Hans Kaart: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Fanfare

1958 | Komedie, Muziek

Nederland 1958. Komedie van Bert Haanstra. Met o.a. Bernard Droog, Hans Kaart, Ineke Brinkman, Albert Mol en Andrea Domburg.

In de aanloop naar een belangrijk concours krijgen de leden van een fanfare onderling ruzie en reizen gesplitst naar de muziekwedstrijd. Met verrassend effect. Eerste speelfilm van Haanstra (1916-1997), vooral bekend als fotograaf en documentairemaker (Glas, Bij de beesten af), die het scenario samen met Jan Blokker schreef. De lichtvoetige film met fraai zwart-wit camerawerk van Eduard van der Enden werd opgenomen in prachtig, waterrijk Giethoorn, dat prompt grote bekendheid verwierf. Nederlandse klassieker, destijds een bioscoophit, werd genomineerd voor de Gouden Palm van Cannes.

Dorp aan de rivier

1958 | Drama

Nederland 1958. Drama van Fons Rademakers. Met o.a. Max Croiset, Mary Dresselhuys, Jan Retèl, Hans Kaart en Jan Teulings.

Dokter Tjerk van Taeke (Croiset) heeft een wat eigenzinnige manier van werken, die door de gewone bewoners van een gehucht aan de rivier wordt gewaardeerd. Maar niet door de maatschappelijk hogergeplaatsten. De verhoudingen binnen de kleine samenleving komen na de zelfmoord van een molenaarsknecht op scherp te staan. Bewerking van de roman van Antoon Coolen heeft fraai camerawerk van Eduard van der Enden. Speelfilmdebuut en nationale klassieker van een van Nederlands belangrijkste naoorlogse filmmakers, Fons Rademakers, werd genomineerd voor de Oscar voor beste buitenlandse film.

Het Wonderlijke leven van Willem Parel

1955 | Komedie

Nederland 1955. Komedie van Gerard Rutten. Met o.a. Wim Sonneveld, Hans Kaart, Peronne Hosang, Femke Boersma en Albert Mol.

Ondanks al het talent dat aan het scenario werkte (Joop Geesink, Eli Asser, Max Dendermonde en Rutten zelf) ging deze film, met z`n alleraardigste gegeven over Sonneveld die het aan de stok krijgt met zijn `dubbelganger` Willem Parel de Orgeldraaier (een in werkelijkheid uiterst populair radio- karakter van Sonneveld), dankzij de regie volslagen de mist in. Het enige dat blijft is de uitstraling van Sonneveld zelf, en - voor wie snel kijkt - De Gooyer in zijn filmdebuut.