Lucio Dalla

Uno di noi

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1996. Drama van Fabrizio Costa. Met o.a. Gioele Dix, Heio von Stetten, Virna Lisi, Glauco Onorato en Ciro Esposito.

Bámbola

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Komedie van Bigas Luna. Met o.a. Valeria Marini, Stefano Dionisi, Jorge Perugorría, Manuel Bandera en Anita Ekberg.

Na de dood van haar moeder opent Bámbola samen met haar homoseksuele broer Flavio een pizzeria. Bámbola krijgt het geld voorgeschoten van Ugo, maar deze wordt even later gedood door Settimio, een vriend van Bámbola. Terwijl ze Settimio gaat opzoeken in de gevangenis leert Bámbola de sadist Furio kennen, met wie ze een relatie begint

Al di là delle nuvole

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1995. Drama van Michelangelo Antonioni en Wim Wenders. Met o.a. Jeanne Moreau, Marcello Mastroianni, Jean Reno, Vincent Perez en Chiara Caselli.

De bundeling van krachten door surrealisme-grootmeesters Antonioni (L´avventura) - sinds zijn hersenbloeding in 1985 inactief - en Wenders (Der Himmel über Berlin) leverde weliswaar geen klassieker op, toch is Par-delà les nuages door zijn vorm een interessant werk. In deze vorm zijn beeld, gevoel en associatie belangrijker dan karakter en verhaal. De film is een vierluik. De gemene deler wordt gevormd door het personage van Malkovich, een regisseur die op zoek is naar materiaal voor zijn film. In vier verhalen zien we de potentiële kandidaten voor de film. Telkens gaat het om een geïdealiseerde, afstandelijke jonge vrouw en een gedesillusioneerde man die de liefde samen niet goed kunnen vinden. Veel onrealistisch gedrag en uit het raam staren van gevestigde acteurs die hun kans grepen om (nog) eens met Antonioni te werken.

La carne

Italië 1991. Erotiek van Marco Ferreri. Met o.a. Francesca Dellera, Philippe Léotard, Petra Reinhardt, Farid Chopel en Gudrun Gundlach.

Paolo (Castellito) is een dromer, op zoek naar het goddelijke. Francesca (Dellera) is een romige vrouw, sterk, onafhankelijk. Hun - volgens Paolo - `Heilig Samengaan` is puur lijfelijk: er wordt uitsluitend gevrijd en gevreten. Als Francesca er genoeg van krijgt en verder wil trekken, rijgt Paolo haar aan zijn slagersmes. Hij eet zijn goddelijke vrouw bij stukjes en beetjes op, waarbij een verband gelegd wordt met de communie. Deze absurde, maar typische Ferreri-film (hij maakte ook LA GRANDE BOUFFE) toch nog voor enig schandaal zorgde tijdens het festival van Cannes, mist de overtuiging en de zeggingskracht van zijn voorgaande werk, zoals LA DERNIÈRE FEMME en blijft daardoor leeg als de getoonde verhouding. Het scenario is van Liana Betti en de regisseur. Doelmatig en vakkundig gefotografeerd door Ennio Guarnieri.

Gino Cervi : un attore

Italië 1991. Biografie van Tonino Cervi en Sergio d'Ottavi. Met o.a. Gino Cervi, Sergio Tofano, Evi Maltagliati, Michele Placido en Luciano Pavarotti.

Een interessante documentaire, in vijf delen van een uur, over het leven van Gino Cervi (1901-1974), een van de beste Italiaanse acteurs van de 20e eeuw. Cervi, zoon van een toneelcriticus, stond vanaf 1924 op de planken. Hij was te zien in films, waaronder een aantal onvergetelijke klassiekers, voor de tv speelde hij o.a. commissaris Maigret, en op het toneel schitterde hij als Cyrano en Falstaff. Zijn persoonlijkheid, zijn carrière en zijn bijdragen aan de wereld van het amusement worden uit de doeken gedaan in interviews met acteurs, regisseurs en zelfs politici. Met scènes uit oude ZW-films.

Pummarò

Italië 1990. Drama van Michele Placido. Met o.a. Salvatore Billa, Ottaviano Dell'Acqua, Nicola Di Pinto en Thywill Amenia.

