o.a. Michel Piccoli, Béatrice Romand, Marilù Tolo, Francesca Romana Coluzzi en Jeanne Herviale.

Een fabrieksarbeider die met moeder en zusje in een woonkazerne huist komt in verzet tegen het gereglementeerde bestaan en keert terug naar de staat van holbewoner. Mede-flatbewoners volgen hem in zijn anarchie en vreten de in actie komende gezagsdragers letterlijk op. Een unieke anarchistische klucht, bijna zonder dialoog, de personages uiten zich in onbestemd gegrom en oerkreten. Na verloop van tijd escaleert de revolte, tot barbaars gedrag gewoongoed wordt. Ondanks de betrekkelijk zwakke vormgeving een erg leuke komedie, met een verrassend komische hoofdrol voor Piccoli.

Soft Beds and Hard Battles

1973 | Komedie, Oorlogsfilm

Verenigd Koninkrijk 1973. Komedie van Roy Boulting. Met o.a. Peter Sellers, Lila Kedrova, Curd Jürgens, Jenny Hanley en Rex Stallings.

Mislukte oorlogsklucht met Sellers in zes rollen, waaronder Hitler. Een volslagen afgang. In de V.S. uitgebracht in 1975 onder de titel: UNDERCOVERS HERO.

Sex shop

1972 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1972. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Claude Berri, Juliet Berto, Nathalie Delon, Jean-Pierre Marielle en Béatrice Romand.

Een noodlijdende boekhandelaar maakt op advies van een vriend van zijn winkel een seksshop. Zowel zijn handel als clientèle geeft hem de indruk dat het eigen huwelijksleven toch wel erg fantasieloos is, maar na de frustrerende ervaringen met groepsseks kiest hij toch voor het comfort van een simpeler huwelijksrelatie en de verkoop van Maoïstische boeken, 'die immers óók goed lopen!' Rake en herkenbare typeringen houden al te makkelijk effectbejag in deze satire op de seksrage in evenwicht en vooral Berto als de volgzame echtgenote in slaapkameracrobatiek en Marielle als ondernemende flierefluiter zijn onweerstaanbaar komisch. Scenario van de regisseur.

La mare au diable

1972 |

Frankrijk 1972. Pierre Cardinal. Met o.a. Julien Verdier, Béatrice Romand en Jacques Gripel.

Een noodlijdende boekhandelaar maakt op advies van een vriend van zijn winkel een seksshop. Zowel zijn handel als clientèle geeft hem de indruk dat het eigen huwelijksleven toch wel erg fantasieloos is, maar na de frustrerende ervaringen met groepsseks kiest hij toch voor het comfort van een simpeler huwelijksrelatie en de verkoop van Maoïstische boeken, 'die immers óók goed lopen!' Rake en herkenbare typeringen houden al te makkelijk effectbejag in deze satire op de seksrage in evenwicht en vooral Berto als de volgzame echtgenote in slaapkameracrobatiek en Marielle als ondernemende flierefluiter zijn onweerstaanbaar komisch. Scenario van de regisseur.

L'amour l'après-midi

1972 | Drama, Komedie

Frankrijk 1972. Drama van Eric Rohmer. Met o.a. Bernard Verley, Zouzou, Françoise Verley, Daniel Ceccaldi en Malvina Penne.

Een jonge zakenman blijft na kantoortijd in Parijs om pas n[KA1]a de spits naar de echtelijke woning te forensen en droomt dan over mogelijke slippertjes. Een vrijgevochten kennis - de geliefde van een vriend die om haar zelfmoord pleegde - komt hem bezoeken en dringt zich steeds meer aan hem op, wat zowel zijn afweer als zijn twijfel wekt. De laatste van Rohmer`s Morele Vertellingen heeft minder intellectualistische personages dan de vorige delen, maar de erotische prikkeling blijft zich vooral in de geest afspelen. Als de verleidster groeit Zouzou van weinig aantrekkelijke onbehouwenheid naar bijna onweerstaanbaarheid. (In een droomscène figureren alle actrices uit Rohmer's eerdere films).

Le genou de Claire

1971 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1971. Drama van Éric Rohmer. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Aurore Cornu, Laurence de Monaghan, Michèle Montel en Gérard Falconetti.

Een jonge Franse diplomaat (Brialy) neemt een korte vakantie, voordat hij gaat trouwen met een Zweedse schone, en strijkt neer in het fraaie Annecy, dat aan het gelijknamige meer is gelegen. Hij ontmoet daar een oude vriendin, romanschrijfster Cornu, die twee tienerdochters heeft. Hij begint met ze te flirten, aangemoedigd door Cornu (die het gebeuren wil gebruiken als schrijfstof voor een boek), hoewel hij de oudste eigenlijk niet mag en de jongste (Romand) verliefd op hem wordt. Het hoogtepunt wordt gevormd door Brialy's streling van de knie van Monagham, de oudste dochter. Nummer vijf van Rohmers 'zes morele vertellingen'. Behoort tot de neo-klassieke Franse cinema, maar voor sommigen iets teveel dialoog.