Thang Long

Rends-moi mon nom

Frankrijk 2000. Komedie van Patrice Martineau. Met o.a. Steve Tran, XuJian Huang, Heling Li, Dai Sijie en Lianxa Li.

Navarro : Regrettable incident

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

He Liu

Taiwan 1997. Experimenteel van Tsai Ming-liang. Met o.a. Lee Kan-sheng, Miao Tien, Lu Hsiao-ling, Chen Chao-jung en Chen Shiang-chyi.

Drie personages in een appartement in Taipei, de hoofdstad van Taiwan. Je krijgt de indruk dat het vreemden voor elkaar zijn, het gaat om vader (Tien), moeder (Hsiao-ling) en hun zoon Lee Xiao-kang (Kan-sheng). Moeder bedient de lift, terwijl vader met pensioen is en een sauna bezoekt, waarvan het merendeel der klanten homo is. De zoon verdoet zijn tijd door doelloos rond te rijden op zijn brommer. Het zouden wel zombies kunnen zijn. Even lijkt het erop dat de omstandigheden hen weer tot leven wekken, maar dat is slechts schijn. Ming-Liang geeft een zeer pessimistisch beeld van het leven in de grote stad. Zijn universum is te gekunsteld en het staat stijf van de symboliek, net zoals de personages die geen enkel contact met elkaar hebben. De film is supertraag en op bepaalde momenten voor een westerse kijker niet te harden, omdat het zo verschrikkelijk saai is. Bovendien is het niet eenvoudig om je in te leven in deze wereldvreemde lieden. Ming-Liang, Yang Pi-ying en Tsai Yi-chun schreven het scenario. Voor de fotografie is Liao Peng-jung verantwoordelijk. Dolby Stereo.

Maître Da Costa : Meurtre sur rendez-vous

Frankrijk​/​​Duitsland 1996. Thriller van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Eleonore Weisgerber, Barbara Rudnik, Pierre Malet en Michel Creton.

Drie personages in een appartement in Taipei, de hoofdstad van Taiwan. Je krijgt de indruk dat het vreemden voor elkaar zijn, het gaat om vader (Tien), moeder (Hsiao-ling) en hun zoon Lee Xiao-kang (Kan-sheng). Moeder bedient de lift, terwijl vader met pensioen is en een sauna bezoekt, waarvan het merendeel der klanten homo is. De zoon verdoet zijn tijd door doelloos rond te rijden op zijn brommer. Het zouden wel zombies kunnen zijn. Even lijkt het erop dat de omstandigheden hen weer tot leven wekken, maar dat is slechts schijn. Ming-Liang geeft een zeer pessimistisch beeld van het leven in de grote stad. Zijn universum is te gekunsteld en het staat stijf van de symboliek, net zoals de personages die geen enkel contact met elkaar hebben. De film is supertraag en op bepaalde momenten voor een westerse kijker niet te harden, omdat het zo verschrikkelijk saai is. Bovendien is het niet eenvoudig om je in te leven in deze wereldvreemde lieden. Ming-Liang, Yang Pi-ying en Tsai Yi-chun schreven het scenario. Voor de fotografie is Liao Peng-jung verantwoordelijk. Dolby Stereo.

Les Cordier, juge et flic : La tour de jade

Frankrijk 1996. Drama van Paul Planchon. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Ysé Tran en Thang Long.

Drie personages in een appartement in Taipei, de hoofdstad van Taiwan. Je krijgt de indruk dat het vreemden voor elkaar zijn, het gaat om vader (Tien), moeder (Hsiao-ling) en hun zoon Lee Xiao-kang (Kan-sheng). Moeder bedient de lift, terwijl vader met pensioen is en een sauna bezoekt, waarvan het merendeel der klanten homo is. De zoon verdoet zijn tijd door doelloos rond te rijden op zijn brommer. Het zouden wel zombies kunnen zijn. Even lijkt het erop dat de omstandigheden hen weer tot leven wekken, maar dat is slechts schijn. Ming-Liang geeft een zeer pessimistisch beeld van het leven in de grote stad. Zijn universum is te gekunsteld en het staat stijf van de symboliek, net zoals de personages die geen enkel contact met elkaar hebben. De film is supertraag en op bepaalde momenten voor een westerse kijker niet te harden, omdat het zo verschrikkelijk saai is. Bovendien is het niet eenvoudig om je in te leven in deze wereldvreemde lieden. Ming-Liang, Yang Pi-ying en Tsai Yi-chun schreven het scenario. Voor de fotografie is Liao Peng-jung verantwoordelijk. Dolby Stereo.

