Frédéric Garson: regie.
Er zijn 3 films gevonden.

Shanghaï Blues, nouveau monde

2013 | Drama

Frankrijk 2013. Drama van Frédéric Garson. Met o.a. Clément Sibony, Élodie Navarre, Thierry Frémont, Yin Hang en Samuel Jouy.

Architect Rémy wordt door zijn baas voor de keuze gesteld: ontslag of in Shanghai een grote bouwklus van een collega overnemen. Op naar de Chinese metropool dus, inclusief gezin. Daar kan Rémy zich maar moeilijk aanpassen, terwijl vrouw en zoon zich er allengs meer thuis voelen en niet naar Frankrijk terug willen. Al lijdt dit uitstekend geacteerde drama onder een surplus aan nevenpersonages, het is opmerkelijk wat producent en regisseur hier op een tv-filmbudget hebben gerealiseerd. Dynamische fotografie van Damien Morisot dompelt de kijker onder in couleur locale.

Qui sème le vent

2011 | Thriller

Frankrijk 2011. Thriller van Frédéric Garson. Met o.a. Laurent Lucas, Natacha Régnier, Émile Abossolo M'Bo en Daniel Martin.

Wie wind zaait... (zal storm oogsten) is een goeddeels onderhoudende pamfletfilm van Frans-Duitse zender Arte, over de ontvoering van twee anti-kernenergie-activisten bij een uraniummijn in Niger. Het overkoepelende verhaal is de driehoeksmachtsstrijd tussen de belerende Franse staat, voormalig kolonisator en uitbater van de mijn; de standvastige lokale overheid en de naar grondstoffen hunkerende Chinese staat, die overal in Afrika mijnbouwrechten opkoopt. Westers postkolonialisme en ontwikkelingshulp versus onverbloemde handel en omkoping, gebaseerd op de teloorgang van het Franse uraniummonopolie in Niger van begin deze eeuw.

The Dancer

2000 | Komedie, Muziek, Fantasy, Drama

Frankrijk 2000. Komedie van Frédéric Garson. Met o.a. Mia Frye, Garland Whitt, Rodney Eastman, Josh Lucas en Féodor Atkine.

Wie wind zaait... (zal storm oogsten) is een goeddeels onderhoudende pamfletfilm van Frans-Duitse zender Arte, over de ontvoering van twee anti-kernenergie-activisten bij een uraniummijn in Niger. Het overkoepelende verhaal is de driehoeksmachtsstrijd tussen de belerende Franse staat, voormalig kolonisator en uitbater van de mijn; de standvastige lokale overheid en de naar grondstoffen hunkerende Chinese staat, die overal in Afrika mijnbouwrechten opkoopt. Westers postkolonialisme en ontwikkelingshulp versus onverbloemde handel en omkoping, gebaseerd op de teloorgang van het Franse uraniummonopolie in Niger van begin deze eeuw.