Xavier Gélin

Madame le proviseur : La saison des bouffons

Frankrijk 1999. Drama van Jean-Marc Seban. Met o.a. Danièle Delorme, Christine Dejoux, Josiane Lévêque, Lionel Vitrant en Elisa Servier.

Madame le proviseur : L'heure de la sortie

Frankrijk 1999. Drama van Jean-Marc Seban. Met o.a. Danièle Delorme, Daniel Gélin, Christine Dejoux, Josiane Lévêque en Lionel Vitrant.

La route à l'envers

Frankrijk 1999. Romantiek van Chantal Picault. Met o.a. Ludmila Mikaël, Sylvain Joubert, Élodie Navarre, Roger Van Hool en Loïc Corbery.

Madame le proviseur : Les intouchables

Frankrijk 1997. Drama van Philippe Triboit. Met o.a. Danièle Delorme, Daniel Gélin, Julie Judd, Clément Hervieu-Léger en Christine Dejoux.

Valentine Rougeon (Delorme), directrice van het Lyc[KA1]ee Eug[KA2]ene Belgrand, neemt zich het lot ter harte van Fr[KA1]ed[KA1]eric (Hervieu-L[KA1]eger) en zijn zus H[KA1]el[KA2]ene (Judd). De kinderen vermijden elk fysiek contact, zonderen zich af om te eten en spijbelen op geregelde tijdstippen. Hun gedrag wordt aanvaard omdat hun moeder zwaar ziek is. Valentine heeft echter haar twijfels over deze offici[KA3]ele verklaring en stelt een onderzoek in. Zo ontdekt ze dat de kinderen in een sekte leven en opgroeien en dat hen een bepaalde levensstijl opgedrongen wordt door de sekte-leiders. Een erg delicaat en actueel probleem. Kinderen die ge[KA3]indoctrineerd worden door een sekte kunnen niet normaal functioneren in de maatschappij. Hebben de opvoedende krachten het recht om zich te bemoeien met deze gemeenschap of kan men dit interpreteren als inbreuk op de privacy. Delorme kwijt zich weer uitstekend van haar taak, vakkundig bijgestaan door haar (film)echtgenoot Gélin. Het scenario is van de hand van Hervé Hamon, Chantal De Rudder en Anne Rousseau. Alain Levent bemande de camera.

Madame le proviseur : Bob et Samantha

Frankrijk 1996. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Danièle Delorme, Daniel Gélin, Annick Blancheteau, Gérard Lartigau en Alexia Portal.

Valentine Rougeon (Delorme), directrice van het Lyc[KA1]ee Eug[KA2]ene Belgrand, neemt zich het lot ter harte van Fr[KA1]ed[KA1]eric (Hervieu-L[KA1]eger) en zijn zus H[KA1]el[KA2]ene (Judd). De kinderen vermijden elk fysiek contact, zonderen zich af om te eten en spijbelen op geregelde tijdstippen. Hun gedrag wordt aanvaard omdat hun moeder zwaar ziek is. Valentine heeft echter haar twijfels over deze offici[KA3]ele verklaring en stelt een onderzoek in. Zo ontdekt ze dat de kinderen in een sekte leven en opgroeien en dat hen een bepaalde levensstijl opgedrongen wordt door de sekte-leiders. Een erg delicaat en actueel probleem. Kinderen die ge[KA3]indoctrineerd worden door een sekte kunnen niet normaal functioneren in de maatschappij. Hebben de opvoedende krachten het recht om zich te bemoeien met deze gemeenschap of kan men dit interpreteren als inbreuk op de privacy. Delorme kwijt zich weer uitstekend van haar taak, vakkundig bijgestaan door haar (film)echtgenoot Gélin. Het scenario is van de hand van Hervé Hamon, Chantal De Rudder en Anne Rousseau. Alain Levent bemande de camera.

L'homme idéal

Frankrijk 1996. Romantiek van Xavier Gélin. Met o.a. Pascal Légitimus, Christophe Malavoy, Daniel Russo, Amélie Pick en Zabou Breitman.

