Agnès Jaoui

Aurore

2017 | Drama, Komedie

Frankrijk 2017. Drama van Blandine Lenoir. Met o.a. Agnès Jaoui, Thibault de Montalembert, Pascale Arbillot, Sarah Suco en Lou Roy-Lecollinet.

Het karige hoofdrollenaanbod voor vrouwen van boven de vijftig is een aloud filmindustrie-euvel. In haar tweede regie trekt actrice Lenoir het breder: middels haar hoofdpersonage illustreert ze de obstakels waar oudere vrouwen in het dagelijks leven tegenaan lopen. Aurore, door haar echtgenoot verlaten, vers werkloos en aanstaande oma met opvliegers, moet kiezen: verpieteren of leven? Jaoui treft ogenschijnlijk achteloos de tussentonen, nergens verwordt haar figuur tot karikatuur. Het plezierig lichtvoetige scenario levert vermakelijke alledagkomedie en levendige nevenpersonages, waaronder Aurores beste vriendin, de assertieve Mano (Arbillot).

Je suis à vous tout de suite

2015 | Komedie

Frankrijk 2015. Komedie van Baya Kasmi. Met o.a. Vimala Pons, Mehdi Djaadi, Agnès Jaoui, Ramzy Bédia en Laurent Capelluto.

De dertigjarige Hanna (Pons) heeft een zwakke plek: ze kan geen nee zeggen. Moet ze op haar werk een man ontslaan, dan gaat ze met hem naar bed. Haar ouders zijn net zo, het is een familiekwaal. Haar broer Hakim (Djaadi), gefascineerd door religie en zijn Algerijnse afkomst, worstelt met eigen problemen. Familiekomedie rond een grappig gegeven weet maar matig te overtuigen, hoewel hoofdrolspeelster Pons beslist charmeert. Scenariste/regisseuse Kasmi kreeg eerder een César voor haar scenario van Le nom des gens (2010).

Comme un avion

2015 |

Frankrijk 2015. Bruno Podalydès. Met o.a. Denis Podalydès, Vimala Pons, Agnès Jaoui, Sandrine Kiberlain en Bruno Podalydès.

De dertigjarige Hanna (Pons) heeft een zwakke plek: ze kan geen nee zeggen. Moet ze op haar werk een man ontslaan, dan gaat ze met hem naar bed. Haar ouders zijn net zo, het is een familiekwaal. Haar broer Hakim (Djaadi), gefascineerd door religie en zijn Algerijnse afkomst, worstelt met eigen problemen. Familiekomedie rond een grappig gegeven weet maar matig te overtuigen, hoewel hoofdrolspeelster Pons beslist charmeert. Scenariste/regisseuse Kasmi kreeg eerder een César voor haar scenario van Le nom des gens (2010).

Du vent dans mes mollets

2012 | Komedie, Drama

Frankrijk 2012. Komedie van Carine Tardieu. Met o.a. Isabella Rossellini, Agnès Jaoui, Denis Podalydès, Juliette Gombert en Isabelle Carré.

Het negenjarige, aandoenlijke buitenbeentje Rachel (Gombert) heeft heel wat te stellen met haar goedbedoelende maar wereldvreemde moeder (Jaoui) en introverte vader (Podalydès), die als kind de Shoah heeft overleefd. Bezoeken aan een kinderpsychiater (Isabella Rossellini) moeten uitkomst bieden, in een film die niet wil kiezen tussen drama en komedie; kleurrijk sprookje en coming of age; huwelijksdrama en tijdsdocument (de film is gesitueerd in de jaren tachtig). Veel droogkomische dialogen, pijnlijke situaties en fraai verbeelde droombeelden, maar op den duur zo quirky dat je er jeuk van krijgt.

Au bout du conte

2013 | Romantisch drama

Frankrijk 2013. Romantisch drama van Agnès Jaoui. Met o.a. Benjamin Biolay, Arthur Dupont, Agathe Bonitzer, Jean-Pierre Bacri en Agnès Jaoui.

