Denise Péron: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

La travestie

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Yves Boisset. Met o.a. Zabou Breitman, Anna Galiéna, Valérie Steffen, Yves Alfonso en Christine Pascal.

Een advocate woont in een klein provinciestadje en wordt door de mannen vervelend behandeld. Ze besluit alles achter zich te laten en naar Parijs te gaan, verkleed als man. In Parijs gaat ze een relatie aan met drie vrouwen, van wie ze de identiteit steelt. Ze wordt schizofreen en het onherstelbare gebeurt. Boisset heeft het nogal lomp en ongenuanceerd gefilmd, het scenario en de personages zijn zwak, de regie is banaal. Alleen de acteurs maken er nog iets goeds van, met name Zabou in haar moeilijke rol.

Le grand chemin

1987 | Familiefilm, Komedie, Drama

Frankrijk 1987. Familiefilm van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Anémone, Richard Bohringer, Christine Pascal, Antoine Hubert en Vanessa Guedj.

Frankrijk, 1959. Zwangere Parisienne Claire vertrouwt haar negenjarige spruit Louis even toe aan vriendin Marcelle en echtgenoot Pelo op het platteland nabij Nantes. Aldaar maakt Louis met spring-in-'t-veld Martine quantumsprongen in levenskennis. Deze warme, melancholieke en deels autobiografische opgroeifilm sprankelt door het spel der kleine en grotere acteurs. Bijrol van Christine Pascal (1953-1996) als Louis' moeder. Césars voor Anémone en Bohringer. Hubert schreef 26 jaar later voor weekblad L'Express een beknopt 'Hoe het verder ging'. De Hollywoodherverfilming Paradise ontbeert de levensechtheid van het origineel.

Le Bonheur a encore frappé

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Michèle Brousse, Jean-Noël Brouté, Caroline Appere en Denise Péron.

Trotignon, een 'specialist' in het maken van komedies, toont hier een karikatuur van de algemene betutteling in de vorm van een familie waarbij de zoon die op geld uit is zijn kamer verhuurt aan een zogenaamde Zweedse vrouw en uiteindelijk in de gevangenis belandt, de grootmoeder naar een tehuis wordt gestuurd enz. Vulgariteit ten top en helemaal niet komisch.

Itinéraire bis

1983 | Komedie, Fantasy

Frankrijk 1983. Komedie van Christian Drillaud. Met o.a. Georges Wilson, Rufus, André Marcon, Martine Kalayan en Claire Maurier.

De absurde, zotte en droomachtige zwerftocht van een jong echtpaar op zoek naar geld om een busje aan te schaffen voor de verkoop van patat, dat ze uiteindelijk vinden na allerlei verbluffende omzwervingen. Een eerste goede en vermakelijke film op de grens van het denkbeeldige en het onwezenlijke die een beetje doet denken aan de gebroeders Prévert. Soms ook poëtisch, bovendien een ongelijkmatig tempo van een 'zwervende' filmtechniek die veelbelovend is. Een uitstekende vertolking van Wilson als een energieke woeste gehandicapte en van Rufus als maanmannetje.

Lamiel

1967 | Romantiek, Erotiek

Frankrijk 1967. Romantiek van Jean Aurel. Met o.a. Anna Karina, Michel Bouquet, Jean-Claude Brialy, Robert Hossein en Claude Dauphin.

Een mooi boerenmeisje (Karina) wordt de prot[KA1]eg[KA1]ee van een arts (Bouquet) die haar bij de Parijse aristocratie introduceert. Door het geraffineerd tegen elkaar uitspelen van vele minnaars weet ze het tot de adelstand en een huwelijk te brengen. Liefde en bevrediging kent ze pas in de armen van een bandiet (Hossein) voor wie ze haar leven geeft. Het scenario naar een onvoltooide roman van Henri Stendhal heeft zoveel romantische en pikante intriges in kort bestek dat het resultaat - ondanks literaire ambities en zeer goed spel - een oppervlakkig prentenboek werd, dat vooral aan vroegere Martince Carol-vehikels herinnert.

Un drôle de paroissien

1963 | Komedie

Frankrijk 1963. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean Poiret, Jean Tissier, Jean Yonnel, Véronique Nordey en Marcel Pérès.

‘Heer, geef me een teken’, smeekt berooide aristocraat George (Bourvil), geknield in zijn Parijse buurtkerk. Nog geen seconde later wordt zijn smeekbede verhoord met het geluid van klinkende munten in de collectebus aan de muur. Voilà, George wordt collecterover, zodat hij zijn tijd kan wijden aan le Seigneur en zich - volgens zijn eigen waterdichte logica - niet hoeft te verlagen tot werk. Een zachtaardige, mild bevoogdende komedie met voorzichtige maatschappijkritiek, gefilmd in en rond een tiental verschillende kathedralen in de Franse hoofdstad. Ook bekend als Deo gratias.