Valentine Rougeon (Delorme), directrice van het Lyc[KA1]ee Eug[KA2]ene Belgrand, neemt zich het lot ter harte van Fr[KA1]ed[KA1]eric (Hervieu-L[KA1]eger) en zijn zus H[KA1]el[KA2]ene (Judd). De kinderen vermijden elk fysiek contact, zonderen zich af om te eten en spijbelen op geregelde tijdstippen. Hun gedrag wordt aanvaard omdat hun moeder zwaar ziek is. Valentine heeft echter haar twijfels over deze offici[KA3]ele verklaring en stelt een onderzoek in. Zo ontdekt ze dat de kinderen in een sekte leven en opgroeien en dat hen een bepaalde levensstijl opgedrongen wordt door de sekte-leiders. Een erg delicaat en actueel probleem. Kinderen die ge[KA3]indoctrineerd worden door een sekte kunnen niet normaal functioneren in de maatschappij. Hebben de opvoedende krachten het recht om zich te bemoeien met deze gemeenschap of kan men dit interpreteren als inbreuk op de privacy. Delorme kwijt zich weer uitstekend van haar taak, vakkundig bijgestaan door haar (film)echtgenoot Gélin. Het scenario is van de hand van Hervé Hamon, Chantal De Rudder en Anne Rousseau. Alain Levent bemande de camera.

When the Dark Man Calls

Verenigde Staten 1995. Thriller van Nathaniel Gutman. Met o.a. Joan Van Ark, James Read, Geoffrey Lewis, Chris Sarandon en Frances Hyland.

Psychiater Julianne Kaiser was als getuige en als deskundige betrokken bij een moordproces, dat tot een veroordeling van de vermoedelijke dader leidde, hoewel die volhield onschuldig te zijn. Hij komt na geruime tijd op vrije voeten en wil zich wreken op Kaiser.

War of the Buttons

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1994. Drama van John Roberts. Met o.a. Gregg Fitzgerald, Gerard Kearney, Anthony Michael Cunningham, Thomas Kavanagh en Eveanna Ryan.

Een remake van de Franse film LA GUERRE DES BOUTONS van Yves Robert uit 1962 naar de gelijknamige, klassieke Franse roman van Louis Pergaud. Jongeren uit twee naburige dorpen (hier Ballydowse en Carrickdowse in Ierland) bestrijden elkaar met stokken en katapulten. De overwinningstrofeeën bestaan uit knopen, die zij na elke veldslag bij de 'krijgsgevangenen' als trofeeën afsnijden. Op een bepaald moment loopt het 'spel' uit de hand en de jongens verliezen behalve hun broek, ook hun kop. Een aangrijpende met humor gemaakte versie van het bekende verhaal, ook door volwassenen best te genieten. Het spel van de jonge, niet-professionele acteurs is indrukwekkend; dit is beslist de verdienste van debuterend regisseur Roberts. Het scenario van Colin Wellands zorgt er verder voor dat de film eerder betoverend dan sentimenteel is. Elvis Costello zingt 'Life Shrinks'. Bruno De Keyser was verantwoordelijk voor het uitstekende camerawerk.

Madame le proviseur : Boycott

Frankrijk 1994. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Danièle Delorme, Alice Béat, Maxime Mansion, Barbara Schulz en Daniel Gélin.

Madame Valentine Rougon (Delorme) heeft de leiding over het chique lyceum Eug[KA2]ene Belgrand. Meester Lepape (Bénichou) is hier een strenge leraar, die toch erg geliefd is bij de laatstejaars. Hun slagingskansen voor de eindexamens zijn voor een belangrijk deel van hem afhankelijk. Bij het begin van het schooljaar wordt echter slechts een van de twee eindejaarsklassen aan Lepape toevertrouwd, terwijl de andere klas een nieuwe, jonge lerares krijgt. Directrice Rougon beseft niet dat die beslissing in de loop van het schooljaar voor ernstige moeilijkheden zal zorgen. Knap gespeeld schooldrama dat niet erg veel om het lijf heeft. In een school waar financiëel winstbejag boven opvoeding gesteld wordt loopt het verkeerd af, maar gelukkig is er nog de intelligente directrice die uiteindelijk alles toch nog in goede banen zal leiden. Stofferig scenario van Hervé Hamon en Chantal De Rudder naar de romans Madame le proviseur en La cause des élèves van Marguerite Guentzbittel. Inspiratieloze fotografie van Jacques Guerin.