Tragikomedie over elkaar overlappende grotestadslevens in hedendaags-sprookjesraamwerk. Een domino-effect treedt in werking wanneer 24-jarig leeghoofd Laura na een droom en waarzegstersbezoek haar prins gevonden denkt te hebben in de lichtjes stotterende pianist-componist Sandro. Scenaristentandem Jaoui-Bacri (Le goût des autres) komt ditmaal door een overambitieus aantal personages chronisch tijd en reliëf tekort. Na een moeizaam, rommelig eerste halfuur gaat de film door fruitig ensemblespel alsnog leven. Talloze sprookjesverwijzingen in dramaturgie, dialogen, namen, decors, kostuums en muziek. Chansonnier Biolay heeft de smulrol: wolf in maatpak.

Comme une image

2004 | Drama, Komedie, Romantiek

Frankrijk/Italië 2004. Drama van Agnès Jaoui. Met o.a. Marilou Berry, Jean-Pierre Bacri, Laurent Grévill, Agnès Jaoui en Virginie Desarnauts.

De beroemde schrijver Étienne Cassard (Bacri) is bepaald niet de ideale vader. Hij is cynisch, heeft een writer's block, interesseert zich zo weinig voor zijn dochter Lolita (Berry) dat hij, als ze een concert geeft met klassieke liederen, na een paar minuten weggaat. En zijn tweede vrouw is nauwelijks ouder dan zijn dochter. Het vriendje van Lolita geeft hij de tip dat de cyaankali in het kastje in de badkamer ligt. Het scenario voor deze satire op het Franse literaire wereldje werd geschreven door regisseuse Jaoui en hoofdrolspeler Bacri. Ze wonnen er de prijs voor het beste script voor in Cannes.

Une femme d'extérieur

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Christophe Blanc. Met o.a. Serge Riaboukine, Sarah Haxaire, Richard Morgiève, Bernadette Lambert en Alain Borla.

Een 35-jarige verpleegster (Jaoui) uit een voorstad van Lyon wijst haar ontrouwe echtgenoot de deur, laat haar drie kinderen hun eigen boontjes doppen en begint aan een nieuw (nacht)leven. Het bestaan als nachtvlinder eist haar helemaal op, zelfs zodanig dat ze in het ziekenhuis, waar ze werkt een slaapkuur moet doen om weer op verhaal te komen. Actrice Jaoui, die naam maakte als scenarioschrijfster, speelt haar rol heel geloofwaardig, al blijft ze voor de kijker 'une femme d'extérieur' met wie het lastig meevoelen is. Lyon vormt een perfecte achtergrond voor het dromerige verhaal, geschreven door drie scenaristen onder wie debuterend regisseur Blanc zelf.

Le goût des autres

2000 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 2000. Komedie van Agnès Jaoui. Met o.a. Jean-Pierre Bacri, Anne Alvaro, Alain Chabat, Brigitte Catillon en Gérard Lanvin.

Actrice Agnès Jaoui schreef samen met partner en hoofdrolspeler Bacri haar lichtvoetige regiedebuut. Materieel komt zakenman Castella (Bacri), getrouwd met een interieurontwerpster, niets tekort. Maar dat hij iets mist merkt hij wanneer hij actrice Clara ontmoet, die hem Engels moet leren. Langzaamaan gaat er een nieuwe wereld voor hem open: met zijn eerste Engelse woorden flanst hij zowaar een liefdesgedicht in elkaar. Wordt hij nu een bohémien? Deze lichtvoetige kijk op de midlife crisis en op culturele smaak werd genomineerd voor een Oscar in de categorie beste niet-Engelstalige film. Jaoui speelt zelf een bardame die tevens in de hasjhandel zit.

On The Run

1998 | Komedie, Drama

Verenigde Staten/Portugal 1998. Komedie van Bruno De Almeida. Met o.a. Michael Imperioli, John Ventimiglia, Drena De Niro, Nick Sandow en Victor Argo.

