Jose Vivo: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Mama cumple cien años

1979 | Komedie

Spanje 1979. Komedie van Carlos Saura. Met o.a. Geraldine Chaplin, Amparo Munoz, Fernando Fernán Gómez, Norman Brinsky en Jose Vivo.

De honderdste verjaardag van moeder brengt de gezinsleden uit Saura's ANA Y LOS LOBOS bijeen, die in de dagen vóór het feest in het ouderlijk huis hun weinig verheffende ware gezicht laten zien en van wie sommigen zelfs moeders dood beramen, zonder dat dit de uiteindelijke pret zal drukken. In eerdere serieuze films hanteerde Saura al zwarte humor en harde satire, maar in een regelrechte komedie blijken zijn grappen weinig aanstekelijk of te typisch Spaans om internationaal werkzaam te zijn. De voornaamste verdienste is dat hij ondanks de verwerpelijke of gefrustreerde personages de innigheid van hun familieband treffend en overtuigend weet te maken.

El Segundo poder

1976 | Historische film, Drama

Italië 1976. Historische film van Jose Maria Forque. Met o.a. Jon Finch, Juliet Mills, Fernando Rey, Verónica Forqué en José María Prada.

Een assistent van de inquisiteur in het 16e-eeuwse Spanje moet de mislukte aanslag op Don Carlos onderzoeken en wordt daarbij verliefd op de wasvrouw, wier van hekserij beschuldigde dochter hij niet van de brandstapel kan redden. Dit zorgvuldig aangekleed, maar oppervlakkig en breedsprakig inquisitiedrama kan nauwelijks boeien, omdat de acteurs met de schetsmatige rollen geen raad weten en eventuele spectaculaire scènes gesaboteerd worden door morsige fotografie. Forque als de tragische 'heks' is een ontdekking.

Las Melancolicas

1971 | Horror, Historische film

Spanje 1971. Horror van Rafael Moreno Alba. Met o.a. Analia Gade, Espartaco Santoni, Francisco Rabal, Maria Asquerino en Jose Vivo.

Een arts wordt de nieuwe directeur van een 19e-eeuwse psychiatrische inrichting, waar het personeel sadistische en seksuele instincten op de pati[KA3]entes blijkt bot te vieren. Pogingen tot hervormingen en het invoeren van nieuwe therapie[KA3]en - waarmee hij door hypnose probeert een vrouw van haar jeugdtrauma te bevrijden - lijken ondanks alle tegenwerking te gaan slagen, tot hij van hogerhand wordt overgeplaatst. De poging om via deze ogenschijnlijke horrorfilm met duidelijke, aan `De duivels van Loudun` geleende elementen, kritiek te leveren op de Franco-bougeoisie is vanuit het inmiddels historisch perspectief interessant, maar valt tussen te veel verschillende stoelen in om als film echt te overtuigen en de al te voorbeeldige heldenrol van de geneesheer-directeur (die de regisseur-schrijver zijn eigen naam heeft gegeven) wordt nergens aannemelijk.