Daniel Hanssens: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Le mûr

1998 |

België 1998. Alain Berliner. Met o.a. Peter Michel, Michael Pas, Mil Seghers, Pascal Bal en Daniel Hanssens.

Na het populaire La vie en rose kwam de Belgische regisseur met het politiek getinte Le mûr. De film gaat over de dubbeltalige Brusselaar Albert (Hanssens) die een frietkot runt. Op de nacht van 31 december 1999 viert Albert feest, maar op 1 januari is zijn vreugde voorbij als hij merkt dat er dwars door zijn patattent een muur is gebouwd om Franstalige en Nederlandstalige Belgen te scheiden. 'Dit is het land van Margritte' wordt in de film gezegd en het tekent het surrealisme in dit gedachtenexperiment van Berliner. (VM/VPRO Gids)

Le mur

1998 |

België 1998. Alain Berliner. Met o.a. Daniel Hanssens, Pascale Bal, Mil Seghers, Michael Pas en Peter Michel.

Na het populaire La vie en rose kwam de Belgische regisseur met het politiek getinte Le mûr. De film gaat over de dubbeltalige Brusselaar Albert (Hanssens) die een frietkot runt. Op de nacht van 31 december 1999 viert Albert feest, maar op 1 januari is zijn vreugde voorbij als hij merkt dat er dwars door zijn patattent een muur is gebouwd om Franstalige en Nederlandstalige Belgen te scheiden. 'Dit is het land van Margritte' wordt in de film gezegd en het tekent het surrealisme in dit gedachtenexperiment van Berliner. (VM/VPRO Gids)

Ma vie en rose

1997 | Drama, Komedie

België​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1997. Drama van Alain Berliner. Met o.a. Georges Du Fresne, Michèle Laroque, Jean-Philippe Écoffey, Hélène Vincent en Daniel Hanssens.

De zevenjarige Ludovic (Du Fresne) snapt niet waarom hij een jongen is, want hij was veel liever een meisje geweest. Hij kleedt en gedraagt zich daarom vaak als een meisje. Dit past niet bij de bekrompen kleinburgerlijke normen van zijn buurt, waardoor uiteindelijk iedereen het gezin behandelt als paria's. Vader verliest zijn werk en de sfeer thuis wordt grimmig. Je zou denken dat het om loodzware kost gaat, maar regisseur Berliner benadert het gegeven op een frisse, poëtische en genre-vernieuwende manier. Het drama van Ludovic wordt echter teveel benadrukt (achtereenvolgens bekeken door de ogen van Ludovic, zijn vader en zijn moeder), waardoor het niet helemaal geslaagd genoemd mag worden.