Barbara Rütting

Meine Schwester Maria

Zwitserland​/​​Duitsland​/​​Oostenrijk 2003. Documentaire van Maximilian Schell. Met o.a. Maria Schell, Maximilian Schell, Falko Skrabal, Gerhard Hannak en Harry Stuhlhofer.

Mein Onkel Theodor

Duitsland 1975. Familiefilm van Gustav Ehmck. Met o.a. Gert Fröbe, Barbara Rütting, David Bennent, Wera Frydtberg en Josef Moosholzer.

Gert Fr[KA3]obe in een dubbelrol in een matte kinderfilm waarin de vader van een gezin met zes kinderen (onder wie David Bennent, later beroemd geworden in DIE BLECHTROMMEL) de slaapziekte krijgt. Ehmcks eerste kinderfilm met Fröbe was RÄUBER HOTZENPLOTZ.

Der Todesrächer von Soho

Duitsland​/​​Spanje 1972. Thriller van Jesús Franco. Met o.a. Fred Williams, Elisa Montés, Horst Tappert, Luis Morris en Barbara Rütting.

Een politierechercheur moet een reeks moorden ophelderen. Deze absurde, onsamenhangende, maar op aangename wijze krankzinnige film is een uitgesproken voorbeeld van pulp. Een van de laatste films die de Duitse cinema heeft gewijd aan het werk van Edgar Wallace, in een co-productie met Spanje.

Tamara

Duitsland 1966. Misdaad van Hansjürgen Pohland. Met o.a. Petrus Schloemp, Hansi Linder, Wolfgang Preiss en Barbara Rütting.

Als een reclame-adviseur in de trein in Noord-Duitsland van een klein vissersplaatsje onderweg is naar Hamburg, vindt hij het lijk van een jonge vrouw. Hij besluit zelf op onderzoek uit te gaan en als hij in het kustdorpje contact met de familie opneemt, probeert men hem het zwijgen op te leggen. Een degelijke niet al te opwindende krimi met documentaire opnamen. Naar het boek Kein Schnaps für Tamara van Hansjörg Martin. Goed camerawerk van Robert van Ackeren, die later met DIE FLAMBIERTE FRAU naam maakte.

Neues vom Hexer

Duitsland 1965. Misdaad van Alfred Vohrer. Met o.a. Heinz Drache, Barbara Rütting, Klaus Kinski, Eddi Arent en Brigitte Horney.

Zie: Edgar Wallace-serie.

Das Phantom von Soho

Duitsland 1964. Misdaad van Franz Josef Gottlieb. Met o.a. Dieter Borsche en Barbara Rütting.

Zie: Edgar Wallace-serie.

Das Phantom von Soho

Duitsland 1964. Thriller van Franz Josef Gottlieb. Met o.a. Elisabeth Flickenschildt, Barbara Rütting en Dieter Borsche.

Zie: Edgar Wallace-serie.

Der Zinker

Duitsland 1963. Misdaad van Alfred Vohrer. Met o.a. Heinz Drache, Eddi Arent, Barbara Rütting, Klaus Kinski en Siegfried Schürenberg.

Zie: Edgar Wallace-serie.

... und der Amazonas schweigt

Duitsland 1963. Avonturenfilm van Franz Eichhorn. Met o.a. Oswaldo Loureiro, Harald Leipnitz en Barbara Rütting.

Zie: Edgar Wallace-serie.

Liebe will gelernt sein

Duitsland 1962. Komedie van Kurt Hoffmann. Met o.a. Martin Held, Barbara Rütting, Götz George, Loni von Friedl en Margarete Haagen.

Benkhoff denkt dat haar jonge zoon George, student in de medicijnen, een onervaren moederskindje is. Derhalve moet hij naar de grote stad München en in huis bij haar broer Held om levenservaring op te doen, maar zij weten beiden niet dat hij al jarenlang een verhouding heeft met de hun vertrouwde Von Friedl en al twee jaar vader is van een jongetje. Een trage komedie, waar eigenlijk niets aan is. De sterren vormen hooguit de attractie. Het scenario is van niemand minder dan Erich Kästner.

Frauenartz dr. Sibelius

Duitsland 1962. Drama van Rudolf Jugert. Met o.a. Lex Barker, Senta Berger, Barbara Rütting, Anita Höfer en Loni Heuser.

Het wel en wee van een vrouwenarts die vooral te kampen heeft met het feit dat de meesten van zijn pati[KA3]enten verliefd op hem worden. De film had een enorm succes in de bioscoop (veel tranen), maar is nu te oubollig.

