Emmanuel Machuel

La petite prairie aux bouleaux

2003 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk/Duitsland/Polen 2003. Drama van Marceline Loridan-Ivens. Met o.a. Anouk Aimée, August Diehl, Marilu Marini, Zbigniew Zamachowski en Claire Maurier.

Filmmaker Marceline Loridan-Ivens (1928) was de vrouw en rechterhand van cineast Joris Ivens (1898-1989). In 2003 debuteerde ze als regisseur met de autobiografische film La petite prairie aux bouleaux (Birkenau und Rosenfeld) waarin haar alter-ego Myriam (Anouk Aimée) vanuit woonplaats New York terugkeert naar Auschwitz-Birkenau, de plek waarnaar Loridan-Ivens in 1944 werd gedeporteerd. In droombeelden en herinneringen herleeft de oude Myriam de traumatische ervaringen van het vijftienjarige meisje dat ze ooit was, samen met een Duitser die een heel andere band heeft met de onheilsplek. Een fraai en betekenisvol egodocument. Internationale titel: The Birch-Tree Meadow.

A Carta

1999 | Romantiek, Drama

Spanje/Portugal/Frankrijk 1999. Romantiek van Manoel de Oliveira. Met o.a. Chiara Mastroianni, Pedro Abrunhosa, Antoine Chappey, Leonor Silveira en Françoise Fabian.

Mademoiselle De Chartres (Mastroianni) wordt heen en weer geslingerd tussen romantische liefde en maatschappelijke deugdzaamheid. Haar moeder (Fabian) brengt haar het belang van bescheidenheid en trouw bij, en de angst voor onwaardige, oneerlijke mannen. Een rijke man van vlekkeloze reputatie dient zich aan: Jacques de Clèves (Chappey). In de ogen van moeder De Chartres is hij de ideale kandidaat, en haar dochter trouwt ook met hem, maar ze kan haar ogen niet afhouden van popster Pedro Abrunhosa (gespeeld door echte Portugese popster Pedro Abrunhosa). Net als mevrouw De Lafayette, op wier roman 'La Princesse de Clèves' La lettre gebaseerd is, richt regisseur De Oliveira zich niet primair op emoties, maar op moraal. De roman 'La Princesse de Clèves' dateert van 1678, maar De Oliveira laat zijn film in het nu spelen. Dat de ethiek van die tijd in zijn film anachronistisch is, vond de regisseur alleen maar interessant, zo verklaarde hij. In feite volgt hij daarmee schijfster De Lafayette, die in haar' La Princesse de Clèves' de tijd van een eeuw eerder gebruikte als excuus om haar eigen tijd te onderzoeken.

Ossos

1998 | Drama

Frankrijk/Portugal/Denemarken 1998. Drama van Pedro Costa. Met o.a. Vanda Duarte, Nuno Vaz, Maria Lipkina, Isabel Ruth en Inès Medeiros.

Ossos ('botten') is een minimalistisch drama dat zich afspeelt in de creoolse achterbuurt Estrella d'Africa in Lissabon. Tina is in het ziekenhuis bevallen van een baby, komt thuis en zet ogenblikkelijk het gas aan. Tina's vriendje, ook nog een tiener, redt het kind, wikkelt het in een vuilniszak en gaat de straat op om ermee te bedelen. Hij biedt het kind ook te koop aan. Wanneer dat niet lukt, laat hij het kind eerst achter bij een verpleegster, later bij een jonge prostituée. Tina en haar beste vriendin Clotilde ondernemen ondertussen pogingen om het kind terug te krijgen. De baby zal overleven. Costa laat zijn acteurs nauwelijks emoties tonen. Hun gezichten zijn strak, hun bewegingen langzaam en vermoeid. Het zijn mensen die lamgeslagen zijn in een wereld waarin de enige echt vrolijke - of in ieder geval warm-menselijke - noot moet komen van de vriendschap tussen Tina en Clotilde. Maar het gevoel dat Costa op zijn eigenzinnige wijze weet op te roepen, is sterk en overtuigend en zorgt ervoor dat de toeschouwer de wanhoop recht in de ogen kijkt. Dat is mede te danken aan de donkere fotografie van Machuel en de ontregelend vasthoudende montage van Bastide.

J'ai horreur de l'amour

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Laurence Ferreira Barbosa. Met o.a. Jeanne Balibar, Jean-Quentin Châtelain, Laurent Lucas, Bruno Lochet en Alexandra London.

