Edith Scob

Edith Scob is acteur.
Er zijn 40 films gevonden.

L'avenir

2016 | Drama

Frankrijk/Duitsland 2016. Drama van Mia Hansen-Løve. Met o.a. Isabelle Huppert, André Marcon, Roman Kolinka en Edith Scob.

'Ik heb het geluk een rijk intellectueel leven te leiden,' stelt de ongeveer zestigjarige filosofie-onderwijzeres Nathalie (Huppert) droogjes nadat haar man haar verlaat voor een ander. Een aangename clichés-vermijdende existentiële film over vrijheid, verlangen en twijfel met de nodige absurdistische grapjes, zoals wanneer Huppert op blote voeten letterlijk doormoddert op zoek naar bereik. Regisseur Mia Hansen-Løve (Un amour de jeunesse) laat de kijker zonder voorspelbare spanningsboog voor zichzelf denken over waarheid, zin en richting. Winnaar van de Zilveren Beer in Berlijn.

Holy Motors

2012 | Drama, Fantasy

Frankrijk/Duitsland 2012. Drama van Leos Carax. Met o.a. Denis Lavant, Edith Scob, Eva Mendes, Kylie Minogue en Michel Piccoli.

Een vreemde snuiter stapt ’s ochtends in een stretched limousine, die hem naar diverse fraaie locaties in Parijs vervoert, waar hij de ene na de andere rol aanneemt - van een oude bedelares en een bezorgde vader tot een huurmoordenaar en diens slachtoffer. Holy Motors is een krankzinnige trip, vol bespiegelingen over cinema en cinefiele knipogen, met mooie liedjes en sprekende limousines. Denis Lavant is geweldig als de transformatiekunstenaar, Eva Mendes en Kylie Minogue zijn leuk in de bijrollen. Regie en scenario van Leos Carax, vooral bekend van Les amants du Pont-Neuf (1991).

Clara s'en va mourir

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Virginie Wagon. Met o.a. Jeanne Balibar, Alexandre Tacchino, Caroline Torlois en Edith Scob.

Terwijl ze repeteert voor een theatervoorstelling hoort succesvol actrice Clara (Balibar) dat ze kanker heeft, en nog maar een paar maanden heeft te leven. Ze wil, zo vertelt ze haar arts, met waardigheid sterven. De arts gaat akkoord. Maar nu zal ze het nog aan haar naasten, waaronder haar puberende zoon, moeten vertellen. Het sterke scenario van regisseur Wagon (La vie rêvée des anges), subtiel, treffend, soms zwart-komisch, werd bekroond op het filmfestival van Luchon. Balibar speelt haar zware rol mooi en waardig.

Une vie française

2011 | Drama

Frankrijk 2011. Drama van Jean-Pierre Sinapi. Met o.a. Jacques Gamblin, Pauline Etienne, Joffrey Verbruggen, Edith Scob en Bernard Le Coq.

Vijftiger Paul Blick, globetrottend fotograaf, krijgt bij zijn terugkeer uit het buitenland te horen dat dochter Marie in een psychiatrische kliniek is opgenomen. In de schizofrenie van de dochter spiegelt zich gaandeweg de lang onderdrukte tweespalt van de vader. De ooit politiek geëngageerde arbeiderszoon trouwde een welgestelde bourgeoise en liet zijn idealen achter. Sterk gespeeld psychologisch drama is tezelfdertijd een kroniek van veertig Franse welvaartsjaren. Naar de gelijknamige roman van Jean-Paul Dubois. Edith Scob speelt met koele elegantie de vrouw voor wie Paul rechtsaf sloeg.

L'heure d'été

2008 | Drama

Frankrijk 2008. Drama van Olivier Assayas. Met o.a. Juliette Binoche, Charles Berling, Jérémie Renier, Edith Scob en Kyle Eastwood.

Internationaal vooral door critici bejubeld drama over een familie in transitie. Drie volwassen kinderen komen samen in het huis van hun overleden moeder en staan voor de vraag: wat te doen met haar bezittingen, het huis en het werk van een artistieke oudoom? Assayas is minder geïnteresseerd in grote wendingen en des te meer in de bespiegelingen die deze mijlpaal in het leven van het drietal losmaakt. Mooi kalme acteursfilm over afscheid. Kyle Eastwood, zoon van Clint, heeft een bijrol als de New Yorkse verloofde van Binoche.

Vidocq

2001 | Mysterie, Horror, Fantasy, Misdaad, Thriller

Frankrijk 2001. Mysterie van Pitof. Met o.a. Gérard Depardieu, Guillaume Canet, Inés Sastre, Edith Scob en Moussa Maaskri.

Fantasievol vermaak over een markant figuur uit de Franse geschiedenis, Eugène François Vidocq (1775-1857). Deze Vidocq bindt de strijd aan met een duivels monster. Het verhaal is niet al te boeiend, het zijn vooral de dromerige belden die indruk maken.

Les âmes fortes

2001 | Romantisch drama

Frankrijk/België/Zwitserland 2001. Romantisch drama van Raoul Ruiz. Met o.a. Laetitia Casta, Arielle Dombasle, John Malkovich, Frédéric Diefenthal en Charles Berling.

