Zorica Lozic: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

L'amour nu

1981 | Drama

Frankrijk 1981. Drama van Yannick Bellon. Met o.a. Marlène Jobert, Jean-Michel Folon, Georges Rouquier, Zorica Lozic en Jean-Claude Carrière.

Een vrouwelijke tolk heeft kanker en moet een borst laten amputeren. Het gevoel hierna geen complete vrouw meer te zijn, doet haar breken met haar geliefde, die ze de waarheid verzwijgt. Hij komt er toch achter, maar ze verwart zijn liefde met medelijden. Een teleurstellende film van Bellon, die in het verleden treffender observeerde; heeft zowel al te zwart-karikaturale als overmatig rooskleurige momenten in een vlakke vormgeving. Het goede spel van Jobert en Folon geeft bij vlagen authentieke emoties aan de stof die ontleend is aan de autobiografische roman van de actrice Françoise Prevost.

Le fou de mai

1980 | Misdaad, Film noir

Frankrijk 1980. Misdaad van Philippe Defrance. Met o.a. Claude Levêque, Zorica Lozic, Nathalie Perrey, Jean-Paul Gêne en Jean-Luc Hennig.

In 1975 wordt Pierre vijfenveertig jaar. Tijdens een depressie evalueert hij zijn leven op dat moment en vergelijkt het met mei 1968. Dit zelfportrtet wordt in deze kroniek afgewisseld met stukken uit de film LE JOLI MOIS DE MAI, door de ARC-groep in 1968 gemaakt. De stukken passen slecht bij elkaar. Bovendien zijn zowel het onderwerp als de hoofdpersoon nauwelijks interessant. Met vele amateuracteurs die zichzelf spelen en zelfs een groep journalisten van de Libération. De sfeer van 'intellectuelen onder elkaar' overheerst de film. Nogal pretentieus.

Le Dernier amant romantique

1977 | Avonturenfilm, Romantiek

Frankrijk 1977. Avonturenfilm van Just Jaeckin. Met o.a. Dayle Haddon, Gérard Tybalt, Fernando Rey, Zorica Lozic en Albert Dray.

Een New Yorks magazine organiseert een internationale wedstrijd die tot doel heeft de 'laatste romantische minnaar' te vinden. De winnaar mag met zijn vriendin tien dagen doorbrengen op een plaats naar zijn keuze. Een potentieel interessant thema wordt hier door Jaeckin, zowel als scenarioschrijver als regisseur een bijzonder middelmatig talent is, gesmoord in een trage, zoetsappige poging tot satire die nooit echt van de grond komt. Let op Thierry Lhermitte in een bijrolletje.

La première fois

1976 | Komedie, Biografie

Frankrijk 1976. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Alain Cohen, Charles Denner, Zorica Lozic, Danièle Schneider en Danièle Minazzoli.

Ontbrekende schakels in Berri's filmische autobiografie waren zijn eerste seksuele ervaringen als adolescent: pikante foto's uitwisselen met schoolvrienden, moeizame avances op feestjes, eerste bezoek aan een prostituée, de eerste grote verliefdheid die hij naar Canada wil volgen. De zelfvertedering van de regisseur-schrijver over zijn eigen puberteitserotiek blijft steken in al te bekende grappen en ervaringen. De liefdevolle tekening van zijn joodse familie kreeg in andere films overtuigender warmte, ondanks de mooie vaderrol van Denner in een mengsel van ongeduldige opvliegendheid en begrip. Het camerawerk is van Jean César Chiabaut.

Le pistonné

1970 | Komedie, Drama

Frankrijk 1970. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Guy Bedos, Yves Robert, Rosy Varte, Georges Géret en Jean-Pierre Marielle.

Een dienstplichtige wordt naar Marokko gezonden en ziet de effecten van de kolonisatie. Het anti-semitisme binnen het leger maakt hem voortdurend de gebeten hond. Deze autobiografische komedie van Berri laat onder de soldatenhumor allerlei sociale en politieke problemen zien en geeft daarnaast een boeiend beeld van een traditioneel joods gezinsleven.

Le vieil homme et l'enfant

1967 | Drama, Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1967. Drama van Claude Berri. Met o.a. Michel Simon, Alain Cohen, Luce Fabiole, Charles Denner en Zorica Lozic.

Dat tijdens de opnamen van Le vieil homme et l'enfant soms alleen de impromptu ingehuurde chauffeur op leeftijd kon communiceren met wispelturigheidskoning Michel Simon, deed uiteindelijk niets af aan de karaktercompositie die het monstre sacré neerzette. Als de virulent antisemitische oude knar die tijdens WO II een recalcitrante stadsjongen opneemt zonder diens joodse origines te kennen, is Simon simpelweg ontroerend. Berri draaide zijn autobiografische regiedebuut nabij Grenoble, op het platteland waar hij zelf indertijd als knaap ondergedoken zat. Onfortuinlijk miste de film Cannes-competitie en Oscar-inzending, maar scoorde in slechts twee Parijse bioscopen al 400.000 bezoekers.