Actrice Agnès Jaoui schreef samen met partner en hoofdrolspeler Bacri haar lichtvoetige regiedebuut. Materieel komt zakenman Castella (Bacri), getrouwd met een interieurontwerpster, niets tekort. Maar dat hij iets mist merkt hij wanneer hij actrice Clara ontmoet, die hem Engels moet leren. Langzaamaan gaat er een nieuwe wereld voor hem open: met zijn eerste Engelse woorden flanst hij zowaar een liefdesgedicht in elkaar. Wordt hij nu een bohémien? Deze lichtvoetige kijk op de midlife crisis en op culturele smaak werd genomineerd voor een Oscar in de categorie beste niet-Engelstalige film. Jaoui speelt zelf een bardame die tevens in de hasjhandel zit.

On connaît la chanson

1997 | Musical, Romantiek, Experimenteel, Komedie

Frankrijk 1997. Musical van Alain Resnais. Met o.a. Jean-Pierre Bacri, Pierre Arditi, André Dussollier, Agnès Jaoui en Sabine Azéma.

Net als in werken van Dennis Potter, aan wie beroemd regisseur Resnais deze luchtige komedie opdroeg, onderdrukken de personages in On connaît la chanson hun ware gevoelens. Die komen slechts tot uiting voor ons kijkers, in plotse playback-nummertjes die ongelooflijk naadloos overlopen in gewone scènes. Het is telkens weer absurd en geestig om uit de mond van een serieus karakter bijvoorbeeld de stem van Josephine Baker te horen, maar het is tragisch om tegelijk te merken dat geen persoon zichzelf durft te zijn. Zo is er Parijse toeristengids Camille (Jaoui), die haar depressie niet onderkent en daarom fysieke problemen krijgt. Via Camille leren we nog vijf hoofdkarakters kennen, die met elkaar in contact staan en allen op de een of andere wijze te maken hebben met onroerend goed. Ondanks volhardende ontkenningen draait hun wereld eigenlijk om de liefde. Dat is `altijd hetzelfde liedje´ (titelvertaling), maar onder regie van Resnais nooit saai. (IdH/VPRO Gids)

Le déménagement

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Olivier Doran. Met o.a. Danyboon, Emmanuelle Devos, François Cluzet, Sami Bouajila en Marine Delterme.

Net als in werken van Dennis Potter, aan wie beroemd regisseur Resnais deze luchtige komedie opdroeg, onderdrukken de personages in On connaît la chanson hun ware gevoelens. Die komen slechts tot uiting voor ons kijkers, in plotse playback-nummertjes die ongelooflijk naadloos overlopen in gewone scènes. Het is telkens weer absurd en geestig om uit de mond van een serieus karakter bijvoorbeeld de stem van Josephine Baker te horen, maar het is tragisch om tegelijk te merken dat geen persoon zichzelf durft te zijn. Zo is er Parijse toeristengids Camille (Jaoui), die haar depressie niet onderkent en daarom fysieke problemen krijgt. Via Camille leren we nog vijf hoofdkarakters kennen, die met elkaar in contact staan en allen op de een of andere wijze te maken hebben met onroerend goed. Ondanks volhardende ontkenningen draait hun wereld eigenlijk om de liefde. Dat is `altijd hetzelfde liedje´ (titelvertaling), maar onder regie van Resnais nooit saai. (IdH/VPRO Gids)

Le cousin

1997 | Misdaad

Frankrijk 1997. Misdaad van Alain Corneau. Met o.a. Patrick Timsit, Alain Chabat, Samuel Le Bihan, Caroline Proust en Christophe Peyroux.