Coup de jeune

Frankrijk 1992. Komedie van Xavier Gélin. Met o.a. Martin Lamotte, Ludmila Mikaël, Jean Carmet, Daniel Gélin en Anémone.

Een 70-jarige geleerde, die al is gelauwerd met onder meer de Nobelprijs, zet zijn pogingen voort het geheim van de eeuwige jeugd te vinden. Op een dag treft hij zichzelf na een manipulatiefout aan in de huid van een jochie van vier. Het scenario loopt al in het eerste shot vast, en Gélin veroorzaakt met deze van elk belang en originaliteit verstoken klucht zeker geen revolutie binnen de cinematografie. De lompe trekpoppen van acteurs maken ook niets goed. Scenario van Philippe Setbon en de regisseur.

Les filles d'Adam

Frankrijk 1990. Komedie van Eric Le Hung. Met o.a. Daniel Gélin, Xavier Gélin, Sophie Deschamps, Véronique Rivière en Blanchette Brunoy.

De voor- en tegenspoed van een gezinshoofd die, hoewel goed bedoeld, wordt achtervolgd door zijn drie dochters. Geen structuur, geen scenario maar een opeenvolging van chaotische en zogenaamd grappige sc[KA2]enes. In deze slecht afgewerkte film bewijst Le Hung dat hij op tv net zo middelmatig is als op het bioscoopscherm. G[KA1]elin (Daniel) is ook wel eens beter in vorm geweest, maar het zal beslist moeilijk geweest zijn iets van de al even onbeduidende dialogen te maken.

Un jour, entre chiens et loups

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Patrick Saglio. Met o.a. Valérie Popesco, Xavier Gélin, Jacques David en Claude Legros.

Een stel Parijzenaars gaat met de auto op weg naar de Midi, om daar hun vakantie door te brengen. Ze raken de weg kwijt en komen een onbekende streek. Ze krijgen er te maken met toverkunsten.

Une histoire simple

Frankrijk 1978. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Romy Schneider, Bruno Cremer, Claude Brasseur, Arlette Bonnard en Roger Pigaut.

Meedeinend op de tweede feministische golf van de jaren zeventig maakte schrijver-regisseur Sautet met zijn favoriete actrice Romy Schneider deze 'vrouwenfilm' over een einddertiger die na haar scheiding en een affaire op geheel eigen wijze richting aan haar leven geeft. Schneider, die met Sautet eerder ondermeer César et Rosalie, Mado en Les choses de la vie maakte, heeft een prachtrol, onderscheiden met een César. Ze wordt omgeven door andere prima acteurs, zoals Eva Darlan als Anna. De film werd genomineerd voor een Oscar voor beste niet-Engelstalige film.

On peut le dire sans se facher

Frankrijk 1978. Komedie van Roger Coggio. Met o.a. Elisabeth Huppert, Roger Coggio, Madeleine Robinson, Luisa Colpeyn en Jole Silvani.

Pauline (Huppert) is het leven beu en bereidt haar zelfmoord voor : ze bestelt bloemen en trakteert zichzelf op een uitgebreid laatste avondmaal. In het restaurant ontmoet ze Peppo (Coggio), een Italiaanse gastarbeider, en ja hoor, ze wordt verliefd...Een sympathieke, zij het nogal tamme en uiteindelijk voorspelbare tragi-komedie, geschreven door Coggio en Huppert zelf. Muziek van Michel Legrand.

La Ville bidon

Frankrijk 1975. Drama van Jacques Baratier. Met o.a. Bernadette Lafont, Daniel Duval, Jean-Pierre Darras, Roland Dubillard en Robert Castel.