Ossos ('botten') is een minimalistisch drama dat zich afspeelt in de creoolse achterbuurt Estrella d'Africa in Lissabon. Tina is in het ziekenhuis bevallen van een baby, komt thuis en zet ogenblikkelijk het gas aan. Tina's vriendje, ook nog een tiener, redt het kind, wikkelt het in een vuilniszak en gaat de straat op om ermee te bedelen. Hij biedt het kind ook te koop aan. Wanneer dat niet lukt, laat hij het kind eerst achter bij een verpleegster, later bij een jonge prostituée. Tina en haar beste vriendin Clotilde ondernemen ondertussen pogingen om het kind terug te krijgen. De baby zal overleven. Costa laat zijn acteurs nauwelijks emoties tonen. Hun gezichten zijn strak, hun bewegingen langzaam en vermoeid. Het zijn mensen die lamgeslagen zijn in een wereld waarin de enige echt vrolijke - of in ieder geval warm-menselijke - noot moet komen van de vriendschap tussen Tina en Clotilde. Maar het gevoel dat Costa op zijn eigenzinnige wijze weet op te roepen, is sterk en overtuigend en zorgt ervoor dat de toeschouwer de wanhoop recht in de ogen kijkt. Dat is mede te danken aan de donkere fotografie van Machuel en de ontregelend vasthoudende montage van Bastide.

Encore

1995 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1995. Romantiek van Pascal Bonitzer. Met o.a. Jackie Berroyer, Natacha Régnier, Laurence Côte, Hélène Fillières en Michel Massé.

Abel Vichac (Berroyer) is een ego[KA3]istische, oudere professor in de filosofie en een schrijver met een goede reputatie. Zijn huwelijk met Aliette (Bruni-Tedeschi) is na tien jaar passieloos geworden. Hij probeert echter zijn jonge, vrouwelijke studentes het hof te maken en fladdert van de ene relatie naar de andere. Aliette heeft zich gewonnen gegeven. Abel is bezeten van vleselijke liefde en is in zijn eer gestreeld als hij over de tong gaat. De laatste tijd echter slaapt hij slecht en heeft weinig zin in zijn werk: de typische midlife-crisis. Een van zijn discipelen, Florence (C[KA4]ote), is zijn holle gebazel zat en zegt dat ze haar scriptie onder een andere mentor wil schrijven. Abel luistert niet goed naar haar, want hij wordt in beslag genomen door een afspraakje met Aurore (Filli[KA2]eres), die zich echter voordoet als haar vriendin Catherine (R[KA1]egnier). De film gaat over liefdesperikelen in de middelbare leeftijd en probeert een boekje open te doen over de `moderne` relatie (die natuurlijk over een paar jaartjes na het uitkomen van deze rolprent weer flink achterhaald is). De bitterzoete toon maakt het een tijdje leuk, maar op de duur gaat de overvloed aan dialogen stierlijk vervelen. De acteurs doen hun best, maar het scenario van debuterend regisseur Bonitzer belooft meer dan het in feite biedt. Camerawerk van Emmanuel Machuel.

Les femmes et les enfants d'abord

1994 | Komedie

Frankrijk/Duitsland/Spanje/Italië 1994. Komedie van Sandra Joxe. Met o.a. Anna Galiéna, Roger Ibanez, Javier Albada, Mapi Galan en Pascal Aubier.

Galiena is 35, gehuwd en moeder van drie kinderen. Twaalf jaar geleden was ze een beloftevolle studente in de schilderkunst, maar ze werd zwanger en trouwde met Atkine, zoon van een rijke familie. Ze liet de schilderkunst varen om zich volledig te wijden aan haar gezin. Maar hun geluk overleefde de jaren niet en ze mist de moed om zelf een andere richting aan haar leven te geven. Als Atkine haar in de steek laat, ziet ze zich gedwongen haar lot in eigen handen te nemen. Prikkelende, poëtische komedie waarin goed gespeeld wordt, maar met een voorspelbaar scenario van Joxe. Galiena steelt moeiteloos de show als een ingedommelde vrouw die plotseling wakker geschud wordt. Fotografie van Emmanuel Machuel.

A demain

1992 | Drama, Komedie

Frankrijk 1992. Drama van Didier Martiny. Met o.a. François Perrot, Yasmina Reza, François Cluzet en Jeanne Moreau.

Parijs 1963. In een ruim appartement wonen drie huisartsen: het oude echtpaar Bouddha en Tete en hun zoon Gilles. Gilles en zijn vrouw Helène hebben twee kinderen: de 8-jarige Pierre en zijn zusje Isabelle. Met drie dokters in huis is het geen wonder dat er de hele dag patiënten in en uit lopen. Nog meer drukte in huis wordt veroorzaakt door onderlinge haat en nijd en door vreemde hobbies en obsessies. Kleine Pierre denkt veel aan oorlogen. Hij is altijd bang of er wel een dag van morgen zal zijn. 's Avonds in bed probeert hij die angst te bestrijden door steeds maar A demain (Tot morgen) te roepen, vaker dan zijn ouders lief is. Hij heeft een speciale band met zijn grootmoeder, die hem leert dat ook dokters dood kunnen gaan. Deze kennis is een stap naar volwassenheid, maar het maakt er het 'Tot morgen' alleen maar vragender door

Van Gogh

1991 | Biografie, Drama

Frankrijk 1991. Biografie van Maurice Pialat. Met o.a. Jacques Dutronc, Alexandra London, Gérard Séty, Corinne Bourdon en Elsa Zylbertsein.