Na de Proust-verfilming Le temps retrouvé is dit de tweede film naar een Franse klassieker van de productieve Chileense filmmaker Ruiz. Voor wie de roman van Jean Giono niet kent, is misschien de hoofdrol van supermodel Laetitia Casta het opmerkelijkste aspect aan de trage, maar sfeervolle film - ze brengt het er aardig vanaf als het jonge dienstmeisje Thérèse, die met haar vriend naar een klein dorp vlucht om een gezin te stichten. Daar komt ze al snel onder de betovering van het rijke, mysterieuze echtpaar Numance (Dombasle en een Frans sprekende Malkovich).

Du côté des filles

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Françoise Decaux-Thomelet. Met o.a. Clémentine Célarié, Sophie Guillemin, Catherine Mouchet, Edith Scob en Michel Vuillermoz.

Liza (C[KA1]elari[KA1]e) en Fred (Jumeaucourt) uit een burgerlijke buurt in een Parijse voorstad besluiten na heel wat jaartjes huwelijk uit elkaar te gaan. Dan kondigt Carole (Guillemin) aan, die heel wat lentes jonger is dan Liza, dat ze van Fred in verwachting is en verliest daarna het bewustzijn. Niet Fred, maar Liza neemt Carole mee in de auto, en ze vertrekken op een turbulente reis. Het magere scenario is van regisseuse Decaux-Thomelet. Niemand maakt indruk en de film is zo weer vergeten.

La fidélité

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Andrzej Zulawksi en Andrzej Zulawski. Met o.a. Sophie Marceau, Guillaume Canet, Pascal Greggory, Michel Subor en Magali Noël.

Cl[KA1]elia (Marceau) is fotografe in Canada. Persbaron Rupert MacRoi (Subor), een soort Rupert Murdoch van [KL]News Corporation[KLE], vraagt haar sensatiefoto`s te maken voor zijn Parijse boulevardblad La Verit[KA1]e, waarvan Diane (Scob), de hoofdredactrice is. Cl[KA1]elia ontmoet Cl[KA2]eve (Greggory), een kleine uitgever van kinderboeken, die op het punt staat Ruperts dochter te huwen. Hij hoopt dat Rupert zijn noodlijdende uitgeverijtje zal overnemen, dat hij samen met zijn broers Julien (Tr[KA1]ejan) en Bernard (Recoing), bezit. Bernard is een bisschop. Als Cl[KA1]elia en Cl[KA2]eve elkaar zien, staan ze in vuur en vlam en bedrijven ze onmiddellijk de liefde op de bank op kantoor. Cl[KA2]eve trouwt met Cl[KA1]elia. Op haar werk ontmoet Cl[KA1]elia een collega, N[KA2]emo (Canet), die met grote minachting oordeelt over haar werk, maar o, zo graag met haar tussen de lakens wil duiken. Cl[KA1]elia moet nu tegen de verleiding vechten en proberen haar huwelijk in stand te houden. Het scenario van regisseur Zulawksi is een vrije bewerking van de roman [KL]La princesse de Cl[KA2]eves[KLE] van Madame de La Fayette uit 1678. Het boek wordt beschouwd als de eerste serieuze Franse historische roman. Zulawski leeft al zo`n jaar of vijftien samen met Marceau en zij heeft hem gestimuleerd de film te maken. Als een man zijn vrouw in de hoofdrol regisseert, is het altijd uitkijken geblazen. Hoewel het spel van Marceau en de overige rolverdeling heel goed is, duurt de film veel te lang. Het is eigenlijk een seks-soap opera. De film is te kort voor een soapachtige miniserie en bevat voor een speelfilm te veel onnodige subplots, w.o. Cl[KA1]elia`s moeder (Noël), een ex- zangeres uit het variété, die suggereert dat Rupert MacRoi weleens haar vader zou kunnen zijn. Het is overigens niet de eerste keer dat de roman van Madame de la Fayette verfilmd werd; in 1961 door de 53-jarige Jean Delannoy naar een scenario van Jean Cocteau met Marina Vlady en Jean Marais als LA PRINCESSE DE CLÈVES en in 1999 door Manoel de Oliveira als LA LETTRE met Chiara Mastroianni in de hoofdrol, de dochter van Catherine Deneuve. Het camerawerk is van Patrick Blossier. Werktitel: SEXUELLES. Dolby.

La chambre des magiciennes

2000 | Komedie, Drama

Frankrijk 2000. Komedie van Claude Miller. Met o.a. Anne Brochet, Mathilde Seigner, Annie Noël, Yves Jacques en Edouard Baer.

Een studente, geplaagd door migraine, laat zich opnemen in een neurologische kliniek, waar ze een kamer deelt met twee medepatiënten. Regisseur Miller, wiens La classe de neige een week geleden werd uitgezonden, maakte dit televisiedrama met behulp van twee digitale camera's, die het geheel een documentaire indruk geven. Naar een hoofdstuk uit het boek 'Les yeux bandés' van Siri Hustvedt, die met echtgenoot Paul Auster het verhaal schreef voor het recente The center of the world. (RdL/VPRO Gids)

Comédie de l'innocence

2000 | Komedie, Thriller, Horror, Fantasy

Frankrijk 2000. Komedie van Raoul Ruiz. Met o.a. Isabelle Huppert, Jeanne Balibar, Charles Berling, Edith Scob en Nils Hugon.

