Kolja Raschke: camera.
Er zijn 3 films gevonden.

Die Anfängerin

2017 | Drama

Duitsland 2017. Drama van Alexandra Sell. Met o.a. Ulrike Krumbiegel, Annekathrin Bürger, Rainer Bock, Christine Errath en Maria Rogozina.

Vrolijkheid, vriendelijkheid, warmte: Annebärbel heeft het niet echt in zich. Zelfs tegenover haar patienten is deze arts weinig toeschietelijk. Wanneer haar man haar verlaat, besluit ze een oude liefde op te pakken: kunstschaatsen. Tegen de zin van haar bemoeizuchtige moeder. Drama over een vrouw van eind vijftig die aan een volgende fase in haar leven begint, heeft aardige momenten dankzij hoofdrolspeelster Krumbiegel die met veel geklungel het ijs op gaat. Feelgoodfilm is het debuut van fotografe-documentairemaakster Sell die zelf als vijftiger een nieuw terrein betreedt.

1. Mai

2008 | Drama

Duitsland 2008. Drama van Jan-Christoph Glaser, Carsten Ludwig, Sven Taddicken en Jakob Ziemnicki. Met o.a. Benjamin Höppner, Jacob Matschenz, Cemal Subasi, Ludwig Trepte en Torsten Michaelis.

Op de Dag van de Arbeid gonst het in Berlijn van de potentiële relletjes – een mooie setting voor een ensemblefilm met een explosieve climax. In de diverse verhaallijnen ontmoeten we onder meer een dronken anarchist, een opgefokte agent en een Turkse puber die droomt van een carrière als gangster. De lowbudgetfilm werd grotendeels in één dag opgenomen - op 1 mei 2007 - met verschillende filmploegen. Dat de makers er zo’n gesmeerd, grotendeels boeiend geheel van wisten te maken (op een enkel kabbelmoment na) mag een knappe prestatie worden genoemd.

Prinzessin

2006 | Drama

Duitsland 2006. Drama van Birgit Grosskopf. Met o.a. Henriette Müller, Irina Potapenko, Desirée Jaeger en Amina Schichterich.

Toen de Franse minister van Binnenlandse Zaken Sarkozy gewelddadige, plunderende en brandstichtende banlieue-jongeren met 'racaille' (gajes) aanduidde, was dat politiek incorrect en rechts. Toen filmmaakster Grosskopf op festivals haar sociaalrealistische regiedebuut over een Duitse voorstadmeisjesbende presenteerde, ontving zij lof en prijzen. Ergens tussen deze extremen zijn de relativering en het gezonde verstand zoekgeraakt. Wie de asociale gifkikker Yvonne (Müller) en haar compadres in de betondozenwoestenij van Prinzessin bezig ziet zal weinig sympathie voor hen opbrengen. Hun nihilisme, sfeerbepalend in deze goed gemaakte vrouwentegenhanger van La haine, werkt verlammend. Daaraan vermag ook het sterke ensemble-acteerwerk niets te veranderen.