Pierre Bost (1901-1975): cast, scenario en schrijver.
Er zijn 17 films gevonden.

Un dimanche à la campagne

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Louis Ducreux, Sabine Azéma, Michel Aumont, Geneviève Mnich en Monique Chaumette.

Op het Franse platteland van rond de vorige eeuwwisseling krijgt een oudere schilder, zoals iedere zondag, bezoek van zijn bourgeois zoon en diens gezin. Het bliksembezoek van zijn veel rustelozer dochter brengt wat leven in de brouwerij. Teder drama brengt in hoogst ontspannen tempo de verschillende familierelaties in beeld maar biedt bovenal bespiegelingen over jeugd en ouderdom, idealisme en gezapigheid, stad en platteland. De romantische, nostalgische, zomerlome sfeer doet denken aan Jean Renoirs verfilming van Guy de Maupassants 'Une partie de campagne', uit 1936.

Le juge et l'assassin

1976 | Misdaad, Drama, Historische film

Frankrijk 1976. Misdaad van Bertrand Tavernier. Met o.a. Philippe Noiret, Michel Galabru, Isabelle Huppert, Jean-Claude Brialy en Cécile Vassort.

Aan het einde van de negentiende eeuw jaagt de ambitieuze magistraat Rousseau met alle methodes op de godsdienstwaanzinnige ex-onderofficier Bouvier. Op zijn vagebondenpad door ruraal Frankrijk verkracht en vermoordt Bouvier volwassenen, adolescenten en kinderen. Taverniers furieuze derde regie, op een scenario van Jean Aurenche en Pierre Bost, fileert een archaïsche justitie en het onthutsende cynisme van clerus en bourgeoisie. Acteurs Noiret en Galabru bieden als rechter en moordenaar subliem tegen elkaar op, adembenemend is de 'Scope-landschapsfotografie van Pierre-William Glenn. Als gedetailleerd armoedetijdsbeeld en ronduit agressief politiek pamflet in romaneske vorm sorteert de film stevig effect.

L'horloger de Saint-Paul

1974 | Drama, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1974. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Philippe Noiret, Jean Rochefort, Jacques Denis, Sylvain Rougerie en Christine Pascal.

Een gezagsgetrouwe horlogemaker (Noiret) in Lyon gaat bij zichzelf te rade nadat hij hoort dat zijn doorgaans bedaarde zoon wordt verdacht van een politieke moord. Debuutfilm van nestor Tavernier waarin hij een sfeervol portret tekent van een man van middelbare leeftijd die langzaam de leefwereld van zijn zoon ontdekt én leert waarderen. De straatbeelden van vervlogen Lyon zijn een aangename bonus. Gebaseerd op L'horloger d'Everton van Georges Simenon, een boek dat speelt in het kleinsteedse Amerika dat Simenon in de jaren vijftig bezocht. Winnaar van een Zilveren Beer in Berlijn.

Les Amitiés particulières

1964 | Drama

Frankrijk 1964. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Michel Bouquet, Didier Haudepin, Francis Lacombrade, François Leccia en Lucien Nat.

Roman van Roger Peyrefitte over verliefde vriendschap tussen tweelingen op Jezuïeten-internaat die door inmenging van de priesters resulteert in zelfmoord van de oudste jongen, kreeg serieuze en degelijke verfilming met bijna emotieloos resultaat. Mooi spel van Bouquet als de priester die zijns ondanks disciplinair moet zijn.

Le chemin des écoliers

1959 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1959. Drama van Michel Boisrond. Met o.a. Alain Delon, Jean-Claude Brialy, Françoise Arnoul, Bourvil en Lino Ventura.

Alain Delon (in een van zijn eerste filmrollen) speelt een 17-jarige die het in de oorlogsjaren in Parijs aanlegt met een getrouwde vrouw wier echtgenoot door de Duitsers krijgsgevangen is gemaakt. Zij spoort haar jonge geliefde aan wat bij te verdienen op de zwarte markt. Dat doet hij door champagne te smokkelen uit het restaurant van zijn vriend Tiercelin, een mooie rol van een eveneens zeer jonge Jean-Claude Brialy. Deze in 2007 overleden bijrolacteur speelde in 185 Franse films, waaronder Les uns en les autres, Le genou de Claire en L'Ascenseur pour l'échafaud.

La jument verte

1959 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1959. Komedie van Claude Autant-Lara. Met o.a. Bourvil, Yves Robert, Francis Blanche, Valérie Lagrange en Sandra Milo.

