Véronique Bruque: montage.
Er zijn 3 films gevonden.

Palace Beach Hotel

2014 | Thriller, Drama

Frankrijk 2014. Thriller van Philippe Venault. Met o.a. Thierry Godard, Raphaëlle Agogué, Margot Bancilhon, François-David Cardonnel en Thomas Coumans.

Na een gezamenlijk half jaar als commando's in Afghanistan worden Elsa, Franck en Mario, voorafgaand aan hun repatriëring, eerst naar Cyprus gebracht. Vanwege hun posttraumatische stressstoornis na gruwelervaringen brengen ze een verplichte drie dagen door in het Palace Beach Hotel. De officier en psychiater van dienst vermoeden echter dat er behalve PTSS nog iets anders met het drietal aan de hand is. Nogal gepeperde tv-filmmengeling van thriller en drama over de schokeffecten van oorlogshorror op militairen: geestelijk zijn er slechts verliezers.

Baptêmes du feu

2008 | Drama

Frankrijk​/​​België 2008. Drama van Philippe Venault. Met o.a. Stanislas Forlani, Francis Renaud, Marie Vernalde en Dioucounda Koma.

In brandweerkazerne Le Colombier heeft de twintigjarige, door zijn oma opgevoede Antoine Grand (Forlani) een soort surrogaatfamilie gevonden. Wanneer de kazerne wordt aangewezen als testplaats voor een vrouw als commandant en de komst van Nathalie Métrono (Vernalde) de hechte spuitgastengemeenschap splijt, komt groentje Antoine voor keuzes te staan. Vernalde overacteert de pinnigheid behoorlijk en de tegenstellingen zijn vet aangezet in deze schets van een van de laatste mannenculturen in de hedendaagse Westerse samenleving. Naar het boek Le 18 van Ludovic Roubaudi.

Clara et moi

2004 | Drama

Frankrijk 2004. Drama van Arnaud Viard. Met o.a. Julien Boisselier, Julie Gayet, Michel Aumont en Sacha Bourdo.

Parijse bistro's, goedlachse vrienden, drukke feestjes en roze champagne: geen wolkje aan de lucht in de liefdevolle dagen van dertiger Antoine en nieuwe vriendin Clara (Boisselier en Gayet). Regisseur/scenarist/producent Arnaud Viard schetst in het eerste half uur van zijn Clara et moi een zoete sprookjesrelatie en sabelt de idylle vervolgens met harde hand neer. Antoine blijkt een onvolwassen egoïst die zich keer op keer vol verbazing in de eigen voeten schiet. Het leven is geen dansfeest, lijkt de boodschap met Clara als Antoine's verdoemde boodschapper. Viard schoot het drama dicht op de ziel en op de huid met enkele muzikale uithalen als adempauze.