Kort na zijn negende verjaardag zegt Camille (Hugon) tegen zijn moeder Ariane (Huppert) dat hij Paul heet en dat zijn echte moeder Isabella (Balibar) is. Ariane hoort hiervan op en laat zich door haar zoon meeslepen dwars door Parijs, waar ze in een minder fraai stadsdeel op een woonboot de chaotische Isabella aantreffen. Ze heeft twee jaar geleden haar kind verloren - hij is verdronken - en hij heette inderdaad Paul. Verrast en ge[KA3]intrigeerd laat Ariane Isabella bij zich intrekken, waarna een strijd om het kind tussen de twee moeders ontbrandt. Camille had zich tot die tijd vermaakt met een onbestaanbare vriend Alexandre en een videocamera, die nu een rol spelen als zijn oom Serge (Berling), een psychiater, hem gaat onderzoeken. In de slaapkamer van Ariane hangt een antieke afbeelding van koning Solomon die op het punt staat zijn oordeel te vellen. Veel pseudo-psychologie, weinig suspense en stijf spel van Huppert. De 36ste film van de in Chili geboren en naar Frankrijk uitgeweken Ruiz, die zich behoorlijk uitleeft en noch Alfred Hitchcock noch Luis Bu[KA6]nuel is. Hij heeft zich bediend van inmiddels versleten methodieken (de film-in-de-film door de videocamera, muziek enz.). In het weinig terzake doende subplot zien we de dobbelstenen gooiende, curieuze au pair H[KA1]el[KA2]ene (De Clermont-Tonnerre, de dochter van de producenten Antoine en Martine) en Isabella`s buurvrouw (Scob) met een giftige tong. Het scenario met een gekunsteld einde is van regisseur Ruiz en François Dumas naar de roman Il figlio di due madre van Massimo Bontempelli. Het camerawerk is van Jacques Bouquin. Met ruim 81.000 bezoekers in Frankrijk beslist geen succes en met dertienduizend in Spanje een flop. Dolby SR. Ook bekend als FILS DE DEUX MÈRES OU COMÉDIE DE L'INNOCENCE.

Le temps retrouvé

1999 | Drama

Frankrijk/Italië 1999. Drama van Raoul Ruiz. Met o.a. Catherine Deneuve, Marcello Mazzarella, John Malkovich, Pascal Greggory en Marie-France Pisier.

Deze derde verfilming van [KL]La Recherche du temps perdu[KLE] van Marcel Proust - de verteller (Mazzarella) - is een kaleidoscoop van portretten en momentopnames van bepaalde tijdperken. Op zijn doodsbed voltooit de grote schrijver zijn literaire werk nadat hij zich heeft laten overbrengen naar Gilberte (B[KA1]eart), zijn jeugdliefde. Ze is de dochter van Odette de Cr[KA1]ecy (Deneuve) en getrouwd met een goede vriend van Marcel, Saint Loup (Greggory). Hij luistert geduldig naar haar bekentenissen over het leven met Saint Loup op het Ch[KA4]ateau de Guermantes, het veelvuldige huwelijksbedrog van haar echtgenoot, en haar herinneringen aan de salons, de ontmoetingen met Albertine (Mastroianni), Rachel (Zylberstein) en de Prins de Foix (Poupaud). Het is een universum dat gevuld wordt door vervlogen tijden, waarin Charles Swann (Malkovich) zijn rolmodel in zijn jeugd was, een tijd die eeuwen geleden schijnt te zijn, nu Proust aan het einde van zijn leven is. Met hun scenario zijn regisseur Ruiz en Gilles Taurand een uitdaging aangegaan om de wereld van Proust op te roepen: enerzijds een droomwereld, anderzijds het combineren van personages en tijdperken, gekenmerkt door voorwerpen, geuren, dialogen, decors, op een bodemloze manier, die de wereld van Proust is. Mazzarella is goed gecast, zo goed dat hij de grote schrijver zelf geweest zou kunnen zijn. Hierdoor zijn de effecten van deze zedenstudie des te sterker en intelligenter. De complexe montage van Denise de Casabianca completeert dit geheel op een perfecte wijze. De decors van Bruno Beauge en het camerawerk van Ricardo Aronovich zijn prachtig en passen geheel bij het doel dat regisseur Ruiz zich over zijn onderwerp stelde. Ruiz heeft zich aan de oorspronkelijke teksten gehouden zonder letterlijk te zijn, maar hij heeft de geest gerespecteerd en af en toe een vleugje humor toegediend.

Un air si pur

1997 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk/Polen 1997. Oorlogsfilm van Yves Angelo. Met o.a. Fabrice Luchini, André Dussollier, Marie Gillain, Jerzy Radziwilowicz en Yolande Moreau.

Tijdens WO I (1914-18) slaan Magnus (Luchini), een advocaat, en dokter Boyer (Dussollier), de handen ineen om een oud gebouw hoog in de bergen te kopen. Ze restaureren het tot een rusthuis annex luxe hotel dat gelijktijdig kan dienen ter ontspanning en ter genezing. De oorlog is slechts merkbaar omdat er veel gewonden te zien zijn. De gasten hebben alle mogelijke nationaliteiten. Zieken en rustzoekers hebben zich aangemeld onder een valse naam, omdat ze niet willen weten wie ze in werkelijkheid zijn. Achter de luxueuze fa[KA10]cade van de fraai gedecoreerde instelling en de prachtige landschappen gaan echter menselijke drama`s van wanhoop en eenzaamheid schuil. Een redelijk geslaagde satire die zich afspeelt binnen de muren van een herstellingsoord dat een wereldje op zich vormt binnen de grote buitenwereld met kanonnengebulder, dood en verderf. De personages werden raak getypeerd en de situaties zijn uit het leven van toen gegrepen. Regisseur Angelo (LE COLONEL CHABERT) baseerde zich voor zijn scenario op de roman Het laatste hoofdstuk van Knut Hamsun, maar slaagt er niet in diens bittere cynisme dat zich tussen de regels bevindt, in de film om te zetten. Niettemin onderhoudend. Edward Klosinski stond achter de camera.