Frankrijk, tweede helft van de negentiende eeuw. In het dorp Claquebue heerst al lang een vete tussen de boerenfamilies Haudoin en Maloret. De Haudoins danken hun voorspoed aan een gelukbrengende mascotte: een merrie met een groene vacht. Een vuige streek van de stikjaloerse Malorets zal in de loopgravenoorlog grote repercussies hebben. Verbazingwekkend boosaardige farce met krasse en misogyne scènes, waarin Autant-Lara plus scenaristen Pierre Bost en Jean Aurenche de boeren van het Second Empire portretteren als primaten. Psychologie en fantasie uit Marcel Aymés roman zijn ver te zoeken.

En cas de malheur

1958 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1958. Drama van Claude Autant-Lara. Met o.a. Jean Gabin, Brigitte Bardot, Edwige Feuillère, Franco Interlenghi en Nicole Berger.

Oftewel: hoe bemiddelde mannen van middelbare leeftijd alles op het spel kunnen zetten voor krokante jongedames met dubieuze intenties. Advocaat André Gobillot is zo'n man, Yvette Maudet zo'n jongedame. Hij redt het wispelturige gelegenheidsstraathoertje van de petoet en valt voor haar, zij brengt de gehuwde strafpleiter aan de rand van de afgrond. Noodlotsdrama naar de gelijknamige Georges Simenon-roman heeft dat typisch Parijse jarenvijftigpatina. Door de prachtig uitgelichte decors van meester Max Douy wandelen twee waarlijk iconische hoofdrolspelers. Gouden moment in dit eclatante kassucces: Gabin snuit empathisch Bardots snotterneusje.

La traversée de Paris

1956 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1956. Oorlogsfilm van Claude Autant-Lara. Met o.a. Jean Gabin, Jeannette Batti, Anouk Ferjac, Monette Dinay en Jacques Marin.

Hoe sjouw je in nazi-bezet Parijs vier koffers met een vers geslacht varken van de ene kant van de stad naar de andere zonder in een Wehrmacht-cachot te belanden? Werkloze taxichauffeur Martin (Bourvil), goedmoedige schlemiel van nature en transporteur van zwarthandeltjes door noodzaak, denkt het met de gelegenheidscompagnon Grandgil (Gabin) in één avond te rooien. Dat de twee heren bitter weinig compatibel zijn, is de sjeu in deze geweldig gefotografeerde Marcel Aymé-adaptatie met boosaardig geestige dialogen van specialist Jean Aurenche. Raskomiek De Funès verzilvert in deze qualité française-klassieker de nevenrol van de louche, hatelijke kruidenier Jambier.

Gervaise

1956 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1956. Drama van René Clément. Met o.a. Maria Schell, François Périer, Suzy Delair, Jany Holt en Mathilde Casadesus.

Sombere smartlap naar de beroemde roman L'Assomoir van Émile Zola speelt zich af in een fraai vormgegeven achttiende-eeuws Parijs. Het titelpersonage is een manke wasvrouw die door haar feestvierende echtgenoot in de steek wordt gelaten. Ze hertrouwt met een sympathieke bouwvakker, die al snel van een dak valt, zijn baan verliest en aan de drank raakt. Hoop op een betere toekomst is er niet voor Gervaise en haar kinderen. De film won veel prijzen, met name voor de hoofdrol van Schell, maar is uiteindelijk vooral een artistiek verantwoorde anti-drankreclame.

Le Rouge et le noir

1954 | Drama, Romantiek

Frankrijk​/​​Italië 1954. Drama van Claude Autant-Lara. Met o.a. Danielle Darrieux, Antonella Lualdi, Jean Martinelli, Jean Marcure en André Bruno.

Een jonge arrivist van proletarische afkomst probeert zich via amoureuze tactiek binnen de aristocratie in te werken. Vlak voor zijn huwelijk met de dochter van een markies die zelfs een titel voor hem wil kopen wordt zijn verleden echter bekend gemaakt. Ondanks zijn grote lengte doet de film de rijkdom aan gebeurtenissen en nuances van de Stendhal-roman onvoldoende recht. Zorgvuldige vormgeving heeft een mat effect op de emoties, ondanks goed acteren.