'Je hebt me verstikt,' verzucht Vincent tegen zijn broer Theo. 'Zonder jou had ik harder gewerkt en beter werk gemaakt.' Acteur Dutronc, beter bekend als zanger van onder meer Paris s’éveille, kreeg een César voor zijn vertolking. En terecht, want Dutroncs ingetogen Vincent herbergt in de kleinste ogenblikken tegelijkertijd de melancholie, de angst en de razernij waardoor hij volgens de overlevering dagelijks werd overweldigd. Filmmaker Pialat koos voor Vincents laatste twee maanden. De historische hoofdlijnen en personages zijn present, naast voorvallen en gesprekken die al dan niet plaatsvonden.

Les anges

1990 | Thriller

Zwitserland/Frankrijk/Spanje/België 1990. Thriller van Jacob Berger. Met o.a. Steven Weber, Belinda Becker, Féodor Atkine, Christina Hoyas en Ángela Molina.

Rickie komt uit New York naar Barcelona om het lijk van zijn moeder te identificeren. Kort daarna ontmoet hij een jongen die analfabeet is en die hem meeneemt naar een bordeel waar hij verliefd wordt op een van de prostituées. Een zwarte vrouw met allures van een prinses en een sensueel lichaam. Een thriller die een aantal gebreken heeft, maar wel enkele interessante denkbeelden naar voren brengt en een eigen cinematografisch karakter heeft. Eerste film van deze regisseur die tevens het script schreef. Camerawerk van Emmanuel Machuel.

La nuit bengali

1988 | Drama

Zwitserland/Frankrijk/Verenigd Koninkrijk 1988. Drama van Nicolas Klotz. Met o.a. Hugh Grant, Shabana Azmi, Supriya Pathak, John Hurt en Soumitra Chatterjee.

De regisseur bewerkte samen met Jean-Claude Carri[KA2]ere de roman [KL]La nuit bengali[KLE] van Mirc[KA1]ea Eliade. Over de avonturen en teleurstellingen in de liefde van een verdwaalde Brit in de high society-kringen van Bengalen. De vele personages, de prachtige beelden en het schitterende straatdecor van Alexandre Trauner bieden tegenwicht aan een onge[KA3]inspireerd tempo en een zeer oppervlakkige karakterbeschrijving. Wel getuigt deze eerste (te?) ambitieuze film van een veelbelovend talent. Er is ook een Engelse versie. Er is ook een Engelse versie: BENGALI NIGHT.

Le Matelot 512

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van René Allio. Met o.a. Bruno Cremer, Jacques Penot en Dominique Sanda.

Romantische avonturenfilm over de 18-jarige Max (Jacques Penot) die begin 20ste eeuw stopt met zijn studie en aanmonstert bij de marine als matroos 512. Op een goede dag wordt hij uitgenodigd bij de familie van de commandant waar hij wordt bediend door de lieflijke Colette (Laure Duthilleul) én tegelijkertijd wordt verleid door de vrouw (Dominique Sanda) van de commandant (Bruno Cremer). De verhouding maakt hem hoofdverdachte van een moord. Hij wordt opgesloten in een pantserschip maar weet te ontkomen. Ten einde raad gaat hij in het leger waar hij in 1914 gewond raakt aan het hoofd. Maar de identiteit van zijn verpleegster doet wonderen. 100 minuten topdrama.

L'argent

1983 | Misdaad, Drama, Experimenteel, Thriller

Zwitserland/Frankrijk 1983. Misdaad van Robert Bresson. Met o.a. Christian Patey, Sylvie Van den Elsen, Caroline Lang, Michel Briquet en Vincent Risterucci.

Een uit balorigheid door een jonge bourgeois in omloop gebracht vals bankbiljet van vijfhonderd Francs resulteert in de werkloosheid van een onschuldige jonge arbeider. Deze wordt na een mislukte bankroof gevangen genomen, verliest vrouw en kind, en uiteindelijk leeft hij zijn frustraties uit in de moord op het gezin van een vriendelijke vrouw die hem onderdak verleent. Een novelle van Tolstoy vormde de aanleiding voor Bresson`s meest pessimistische film tot nu toe, waaraan zelfs ieder louteringselement ontbreekt. De sobere vorm en emotieloze regie van de amateurspelers sluiten de betrokkenheid van de toeschouwers uit. Het compacte scenario Bresson is echter een meesterstuk van dramaturgie. Bresson werd gelauwerd op het filmfestival van Cannes voor de Beste Regie (Jury's zijn onafhankelijk en hadden een andere mening dan uw criticus). Het camerawerk van Pasqualino De Santis en Emmanuel Machuel. Eastmancolor, Mono.

Cameraman		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2003	La petite prairie aux bouleaux
1999	A Carta
1998	Ossos
1997	J'ai horreur de l'amour
1995	Encore
1994	Les femmes et les enfants d'abord
1992	A demain
1991	Van Gogh
1990	Les anges
1988	La nuit bengali
1984	Le Matelot 512
1983	L'argent

name

email

mijn instellingen