Casa de lava

1994 | Thriller, Drama

Portugal 1994. Thriller van Pedro Costa. Met o.a. Inès De Medeiros, Isaach de Bankolé, Edith Scob, Pedro Hestnes en Raul Andrade.

Sprookjesachtig verhaal over een vrouw die een halfdode man tracht te redden. Het verhaal begint in Portugal, bij het ziekbed van de man (Bankol[KA1]e), slachtoffer van een bedrijfsongeval. Hij ligt in een diep coma en er zijn geen papieren of familieleden. Een anonieme cheque maakt terugkeer naar zijn vaderland, het Kaapverdische eiland Fogo, mogelijk. De dienstdoende verpleegster in het ziekenhuis, Mariana (Medeiros), besluit hem te vergezellen naar Fogo, waar niemand op hem wacht. Zoeken is riskant en bijna onmogelijk. Nadat er zes dagen en zes nachten is gewaakt bij zijn bed komt de man bij, omdat hij iemand heeft gevonden die van hem houdt. Deze schitterend gefilmde fabel in een vulkanische omgeving grenst aan een droom. De mens woont het liefst in zijn eigen land; elders verkommert hij. Hij is als een vulkaan die op gezette tijden uit zijn lethargie komt.

La cavale des fous

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Richard, Michel Piccoli, Dominique Pinon, Florence Pernel en Edith Scob.

Nadat de filosoof prof. Henri Toussaint (Piccoli) zijn vrouw had gepoogd te wurgen, heeft hij zichzelf vrijwillig ter beschikking gesteld en wordt hij al zeven jaar verpleegd in een chique inrichting voor psychisch gestoorden. Zijn psychiater, die zich persoonlijk om hem bekommert, is Bertrand Daumale (Richard, die samen met Olivier Dazat het scenario schreef). Als Henri`s vrouw (Scob) ongeneeslijk ziek is, uit zij de wens zich te verzoenen met haar man. Dokter Daumale is van oordeel dat pati[KA3]ent Henri onder zijn begeleiding wel een weekend met verlof kan uit de inrichting. Als zij de kliniek verlaten, smokkelt Henri een medepati[KA3]ent mee naar buiten. Het is de redelijk gestoorde, maar niet onaantrekkelijke Angel (Pinon). Met zijn drietjes komen ze in dolkomische situaties terecht (trekken aan de noodrem van de trein, de hotelkamer delen, een miss-verkiezing, Piccoli die zich uitgeeft voor Richard en hem tracht op te bergen in een krankzinnigengesticht, etc.). Ondanks het feit dat Pinon heel erg haar best doet om het leuk te houden, spelen Piccoli en Richard als houten klazen, behoudens een uitschieter van eerstgenoemde die dan goed is voor een zeer gulle lach. Het camerawerk is van François Lartigue.

Jeanne la pucelle

1993 | Historische film

Frankrijk 1993. Historische film van Jacques Rivette. Met o.a. Sandrine Bonnaire, André Marcon, Philippe Morier-Genoud, Jean-Louis Richard en Bernard Sobel.

In de 14e eeuw bevindt Frankrijk zich op het dieptepunt van een crisis. Door de eindeloze oorlogen heersen in het land ellende en hongersnood. Daarbij komt de pestepidemie van 1347, die de verzwakte bevolking dreigt uit te roeien. Wanneer ook nog koning Karel IV sterft zonder een mannelijke troonopvolger, is de malaise compleet. Dan staat er uit het volk een jonge vrouw - eigenlijk nog een tiener - op die beweert het land te zullen redden. Eindeloze geschiedenisles, gebracht op de eigenzinnige manier van Rivette die vooral de feministische kant van Jeanne d`Arc (gespeeld door Bonnaire) benadrukt. Hij ontdoet haar van haar aureool van heiligheid en brengt een klein, bleek, eenvoudig, gelovig meisje ten tonele. De film werd uitgebracht in twee delen, getiteld LES BATAILLES (160m) en LES PRISONS (176m). Drastische inkorting had de film ongetwijfeld veel goeds gedaan. Scenario van Pascal Bonitzer en Christine Laurent. Fotografie van William Lubtchansky.

Légende

1991 | Thriller

Zwitserland/Canada/Frankrijk 1991. Thriller van François Luciani. Met o.a. Jacques Perrin, Patrick Catafilo, Corinne Dacla, Edward Meeks en Edith Scob.

