Frédéric Duru

Quand un ange passe...

België​/​​Frankrijk 1998. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Alexia Portal, Caroline Tresca d'Indy, Marc Duret, Annie Sinigalia en François Marthouret.

Côté coeur, côté jardin

Frankrijk 1984. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Bérangère Bonvoisin, Julie Jézéquel, Jean-François Stévenin, Jean-Jacques Biraud en Robin Renucci.

Een vrouw uit Parijs maakt een moeilijke tijd door en trekt zich terug in een dorpje op het platteland waar zij relaties aanknoopt met diverse personen. Na een onopgeloste (en onoplosbare) moord besluit zij terug te keren naar Parijs. Het scenario is nogal loom, maar dat is om de sfeer van ontgoocheling te benadrukken; een goed portret van deze wereld in 't klein. Helaas is niet iedereen Antonioni; het geheel is geaffecteerd, de moord is eigenlijk teveel van het goede en de twee vrouwelijke hoofdrolspeelsters spelen niet bijster goed. De film is boeiend maar een mislukking.

Thomas

Frankrijk 1975. Drama van Jean-François Dion. Met o.a. Nicole Courcel, Michel Bouquet, Patrick Lemauff, Christine Boisson en Laurence de Monaghan.

Eerste (en tot op heden laatste) lange speelfilm t.w. een bittere, rechtlijnige en zorgvuldig uitgewerkte vertelling over het thema van de laatste tienerjaren, beleefd door een burgermanszoon uit de provincie. Zijn ouders zijn gescheiden en van zijn twee vriendinnen komt er een op tragische wijze aan haar einde. Dan is hij volwassen. Een gevoelig, erg boeiend en realistisch meesterwerk dat voor een belangrijk deel in de geboortestad van de filmer, Troyes, speelt. Er is hier ongetwijfeld sprake van autobiografische elementen. Gefilmd op het bolvormige 'panavision'. Deze cineast behaalde nimmer enig commercieel succes en zodoende is hij zich met tv-werk gaan bezighouden, zoals zovele anderen.

Salut les frangines

Frankrijk 1975. Erotiek van Michel Gérard. Met o.a. Frédéric Duru, Laure Cotereau, Régis Porte, Jacqueline Jehanneuf en Maurice Biraud.

Komisch bedoelde soft-seksfilm, letterlijk en figuurlijk in het teken van het varken want de vader van één van de twee jongelui die erop uit zijn zoveel mogelijk meisjes te versieren tijdens hun vakantie, brouwt een en ander rond een zieke zeug. Te weinig geestigheden en te veel idiote onnozelheden.

C'est si bon à 17 ans

Frankrijk 1975. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Laure Cotereau, Jacqueline Jehanneuf, Maurice Biraud, Frédéric Duru en Régis Porte.

Denis brengt zijn vakantie bij zijn klasgenoot Max op een grote boerderij door. Romantische avonturen van Denis en de zus van Max en van Max met het dienstmeisje terwijl de ouders zich bezighouden met de huishouding en de boerderij. Onschuldig en onbetekenend zoals het hele werk van Gérard. De jeugd zal zich niet helemaal herkennen in deze film en ook het leven op het land komt niet overeen met de werkelijkheid. Een opeenhoping van cliché's.

Soldat Duroc, ça va être ta fête!

Frankrijk 1974. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Pierre Tornade, Robert Webber, Régis Porte, Jacques Duby en Michel Galabru.

Een jonge Franse soldaat brengt clandestien een nachtje door bij zijn verloofde in zijn geboorteplaats, achter de Duitse linies. Toevallig bevindt zich daar ook een Amerikaanse spion in de Duitse gelederen die door de Fransen ontzet moet worden, zodat de deserteur zijns ondanks een held wordt en promotie maakt. Deze rats-kuch-en-bonen klucht, geplaatst tegen een dramatische realiteit, mist zowel spanning als echte humor en laat bekende acteurs geroutineerd hun komische nummers opvoeren.

J'ai droit au plaisir

Canada​/​​Frankrijk 1974. Erotiek van Andrée Marchand. Met o.a. Laure Cotterëau, Anne Sand, Alain Saury, Frédéric Duru en Françoise Beccarie.

Nadine heeft zowel een hekel aan haar moeder als aan haar schoonvader en reist ter afleiding heel Canada door. Als zij er vandoor wil gaan naar New York, leert zij op de veerboot de dwaze liefde kennen. Vlammend, natuurlijk maar toch langdradig melodrama, hoewel Cotter[KA3]eau opvalt en er enige goede sc[KA2]enes zijn. Toen de film (vertraagd) in Parijs werd uitgebracht, moesten eerst nog een paar hardporno-scènes worden toegevoegd, die van dusdanige aard zijn dat niet meer duidelijk is op welk publiek wordt gemikt.

Pleure pas la bouche pleine

Frankrijk 1973. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Annie Colé, Frédéric Duru, Bernard Menez, Jean Carmet en Christiane Chamarat.

Zestien-jarig dorpsmeisje Col[KA1]e uit de Poitou (Z.W. Frankrijk) heeft vage aspiraties naar een ander leven waar haar degelijke vriendje Duru, een monteur die van fietsen houdt, uit de omgeving niet in past. Tijdens zijn militaire dienstplicht laat ze zich zonder gewetensbezwaar ontmaagden door stedeling Menez, waarna ze de soldaat tijdens zijn verlof weer liefderijk ontvangt na eerst haar moeder in vertrouwen te hebben genomen. De onnadrukkelijk maar met rijkdom aan details geobserveerde situatie- en familieschets heeft vanzelfsprekende humor en zwartere elementen, zonder dat ze aangedikt worden. Hoewel de film enigszins gedateerd is door zijn vormgeving, spreekt hij vijfentwintig jaar na dato nog steeds aan. Scenario van Roland Thomas, Suzanne Schiffman en regisseur Thomas. Fotografie van Colin Monnier.

Les Zozos

Frankrijk 1972. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Frédéric Duru, Edmond Raillard, Daniel Ceccaldi, Jacques Debary en Serge Rousseau.

Interne lyceumleerlingen hebben ondanks verschil in milieu en studieresultaten een gezamenlijke interesse: meisjes. Ondanks hun fantasieën en opschepperijen blijkt het moeilijk om de daad bij het woord te voegen, zelfs tijdens vakantie samen in Zweden. De rake observering van adolescenten in en buiten school combineert vanzelfsprekende humor met poëzie en ietwat melancholie over onvermijdelijke teleurstellingen. Het succes van de film had een hele reeks van banale puberteitskomedies tot gevolg.