Net als in werken van Dennis Potter, aan wie beroemd regisseur Resnais deze luchtige komedie opdroeg, onderdrukken de personages in On connaît la chanson hun ware gevoelens. Die komen slechts tot uiting voor ons kijkers, in plotse playback-nummertjes die ongelooflijk naadloos overlopen in gewone scènes. Het is telkens weer absurd en geestig om uit de mond van een serieus karakter bijvoorbeeld de stem van Josephine Baker te horen, maar het is tragisch om tegelijk te merken dat geen persoon zichzelf durft te zijn. Zo is er Parijse toeristengids Camille (Jaoui), die haar depressie niet onderkent en daarom fysieke problemen krijgt. Via Camille leren we nog vijf hoofdkarakters kennen, die met elkaar in contact staan en allen op de een of andere wijze te maken hebben met onroerend goed. Ondanks volhardende ontkenningen draait hun wereld eigenlijk om de liefde. Dat is `altijd hetzelfde liedje´ (titelvertaling), maar onder regie van Resnais nooit saai. (IdH/VPRO Gids)

L'atelier d'Alain Resnais

1997 | Documentaire

Frankrijk 1997. Documentaire van François Thomas. Met o.a. Pierre Arditi, Sabine Azéma, Jean-Pierre Bacri, Sylvette Baudrot en Renato Berta.

Net als in werken van Dennis Potter, aan wie beroemd regisseur Resnais deze luchtige komedie opdroeg, onderdrukken de personages in On connaît la chanson hun ware gevoelens. Die komen slechts tot uiting voor ons kijkers, in plotse playback-nummertjes die ongelooflijk naadloos overlopen in gewone scènes. Het is telkens weer absurd en geestig om uit de mond van een serieus karakter bijvoorbeeld de stem van Josephine Baker te horen, maar het is tragisch om tegelijk te merken dat geen persoon zichzelf durft te zijn. Zo is er Parijse toeristengids Camille (Jaoui), die haar depressie niet onderkent en daarom fysieke problemen krijgt. Via Camille leren we nog vijf hoofdkarakters kennen, die met elkaar in contact staan en allen op de een of andere wijze te maken hebben met onroerend goed. Ondanks volhardende ontkenningen draait hun wereld eigenlijk om de liefde. Dat is `altijd hetzelfde liedje´ (titelvertaling), maar onder regie van Resnais nooit saai. (IdH/VPRO Gids)

Un air de famille

1996 | Komedie, Drama

Frankrijk 1996. Komedie van Cédric Klapisch. Met o.a. Jean-Pierre Bacri, Jean-Pierre Darroussin, Agnès Jaoui, Catherine Frot en Claire Maurier.

Met frisse tegenzin verschijnt de bourgeois familie Ménard op vrijdagavond ter verjaarsviering in het muffige buurtcafé van broer/zoon Henri (Bacri). Henri's wederhelft is er zojuist vantussen, voorbode van wat komen gaat. Co-scenarist Klapisch regisseerde het disfunctionele avondje in 'Au Père Tranquille' - vader is dood, vandaar - als azijnzure zedenkomedie. Evenals in Cuisine et dépendances, de eerste theaterstukverfilming van het dramaturgenspan Jaoui-Bacri, vliegen de vonken van het ensemblespel af. Helaas mist het verhaal de relativerende empathie van het latere J-B-werk en struikelt herhaaldelijk over zijn eigen cynisme. Césars voor de scenaristen, Darroussin en Catherine Frot als het weinig snuggere feestvarken.

Smoking/No Smoking

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Alain Resnais. Met o.a. Pierre Arditi, Peter Hudson en Sabine Azéma.

Uit acht toneelstukken van de Britse dramaturg Alan Ayckbourn, Intimate Exchanges,stelde Resnais twee opeenvolgende films samen, gespeeld door slechts twee acteurs. Azéma neemt vijf rollen voor haar rekening, Arditi vier, en Hudson is de vertelstem. Meervoudig bekroond. Vanavond deel I: Smoking.

Cuisine et dépendances

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Philippe Muyl. Met o.a. Zabou Breitman, Sam Karmann, Jean-Pierre Bacri, Jean-Pierre Darrousin en Laurent Benoît.

