Jean-Claude Bouillon

Un grand cri d'amour

Frankrijk 1997. Komedie van Josiane Balasko. Met o.a. Josiane Balasko, Richard Berry, Daniel Prévost, Daniel Ceccaldi en Claude Langmann.

Avocat d'office : L'amour piégé

Frankrijk 1996. Misdaad van Bernard Stora. Met o.a. Marlène Jobert, Hélène de Fougerolles, Alexandre Medvedev, Bernard Verley en Kathie Kriegel.

L'amour en prime

Venezuela​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Patrick Volson. Met o.a. Stéphane Freiss, Florence Pernel, Jean Yanne, Eva Darlan en Jean-Claude Bouillon.

Pernel is verpleegster in een hospitaal. Haar droom wordt werkelijkheid wanneer ze een weekend wint in Santa Monica met haar lievelingsheld Freiss. Samen met Freiss, producer Yanne en een fotograaf arriveren ze op het vliegveld juist op het moment dat een anti-maffia rechter op het nippertje aan een aanslag is ontsnapt. De ploeg neemt in Santa Monica de intrek in hetzelfde hotel als de moordenaar. Op aandringen van Yanne moet Freiss de romantische held spelen die Pernel versiert. Doorzichtige romantische komedie met humor, liefde, avontuur en een handvol gangsters. Erg opwindend is het allemaal niet en de humor is maar dun gezaaid. Gérard Bitton en Michel Munz schreven het scenario. Fotografie van Johnny Semeco. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Les enfants du vent

Frankrijk​/​​Polen 1991. Oorlogsfilm van Krzysztof Rogulski. Met o.a. Jacques Bonnafé, Thérèse Liotard, Marie Dubois, Pierre Vaneck en Brigitte Roüan.

Tijdens WO II zorgen een ouderpaar, dat in het verzet zit, ervoor dat hun kinderen op het platteland in veiligheid worden gebracht. De kinderen, die onwetend zijn over feit dat hun ouders meedoen met de ondergrondse beweging, doen een mislukte poging hen te vinden. Daarna vermaken zij zich en de dorpsbewoners met satirische toneelopvoeringen, die niet direkt als vleiend kunnen worden uitgelegd jegens de bezetter. Met een zeker gevaar voor eigen leven en dat van de dorpelingen beleven zij een petite histoire in een grote oorlog. Trage film, zelfs voor geduldige kinderen. Scenario van Agnès Poullin en regisseur Rogulski. De plaatjes van Gilles Moison en Jacek Piusluski springen er uit door hun rijkdom aan details en schoonheid, maar dat maakt nog geen boeiend geheel.

Les enfants de la guerre

Frankrijk​/​​Polen 1991. Drama van Krzysztof Rogulski. Met o.a. Jacques Bonnaffé, Thérèse Liotard, Marie Dubois, Pierre Vaneck en Brigitte Roüan.

Drie jonge broers groeien op als Polen is bezet door nazi- Duitsland (1939-45). Hun vader (Bouillon), een dokter, zit in het verzet. De situatie in de grote steden wordt steeds nijpender en gevaarlijker. De ouders besluiten om de kinderen veilig onder te brengen in een dorpje in de bergen. De vrouw (Dubois) van de burgemeester (Vaneck) beschouwt hen als vreemde eenden in de bijt en laat geen gelegenheid voorbij gaan om de kinderen zwart te maken. De eerste burger is te laf om in te grijpen en de bevooroordeelde inwoners gedragen zich onverschillig. De oudste probeert tevergeefs in contact te komen met zijn ouders. Daarop besluiten ze op hun eigen manier aan de strijd deel te nemen: samen met drie andere kinderen bedenken ze een satirische toneelklucht, dat ze met ge[KA3]improviseerde rekwisieten opvoeren. De dorpelingen komen niet meer bij van het lachen. Een originele invalshoek om de oorlog te laten zien door de ogen van kinderen. Het is geen JEUX INTERDITS (1952) van René Clément, maar een boeiende film, wel wat lang, over het verkeren in uitzonderlijke omstandigheden. Sterk spel van de kinderen. Het scenario is van Rogulski en Agnès Poullin. Het camerawerk is van Gilles Moizon en Jacek Prosinski. Dolby Stereo. Ook bekend als LES ENFANTS DU VENT.