Een befaamd ornitholoog, Perrin, probeert een evenwicht te vinden tussen zijn gezin en de studie naar een zeldzame vogel, de stern van Dougall. De komst van Catalifo, fotograaf van een wetenschappelijk tijdschrift waaraan Perrin regelmatig zijn medewerking verleent, verstoort zijn eenzame rust. Bevreemdende thriller die zijn internationaal karakter eer aandoet. Goed spel van Perrin geeft de algemene sfeer een macaber tintje. Het scenario van Luciani en Didier Cohen bereikt echter niet het niveau van de uiterst mysterieuze roman Shadowcase van Martin Blank, waarop hij gebaseerd is. Daarvoor blijven de personages te oppervlakkig. Mooi fotografisch werk van Jean-Paul Schwartz.

Les amants du Pont-Neuf

1991 | Romantiek, Drama

Frankrijk 1991. Romantiek van Leos Carax. Met o.a. Juliette Binoche, Denis Lavant, Daniel Buain, Klaus-Michael Grüber en Edith Scob.

Nadat kunstenares Michèle (Binoche) hoort dat ze langzaam maar zeker blind wordt gaat ze aan het zwerven. Ze vindt een plekje waar ze kan slapen onder Pont-Neuf, Parijs‘ oudste brug over de Seine, die juist gerestaureerd wordt. Ze raakt er verliefd op Alex (Lavant), een alcoholistische jonge zwerver, die de kost verdient als vuurspuwer. Romantiek in het Parijs van 1989, met als hoogtepunt een waterski-scène tegen de achtergrond van het vuurwerk ter ere van de tweehonderdste verjaardag van de Franse Revolutie. Destijds de duurste Franse film ooit gemaakt.

Inventaires

1991 | Experimenteel

Frankrijk 1991. Experimenteel van Jacques Renard. Met o.a. Florence Giorgetti, Judith Magre en Edith Scob.

Van oorsprong gaat het om een toneelstuk van Philippe Minyana waarin, in het kader van een tv-spelletje dat in een supermarkt wordt gedaan, drie vrouwen hun levensverhaal vertellen. Bijzonder is dat het toevallige publiek - deze tv-film is zomaar op een dag in een winkel opgenomen - werd uitgenodigd om deel te nemen aan deze belevenis. Het is een idee maar dat is niet genoeg, gezien de weinig verheffende teksten. Noch de voormalige filmer, die het dus niet heeft gered, noch de actrices staan ter discussie. Het is gewoon mislukt.

On peut toujours rêver

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Smaïn, Edith Scob, Géraldine Bourgue en Pierre Palmade.

Een vermoeide Richard speelt een sombere, egoïstische, misanthropische mediamagnaat. Hij heeft nog een gebrek: hij is kleptomaan. Bij een licht vergrijp in een warenhuis betrapt Merzahoui hem op heterdaad, een leerling-kapper van Algerijnse afkomst. Het komt tot een beledigende woordenwisseling en een dreigend handgemeen. Hieruit ontstaat tijdig wederzijds begrip en mediakeizer Richard krijgt weer zin in het leven. Voorspelbare onzinfilm met zwart-wit personages. Scenario van Olivier Dazat en regisseur/hoofdrolspeler Richard. Camerawerk van François Lartigue.

On Peut Toujours Rever

1990 | Drama, Komedie

Frankrijk 1990. Drama van Pierre Richard. Met o.a. Edith Scob, Pierre Richard en Pierre Palmade.

Madame Scotto

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Claude Mouriéras.

Bewerking van Exposition, een stuk voor één acteur van Philippe Minayana, waarin op aangrijpende wijze de vlagen van waanzin, fantasieën, dromen en eenzaamheid worden beschreven van een gewone vrouw die gek aan het worden is. De sombere produktie draait vooral op het uitstekende acteerwerk van Edith Scob, die eerder grote indruk maakte in de films van Georges Franju. Door zichzelf ondergeschikt te maken aan zijn actrice, laat de regisseur het personage prima uit de verf komen.

Le chemin solitaire

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Luc Bondy. Met o.a. Bulle Ogier, André Dussollier, Didier Sandre, Edith Scob en Alison Hornus.

De toneelbewerking van dit stuk van Arthur Schnitzler (1862- 1931) kreeg in 1989 de Molière-prijs voor de beste bewerking van een buitenlands stuk. Daarom heeft Bondy besloten zijn eigen film te maken. Die film heeft een symbolische titel en zoals zo vaak bij deze toneelschrijver bestaat er geen reëel stramien, maar zijn er slechts personages die door het lot bij elkaar gebracht en weer gescheiden worden. Hoewel de dialogen zeer snedig zijn vormen ze geen dekmantel voor de melancholische achtergrond, die niets anders dan een impressionistische indruk van het leven in de rechte lijn van de Weense Aufklärung van die tijd is. Ondanks de wijdlopigheid van het geheel slaagt de regisseur erin het stuk van bioscoopallures te voorzien en hij wordt daarbij gesteund door opvallende acteurs.

Radio Corbeau

1989 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1989. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Claude Brasseur, Pierre Arditi, Christine Boisson, Evelyne Bouix en Julien Bukowski.

Een clandestiene radiozender stelt onophoudelijk het schaamteloze gedrag uit het heden en verleden van dorpsbewoners aan de kaak. Aanvankelijk vindt men het wel leuk, maar als er te veel vuile was wordt buiten gehangen, waar iedereen bij betrokken is, laaien de hartstochten op en er breken gewelddadigheden uit. De politie moet tussen beiden komen. Gelukkig komt er een soort Kuifje op de proppen en ook Zorro arriveert. Nogmaals stelt de geëngageerde filmer Boisset de samenleving verantwoordelijk, maar in dit dieptepunt hebben we te maken met een nogal wild tekeer gaande camera die allerlei cliché's in beweging brengt. RADIO CORBEAU steekt ook magertjes af bij de beroemde film LE CORBEAU van H.G. Clouzot. Scenario van Alain Scoff en regisseur Boisset. Ook bekend als MAKING WAVES.