Die Sendung der Lysistrata

Duitsland 1961. Drama van Fritz Kortner. Met o.a. Barbara Rütting, Romy Schneider, Karin Kernke, Peter Arens en Willy Reichert.

Kortners laatste film naar de klassieke komedie van Aristofanes met een aardige rol van Schneider. Wegens het pacifistische thema destijds, wat onbegrijpelijk is, heftig bediscussieerd.

Die Schatten werden lènger

Zwitserland 1961. Ladislao Vajda. Met o.a. Hansjörg Felmy, Barbara Rütting en Luise Ullrich.

Kortners laatste film naar de klassieke komedie van Aristofanes met een aardige rol van Schneider. Wegens het pacifistische thema destijds, wat onbegrijpelijk is, heftig bediscussieerd.

Die Schatten werden länger

Duitsland​/​​Zwitserland 1961. Drama van Ladislao Vajda. Met o.a. Barbara Rütting, Luise Ullrich, Hansjörg Felmy, Fred Tanner en Loni von Friedl.

Christa Andres (R[KA3]utting) die ooit zelf in een gesloten opvangtehuis had gezeten, krijgt ondanks dit minpuntje op haar cv toch een baan als leidster in het tehuis van van Frau Diethelm (Ullrich). Met veel energie kwijt zij zich aan haar niet al te gemakkelijke taak, waarbij ze veel te stellen krijgt met de moeilijk handelbare, zestien-jarige Erika (Von Friedl). Op een boze dag duikt Max op, de boef uit haar verleden die haar liet ontsporen, waardoor zij zelf een tijdje lang gedwongen werd in een jeugdhonk te verblijven. Hij wil nu een lucratief afpersingszaakje opzetten door de ouders van de pupillen te chanteren. Christa moet hem daarbij helpen, maar het wordt zwart voor de ogen en ze neemt een drastisch, onverstandig besluit. Aan de hand van dit zwaar op de hand zijnde verhaal hebben scenaristen István Békeffy, Heinz Pauck en regisseur Vajda een portret willen maken van de moeilijk opvoedbare jeugd. Hadden ze het verhaal maar laten wijken voor een gedramatiseerde documentaire dan hadden ze waarschijnlijk een tijdloze film gecreëerd. Camerawerk van Enrique Gaertner.

Stadt ohne Mitleid

Zwitserland​/​​Verenigde Staten 1960. Drama van Gottfried Reinhardt. Met o.a. Kirk Douglas, Christine Kaufmann, E.G. Marshall, Gerhard Lippert en Robert Blake.

Verfilming van de roman van Manfred Gregor over vier Amerikaanse soldaten die in een klein Duits stadje een zestien- jarig meisje (Kaufmann) verkrachten nadat ze haar vriend in elkaar geramd hadden. Een eerlijke procesgang raakt verstrikt in Amerikaanse militair recht dat de daders met de doodstraf bedreigt als het slachtoffer komt getuigen, terwijl eerherstel van het meisje door de vader geëist wordt. De media gaan er zich mee bemoeien en het slachtoffer bezwijkt onder de druk; ze pleegt zelfmoord. Goede rollen van Blake en Douglas en een uiterst vakkundige regie van Gottfried Reinhardt, zoon de grote theaterregisseur Max Reinhardt's. Gottfried had vooral in Hollywood naam gemaakt als producent en scenario-schrijver. Het drama speelt omstreeks 1960 toen Duitsland nog in de wederopbouw was als gevolg van WO II en de Amerikanen van bezetters, beschermers tegen het communisme werden.

Herz ohne Gnade

Duitsland 1958. Thriller van Viktor Tourjansky. Met o.a. Barbara Rütting, Hansjörg Felmy, Werner Hinz, Hans Nielsen en Margarethe Haagen.

Fabrikant en weduwnaar Friedrich Rombach (Hinz) is verliefd op zijn secretaresse Anja Wegener (R[KA3]utting). Hij ontdekt dat zijn stiefzoon Ulrich (Felmy) zijn rivaal is en dat hij ondanks zijn macht en geld niet tegen de jeugd is opgewassen. In zijn wanhoop pleegt hij zelfmoord, maar niet zonder allerlei aanwijzingen achter te laten, waardoor Ulrich als de moordenaar wordt opgepakt. Pas tijdens het proces komt de waarheid boven water. Het feit dat de film werd gedraaid naar aanleiding van een feuilleton van Klaus Hellmer in het omroepblad Hör zu, was indertijd best een huzarenstukje. Een Duits equivalent van de grote hoeveelheden Amerikaanse tv- rechtbankdrama's, dat daar niet boven uitsteeg. Het is een niet meer dan sentimenteel, houterig gespeeld melodrama waarmee in die tijd de Duitse bioscoopzalen gevuld konden worden, juist voordat de tv meedogenloos ging toeslaan. Het scenario is van Hans Jacoby en het camerawerk van Günther Anders.