Il prato delle volpi

Italië 1990. Oorlogsfilm van Piero Schivazappa. Met o.a. Carlo Delle Piane, Michele Buttarelli, Jean-Claude Bouillon, George Hilton en Ilona Grübel.

Goed gemaakte TV-film over een jongen in noord Italië tijdens WO II. De elf-jarige Valentino ziet in Parma zijn vader vertrekken naar het front in Afrika. Zijn Oostenrijkse moeder wordt verliefd op een violist en zij laat de jongen over aan de zorgen van een tante, die omkomt bij een bombardement. Hij komt onder de hoede van een priester, en hij ontmoet zijn vader weer, die boven Italië is gedropt om zich bij de partizanen te voegen. Moeder wordt door de verzetstrijders gevangen en wegens hulp aan de vijand kaalgeschoren.

Il piccolo popolo

Duitsland​/​​Italië 1990. Thriller van Cinzia T.H. Torrini en Cinzia Th. Torrini. Met o.a. Leslie Malton, Stephen Brennan, Aurore Clément, Jean-Claude Bouillon en David Simon Blagg.

Jan (Blagg) verdwijnt na een tijdje zonder spoor na te laten. Oscar gaat op zoek en komt bij een geheimzinnige sekte terecht, waarvan hij onder een valse naam lid wordt. Onverwacht komt Jan weer terug. Jan en Alice verdwijnen en Oscar 'weet' dat zij door de sekte werden ontvoerd.

De la poudre et des balles

Frankrijk 1990. Misdaad van Claude Desailly. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Jean-Paul Tribout, Pierre Maguelon, Guy Grosso en Marilù Tolo.

Het wapentransport is in 1913 een winstgevende bezigheid, met name vanwege de burgeroorlog in Ierland. De Tijgerbrigade moet aan deze gang van zaken een einde aan maken. Een reeks op elkaar lijkende avonturen met als enige doel het bieden van ontspanning. In deze opzet is de film, die een knappe tijdsreconstructie bevat, geslaagd te noemen.

L'ère de la calomnie

Frankrijk 1989. Komedie van Victor Vicas. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Jean-Paul Tribout, Pierre Maguelon, François Maistre en Evelyne Dandry.

Het is oorlog tussen de `Republiek der kameraden` en de pers maar beide partijen komen nader tot elkaar in weer zo`n vreselijke flutfilm. Alleen een jonge afgevaardigde stelt zich `keihard` op, naar het voorbeeld van Robespierre (?). Het plaatsen van deze vluchtige, meer naar de gemakkelijke satire dan naar iets anders neigende film in het Parijs van 1914 was een verkeerd idee. Bovendien lijkt de van oorsprong Russische niet meer zo jonge routinier Victor Vicas (geboren in 1918) al net zo`n middelmatige carri[KA2]ere als televisiemaker op te gaan bouwen als hij al als cosmopolitisch filmmaker (1953-1961) heeft gedaan, met uitzondering van THE WAYWARD BUS. Het goede humeur van de vertolkers en de huppelmuziek redden deze film nog net van de algehele ondergang.

Le vampire des Carpathes

Frankrijk 1988. Horror van Victor Vicas. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Pierre Maguelon, Jean-Paul Tribout en Féodor Atkine.

Wanneer in 1929 de stomme film aan zijn einde komt, hangt één van de angstwekkende sterren uit die tijd zich liever op dan de rest van zijn dagen in vergetelheid te moeten slijten, maar een spook dat lijkt op het monster dat die acteur twintig jaar lang gespeeld heeft, waart al spoedig 's nachts rond. Een zeer zwakke nabootsing van de klassiekers van het witte doek. Het landschap in deze film doet trouwens meer denken aan Lutjebroek dan aan de Karpaten. Deze middelmatige kosmopolitische regisseur, die geboren werd in 1918, bouwt in Frankrijk zo goed en zo kwaad als het gaat zijn carrière af met het maken van tv-produkties.