Baptême

1989 |

Frankrijk/België 1989. René Féret. Met o.a. Valérie Stroh, Jean-Yves Berteloot, Jacques Bonnaffé, Pierre-Alain Chapuis en Edith Scob.

René Féret pakt ditmaal in zekere zin de draad van LA COMMUNION SOLEMNELLE weer op. De geschiedsbeschrijving van een familie over enkele generaties. Het begint allemaal in een kleine stad in Noord-Frankrijk - die Pierre Lhomme tot het schieten van mooie plaatjes brengt - en eindigt in 1965. Gedurende dertig jaar volgen blijdschap en verdriet elkaar op. Zeker, er is sprake van een autobiografische inslag maar 'BAPTÊME is een samenraapsel van bedachte anecdotes waar een kern van waarheid in zit'. Het luistert in deze film allemaal heel nauw: dialogen, sfeer en een bepaalde manier van doen, die uit het leven gegrepen lijkt. Een geloofwaardig, scherpzinnig, vakkundig en gevoelig werk. Scenario van regisseur Féret.

Mille milliards de dollars

1982 | Misdaad, Thriller, Drama

Frankrijk 1982. Misdaad van Henri Verneuil. Met o.a. Patrick Dewaere, Caroline Cellier, Charles Denner, Edith Scob en Jeanne Moreau.

Lang voordat de termen neoliberaal, globalisering, multinational en destructie synoniem werden schreef en regisseerde Verneuil (1920-2002) deze sterke, visionaire melange van politiek-economische thriller en drama. Daarbij hoefde de Armeens-Franse genremeester geen spandoek met 'Ik ben geëngageerd' omhoog te houden: het sinistere verhaal spreekt voor zich. Waarin de werkverslaafde onderzoeksjournalist Paul Kerjean (een gedreven Dewaere) na een tip over een duistere industriële overname verzeild raakt in de schaamteloze wereld van het internationale zakendoen. Op het grote Verneuil-bijrollenfeest present: Jeanne Moreau, Annie Duperey, Edith Scob, Mel Ferrer, Jean-Pierre Kalfon.

Le Sang des Atrides

1980 | Misdaad

Frankrijk 1980. Misdaad van Sam Itzovitch. Met o.a. Julien Guiomar, Jacques Spiesser, Eva Swann, Renee Faure en Joelle Larivieère.

In een klein dorpje in de Franse Alpen gebeuren vreemde misdaden met dodelijke afloop. Een commissaris en een onderzoeksrechter nemen de zaak op. Vlot gemaakte televisiefilm riekt naar Maigret-achtig drama, maar mist de charme.

A chacun son enfer

1976 | Drama

Duitsland/Frankrijk 1976. Drama van André Cayatte. Met o.a. Annie Girardot, Bernard Fresson, Hardy Krüger, Stéphane Hillel en Fernand Ledoux.

Het dochtertje van een bourgeois-gezin is ontvoerd en terwijl de moeder de losprijs wil betalen, heeft de krenterige vader de politie al ingeschakeld. Pers en media storten zich op het ouderpaar, zeker als het lijk van het kind gevonden wordt. Pamflet tegen de ongevoeligheid van pers, politie en de nieuwsgierige massa, ten opzichte van slachtoffers van misdaad. Het wordt grotendeels ontkracht door gezochte en niet uitgediepte motivatie - de dader blijkt de verwaarloosde en jaloerse zoon uit een eerder huwelijk van de vrouw die zichzelf en hem uit schuldbesef te pletter rijdt - zodat het resultaat niet meer is dan het zoveelste (goed maar ongenuanceerd geacteerd) melodrama.

Erica Minor

1974 | Drama

Frankrijk/Zwitserland 1974. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Brigitte Fossey, Juliet Berto, Edith Scob, Marc Chapiteau en Roger Jendly.

Drie vrouwen in Génève beleven elk op hun manier de kater na het revolutionaire elan van 1968. De jongste raakt zonder weerstand op drift in het 'alternatieve', een tweede heeft haar studie opgegeven om arbeidster te worden zonder van haar intellectuele ballast en gevoelsmatige onmacht los te komen. Een derde verschanst zich in een isolement waar ze tegen zichzelf praat, niet in staat om woorden in daden te vertalen. Genuanceerde vrouwenfilm van debutant - ex-assistent van Tanner, wiens invloed duidelijk is - blijft wat àl te verstandelijk van opzet, ondanks de overtuigende inzet van de actrices. De oeverloze ideologische discussies zijn met al hun gemeenplaatsen misschien wel kenmerkend, maar ook een aanslag op het geduld.

La Vieille fille

1971 | Komedie

Frankrijk 1971. Komedie van Jean-Pierre Blanc. Met o.a. Annie Girardot, Philippe Noiret, Marthe Keller, Michael Lonsdale en Edith Scob.

