Michel Fugain: cast en muziek.
Er zijn 4 films gevonden.

Paix et amour

1994 | Drama, Familiefilm

Frankrijk 1994. Drama van Laurence Ferreira Barbosa. Met o.a. Gil Novio, Emmanuel Mari, Yvonne Kérouédan, Marianne Papasseudi en David Rossi.

Nice 1975. Twee jonge studenten, Novio en Mari, dromen van de revolutie en de vrijheid. Mari is bezeten van beroemde revolutionairen en wil graag in actie treden. Novio heeft alleen belangstelling voor de filosofie, maar hij laat zich meesleuren door zijn vriend. Ze passen hun revolutionaire theorieën in de praktijk toe en stellen zich buiten de wet. Hun spelletje gaat verder tot de een de ander verraadt. De terrorististische aanslagen van rond 1970 werkten op de fantasie van vele jongeren, die ervan droomden de wereld te veranderen. Sommigen namen er actief aan deel. De personages werden boeiend getekend door Stéphane Touitou en Barbosa en knap in beeld gebracht door Antoine Héberlé.

Villa les dunes

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van Madelaine Hartmann-Clausset. Met o.a. Christiane Bouchet, Charles Berge, Jean-Claude Hartmann, Jean-Pierre Hartmann en Benjamin Talleux.

Enkele gegoede burgers tijdens hun vakantie in de Charente. Er gebeurt werkelijk niets tijdens het spelevaren, alleen wat treurig, ongepassioneerd overspel. De vaststelling is dat er sprake is van een enorme verveling in zinloze levens. Het een en ander wordt vertolkt door niet-beroepsacteurs en is gefilmd met een zo klein mogelijke ploegje op 16 mm. Het gebruik van zwart- wit accentueert nog eens de droefgeestige en drukkende sfeer, maar het geheel bevindt zich merendeels op het niveau van de goede bedoelingen en niet-geslaagde stijl. Uiteindelijk zou het voor een zeer mindere Antonioni kunnen doorgaan. Ook bekend als VILLA DES DUNES.

Un jour de fête

1975 | Musical, Drama

Frankrijk 1975. Musical van Pierre Sisser en Elie Chouraqui. Met o.a. Michel Fugain, Nathalie Baye, Charles Gérard, Didier Kaminka en Michel Beaune.

Een vage geschiedenis over een groep jongeren uit de Parijse banlieue (Chanteloup Les Vignes), die het mikpunt van de haat van een caféhouder vormt. Ze organiseren een gratis kermis, waarop de burgemeester van de gemeente scherp wordt veroordeeld, terwijl de caféhouder een van de jongens van de groep doodt. Pseudo maatschappelijk thema en pseudo volks, en je krijgt de indruk dat men café-chantant à la 'Big Bazar' heeft willen maken. Een nogal slechte regie. En dan wortd er beweerd dat deze film is een komische musical zou zijn. Niet helemaal waardeloos vanwege enkele overtuigende acteurs, en een Baye die overigens helemaal niet thuishoort in deze warboel.

Je sais rien mais je dirai tout

1973 |

Frankrijk 1973. Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Bernard Blier, Danièle Minazzoli, Nicole Jamet en Luis Rego.

Een telg uit een familie van wapenindustriëlen, militairen en prelaten is uit verzet sociaal werker geworden. De groep delinquenten die aan hem is toevertrouwd, blijkt de onderneming van zijn vader te willen beroven. Het intelligente en spottende scenario van Didier Kaminka, waaraan Richard meeschreef, bleef in Richards regie beneden het haalbare, maar is toch een van zijn betere films. Een prima vaderrol van Blier. Richards personage als wereldvreemde stuntel begint te vervelen. Camerawerk van Pierre Lhomme.