Pierre-Alexis Hollenbeck

Madame la proviseur : Ce que Mathilde veut

Frankrijk 2000. Drama van Sébastien Grall. Met o.a. Charlotte de Turckheim, Anne Malraux, Hubert Saint-Macary, Josiane Levèque en Rebecca Potok.

La ville dont le prince est un enfant

Frankrijk 1996. Drama van Christophe Malavoy. Met o.a. Christophe Malavoy, Michel Aumont, Naël Marandin, Clément van den Bergh en Pierre-Arnaud Juin.

Un jour avant l'aube

Frankrijk 1994. Oorlogsfilm van Jacques Ertaud. Met o.a. Jean-Pierre Bouvier, Xavier Deluc, Maurice Barrier, Yan Epstein en Pierre-Octave Arrighi.

Engeland, juni 1944. Meer dan vierhonderd Fransen hebben zich vrijwillig gemeld om deel uit te maken van de S.A.S. (Special Air Service). Ze volgen een training in een militaire basis. De officieren Deluc en Epstein worden samen met een tien andere soldaten boven Bretagne gedropt. Zij hebben als missie de opmars van de Duitse legers te saboteren tijdens de invasie in Normandië. De film werd gemaakt als eerbetoon aan de dikwijls miskende heldendaden van de Franse para's in een beslissende eindfase van WO II. Het scenario van Bruno Tardon en Ertaud, naar een verhaal van Georges Caitucoli, is net iets te chauvinistisch en te Frans om internationaal aan te slaan. Een dergelijke hulde mag niet ontsporen in een verheerlijking. Fotografie van Jean-Claude Hugon.

Les cahiers bleus

Frankrijk 1991. Komedie van Serge Leroy. Met o.a. Evelyne Bouix, Jean Carmet, Michel Duchaussoy, Nelly Borgeaud en Tom Novembre.

Het is een rustige en brave school volgens de inspecteur, maar de nieuwe onderwijzeres komt deze harmonie verstoren. Ze voorziet haar leerlingen vooral van blauwe schriften waarin ze alles mogen opschrijven dat in hen opkomt. Op een dag krijgen ze het vreemde idee een gedicht met een beetje bloed te illustreren: de ouders vinden het een schandaal! Wat is dat voor een gek mens? Jaag haar weg! De kinderen zijn echter gelukkig en werken hard, maar uiteindelijk loopt de zaak uit de hand vanwege de pietluttigheid van de volwassenen. Een tweeslachtige film van de zeer wisselvallige regisseur Leroi, die de kinderen overigens zeer goed beschrijft en er af en toe echte monsters van maakt (ATTENTION, LES ENFANTS REGARDENT), terwijl hij zich op de rand van het fantastische genre begeeft. Er zitten echter te veel kunstgrepen in het nauwelijks realistische scenario, hetgeen het uitstekende homogene acteerwerk niet ten goede komt. Tamelijk vrije bewerking van de roman van René-Jean Clot Le bleu d'outre-tombe.

Personne ne m'aime

Frankrijk 1990. Komedie van Bernard Dubois. Met o.a. Eric Viellard, Pierre-Alexis Hollenbeck, Luis Rego, Ariane Kah en Catherine Lachens.

Een onverbeterlijke vrouwenjager en trainer-gangmaker van 35 jaar, die in de (dure) banlieue van Parijs woont, kan steeds meer veroveringen op zijn naam zetten, maar de kosten er uiteindelijk niet meer uitkrijgen. Een platvloerse klucht vol misverstanden, en een al even flauw als mager scenario. Door veel belang te hechten aan de personages, probeert de cineast een persoonlijke regie samen te laten gaan met de smaak van het grote publiek. Moeilijke onderneming!