Du gehörst mir

Duitsland 1958. Misdaad van Wilm ten Haaf. Met o.a. Barbara Rütting, Helmut Schmid, Peter van Eyck, Erica Beer en Sigfrit Steiner.

Een drama van list en bedrog, haat en liefde in het milieu van de draf- en rensport in de sfeer rond 1955. Van Eyk is de schurk, die knoeit met de race-resultaten en Capell zijn handlanger, die hem uit hebzucht vermoordt terwijl Schmid aanvankelijk de verdachte is en R[KA3]utting de overspelige, verwende echtgenote. Deze film zal vooral de filmgeschiedenis ingaan omdat hierin de latere Duitse seksbom Barbara Valentin (die eigenlijk Uschi Ledersteger heette) debuteerde, nadat zij door producent Wolf C. Hartwig als achttien-jarige met een fantastisch figuur in de kantine van de Arri-Studios van München werd ontdekt. Voor het eerst werd in de film haar zwarte négligé - haar handelsmerk in haar daaropvolgende films - van het lichaam gerukt. De film - in zwart-wit - stelt alles een beetje zwart-wit voor, inclusief de Duitse houding tegenover Zuideuropeanen. Toch nog genietbaar.

Rot ist die Liebe

Duitsland 1957. Biografie van Karl Hartl. Met o.a. Dieter Borsche, Barbara Rütting, Cornell Borchers, Günther Lüders en Susanne Cramer.

De getrouwde dichter Hermann Löns wordt verliefd op jeugdliefde Rosemarie. Uiteindelijk kiest hij toch voor zijn vrouw maar als Hermann hoort dat Rosemarie zich gaat verloven met zijn jachtpartner besluit hij alsnog te scheiden. Filmbiografie van de Duitse Jacques Thijsse: Hermann Löns (Borsche). Deze journalist, die in WO I stierf, studeerde medicijnen en schreef talloze populaire boeken over de natuur, zoals Mein buntes Buch. Zijn historische roman Der Wehrwolff kreeg grote bekendheid. Scenario van regisseur Hartl naar de roman van Löns Das Zweite Gesicht. Camerawerk van Oscar Schnirch.

Liebe, wie die Frau sie wünscht

Duitsland 1957. Erotiek van Wolfgang Becker. Met o.a. Barbara Rütting, Paul Dahlke, Thomas Reiner en Rainer Bertram.

Een voor die tijd baanbrekend en gewaagd huwelijksdrama omdat er af en toe een naakte vrouwenborst uit een jurk schuift.

Die Freundin meines Mannes

Duitsland 1957. Komedie van Axel von Ambesser. Met o.a. Hans Söhnker, Barbara Rütting, Hannelore Schroth, Peter Kraus en Corry Collins.

Een onschuldige en onbeduidende zedenkomedie over een conservatieve architect die zijn volwassen dochter verbiedt met haar vriend naar Parijs te gaan, terwijl hij zelf een affaire heeft met een mode-ontwerpster. Zijn familie zet hem terecht voor het blok. Toekomstig Schlageridool Kraus als zoon des huizes. Het scenario is van Heinz Pauck en Heinz Oskar Wuttig. Het camerawerk is van Kurt Hasse.

Glücksritter

Duitsland 1956. Drama van Arthur Maria Rabenalt. Met o.a. Heidemarie Hatheyer, Paul Hubschmid, Barbara Rütting, Hans Nielsen en Eva Kotthaus.

In 1946 begint de jonge journalist Alexander Haupt met een kritisch tijdschrift. Tien jaar later is hij eigenaar van een vooraanstaande uitgeverij. Wanneer een van zijn journalisten een artikel wil brengen over een corruptieschandaal bij een aankoop van wapens voor het Duitse leger, weigert hij de publikatie ervan. Door financiële moeilijkheden is hij afhankelijk van de invloedrijke drukkerij-eigenaar met een nazi-verleden.