Le Complot

Frankrijk 1988. Misdaad van Victor Vicas. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Pierre Maguelon, Jean-Paul Tribout, Pinkas Braun en Patrice Alexandre.

Paniek op de Beurs van Parijs in 1926. Het is van belang tegen alle soorten speculanten, zoals deze Vergnol, op te treden. Hij laat er onmiddellijk na het passeren van de grens met een fortuin in ponden sterling op zak het leven bij. Aan de Tijgerbrigade (zo bijgenaamd omdat het gaat om de bijnaam van Cl[KA1]emenceau) de taak een onderzoek in te stellen. Deze productie is meer een gok met een stel achter elkaar geplaatste plaatjes afgescheiden door een veteraan (geboren in 1918).

Un Escargot dans la tête

Frankrijk 1980. Drama van Jean-Etienne Siry. Met o.a. Florence Giorgetti, Renaud Verley, Jeanne Allard, Jean-Claude Bouillon en Charles Dubois.

Een romanschrijfster, verlaten door haar man, en een schilder, verantwoordelijk voor de dood van zijn gezin, ontmoeten elkaar in een psychiatrische instelling en krijgen een verhouding. Ze trekken samen naar het platteland waar de vrouw plots last krijgt van nachtmerries waarin ze belaagd wordt door slakken... Hoewel regisseur Siry zijn uiterste best doet het warrige scenario ernstig te vertellen faalt hij door de ronduit slechte vertolkingen en het gebrek aan een duidelijke invalshoek.

La Cavale

Frankrijk 1980. Drama van Michel Mitrani. Met o.a. Juliet Berto, Jean-Claude Bouillon, Olga Georges-Picot, Geneviève Page en Catherine Rouvel.

Twee jonge inbrekers worden gearresteerd en trouwen met elkaar tijdens hun voorarrest. Als de man tot een twee keer zo lange straf als de vrouw wordt veroordeeld, zet deze hem tijdens de kerstdagen aan tot een gezamenlijke ontsnappingspoging, die door een goedbedoelende bewaakster mislukt. Deze film naar de autobiografische roman van Albertine Sarrazin, probeert een niet-sensationeel beeld van het dagelijkse leven in een vrouwengevangenis te geven, maar overtuigt te weinig door de reeks van al te mooie en chique actrices. Berto imponeert in de hoofdrol door zijn emotionele inzet. Miou-Miou debuteerde.

Le Divorcement

Frankrijk 1979. Drama van Pierre Barouh. Met o.a. Michel Piccoli, Lea Massari, Jean-Claude Bouillon, Ann Lonnberg en Christine Murillo.

Veertigers besluiten na een lang huwelijk te scheiden om de eigen zelfstandigheid te hervinden. Een pijnloze en harmonieuze echtscheiding wordt bemoeilijkt door het onbegrip en verdriet van de kinderen, die ook een relatie met de nieuwe partners gecompliceerd maken. Film van zanger-componist Barouh beperkt zich tot observaties die heel vaak treffend zijn, maar opzettelijk afzien van een psychologische of sociologische uitdieping. Situering in een vooruitstrevend burgermilieu geeft de toch al gladjes verlopende confrontaties een luxueus karakter, hoewel vals sentiment vermeden wordt.

La Légion saute sur Kolwezi

Frankrijk 1979. Oorlogsfilm van Raoul Coutard. Met o.a. Giuliano Gemma, Bruno Cremer, Mimsy Farmer, Laurent Mallet en Jacques Perrin.

Europeanen in Za[KA3]ire worden gegijzeld door rebellen uit Zambia en Angola. Vanuit Kinshasa en Parijs worden bevrijdingsacties gedirigeerd. Cameraman Coutard maakte ruim een jaar na de gebeurtenissen deze film die politiek te voorzichtig blijft en daardoor bedenkelijk overkomt en als zuivere actiefilm ook te wensen overlaat. (Jean Seberg pleegde tijdens de opnamen zelfmoord en werd vervangen door Farmer).