Het regiedebuut van acteur Placido is een sterke Italiaanse film over racisme en uitbuiting. Het verhaal gaat over Kwaku, een medisch student uit Ghana. In zuid-Italië vindt hij zijn broer, bijgenaamd Pummarò, terug, die daar werkt als onderbetaalde boerenknecht om voor Kwaku een studie in Canada mogelijk te maken. Kwaku's speurtocht brengt hem van het gewelddadige Napolitaanse platteland naar de Romeinse hoerenbuurt waar hij Nanou ontmoet, de vrouw van zijn broer. Een vleug van romantiek in Verona. Het einde is bitterzoet.

Il Frullo del passero

Frankrijk​/​​Italië 1989. Erotiek van Gianfranco Mingozzi. Met o.a. Philippe Noiret, Ornella Muti, Nicola Farron en Claudine Auger.

Een niet onaardige erotisch getinte fantasie over het kleurloze leven van een nog jonge vrouw die haar geliefde door een verkeersongeluk moest missen. Haar leven wordt opgefleurd door een oudere heer, die haar zijn gelegenheidsminnares maakt om haar zijn avontuurtjes te kunnen vertellen, waar hij (uiteraard) met zijn eigen vrouw niet over praten kan. De vrouw bloeit op en wordt verliefd op een jongeman. Als haar oudere vrijer over een telefoongesprek met een jongeman vertelt, gaat bij haar de telefoon. De sfeervolle film heeft een verward open einde en net iets teveel aandacht voor laarzen en leer. Ook bekend als MOMENTS OF LOVE.

Signore e signori, buonanotte

Italië 1976. Luigi Comencini, Nanni Loy, Luigi Magni, Mario Monicelli en Ettore Scola. Met o.a. Senta Berger, Adolfo Celi, Andréa Ferréol, Vittorio Gassman en Monica Guerritore.

Een presentator van tv-actualiteiten rebelleert tegen de censuur, hypocrisie en gladde aanpak van het nieuws en gooit in één dag alles om, met handhaving van de vaste en bekende items die de Italiaanse realiteit nu in een ongenadig daglicht laat zien. Deze collectieve aanval van belangeloos meewerkende filmprominenten resulteert in een ongebreidelde satire die buiten Italië minder effectief is omdat een aantal herkenningspunten ontbreekt. De anti-religieuze, anti- militaristische, anti-welvaartsstaatshumor in kortere en langere sketches mist zijn anarchistische werking niet, terwijl de op de hak genomen, gladgestreken keurigheid van omroepers en presentatoren ook buiten Italië aanspreekt. De sterbezetting werpt zich met aanstekelijk animo in het strijdperk.

La Mortadella

Verenigde Staten​/​​Italië​/​​Frankrijk 1971. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Sophia Loren, William Devane, Gigi Proietti, Beeson Carroll en Susan Sarandon.

Een Italiaanse wil zich bij haar naar New York geëmigreerde verloofde voegen, maar komt niet door de douane vanwege een meegebrachte mortadella-worst. Het incident trekt de aandacht van de media en ondertussen verliest ze haar illusies over zowel het beloofde land als haar aanstaande man, maar ze wil niet terug naar Italië waar het net zo erg is. De bitterheid van de satire wordt geofferd aan de temperamenten van Loren, waardoor andere elementen weinig of oppervlakkige aandacht krijgen.

Little Rita nel West

Italië 1967. Komedie van Ferdinando Baldi. Met o.a. Rita Pavone, Terence Hill, Lucio Dalla en Gordon Mitchell.

Een goudtransport door Texas trekt alle bandieten van de streek aan, maar een vrouwelijke revolverheld is ze met hulp van Indianen allemaal te slim af. Een van de gedupeerden achterhaalt haar en probeert haar te verleiden om achter de bergplaats van de poet te komen. Deze western-parodie rond zangeres Pavone was de eerste film waarin Mario Girotti met het beroemd geworden pseudoniem Terence Hill optrad. Jaren later in een nagesynchroniseerde exportversie werd zijn personage van Star Black in Trinità herdoopt. (Trinità-regisseur Enzo Barboni was bij deze film nog cameraman).

Altissima pressione

Italië 1965. Muziek van Enzo Trapani. Met o.a. Gianni Morandi, Rosemary Dexter, Lucio Dalla en Dino.

Een vluchtige blik op de populaire Italiaanse muziek in de jaren 1960-1970 met optredens van Italiaanse popsterren. Het verhaal is heel simpel en gaat over een groep beginnende muzikanten, componisten en zangers die hun dromen proberen te verwezenlijken.