Jean Obé

La vache et le président

Frankrijk 2000. Komedie van Philippe Muyl. Met o.a. Bernard Yerlès, Florence Pernel, Christian Bujeau, Mehdi Ortelsberg en Bernard Bloch.

Deux

Frankrijk 1989. Drama van Claude Zidi. Met o.a. Gérard Depardieu, Maruschka Detmers, Michelle Goddet, Philippine Leroy-Beaulieu en Beata Tyszkiewicz.

Na uitsluitend komedies geregisseerd te hebben, maakte Zidi verrassend genoeg deze film over een moeizame, stormachtige en nogal sadomasochistische relatie tussen een wispelturige man, Marc Lambert (Depardieu) en een ordelijke vrouw, H[KA1]el[KA2]ene Muller (Detmers). De dialogen zijn van de romanschrijfster Catherine Rihoit, die samen met Zidi het scenario schreef. Er wordt ontzettend veel gepraat in deze film. Niet dat feit is irritant, maar wel de slordige wijze waarop de film in elkaar is gezet. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

La Provinciale

Frankrijk​/​​Zwitserland 1980. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Nathalie Baye, Angela Winkler, Bruno Ganz, Patrick Chesnais en Dominique Paturel.

Een industrieel tekenaarster gaat van de provincie naar Parijs om werk te zoeken, maar merkt dat al haar sollicitaties ook andere 'gunsten' veronderstellen. Ze bewaart haar zelfrespect ten koste van werkeloosheid, in tegenstelling tot een jonge actrice met wie ze vriendschap sluit. De eenvoud van Bayes acteren en Goretta's minitieuze aandacht voor zogenaamde kleurloze mensen wegen niet altjd op tegen de schematische voorspelbaarheid van het scenario, al zijn er en passant treffende en genuanceerde mannenportretten die stikken in hun rolpatroon. Als Bayes tegenpool zet Winkler haar rol veel te zwaar en melodramatisch aan.

Les Filles du régiment

Frankrijk 1978. Komedie van Claude Bernard-Aubert. Met o.a. Laurence Mercier, Dora Doll, Gérard Sety, Marie-Laurence Bunel en Jean Obé.

Na de talloze legerkomedies met geobsedeerde mannetjesdieren in de hoofdrol kon een variatie met mandolle vrouwelijke soldaten natuurlijk niet uitblijven. De grollen zijn evenwel net zo smakeloos en onleuk als die van hun mannelijke geestverwanten en deze film is net zo boeiend als het kijken naar drogend behang.

La dentellière

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Duitsland 1977. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Isabelle Huppert, Yves Beneyton, Florence Giorgetti, Monique Chaumette en Jean Obé.

Huppert speelt een gesloten kapstertje dat verliefd wordt op een verlegen student die er niet in slaagt om door haar stilte heen te breken of te herkennen hoe veelzeggend die eigenlijk is. Het romanpersonage van Pascal Lainé (die samen met regisseur Goretta voor het scenario tekende) leek geschreven voor Huppert die bij haar rolkeuze vaak opteert voor non-conformistische vrouwen. In een interview zegt ze: 'Het zijn vooral vrouwen die zich in stilte proberen los te maken. Ik zoek naar de frictie tussen vrijheid en afspraken. Het tussengebied waarin zekerheden worden losgelaten zonder dat er concreet iets nieuws voor in de plaats komt.' Subtiele film.

Un nuage entre les dents

Frankrijk 1974. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Phillippe Noiret, Pierre Richard, Jacques Denis, Paul Crauchet en Jean Obé.

Faits divers-sprokkelaar Malisard (Noiret) en fotograaf Prévot (Richard), in een oude barrel permanent op scoopjacht in de Franse hoofdstad, raken op een plaats delict de twee zoontjes van Prévot kwijt. Vervolgens wordt het bekvechtende persmuskietenduo, bijgenaamd 'de Cowboys', zelf voor ontvoerders aangezien. Deze geweldige, semi-absurdistische reis langs de rafelranden van een volks Parijs anno 1974 barst van de karakterkoppen, gootpoëzie, galgenhumor en rauwe energie. Naast de haveloos ogende steracteurs blinkt Piéplu uit als de krantenbaas die het combineren van moraallessen en sensatiejournalistiek tot kunst heeft verheven.

Les misérables

Frankrijk 1972. Drama van Marcel Bluwal. Met o.a. Georges Géret, Nicole Jamet, François Marthouret, Gilles Maidon en Bernard Fresson.

Een getrouwe tv-bewerking van het beroemde werk van Victor Hugo, dat speelt in het 19e eeuwse Parijs tijdens de barricaden. Een ontsnapte gevangene houdt zich schuil, samen met zijn aangenomen dochter, in een onaangenaam pension, waar het pensionhoudersechtpaar ooit zijn pleegdochter beestachtig hebben behandeld, en nu hèm willen vermoorden. Een verliefde student verijdelt de dreigende doodslag, waardoor de naargeestige kamerverhuurders in de bak belanden. De pleegdochter en haar stiefvader nemen de benen, en de dochter van het gevangen echtpaar zwerft door de kommervolle lichtstad naar de verdwenen student, terwijl haar jongere broer twee ondervoede straatarme kinderen onderdak verleent in zijn huis bij de Bastille. Wordt in twee of in vier delen uitgezonden. Het scenario is van regisseur Bluwal naar de roman van Victor Hugo. Het camerawerk is van André Bac.

Le grand blond avec une chaussure noire

Frankrijk 1972. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Pierre Richard, Mireille Darc, Bernard Blier, Jean Rochefort en Colette Castel.

Hoogst vermakelijke, nu eens stripachtige en dan weer Brits-droogkomische spionagefilmparodie waarin iedere rol uitmuntend is bezet. In het ingenieuze, sardonisch met toeval en willekeur spelende verhaal van Francis Véber - later als scenarist-regisseur zeer succesvol - raakt de verstrooide violist François Perrin verzeild in de vileine vete tussen twee spionagechefs. Richard is de sympathieke superstuntel, Mireille Darc de agente die hem moet verleiden. Darcs zwarte cocktailjurk met het memorabel diepe rugdécolleté nestelde zich in het Franse collectieve geheugen en werd zelfs een museumstuk.