Albert-Michel: cast.
Er zijn 12 films gevonden.

Vient de paraître

1949 | Komedie

Frankrijk 1949. Komedie van Jacques Houssin. Met o.a. Blanchette Brunoy, Hélène Petit, Marguerite de Morlaye, Pierre Fresnay en Frank Villard.

Een wrede satire op de uitgeverswereld naar het stuk van Edouard Bourdet oftewel hoe een na[KA3]ieve schrijver, neem Zola, een geduchte carri[KA2]erejager kan worden. Met wrede baas, succesvol maar zich belachelijk gedragend schrijver en haatdragende mislukkeling. Bittere, geniepige, hypocriete personages en het is allemaal niet zo slecht gezien. Perfect spel van de acteurs. De regisseur, die als voorbeeld Bernard Grasset heeft genomen, weet het beste uit hen te halen. Dit zou tot op heden de laatste film van Houssin (geboren in 1902) worden. Hij is de moeite waard om opnieuw te ontdekken.

Le roi

1949 | Komedie

Frankrijk 1949. Komedie van Marc-Gilbert Sauvajon. Met o.a. Annie Ducaux, Sophie Desmarets, Jacqueline Noëlle, Maurice Chevalier en Alfred Adam.

`Nieuwe` versie van de film uit 1936 van Pierre Colombier, maar nu met Chevalier in de hoofdrol als Jean de Vierde, koning van Cerdagne, die de industrieel en afgevaardigde in de volksvertegenwoordiging Bourdier (Adam) bezoekt naar aanleiding van een uitnodiging voor een jachtpartijtje en zich compromitteert met diens vrouw Youyou (Desmarets). Boudier troost zich echter allang met Jeans voormalige ma[KA4]itresse Th[KA1]er[KA2]ese Marnix (Ducaux). Boudier is misschien een illusie armer over zijn echtgenote, maar daarvoor in de plaats krijgt hij een ministerspost. Oorspronkelijk een succesvolle boulevardklucht uit 1908 en als herverfilming een mislukking, niet in de laatste plaats door Chevalier, die ongeschikt is voor de rol. Het scenario is van Gaston Arman de Caillavet en Emmanuel Arène, die het toneelstuk van Robert de Flers bewerkten. Het camerawerk is van Robert Le Febvre. Ruim een halve eeuw later heftig gedateerd en oubollig.

Jo la Romance

1949 | Drama, Muziek

Frankrijk 1949. Drama van Gilles Grangier. Met o.a. Georges Guétary, Ginette Leclerc, Noëlle Norman, Suzanne Grey en Nina Myral.

Een waardeloos scenario geeft Guétary gelegenheid een liefdesliedje te kwelen. Het niveau van een fotoroman uit dezelfde periode. Het spel van Guétary is ook niet om over naar huis te schrijven. De andere acteurs trachten de meubels te redden in deze weeë geschiedenis over een onmogelijke liefde, die tenslotte natuurlijk alle hindernissen overwint. Een van de meest smakeloze films van Grangler, ook al zit het technisch allemaal wel goed in elkaar. Ook bekend als CELLE QUE J'AIME.

Je n'aime que toi

1949 | Komedie, Musical, Romantiek

Frankrijk 1949. Komedie van Pierre Montazel. Met o.a. Martine Carol, Annette Poivre, Pauline Carton, Colette Brosset en Luis Mariano.

De regisseur bewerkte zijn eigen musical, speciaal afgestemd op Louis Mariano. Filmisch van geen belang, en het scenario herhaalt tot vervelens toe situaties. Wél meesterlijk acteerwerk.

Eve et le serpent

1949 | Komedie

Frankrijk 1949. Komedie van Charles-Félix Tavano. Met o.a. Gaby Morlay, Jacqueline Gauthier, Marguerite Deval, Elyane Saint-Jean en Hélène Garaud.