Haro!

Frankrijk 1979. Drama van Gilles Béhat. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Valérie Mairesse, Laurent Malet, Nathalie Courval en Guy Mairesse.

Een boer die kreupel is teruggekomen uit WO I is een van de weinige overlevende jongemannen in zijn dorp. Zijn succes bij de vrouwen maakt hem weinig populair. Zijn jongere broer, die geïsoleerd en bijna verwilderd opgroeide, stroopt op de naburige boerderijen en wordt bij de politie aangegeven. Die vindt geen bewijs, maar kan hem wel arresteren wegens dienstweigering. Dit ongewone plattelandsdrama was het lowbudget-debuut van ex-acteur Béhat, en werd collectief geproduceerd door de spelers. Deze sympathieke poging en inzet worden niettemin gehandicapt door het gebrek aan financiële middelen en routine. Deze film is de ontdekking van Malet als potentieel nieuwe ster.

L' Enfant de nuit

Frankrijk​/​​Italië 1978. Drama van Sergio Gobbi. Met o.a. Agostina Belli, Stefano Satta Flores, Jean-Claude Bouillon, Sergino Gobbi en Antonio Cantafora.

Een jonge vrouw, wier zoontje is gestorven, krijgt in haar bergchalet regelmatig bezoek van een geheimzinnig jochie dat uit een weeshuis weggelopen schijnt te zijn en overnacht op het kerkhof. Omdat niemand anders hem ooit heeft gezien, wordt er aan haar verstand getwijfeld. Deze poging tot psychothriller faalt door modieus decoratieve vormgeving die méér aandacht geeft aan de weelderige omgeving en interieurs dan aan de mensen, zodat de acteurs in een overnadrukkelijk scenario geen kant op kunnen.

La raison d'état

Italië​/​​Frankrijk 1977. Thriller van André Cayatte. Met o.a. Jean Yanne, Monica Vitti, Michel Bouquet, François Périer en Jean-Claude Bouillon.

De Franse wapenindustrie krijgt een grote order van een Afrikaanse staat die bedreigd wordt door een naburig land. Met dit land zijn ook al clandestien onderhandelingen gaande over wapenleveranties. Een geleerde krijgt hier lucht van en schakelt zijn assistente in om bij de coördinator gegevens over de wapensmokkel los te krijgen en het schandaal in de openbaarheid te brengen. Onthullingen over malversaties binnen de op twee na machtigste militaire industrieën ter wereld worden helaas opgeklopt met melodramatische privé-intriges. Voor wie daar doorheen kan kijken, toch een beklemmende film met toespelingen op het Frankrijk anno 1977. Goed geacteerd bovendien. Twintig jaar later nog steeds actueel. Scenario van regisseur Cayatte, Jean Curtelin en Jean-Marie Guillaume. Camerawerk van Armando Nannuzzi.

Helle

Frankrijk 1972. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Gwen Welles, Maria Mauban, Didier Haudepin, Bruno Pradal en Robert Hossein.

Een tiener komt thuis op het platteland, waar zijn moeder een jongere minnaar heeft, en waar een oudere broer - teruggekeerd van de oorlog in Indo-China - in depressieve stemming zelfmoord pleegt. Een doofstom meisje uit de omgeving is een machteloze prooi voor de boeren, maar zal tenslotte samen met de jongen vertrekken. Vadim verfilmde een nog ongepubliceerde jeugdroman met een combinatie van nostalgie, prille romantiek versus verloederde seks en vage politieke referenties, maar het blijft een ratjetoe. Meer kitscherig dan poëtisch en nogal naïef, ondanks de gewaagde taferelen. Welles is expressief in zijn zwijgende titelrol.

Un Aller simple

Frankrijk​/​​Italië​/​​Spanje 1970. Drama van José Giovanni. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Nicoletta, Ottavia Piccolo, Maurice Garrel en Jean Gaven.

