Lisa Wilhoit: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Semi-Precious

1995 | Drama

Verenigde Staten 1995. Drama van Frank Arnold. Met o.a. Joanna Kerns, Stephanie Zimbalist, Gaby Hoffmann, Michael Shulman en Lawrence Pressman.

Kerns trouwt met alleenstaande ex-man van Zimbalist en voedde diens kinderen, zoon Schulman en dochter Hoffman op nadat Zimbalist ze in de steek had gelaten. De echtgenoot sterft algauw, maar Kerns en de kinderen vormen een hecht gezin. Zimbalist weet na tien jaar rondgezworven te hebben een rijke man aan de haak te slaan en heeft in het professionele vlak succes. Ze verlangt terug naar haar kinderen en spoort ze op. Ze imponeert haar tienerdochter met haar rijkdom, maar haar zoon wil niks van d`r weten, omdat hij zijn natuurlijke moeder zich niet meer herinneren kan. Ze spant een proces aan tegen weduwe Kerns, die zich met hand en tand tegen geld en macht moet verdedigen. Hartverscheurend familiedrama, waarvan er (tegenwoordig) dertien in een dozijn gaan. Redelijk gespeeld en geregisseerd. Cindy Meyers schreef het scenario en Isodore Mankofsky stond achter de camera.

My So-Called Life

1994 | Drama, Familiefilm

Verenigde Staten 1994. Drama van Scott Winant. Met o.a. Bess Armstrong, Wilson Cruz, Claire Danes, Devon Gummersall en A.J. Langer.

Dit is een nieuwe serie over de zwaarmoedige tiener Angela (Danes). Haar moeder Patty (Armstrong) en vader Graham (Irwin), bedoelen het goed, maar begrijpen haar niet altijd en hebben het te druk met hun carri[KA2]ere. In de loop van de 60m durende pilot verft Angela haar haar in een punkerige kleur rood, die haar moeder hysterisch maakt. Ze raakt bevriend met de onvoorspelbare flierefluiter Rayanne (Langer) en de hermafrodiete Rickie (Cruz). Voorts wordt Angela verliefd op Jordan Catalano, een humeurig en ouder schoolgenootje, en bedriegt ze haar ouders zodat ze naar een wilde disco kan. Buurjongen Brian (Gummersall) zou graag haar vriendje willen zijn en Angela komt achter één van haar vader's geheimen. Schrijver Winnie Holzman en regisseur Winant proberen de wispelturigheid van pubers te tonen, maar wat zij laten zien is een cultuur zo zonder normen en waarden, dat de jeugd wel verpest moet worden. De vijftien-jarige Angela zou sympathiek over moeten komen, maar ze is nukkig en koppig tegenover haar ouders, een nonchalante leugenaar, een afgestompt probleemkind en bovendien ongeïnteresseerd op school. Armstrong weet als enige een constante spelkwaliteit te leveren als vrouw en moeder, die haar jeugdig idealisme nog niet heeft verloren. Ze is oprecht geshockeerd dat haar dochter blijkbaar geen waarde meer hecht aan wat zij als moeder altijd belangrijk heeft gevonden. Goede produtiewaarden. Hoewel er gevoelige en goed aangepakte momenten zijn, is de film als geheel toch ontmoedigend.