Luisa Rossi: cast.
Er zijn 7 films gevonden.

Ecco bombo

1977 |

Italië 1977. Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Luisa Rossi, Glauco Mauri, Fabio Traversi en Lina Sastri.

Een gesjeesde student probeert in de relatie met zijn familie, vrienden en vriendinnen met melancholieke vasthoudendheid en tegen alle teleurstellingen in zijn links-politieke idealen vast te houden. Deze jonge autodidactische filmer wijkt op verfrissende wijze af van de gebruikelijke Italiaanse satire en werd daarom prompt overschat. Moretti heeft oorspronkelijke ideeën en grappen, maar er ontbreekt nogal wat aan zijn vormgeving, hoewel hij dat weet te compenseren als verrassend tragi-komisch acteur.

Suor Letizia

1956 | Drama

Italië 1956. Drama van Mario Camerini. Met o.a. Anna Magnani, Eleonora Rossi-Drago, Antonio Cifariello, Piero Boccia en Luisa Rossi.

Een missiezuster keert terug uit Afrika en krijgt de verantwoordelijkheid voor een verarmd klooster in de Baai van Napels waarvan ze een tehuis voor verlaten kinderen maakt. Het zoontje van een ongehuwde moeder die met haar minnaar naar Amerika wil emigreren, wekt haar eigen moedergevoelens op, maar ze zet zich toch in om de gezinssituatie voor hem te herstellen. Het kordate spel van Magnani en het ingetogen scenario redden de film van melodramatiek, al wordt de vraag van de kloosterroeping wel erg omzichtig vermeden.

Imbarco a Mezzanotte

1952 | Misdaad

Verenigde Staten​/​​Italië 1952. Misdaad van Joseph Losey. Met o.a. Paul Muni, Joan Lorring, Vittorio Manunta, Luisa Rossi en Aldo Silvani.

Een tussendoortje van Losey, die gevlucht was voor de heksenjacht van McCarthy in de USA. Muni speelt een voortvluchtige misdadiger die tijdens zijn tocht opgescheept wordt met een kleine jongen.

Il monello della strada

1951 | Komedie, Familiefilm

Italië 1951. Komedie van Carlo Borghesio. Met o.a. Erminio Macario, Luisa Rossi en Saro Urzì.

De arme Italiaanse arbeider Carletto Po (Macario) werkt in Argentinië. Hij trouwt met de handschoen om zo zijn terugkeer naar zijn vaderland zeker te stellen. Na vele jaren zal hij daar zijn vrouw ontmoeten. Maar als hij in Italië komt, blijkt zijn vrouw gestorven. Zij heeft een zoon achtergelaten, die ergens op straat zwerft. Carletto slaagt erin zijn zoon te vinden en na vele avonturen leven ze nog lang en gelukkig. Een aantal scènes in de film zijn van een magische fantasie en humor. De hoofdpersonen zijn sympathiek.

Miss Italia

1950 | Komedie

Italië 1950. Komedie van Duilio Coletti. Met o.a. Gina Lollobrigida, Richard Ney, Constance Dowling, Carlo Campanini en Luigi Almirante.

Een meisje wordt door haar vader opgegeven voor een nationale miss-verkiezing. Ze wint de titel, maar verkiest liefde boven roem. Deze simpele, romantische komedie met wat sociale ondertonen corrigeert de werkelijkheid: Lollobrigida werd in 1947 bij de Miss Itali[KA3]e-verkiezing derde (achter Lucia Bosé en Eleonora Rossi-Drago).

Il Lupo della Sila

1949 | Drama, Misdaad

Italië 1949. Drama van Duilio Coletti. Met o.a. Silvana Mangano, Amedeo Nazzari, Jacques Sernas, Vittorio Gassman en Luisa Rossi.

Een Calabrische bandiet vermoordt de minnaar van zijn zuster. Als het zusje van het slachtoffer volwassen is geworden, wordt ze verliefd op de rechtschapen zoon van de bandiet; ze wekt echter ook de begeerte van de vader. Een bloedig generatieconflict wordt voorkomen door de tante, die alsnog de dood van haar geliefde wreekt. De zorgvuldig gemaakte film geeft een interessante schildering van het banditisme in Calabrië; voor het overige gaat het om een primitief melodrama in de toenmalige Italiaanse stijl.

Die letzte Chance

1945 | Drama, Oorlogsfilm

Zwitserland 1945. Drama van Leopold Lindtberg. Met o.a. Eduard G. Morrison, John Hoy, Penrose Reagan, Giuseppe Galeati en Luisa Rossi.

Een groepje ontsnapte geallieerde krijgsgevangenen en andere vluchtelingen uit het door de Duitsers bezette Noord-Itali[KA3]e tracht in 1943 Zwitserland binnen te komen. Dit meesterwerk van de Weense regisseur Leopold Lindtberg - de kroon op zijn werk uit zijn Zwitserse exil (1935-45) werd in 1946 in Cannes dubbel bekroond: de Grote Prijs en de Vredesprijs. Het scenario is van Richard Schweizer, Elizabeth Scott-Montagu en Alberto Barberis. Het camerawerk is van Emil Berna en Franz Vlasak. Mono.