Commandant Nerval

Frankrijk 1996. Actiefilm van Henri Helman. Met o.a. Francis Huster, Cristiana Réali, Hugues Quester, Alexandre Arbatt en Vittoria Belvedere.

Drie personages in een appartement in Taipei, de hoofdstad van Taiwan. Je krijgt de indruk dat het vreemden voor elkaar zijn, het gaat om vader (Tien), moeder (Hsiao-ling) en hun zoon Lee Xiao-kang (Kan-sheng). Moeder bedient de lift, terwijl vader met pensioen is en een sauna bezoekt, waarvan het merendeel der klanten homo is. De zoon verdoet zijn tijd door doelloos rond te rijden op zijn brommer. Het zouden wel zombies kunnen zijn. Even lijkt het erop dat de omstandigheden hen weer tot leven wekken, maar dat is slechts schijn. Ming-Liang geeft een zeer pessimistisch beeld van het leven in de grote stad. Zijn universum is te gekunsteld en het staat stijf van de symboliek, net zoals de personages die geen enkel contact met elkaar hebben. De film is supertraag en op bepaalde momenten voor een westerse kijker niet te harden, omdat het zo verschrikkelijk saai is. Bovendien is het niet eenvoudig om je in te leven in deze wereldvreemde lieden. Ming-Liang, Yang Pi-ying en Tsai Yi-chun schreven het scenario. Voor de fotografie is Liao Peng-jung verantwoordelijk. Dolby Stereo.

Deux locataires pour l'Elysée

Frankrijk 1991. Komedie van Eric Le Hung. Met o.a. Anny Romand, Michel Roux, Kareen Bourjade, Stéphane Rodin en Lucien Barjon.

De ambtsperiode van de eerste Franse presidente zit er bijna op. Ze heeft haar man beloofd zich niet meer kandidaat te stellen, maar aangezien hij haar bedriegt en de opiniepeilingen gunstig zijn, bedenkt ze zich. Haar woedende echtgenoot geeft een persconferentie en kondigt aan dat hij zich ook kandidaat stelt voor het presidentschap. Het begin van de film is al niet boeiend, maar de rest is nog erger: een reeks cliches, een nostalgisch gebruik van de tijdgeest , nietszeggende dialogen en stereotype personages. Daarbij is het geheel zo slap mogelijk in beeld gebracht, maar dat zijn we van deze regisseur gewend. De satirisch bedoelde momenten gaan absoluut de mist in. Bepaalde gedeelten zijn er op goed geluk aan toegevoegd, zoals het bezoek van de Minister-president van Thailand.

Poussière d'empire

Frankrijk 1983. Drama van Lâm Lê. Met o.a. Dominique Sanda, Jean-François Stévenin, Thang Long, Anne Canovas en Yann Roussel.

Gesitueerd in Vietnam in de jaren vijftig met Sanda als een non en Stevenin als een Franse sergeant die in een hut belaagd worden door oprukkende troepen. Dit is een onvoorstelbaar pretentieus en mateloos vervelend psychologisch drama: een mooi voorbeeld van wat men in Frankrijk Kunst pleegt te noemen. Wie erin slaagt zich niet te ergeren aan de opdringerige symboliek van Lê kan zich troosten met de bij momenten wondermooie fotografie van Gérard de Battista.

Poussière d'empire

Frankrijk 1983. Lâm Lê. Met o.a. Thang Long, Jean-François Stévenin en Dominique Sanda.

Gesitueerd in Vietnam in de jaren vijftig met Sanda als een non en Stevenin als een Franse sergeant die in een hut belaagd worden door oprukkende troepen. Dit is een onvoorstelbaar pretentieus en mateloos vervelend psychologisch drama: een mooi voorbeeld van wat men in Frankrijk Kunst pleegt te noemen. Wie erin slaagt zich niet te ergeren aan de opdringerige symboliek van Lê kan zich troosten met de bij momenten wondermooie fotografie van Gérard de Battista.