Gabriel Fauré: muziek.
Er zijn 3 films gevonden.

Profils paysans : l'approche

2002 | Documentaire, Drama

Frankrijk 2002. Documentaire van Raymond Depardon. Met o.a. Marcel Privat, Raymond Privat, Alain Privat, Marcelle Bresse en Paul Argaud.

Depardon, zelf afkomstig uit een boerengezin in Villefranche sur Sa[KA4]one, filmde op het Massif Central het dagelijkse leven van een aantal keuterboeren. Het resultaat is een realistisch portret van het harde boerenbestaan dat ver verwijderd is van het idyllische beeld dat het grote publiek zou kunnen hebben. Veel landbouwers, veehouders of bezitters van gemengde bedrijven, werken door nadat ze de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt. Niet omdat ze het zo leuk vinden, maar omdat landbouwpensioenen in Frankrijk verschrikkelijk laag zijn. Velen zijn gewend om op honk te blijven omdat ze nooit vervanging hebben kunnen vinden. Vakantie is er voor deze categorie nooit bij geweest. Hun kinderen, die meestal een behoorlijke schoolopleiding hebben genoten, piekeren er niet over om slaaf te worden van de landbouwco[KA3]operatie of de boerenleenbank, die hen uitbuit met respectievelijk laag geprijsde afnamecontracten of leningen, die afbetaald moeten worden. Er is dus dikwijls geen opvolging. Bovendien heeft de toegenomen bureaucratie uit Brussel (door de EU-subsidies weliswaar) het leven ingewikkeld gemaakt. Brussel eist een nauwgezet bijhouden van de administratie en controleurs gedragen zich als oppermachtige belastingambtenaren. Wordt een boer weduwnaar, dan is de kans op hertrouwen gering en voor de boerin, die weduwe is geworden, geldt hetzelfde. Jonge ondernemers zijn dun gezaaid en vinden vaak geen levenspartner. Het zijn zwijgzame lieden, die hun spraak hervinden als ze moeten onderhandelen over verkopen van hun vee. Bij het scheiden van de groentemarkt nemen ze liever hun koopwaar mee naar huis dan het voor een appel en een ei aan een huisvrouw te laten. De landbouwingenieurs, die van de hoge scholen komen, zijn goed betaalde managers van de grote landbouwondernemingen, die meer dan tachtig procent van de markt in handen hebben; maar zij zijn nauwelijks het onderwerp van Depardons stemmige, soms grimmige en dan weer aandoenlijke film. Een openbaring voor kijkers die nog nooit hebben nagedacht over het bestaan van kleine agrariërs. Het camerawerk is van regisseur Depardon en Beatrice Mizrahi. 16-to-35mm. Gevolgd in 2005 door PROFILS PAYSAN : LE QUOTIDIEN.

Under Solen

1998 | Romantiek, Film noir, Drama

Zweden 1998. Romantiek van Colin Nutley. Met o.a. Rolf Lassgȧrd, Helena Bergström, Johan Widerberg, Gunilla Röör en Jonas Falk.

Depardon, zelf afkomstig uit een boerengezin in Villefranche sur Sa[KA4]one, filmde op het Massif Central het dagelijkse leven van een aantal keuterboeren. Het resultaat is een realistisch portret van het harde boerenbestaan dat ver verwijderd is van het idyllische beeld dat het grote publiek zou kunnen hebben. Veel landbouwers, veehouders of bezitters van gemengde bedrijven, werken door nadat ze de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt. Niet omdat ze het zo leuk vinden, maar omdat landbouwpensioenen in Frankrijk verschrikkelijk laag zijn. Velen zijn gewend om op honk te blijven omdat ze nooit vervanging hebben kunnen vinden. Vakantie is er voor deze categorie nooit bij geweest. Hun kinderen, die meestal een behoorlijke schoolopleiding hebben genoten, piekeren er niet over om slaaf te worden van de landbouwco[KA3]operatie of de boerenleenbank, die hen uitbuit met respectievelijk laag geprijsde afnamecontracten of leningen, die afbetaald moeten worden. Er is dus dikwijls geen opvolging. Bovendien heeft de toegenomen bureaucratie uit Brussel (door de EU-subsidies weliswaar) het leven ingewikkeld gemaakt. Brussel eist een nauwgezet bijhouden van de administratie en controleurs gedragen zich als oppermachtige belastingambtenaren. Wordt een boer weduwnaar, dan is de kans op hertrouwen gering en voor de boerin, die weduwe is geworden, geldt hetzelfde. Jonge ondernemers zijn dun gezaaid en vinden vaak geen levenspartner. Het zijn zwijgzame lieden, die hun spraak hervinden als ze moeten onderhandelen over verkopen van hun vee. Bij het scheiden van de groentemarkt nemen ze liever hun koopwaar mee naar huis dan het voor een appel en een ei aan een huisvrouw te laten. De landbouwingenieurs, die van de hoge scholen komen, zijn goed betaalde managers van de grote landbouwondernemingen, die meer dan tachtig procent van de markt in handen hebben; maar zij zijn nauwelijks het onderwerp van Depardons stemmige, soms grimmige en dan weer aandoenlijke film. Een openbaring voor kijkers die nog nooit hebben nagedacht over het bestaan van kleine agrariërs. Het camerawerk is van regisseur Depardon en Beatrice Mizrahi. 16-to-35mm. Gevolgd in 2005 door PROFILS PAYSAN : LE QUOTIDIEN.

Passion

1982 | Drama, Muziek, Experimenteel

Frankrijk​/​​Zwitserland 1982. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Isabelle Huppert, Hanna Schygulla, Michel Piccoli, Jerzy Radziwilowicz en Jean-François Stévenin.

Een regisseur probeert beroemde schilderijen voor de camera te reconstrueren, maar zijn onvrede over de belichting leidt tot conflicten met de producent en de figuranten. Parallel daaraan loopt een staking in een nabije fabriek. De stakingsleidster wil bij de film en de regisseur wil de vriendin van de fabrieksdirecteur voor de camera hebben. De omstreden film van Godard is geprezen als reflectie over artistieke onmacht, maar ook aangevallen als demonstratie van die onmacht. Het chaotische scenario van regisseur Godard en Jean-Claude Carri[KA2]ere (die niet op de aftiteling staat vermeld) en de onverstaanbare dialogen bieden geen enkele houvast, zodat de werking uitsluitend moet komen van het beeld en de klassieke muziekfragmenten. Het camerawerk is van Raoul Coutard, die hiervoor de prijs der techniek ontving op het filmfestival van Cannes. Eastmancolor, Mono.