Die slang uit de titel is in elk geval niet gevaarlijk, want het is de rechtschapen en belachelijke Monsieur Grombat. Hij wordt verliefd op Eve, die hij in dienst heeft genomen en die hij als minnares wil hebben. De liefde is echter niet wederzijds want zij houdt van Georges. Deze slechte imitatie van de komedies van Molière, waarin oude kerels die gek zijn op jonge vrouwen belachelijk worden gemaakt, is zo vlak als maar kan verfilmd door een grote onbekende. Als er niet een paar scènes buiten waren opgenomen, waande men zich in het theater. Gaby Morlay is op haar retour als de voormalige vriendin van de oude sok.

Barry

1949 | Romantiek, Drama

Frankrijk 1949. Romantiek van Richard Pottier. Met o.a. Simone Valère, Pauline Carton, Liliane Lesaffre, Pierre Fresnay en Gérard Landry.

Dit zware melodrama, zoals ze al jaren niet meer worden gemaakt, speelt zich af in het Eerste Keizerrijk. We zien afscheid en weerzien tussen geliefden. Maar ook aan het slot een lawine, tijdens welke een monnik van het hospitium van Saint- Bernard de heldin, voor wie hij vroeger een onbeantwoorde liefde koesterde, redt. Maar hij sterft en dan, etc. etc. Niet nog meer verklappen! Er komt geen einde aan en het komt vandaag de dag ongewild grappig over. Blijven over de mooie landschappen van cameraman Charles Suin en de kleding uit die tijd, ontworpen door Mayo en Noeppel.

Jean de la Lune

1948 | Komedie

Frankrijk 1948. Komedie van Marcel Achard. Met o.a. Danielle Darrieux, Janette Batti, Lucienne Granier, Geneviève Morel en Françoise Prévost.

Marcel Achard maakte zelf een nieuwe bewerking van zijn succesvolle toneelstuk. De eerdere bewerking uit 1931 van Jean Choux blijft evenwel overend: Achard heeft niets van een filmregisseur en Dauphin (in de hoofdrol) is een zwakke afspiegeling van Michel Simon die in 1931 de hoofdrol speelde. Alleen het spel van Périer maakt deze film de moeite waard.

Tiercé à coeur

1947 | Komedie

Frankrijk 1947. Komedie van Jacques de Casembroot. Met o.a. Jacqueline Porel, Sophie Desmarets, Francine Claudel, Pauline Carton en Henri Guisol.

Een advocaat, die als vermist is opgegeven tijdens de oorlog, hervindt zijn twee ex-echtgenoten en bovendien een derde echtgenote die getrouwd is met een op geld beluste man die zich meester heeft gemaakt van de papieren van de advocaat. Ze leven met z'n vieren een zeer stormachtig leven voordat de zaken in orde komen. Dit thema was nogal gedurfd in die tijd. Deze low-budget komedie is vrij onderhoudend en De Casembroot is een ten onrechte miskende cineast.

Le Château de la dernière chance

1947 | Komedie

Frankrijk 1947. Komedie van Jean-Paul Paulin. Met o.a. Nathalie Nattier, Corinne Calvet, Robert Dhéry, Jean Marchat en Pierre Bertin.

Na een paar goede en een paar middelmatige films - waaronder deze - geregisseerd te hebben, werd Paulin in 1950 producent. Het scenario van deze film werd geschreven door Henri Troyat en gaat over een serum dat de persoonlijkheid van de patiënten van een arts verandert. Helaas ging het verhaal een beetje de mist in, aangezien noch de regisseur noch de acteurs er iets mee wisten te doen. Met een idee alleen heb je geen film. Ook bekend als LES COBAYES.

La Rose de la Mer

1946 | Avonturenfilm, Drama

Frankrijk 1946. Avonturenfilm van Jacques de Baroncelli. Met o.a. Fernand Ledoux, Roger Pigaut, Noël Roquevert, Pierre Palau en René Géhin.