Een drietal woonwagenbewoners leeft op de grens van een vuilnisbelt en sloppenwijk en behoudt marginale zelfstandigheid door middel van sloopwerk en activiteiten op de rand van de legaliteit, die hen in conflict brengen met de proletarische buurtgenoten die zich willen organiseren met als doel verbetering van hun leefomstandigheden. Urbaniseringsplannen van de gemeente - gebracht als de utopie van de 'klasseloze maatschappij' - drijven de explosieve situatie op de spits. Deze - oorspronkelijk korte en voor tv gemaakte - film werd in 1970 door een vertoningsverbod getroffen en later op lengte gebracht met aanvullende documentaire en politiek-satirische scènes. De romantisering van de principieel onaangepaste helden is al te gemakkelijk, maar de ironie en losse-pols-aanpak van de verschillende elementen werken toch verkwikkend.

Le Juge

Frankrijk​/​​Italië 1970. Misdaad van Jean Girault. Met o.a. Robert Hossein, Pierre Perret, Silvia Monti, Angelo Infanti en Xavier Gélin.

Black Bird (Hossein) helpt een konvooi van zijn goudvracht af en laat zich op zijn beurt door de nicht van de beroemde rechter Roy Bean van zijn buit beroven. Hij voelt zich nog niet verslagen, met als gevolg een reeks voorvallen die rechtstreeks uit de Lucky Luke-albums afkomstig lijken. Hossein is alomtegenwoordig in de film, en hij is een dermate onuitstaanbare, schunnige, slonzige en afzichtelijk alcoholist, dat hijzelf totaal ongeloofwaardig en de film een mislukte karikatuur wordt.

La Maison de campagne

Frankrijk 1969. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Danielle Darrieux, Jean Richard, André Luguet, Denise Grey en Maria Pacôme.

Op aandrang van zijn vrouw koopt een Parijse huisvader een buitenhuis dat eerst nog verbouwd moet worden. Allerhande tegenslagen en steeds nieuwe eisen voor snufjes van mevrouw maken een verbouwing zo kostbaar dat de woning in de stad verkocht moet worden. De verve van de acteurs - Darrieux voorop - doet de satire op de stedelijke hang naar het zuivere buitenleven leuker lijken dan het scenario en de regie zijn.

L'ours et la poupée

Frankrijk 1969. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Brigitte Bardot, Jean-Pierre Cassel, Daniel Ceccaldi, Xavier Gélin en Georges Claisse.

Een botsing tussen haar Rolls en zijn eend wordt gevolgd door een botsing van temperamenten tussen een grillige rijke jonge vrouw en een formele degelijke burgerman die de tijdelijke verantwoordelijkheid heeft voor een stel kinderen. Na hun eerste confrontatie zijn ze nog niet uitgeruzied en worden ze ondanks alles verliefd. Het scenario is niet het meest oorspronkelijke dat Deville verfilmde, maar de film brengt zo nodig in herinnering wat voor een aanstekelijke comédienne Bardot kan zijn in een attente regie. Het scenario is geschreven door Nina Companeez en Michel Delville. Door de camera keek Claude Lecomte.

Le diable par la queue

Frankrijk 1968. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Yves Montand, Maria Schell, Madeleine Renaud, Jean Rochefort en Jean-Pierre Marielle.

Een berooide aristocratische familie heeft van een kasteel een hotel gemaakt waarin een Marseillaanse gangster komt logeren. De markiezin schakelt de hele familie in om hem zijn buit afhandig te maken, zonder succes, maar hij wordt verliefd op de dromerige oude vrijster en blijft met het geld op het kasteel wonen. Deze lichtvoetige en ironische komedie kreeg een ideale rolbezetting, waarbij vooral Montand en Renaud (die gewoonlijk in serieuzere rollen te zien zijn) opvallen, maar het gehele ensemble is perfect. Frans debuut van Keller. Scenario van de regisseur en Daniel Boulanger. Camerawerk van Jean Penzer.