Die Geierwally

Duitsland 1956. Drama van Frantisek Cáp. Met o.a. Barbara Rütting, Franz Pfaudler, Til Kiwe, Carl Möhner en Helga Neuner.

Een Beierse hereboer stuurt zijn dochter het huis uit als zij weigert met een rijke boerenzoon te trouwen. Haar ware liefde geldt ene 'Bären-Joseph' wiens leven door 'Die Geierwally' op 't laatste ogenblik nog wordt gered. Een 'Heimatfilm' van twintig in 't dozijn.

Spionage

Oostenrijk 1955. Drama van Franz Antel. Met o.a. Ewald Balser, Hannelore Bollmann, Erik Frey, Barbara Rütting en Gerhard Riedmann.

Veel te banale bewerking van een beroemde en beruchte spionagezaak in Oostenrijk tijdens WO I. Oberst Redl (Balser) is hoofd van de contraspionage van de k.u.k.-monarchie, maar verkoopt militaire geheimen aan de Russische vijand om zijn dure levensstijl - een homoseksuele relatie met een jonge luitenant (Werner), die hem chanteert - te financieren. Als hem de grond onder de voeten te heet wordt, probeert Redl Werner als spion te laten ontmaskeren, maar zijn eerzuchtige ondergeschikte Hauptmann Angelis (Riedmann), trapt er niet in en laat Redl in zijn val lopen. De ongelukkige kolonel kent dan nog maar een uitweg: zelfmoord om zijn eer te redden. Naar een historische affaire uit 1913 in Wenen, die echter door István Szabó in 1984 met Klaus Maria Brandauer in de hoofdrol honderd keer beter gedaan werd. Alexander Lernet-Holenia en Kurt Nachmann schreven het scenario, terwijl de camera bemand werd door Hans H. Theyer en Hans Matula.

The Last Bridge

1954. Helmut Käutner. Met o.a. Bernhard Wicki, Barbara Rütting en Maria Schell.

Veel te banale bewerking van een beroemde en beruchte spionagezaak in Oostenrijk tijdens WO I. Oberst Redl (Balser) is hoofd van de contraspionage van de k.u.k.-monarchie, maar verkoopt militaire geheimen aan de Russische vijand om zijn dure levensstijl - een homoseksuele relatie met een jonge luitenant (Werner), die hem chanteert - te financieren. Als hem de grond onder de voeten te heet wordt, probeert Redl Werner als spion te laten ontmaskeren, maar zijn eerzuchtige ondergeschikte Hauptmann Angelis (Riedmann), trapt er niet in en laat Redl in zijn val lopen. De ongelukkige kolonel kent dan nog maar een uitweg: zelfmoord om zijn eer te redden. Naar een historische affaire uit 1913 in Wenen, die echter door István Szabó in 1984 met Klaus Maria Brandauer in de hoofdrol honderd keer beter gedaan werd. Alexander Lernet-Holenia en Kurt Nachmann schreven het scenario, terwijl de camera bemand werd door Hans H. Theyer en Hans Matula.

Heideschulmeister Uwe Karsten

Duitsland 1954. Romantiek van Hans Deppe. Met o.a. Barbara Rütting, Claus Holm, Hans Quest, Carola Höhn en Wolfgang Lukschy.

Remake van het gelijknamige melodrama uit 1933 toen onder regie van Carl Heinz Wolff naar een zwijmelige roman van Felicitas Rose, die omstreeks 1900 werd geschreven. Peter Francke zorgde dat het scenario de populaire Heimat- en liefdeselementen inclusief een zingende schoolklas bevatte, zodat het geheel beter zou passen bij de smaak en behoefte van Duitsland dat nog bezig was de puinhopen van WO II (1939-45) op te ruimen. Het verhaal aldus gereduceerd tot een hopeloze draak gaat over een jonge vrouw, Ursula Diewen (R[KA3]utting), die op het sterfbed van haar vader belooft met zijn compagnon te trouwen. Gewaarschuwd voor de man in kwestie, ziet ze er vanaf, waarop hij zelfmoord pleegt. Ze gaat uit wanhoop naar de eenzame, uitgestrekte L[KA3]uneburger Heide, waar ze schoolmeester Uwe Karsten (Holm) ontmoet. Ze worden het onderwerp van de dorpsroddel en ondanks heldhaftig gedrag schijnt hun liefde niet te mogen - of toch? De jonge Br[KA3]uhl speelt Sternchen, de doodzieke dochter van zuiplap Jan (Sieber), die door Karsten gered werd toen hij zich in een brandende schuur bevond. Het camerawerk is van Fritz Arno Wagner.