Een ongehuwde vrouw van 35 brengt alleen haar vakantie in een badplaats door, waar een vrijgezel van middelbare leeftijd op doorreis naar Spanje ook blijft steken. Hun eerste afweer en de geleidelijke toenadering worden gekruid met cynische dialogen en debuterende regisseur geeft ook ruime ironische aandacht aan andere vakantiegangers. Observatievermogen en scherp acteren geven het simpel gegeven een oorspronkelijke stijl.

Un Beau monstre

1970 | Drama, Thriller, Erotiek

Italië/Frankrijk 1970. Drama van Sergio Gobbi. Met o.a. Virna Lisi, Helmut Berger, Charles Aznavour, Françoise Brion en Alain Noury.

Jonge vrouw ziet buurvrouw zelfmoord plegen en pleit echtgenoot vrij van verdenking van moord. Ze trouwt zelf met de weduwnaar en ervaart dan diens zakelijke vernietigingsdrang die ook haar steeds dichter tot zelfmoord brengt, zonder dat politie kan ingrijpen omdat er geen strafbare feiten of concrete bewijzen zijn. Psychologische thriller mist overtuigingskracht op scenario-niveau, maar heeft onmiskenbare werking door erotische en troebele uitstraling van de acteurs.

L'acrobate

1970 | Komedie

Frankrijk 1970. Komedie van Jean-Daniel Pollet. Met o.a. Claude Melki, Guy Marchand, Marion Game, Laurence Bru en Micheline Dax.

Een underdog, werkzaam als badmeester in een sauna, beleeft onverwachte triomfen als hij als tango-danser aan een ballroom- competitie gaat deelnemen. Hij wint het Europees kampioenschap, maar verspeelt de liefde van zijn partner. Deze ongebruikelijke komedie zal niet naar iedere smaak zijn. Melki vertoont een opvallende gelijkenis met Buster Keaton, ook in zijn spel. Scenario van regisseur Pollet. Camerawerk van Alain Levent en Christian Garnier.

L' Auvergnat et l'autobus

1969 | Komedie

Frankrijk 1969. Komedie van Guy Lefranc. Met o.a. Fernand Raynaud, Christiane Minazolli, Jacques Morel, Julien Guiomar en Michel Galabru.

Een man heeft een erfenis gekregen die hij in Straatsburg moet incasseren. Hij neemt voor het eerst van zijn leven de autobus en ziet in dit vervoermiddel een vruchtbare belegging van zijn nieuwe kapitaal. Hij besteedt al zijn geld aan de aanschaf van een bus die alleen nog rijp voor de schroot blijkt. Deze zeer voorspelbare komedie rond een naïef boertje, dat een gewillige prooi is voor allerhande uitbuiters, is ondanks de zich verwoed inspannende acteurs niet leuk.

La Bonifas

1968 | Drama

Frankrijk 1968. Drama van Pierre Cardinal. Met o.a. Alice Sapritch, Edith Scob, Germaine Delbat, Simone Guisin en Danièle Argence.

Bewerking door Jean-Louis Bory van een roman van Jacques de Lacretelle, die lid was van de Acad[KA1]emie Fran[KA10]caise en die helemaal in de vergetelheid zou zijn geraakt als hij [KL]Silbermann[KLE] niet geschreven had. Het verhaal speelt zich af in het tijdperk waarin het boek geschreven is (1925). Een oude vrijster vat gevoelens van vriendschap en zelfs van tederheid op voor een ziek ouderloos meisje. Ze neemt haar in bescherming en aangezien ze rijk is neemt ze haar mee naar Zuid-Frankrijk. Geleidelijk begint ze te merken dat ze zeer ambivalente gevoelens koestert voor het weeskind. Een somber verhaal vol bitterheid, hetgeen kenmerkend is voor het hele oeuvre van deze moralistische schrijver, die weinig illusies koestert over de menselijke aard. Opvallende vertolkingen van Sanritch en Scob. Uiteindelijk krijgt men de indruk dat de eerstgenoemde veel geschikter is voor de tv dan voor het grote witte doek!

Thomas l'imposteur

1964 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1964. Drama van Georges Franju. Met o.a. Emmanuelle Riva, Fabrice Rouleau, Jean Servais, Sophie Darès en Michel Vitold.

Een wereldvreemde jonge dromer neemt bij het begin van WO I de naam van een generaal aan en trekt een officiersuniform aan om als luitenant oorlogsavontuur te beleven. Hij komt in contact met een prinses die haar landgoed openstelt als hospitaal voor oorlogsgewonden en wekt daarmee de jaloezie van een krantendirecteur. De roman van Cocteau werd door Franju verfilmd in diens stijl wat een reeks uiterst verzorgde en frappante beelden oplevert, maar het blijven illustraties van de tekst (die door Jean Marais op geluidsband wordt gelezen). Goed spel weet sporadisch door de hierdoor ontstane afstandelijkheid heen te breken.

Judex

1963 | Misdaad

Italië/Frankrijk 1963. Misdaad van Georges Franju. Met o.a. Channing Pollock, Francine Bergé, Edith Scob, Michel Vitold en Jacques Jouanneau.