Martine (Zabou) en Jacques (Karmann) krijgen bezoek van een vriend en zijn vrouw Charlotte (Joui) die ze in geen tien jaar meer gezien hadden. De vriend is inmiddels een bekende tv- persoonlijkheid geworden. Bij hen logeert al een maand een schrijver, Georges (Bacri), die tijdelijk zonder onderkomen zit en toevallig (nou, ja) de ex-vriend van Charlotte is. Het feit dat het haar goed gaat en hem niet, stemt hem bitter. Charlotte`s man loopt vertraging op, waardoor het eten telkens een uurtje verschoven wordt. En dat geeft de aanwezigen de gelegenheid om veelvuldig en afwisselend in de keuken hun hart flink te luchten. Als er eindelijk aan deur gebeld wordt, is het Fred (Darroussin), Martine's broer met zijn nieuwste, opzichtige vlam. Hij zit flink in de schulden en hoopt met een spelletje poker de tv-personality flink uit te schudden. We krijgen Charlotte's man echter nooit te zien, maar aan het eind van het verhaal is bijna iedereen een illusie armer: Martine is ontevreden met haar lot als huisvrouw, Charlotte ziet in dat ze aan de leiband loopt van iemand die bekend is en Jacques heeft gewoon de pest in dat Martine het stel ooit had uitgenodigd. De dialogen zijn aardig, maar de film is nog statischer dan het oorspronkelijke, succesvolle toneelstuk, waarop hij gebaseerd is. Bacri en Jaoui, die het scenario schreven, hebben gemeend, dat mensen die niet in de gelegenheid zijn geweest om naar de schouwburg te gaan, wel geld zouden uitgeven om hun toneeltje op het bioscoopscherm te zien. Ze hebben zich vergist in het medium, want voor film is dit veel te tam gedoe. Het degelijke camerawerk is van veteraan Willy Kurant. Eastmancolor.

Canti

1992 | Drama

Frankrijk 1992. Drama van Manuel Pradal. Met o.a. Sébastien Nuzzo, Simon Reggiani, Agnès Jaoui, Irma Castera en Rosario Audras.

Cecco (Nuzzo) verblijft met zijn moeder (Marini) in een Italiaans kuststadje. Hij is een stille, zwijgzame, in zichzelf gekeerde jongeman die moeilijk contacten legt. Hij doet van alles om de verveling te verdrijven. Zijn moeder bezorgt hem een baan op een autokerkhof, maar ook daar houdt hij het niet lang uit. In het stadje loopt tevens de nietsnut Fulvio (Reggiani) rond in het gezelschap van twee zware jongens en Diamante (Jaoui) en Luna (Castera), twee meiden van lichte zeden die voor het levensonderhoud van het vijftal zorgen. Dan ontmoeten Cecco en Fulvio elkaar. Meer een opeenvolging van losse fragmenten over mensen die niets om handen hebben en hun tijd in ledigheid doorbrengen dan een afgerond verhaal. Waar de makers in slagen is de verveling te doen overslaan op de toeschouwer die geen moeite meer doet om het ingewikkeld zootje, barstensvol symboliek, te ontrafelen. Regisseur Pradal schreef zelf het scenario. Het enige levendige aan de film is de zwart-wit fotografie van Matthieu Poirot-Delpech, die geen gebruik maakt van een statief.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2017	Aurore
2015	Je suis à vous tout de suite
2015	Comme un avion
2012	Du vent dans mes mollets
2013	Au bout du conte
2004	Comme une image
2000	Une femme d'extérieur
2000	Le goût des autres
1998	On The Run
1997	On connaît la chanson
1997	Le déménagement
1997	Le cousin
1997	L'atelier d'Alain Resnais
1996	Un air de famille
1993	Cuisine et dépendances
1992	Canti

nog geen vpro account?

media

name

email

mijn instellingen