Nauwkeurige verfilming van een roman van Paul Vialar La Rose de la Mer. Het verhaal speelt zich af op een boot gedurende een oversteek van de Middellandse Zee. Een beetje melodramatisch scenario maar goede mise-en-scène en geloofwaardige vertolking. Mooie plaatjes van Jean Isnard. Regie-assistent: Stellio Lorenzi.

La vie de plaisir

1943 |

Frankrijk 1943. Albert Valentin. Met o.a. Claude Génia, Yolande Laffon, Hélène Constant, Claude Nollier en Julienne Paroli.

De directeur van het cabaret uit de titel Pr[KA1]ejean valt voor de schone G[KA1]enia. Zij is van adellijke komaf, haar ouders hebben een hoop kouwe kak en zijn zo kaal als een knikker: ze staan aan de rand van de financi[KA3]ele afgrond. Toch hebben zij het hart om te eisen dat Pr[KA1]ejean zijn dubieuze onderneming opdoekt voordat hij met hun dochter mag trouwen. Film die op geweldige wijze de draak weet te steken met de veranderende maatschappij, die zich kenmerkte door hypocrisie, standverschillen tegenover openheid en realisme enz. Een maatschappij die druk bezig was de stap te zetten van de 19e naar de 20e eeuw. Het verhaal wordt verteld vanuit twee verschillende invalshoeken die diametraal op elkaar staan. De film mocht van de zuiveringscommissie na de bevrijding van Frankrijk (in 1944) niet vertoond worden, en niemand weet tegenwoordig meer precies waarom. De produktiemaatschappij Continental kreeg een drietal van zulke verboden. Tegenwoordig is de film weer vrijgegeven.

Douce

1943 | Drama

Frankrijk 1943. Drama van Claude Autant-Lara. Met o.a. Odette Joyeux, Madeleine Robinson, Marguerite Moreno, Gabrielle Fontan en Marie-José.

Het aristrocratische gezin De Bonaf[KA1]e bewoont een chique herenhuis in Parijs in 1887. Madame de Bonaf[KA1]e (Moreno) is mater familias en de moeder van Engelbert de Bonaf[KA1]e (Debucourt), die weduwnaar is. Hij heeft een houten been. Ir[KA2]ene Comtat (Robinson) is de gouvernante van Engelberts zeventien-jarige dochter Douce (Joyeux) en de ma[KA4]itresse van rentmeester Fabien Marani (Pigaut). Engelbert verlangt naar een vrouw en wil desnoods trouwen met iemand uit de lagere stand; Irène wil wel een stapje omhoog, maar Madame de Bonafé is furieus als haar zoon haar zegen vraagt om met Irène te mogen trouwen. Ondertussen heeft Fabien Douce verleid en het tweetal gaat na hun romantische interlude naar de Opéra- Comique, waar brandt uitbreekt. Douce weet dat de knappe Fabien van plan is met Irène naar Canada te gaan, nu Madame de Bonafé vertoornd is op haar zoon. De wanhopige en vernederde Douce stort zich in het vuur en Irène en Fabien worden ontslagen. In de slotscène's wordt het huis voorgoed gesloten. Deze geweldige draak scoorde qua genre best hoog toen hij uitkwam. Hij werd echter beroemd na de première, omdat de censuur de producent dwong de scène's van een bezoek aan de armen te couperen, omdat men deze te vernederend vond. Vijftig jaar later volslagen belachelijk, al was de strekking natuurlijk onjuist - dat blijft onveranderd. Het scenario is van Pierre Bost en Jean Aurenche naar de roman van Michel Davet. Het camerawerk is van Philippe Agostini. Geproduceerd onder de Duitse bezetter toen de middelen schaars werden; toch kwamen er in dat jaar nog zestig films uit, maar dat was weinig vergeleken met het bevrijdingsjaar 1944, waarin er 73 uitkwamen en het jaar ervoor met 77.