Cirano di Bergerac
1925 | Drama
Italië 1925. Drama van Augusto Genina. Met o.a. Pierre Magnier, Linda Moglia, Angelo Ferrari, Umberto Casilini en Alex Bernard.
Ongelooflijk, maar waar: een groot dichterlijk werk dat het moet hebben van de tekst die de hoofdrollen uitspreken, in de vorm van een zwijgende film! Een unieke rolprent, want hij is ingekleurd volgens het proc[KA1]ed[KA1]e Path[KA1]e Color, dat dateert uit 1904. De film was klaar (in zwart-wit) in 1922, won de grote prijs op het festival van Turijn in 1923, waarna men nog drie jaar aan het inkleuren met de hand werkte, dat o.m. met zeefdruk ging. Het resultaat is wonderbaarlijk. De besproken rolprent is de door Film Preservation Associates gerestaureerde versie, waarvoor de Frans-Duitse cultuurzender ARTE die het werk op zich nam, ge[KA3]eerd werd met de Jean-Mitry-prijs 1999. Verder werkten aan de restauratie David Shepard uit Californi[KA3]e, die beeldje voor beeldje de film van het oude nitraat op een nieuwe band kopi[KA3]eerde met een Bell & Howell systeem uit 1909 en Alpha Cine uit Seattle, die aan de hand van een twaalftal platen de originele kleuren van Madame Thullier analyseerde om de juiste kleuren opnieuw te kunnen aanmaken. Kurt Kuenne componeerde de nieuwe muziek die uitgevoerd werd door het Olympia Chamber Orchestra onder leiding van Timothy Brock. De postproduction was in handen van Lobster Films. Bij het uitkomen van de oorspronkelijke film schreef criticus Enrico Vidali indertijd in [KL]L`Impero[KLE]: `dit is het werk van een grote dichter van de film (Augusto Genina), die nieuw leven blies in een onvergangelijk theaterstuk van een groot schrijver (Edmond Rostand)'. Het camerawerk is van Ottavio De Matteis en de decors zijn van Luigi Innocenti. Iets heel bijzonders.
