Gérard Loussine

J'aimerais pas crever un dimanche

Frankrijk 1998. Komedie van Didier Le Pêcheur. Met o.a. Élodie Bouchez, Jean-Marc Barr, Martin Petitguyot, Patrick Catalifo en Gérard Loussine.

Chez ma tante

Frankrijk 1998. Komedie van Daniel Ravoux en Daniël Ravoux. Met o.a. Claire Nadeau, François Dunoyer, Sophie Bouilloux, Grégori Derangère en Jacques Serres.

Bingo !

Frankrijk 1997. Komedie van Maurice Illouz. Met o.a. Smaïn, Daniel Russo, Jean Benguigui, Ged Marlon en Alika Del Sol.

V'la l'cinéma, ou le roman de Charles Pathé

België​/​​Canada​/​​Frankrijk​/​​Oostenrijk 1995. Biografie van Jacques Rouffio. Met o.a. Didier Bezace, Yves Jacques, Isabelle Gélinas, Ronny Coutteure en Bernard Alane.

Geromantiseerde biografie van Charles Pathé een de filmindustrie. Hij werd in 1862 te Vincennes geboren en had een miserabele jeugd. Als kind moest hij klusjes doen voor zijn hardvochtige vader, een slager. Het ouderlijke milieu werkt vestikkend op Charles en op zijn twintigste trekt hij naar Zuid- Amerika. Bij zijn terugkeer is de ziekelijke, onzekere jongeman veranderd in een intelligent zakenman, met een uitzonderlijk talent voor organiseren en het nemen van initiatieven. Op de handelsbeurs van Vincennes ontdekt hij de fonograaf en die geeft zijn leven een andere wending. De kijker ziet hoe hij op kermissen succes heeft en dat geldt steekt in het bewegende beeld. En verder: hoe hij zijn eerste studio creëert, een bioscoopprojector ontwikkeld en de degens kruist met George Eastman, die een monopolie heeft op de markt voor het lichtgevoelige celluloïod. Gemaakt ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de film volgt deze prent getrouw de carière een man die symbolisch werd voor de cinema in Europa. De rol van Charles Pathé wordt vertolkt door Bezace. Rouffio schreef het scenario samen met Jean Gruault, naar een origineel verhaal van Jacqueline Lefèvre. Volledig in België opgenomen door Raymond Fromont.

Pas une seconde à perdre

Canada​/​​Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Michel Leeb, Jean-Luc Bideau, Anne Letourneau, Gérard Loussine en Sacha Briquet.

Een jonge en briljante inspecteur van het ministerie van cultuur is op weg gegaan om het gebruik van de fondsen, die de staat een toneelgroep heeft gegeven, te controleren. Hij veroorzaakt een ongeluk, waarbij de hoofdrolspeler tijdelijk verlamd raakt en moet zijn plaats innemen. Groffe en aardig laag- bij-de-grondse humor gaat gepaard aan een slappe regie in kleinkunsttheater-stijl en vreselijk dom spel. Ongetwijfeld bedoeld voor geestelijk minder begaafden, maar wat doet Bideau temidden van dit zooitje? Nog veel minder dan

Espionne et tais-toi: On se fait la malle

Frankrijk 1989. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Grâce de Capitani, Charles Denner, Sophie Grimaldi, Christian Barbier en Clément Michu.

Pilot voor de serie. De titel geeft in grote lijnen al aan om welke stijl het gaat. Of hoe een leuke inbreekster door een agent van de geheime dienst wordt ingehuurd, zonder nu precies te weten voor welke opdracht. Vanaf dan vallen door haar grillige en verwarrende handelwijze de lijken bij bosjes, dit alles vanuit komische gezichtshoek. Nette en, zoals altijd bij Boissol, onpersoonlijke regie maar de situaties en de dialogen zijn heel aaardig.

Ne vous fâchez pas, Imogène !

Frankrijk 1988. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Dominique Lavanant, Roger Mirmont, Antoine Duléry, Jean-Michel Molé en Julie Jezequel.

Imog[KA1]ene Le Dantec (Lavanant) groeide op in Plouquirec, een stadje in Bretagne, als dochter van een admiraal/oorlogsheld. Na de dood van haar vader vestigt ze zich in Parijs waar ze werk vindt als secretaresse bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Daar ze de streek goed kent wordt ze door haar baas naar Bretagne gezonden om een belangrijk document, dat betrekking heeft op de nucleaire situatie van Frankrijk, op te halen en, onder strikte geheimhouding, af te leveren aan een contactpersoon in haar geboortestadje. Al van in het begin loopt alles verkeerd en bovendien zijn er nog andere partijen geïnteresseerd in de inhoud van het pakje dat ze ontving. Een overtrokken komedie van vergissingen. De situaties zijn voorspelbaar en de acteurs schmieren dat het een lust is. Het eerste deel van een reeks van dertien films rond het personage van Imogène, een doodgewone jonge vrouw die in allerlei onfrisse praktijken betrokken wordt, volgens de producenten met plezierige gevolgen. Het scenario werd geschreven door Michel Crisolia en Martin Lamotte naar een roman van Exbrayat. Fotografie is van Martial Thury. Gevolgd door IMOGENE EST DE RETOUR.

Espionne et tais-toi: La métaphysique de l'oeuf

Frankrijk 1987. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Grâce de Capitani, Jean-François Balmer, Sophie Grimaldi, Charles Denner en Jacques François.

Van de meer dan wisselvallige serie uit de titel. Agn[KA2]es (Capitani) volgt een dieet op basis van... hardgekookte eieren. Om haar voor de gek te houden schrijft Malone (Balmer) een paar humoristische (en goedkope) geintjes, die helaas de aandacht trekken van een stel internationale terroristen. Het scenario is niet veel waard en wordt minstens even banaal in beeld gebracht door de dienstdoende filmdraaier van deze serie. Bovendien speelt Grimaldi als een hardgekookt ei.

Pinot simple flic

Frankrijk 1984. Misdaad van Gérard Jugnot. Met o.a. Gérard Jugnot, Fanny Bastien, Patrick Fierry, Jean-Claude Brialy en Pierre Mondy.

Een eenvoudige en onhandige politieman is verzeild geraakt in een zaak van drugshandel op kleine schaal van een jonge dealer wiens vriendin hij aangehouden heeft en die hij vervolgens vrijlaat om verder op zoek te gaan. Na diverse perikelen houdt hij de jongeman aan. Het verhaal is heel dunnetjes, maar krijgt toch een extra dimensie door een documentaire-achtige presentatie die geloofwaardig overkomt. Realistisch, doorspekt met welkome grappen. Een succesvolle vondst, deze mengvorm. De hand van de producer van LE PÈRE NOËL EST UNE ORDURE is hier wederom duidelijk herkenbaar.

Signé Furax

Frankrijk 1980. Komedie van Marc Simenon. Met o.a. Bernard Haller, Jean-Pierre Darras, Dany Saval, Mylène Demongeot en Michel Galabru.

Satirische politiefilm gebaseerd op de in Frankrijk razend populaire boeken van het ondertussen overleden schrijversduo Pierre Dac en Francis Blanche. De maffe, vaak surrealistische humor verliest door de plompe regie van Simenon veel van zijn charme, maar het defil[KA1]e van bekende koppen, een aantal bijzonder geestige achtergrondgags (aankondigingen in stations bijv.) en minstens [KA1]e[KA1]en briljante sc[KA2]ene (een onweerstaanbare nieuwsuitzending voor doven en slechthorenden) maken veel goed.