Jonge playboy-inbreker wordt bij overval gewond en komt in gevangenisziekenhuis. Gangsters proberen hem moord in de schoenen te schuiven waaraan zijn vriendin ook medeplichtig zou zijn, die hij altijd buiten het milieu heeft weten te houden. Hij ontsnapt en gaat op zoek naar echte moordenares. Film legt meer accent op psychologie van personage dan op misdaadintrige en weet - mede door niet voor de hand liggende rolbezetting - daarmee zeer te boeien.

Desirella

Frankrijk 1970. Erotiek van Jean-Claude Dague. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Sabine Sun, Dominique Delpierre, Jacques Bezard en Philippe Nicaud.

Een meisje, dat al jaren een lesbische verhouding heeft met een huisgenote, raakt verliefd op een jongeman, geneest van haar lesbische neigingen en gaat een gelukkig huwelijk tegemoet. Waardeloze rommel in een lekker commercieel jasje die je mag vergeten. De meeste kopieën zijn niet langer dan 63m.

Le Dernier homme

Frankrijk 1969. Drama van Charles Bitsch. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Sofia Torkelli en Corinne Brill.

Verstikkend pretentieuze film die na de kernbom-film door een ex-assistent van Jean-Luc Godard, werd gemaakt. Eén man en twee vrouwen overleven een niet nader gespecificeerde ramp en filosoferen in een bunker 90 minuten lang over de zin van het leven. Technisch ondermaats, en niet te vreten.

Le Champignon

Frankrijk​/​​Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 1969. Drama van Marc Simenon. Met o.a. Mylène Demongeot, Jean-Claude Bouillon, Alida Valli, Georges Géret en Philippe Monnet.

Een kinderarts die aan zijn proefschrift werkt, is getrouwd met een succesvolle producente van reclamefilms die hem voor haar werk en haar bijkomende genoegens steeds vaker alleen laat. Een artistieke buurvrouw met een neurotische zoon en een verdachte huisknecht dringen zich dan aan hem op. De vrouw wordt de dag na zijn tegenbezoek vermoord - gewurgd - aangetroffen. De zoon van de beroemde schrijver maakt zijn filmdebuut met een nogal mager thrillergegeven, dat wordt opgesierd met onnodige privédramatiek en goedkope psychologie. De goede acteurs maken er toch nog iets van. Ook bekend als THE MURDERER STRIKES AT DAWN en L'ASSASSIN FRAPPE A L'AUBE en op video uitgebracht als MOORD BIJ DAGERAAD.

Faire l'amour: de la pilule à l'ordinateur

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zweden 1969. Erotiek van Jean-Gabriel Albicocco, Thomas Fantl en Gunnar Höglund. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Danièle Palmero, Christine Kruger, Peter Berling en Keve Hjelm.

Internationale sketchfilm over 'de liefde' waarin alle mogelijke vooroordelen nog eens op een rijtje worden gezet: seksueel bevrijde Zweden, pünktliche Duitsers en katholieke Fransen. Was in 1969 al hopeloos verouderd, en is er ondertussen zeker niet op vooruitgegaan.

Made in U.S.A.

Italië​/​​Frankrijk 1967. Misdaad van Jean-Luc Godard. Met o.a. Anna Karina, Jean-Pierre Léaud, Jean-Claude Bouillon, Yves Afonso en László Szabó.

De geliefde van een vermoorde journalist stelt een onderzoek in en ontdekt een vertakt politiek komplot, waarbij haar wraakoefening ook degenen treft die verliefd op haar zijn geworden. Na het onvoorzien niet doorgaan van een ander project nam Godard een romannetje van Richard Stark als uitgangspunt voor deze ge[KA3]improviseerde film vol politieke schimpscheuten, burleske humor en cinefiele citaten (alle gangsters hebben namen van Amerikaanse film noir-regisseurs en -acteurs). Deze film is volstrekt verwarrend en, ondanks de vele pretenties van het tegendeel, allesbehalve diepzinnig, maar wel voortdurend verrassend en in abrupte tragische momenten aangrijpend. Het gebruik van primaire kleuren kreeg veel navolging.