Die Letzte Brücke

Joegoslavië​/​​Oostenrijk 1954. Oorlogsfilm van Helmut Käutner. Met o.a. Maria Schell, Bernhard Wicki, Carl Möhner, Barbara Rütting en Horst Hächler.

Duitse legers strijden tegen Joegoslavische partizanen. Een Duitse vrouwelijke arts (Schell) raakt in hun handen. De partizanen dwingen haar hen te helpen. Duitse krijgsgevangenen beschuldigen haar van verraad. Als zij eindelijk zou kunnen vluchten, besluit zij toch onder het vuur van partizanen en Wehrmacht door, de verzetsstrijders hun medicamenten te brengen. Dat kost haar het leven. Käutner maakte na een reeks mislukkingen met Oostenrijks geld een goedkope film in Joegoslavië. Het werd een commerciële 'come-back' in Duitsland die Schell wereldberoemd maakte. Tito gaf zijn officiële zegen aan de film en Wicki liet horen dat hij zijn carrière aan Käutner te danken had door zijn rol in deze film. Sommige sentimentaliteiten bederven helaas de film enigszins. Het scenario is van regisseur Käutner en Norbert Kunze. Het camerawerk is van Elio Carniel.

Die Letzte Brucke

Oostenrijk 1954. Oorlogsfilm van Helmut Käutner. Met o.a. Bernhard Wicki, Barbara Rütting, Maria Schell en Barbara Rüttingen.

Duitse legers strijden tegen Joegoslavische partizanen. Een Duitse vrouwelijke arts (Schell) raakt in hun handen. De partizanen dwingen haar hen te helpen. Duitse krijgsgevangenen beschuldigen haar van verraad. Als zij eindelijk zou kunnen vluchten, besluit zij toch onder het vuur van partizanen en Wehrmacht door, de verzetsstrijders hun medicamenten te brengen. Dat kost haar het leven. Käutner maakte na een reeks mislukkingen met Oostenrijks geld een goedkope film in Joegoslavië. Het werd een commerciële 'come-back' in Duitsland die Schell wereldberoemd maakte. Tito gaf zijn officiële zegen aan de film en Wicki liet horen dat hij zijn carrière aan Käutner te danken had door zijn rol in deze film. Sommige sentimentaliteiten bederven helaas de film enigszins. Het scenario is van regisseur Käutner en Norbert Kunze. Het camerawerk is van Elio Carniel.

Das Zweite Leben

Duitsland 1954. Drama van Victor Vicas. Met o.a. Barbara Rütting, Michel Auclair, Simone Simon, Gert Fröbe en Bernhard Wicki.

Een niet al te originele bewerking van erg bekende filmstof: een Franse soldaat verliest door een verwonding aan het front zijn geheugen, maar de Duitsers denken dat hij een van hen is. Zijn Parijse verloofde zet hem later op het goede spoor.

Canaris

Duitsland 1954. Biografie van Alfred Weidenmann. Met o.a. O.E. Hasse, Barbara Rütting, Adrian Hoven, Martin Held en Wolfgang Preiss.

Gedurende de jaren 50 kon de Duitse bevolking zich laven aan een eindeloze reeks geschiedenisloze heimatfilms. Tegelijkertijd verviervoudigde de productie van oorlogsfilms, veelal manmoedige producties die het nazi-verleden in nevelen hulden. Canaris was zo'n film waarbij de bioscoopganger niet werd lastiggevallen met knagende narigheden. Titelheld Canaris (1887-1945) was de man die als leider van de Duitse geheime dienst stiekem probeerde baas Hitler te vermoorden. Dat hij ondertussen verantwoordelijk was voor duizenden doden wordt in de biografie gemakshalve genegeerd. Een fraai voorbeeld van de geschiedenisvervalsing zoals die tot diep in de jaren 60 in de bioscoop werd gebezigd.

Die Spur führt nach Berlin

Duitsland 1952. Mysterie van Frantisek Cáp. Met o.a. Gordon Howard, Irina Garden, Kurt Meisel, Hans Nielson en Paul Bildt.

In het Berlijn van 1952 worden in de zakken van een dode man valse dollarbiljetten uit 1944 gevonden. Een Amerikaanse advocaat raakt toevallig betrokken bij de zaak, terwijl hij op zoek is naar ene Dornbrink, die een hoop geld zal erven. Er wordt zo overdreven geacteerd, dat het af en toe net lijkt of je naar een zwijgende film zit te kijken.