Een corrupte bankier wordt door Judex (Pollock) gesommeerd om een fortuin aan zijn slachtoffers terug te betalen. Hij ensceneert zijn eigen dood om de schuld op Judex te schuiven, die het complot en alle geraffineerde medeplichtigen toch ontmaskert en de onschuldige bankiersdochter behoedt voor uithuwelijking. Een nagenoeg geslaagde reconstructie van de naïviteit en ongebreidelde fantasie van de serie-films van Louis Feuillade. De humor komt niet van de parodie, maar juist van de volkomen serieuze aanpak. De acteurs zijn nogal zwak, op Bergé na als het zich steeds veranderende misdadig brein. Het scenario is van Jacques Champreux en Francis Lacassin. Achter de camera stond Marcel Fradetal.

Thérèse Desqueyroux

1962 | Mysterie, Misdaad, Drama

Frankrijk 1962. Mysterie van Georges Franju. Met o.a. Edith Scob, Sami Frey, Renée Devillers, Lucien Nat en Philippe Noiret.

Thérèse (Riva) heeft uit wanhoop over haar sleurbestaan geprobeerd haar man supersaaie Bernard (Noiret) te vergiftigen. Nadat ze is vrij gesproken wil Bernard de familie- eer redden en sluit haar op in een kamer; ook hoopt hij haar motieven te ontdekken, maar vergeefs. Deze sobere aan de roman van François Mauriac zeer getrouwe verfilming krijgt vooral een beklemmende werking door de hoofdrolspelers, waarbij onbegrip en verbetenheid van de echtgenoot verrassend contrasteren met het gemoedelijk voorkomen van Noiret. Riva kreeg de Volpi als Beste Actrice op het festival van Venetië. Het scenario is van Claude Mauriac en regisseur Franju. Het camerawerk is van Raymond Heil en Christian Matras. Mono.

Le Bâteau d'Emile

1961 | Komedie

Frankrijk 1961. Komedie van Denys de La Patellière. Met o.a. Lino Ventura, Annie Girardot, Pierre Brasseur, Michel Simon en Edith Scob.

Een visser is de bastaardzoon van een rijke zakenman die, om zijn broer te dwarsbomen vanwege een oude vete, zijn deel van het familiekapitaal aan hem overmaakt. De oom probeert de erfgenaam in te palmen door hem een compagnonschap en de hand van zijn dochter aan te bieden, hoewel de visser samenleeft met een ex- zangeres. De roman van Simenon kreeg een oppervlakkige schilderachtige milieutekening die de sterke acteurs overigens dankbare rollen biedt. Scenario van regisseur de La Patellière en Albert Valentin.

Les yeux sans visage

1960 | Horror, Thriller

Frankrijk/Italië 1960. Horror van Georges Franju. Met o.a. Pierre Brasseur, Alida Valli, Juliette Mayniel, Edith Scob en François Guérin.

Na een auto-ongeval is het gezicht van de dochter van een chirurg volledig verminkt. Samen met zijn assistente lokt hij jonge vrouwen in zijn kliniek om hun gezichtshuid op het meisje te transplanteren, operaties die steeds mislukken. Interessante horrorfilm combineert een stijlvol visuele aanpak in de traditie van het expressionisme met een niet nadrukkelijke, klinische benadering van de echte gruweleffecten. (Resultaat: flauwvallers in de bioscoop). Een opmerkelijk geslaagde en oorspronkelijke genrefilm. Regisseur Franju maakte eerder geruchtmakende documentaires, waaronder Le sang des bêtes, over een slachthuis in Parijs.

La Tête contre les murs

1958 | Drama

Frankrijk 1958. Drama van Georges Franju. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Anouk Aimée, Paul Meurisse, Pierre Brasseur en Charles Aznavour.

Een vader laat zijn zoon die hem heeft willen bestelen opnemen in een psychiatrische inrichting waar tegenstrijdige ideeën zijn over de behandeling van de patiënten. Nadat de jongen zich vergeefs tegen therapie heeft verzet probeert hij te ontsnappen. Zowel het acteren van Mocky als het door hem geschreven scenario doet de roman van Hervé Bazin onvoldoende recht, maar de regie van documentarist Franju en de fotografie van Eugen Shüfftan geven de film een beklemmende sfeer. De eerste dramatische rol van Aznavour als medepatiënt.

imdb: Zoek Edith Scob op IMDB

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2016	L'avenir
2012	Holy Motors
2012	Clara s'en va mourir
2011	Une vie française
2008	L'heure d'été
2001	Vidocq
2001	Les âmes fortes
2001	Du côté des filles
2000	La fidélité
2000	La chambre des magiciennes
2000	Comédie de l'innocence
1999	Le temps retrouvé
1997	Un air si pur
1994	Casa de lava
1993	La cavale des fous
1993	Jeanne la pucelle
1991	Légende
1991	Les amants du Pont-Neuf
1991	Inventaires
1990	On peut toujours rêver
1990	On Peut Toujours Rever
1990	Madame Scotto
1990	Le chemin solitaire
1989	Radio Corbeau
1989	Baptême
1982	Mille milliards de dollars
1980	Le Sang des Atrides
1976	A chacun son enfer
1974	Erica Minor
1971	La Vieille fille
1970	Un Beau monstre
1970	L'acrobate
1969	L' Auvergnat et l'autobus
1968	La Bonifas
1964	Thomas l'imposteur
1963	Judex
1962	Thérèse Desqueyroux
1961	Le Bâteau d'Emile
1960	Les yeux sans visage
1958	La Tête contre les murs

nog geen vpro account?

op televisie
1 uitzending

name

email