Les orgueilleux

1953 | Drama

Frankrijk​/​​Mexico 1953. Drama van Yves Allégret. Met o.a. Michèle Morgan, Gérard Philipe, Carlos López Moctezuma, Victor Manuel Mendoza en Michèle Cordoue.

In een Mexicaans dorpje breekt een tyfus-epidemie uit, waarvan een Fransman op doorreis het eerste slachtoffer is. Zijn weduwe kan zonder geld niet verder reizen en zoekt steun bij een landgenoot, een gedesillusioneerde drankzuchtige arts. De man voelt zich door de epidemie genoodzaakt om zijn medische praktijk weer op te starten waardoor hij zijn zelfvertrouwen terugvindt. De film naar een verhaal van Sartre weet heel knap de afmattende hitte en het isolement te suggereren, waarbij de damesachtige Morgan steeds meer uit de plooi raakt.

Jeux interdits

1952 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1952. Oorlogsfilm van René Clément. Met o.a. Brigitte Fossey, Georges Poujouly, Lucien Hubert, Suzanne Courtal en Jacques Marin.

Juni 1940. Een kleutermeisje uit Parijs raakt op de vlucht voor de Duitsers haar ouders kwijt en belandt bij een boerenfamilie. De jongste boerenzoon is onmiddellijk op haar gesteld en weet haar te troosten met een geheim begraafplaatsje voor haar hondje en ander overleden boerderijgedierte. De titel 'Verboden spelletjes' slaat op de diefstal van kruisen voor hun gestaag uitdijende godsakker. Jeux interdits is op het eerste gezicht een ontroerend tijdsdocument van vervlogen ruraal Frankrijk maar bovenal een tijdloos drama rond dood, religie, rouw en familie. Gebaseerd op het boek van François Boyer.

Le château de verre

1950 | Drama, Romantiek

Frankrijk​/​​Italië 1950. Drama van René Clément. Met o.a. Michèle Morgan, Jean Marais, Jean Servais, Elina Labourdette en Elisa Cegani.

In Vicki Baums roman Das große Einmaleins uit 1935 vonkt het tussen de in haar huwelijk vereenzaamde bourgeoise Evelyne en een Amerikaan op doorreis. Ze brengt met hem een weekend in Parijs door, aanvankelijk niet wetende dat zij voor hem een tussendoortje is. Vakmatig bewerkten Clément en zijn scenaristenteam de tragische liefdesgeschiedenis: alle gedoemde romantiek komt uit het spel van het drietal Morgan-Marais-Servais als respectievelijk droeve roos-charmeur-echtgenoot. Fraaie fotografie van Robert Levebvre. De dramaturgisch afwijkende verfilming van Gabi Kubach uit 1982 draagt met Rendezvous in Paris dezelfde titel als de heruitgave van Baums roman.

Occupe-toi d'Amélie!

1949 | Komedie

Frankrijk 1949. Komedie van Claude Autant-Lara. Met o.a. Danielle Darrieux, Jean Desailly, André Bervil, Louise Conte en Marcelle Arnold.

Het meesterscenaristenspan Jean Aurenche en Pierre Bost bewerkte met Autant-Lara het boulevardstuk van Georges Feydeau tot een grandioze komedie. In deze farce over een vals en een echt huwelijk, een forse erfenis en rad van de tongriem gesneden hoofdfiguren wordt met bourgeoiswaarden en traditiewetten van film en theater vrolijk de vloer aangeveegd. Vaudevilleske kassakraker vol vindingrijke situaties en topcast verdween na eerste bioscooproulement uit zicht omdat de erven Feydeau het script onwaardig achtten. La Darrieux fonkelt op haar koketst, Max Douy tekende voor de bekroonde decors.

Le mura di Malapaga

1949 | Romantiek

Frankrijk​/​​Italië 1949. Romantiek van René Clément. Met o.a. Jean Gabin, Isa Miranda, Vera Talchi, Andrea Checchi en Robert Dalban.

Na de moord op zijn vrouw is Pierre op de vlucht geslagen. Verstopt op een vrachtboot komt hij in Genua aan. Daar begint hij langzaam aan een nieuwe toekomst te denken als hij Marta ontmoet, maar de politie zit hem op het spoor.

Douce

1943 | Drama

Frankrijk 1943. Drama van Claude Autant-Lara. Met o.a. Odette Joyeux, Madeleine Robinson, Marguerite Moreno, Gabrielle Fontan en Marie-José.

Het aristrocratische gezin De Bonaf[KA1]e bewoont een chique herenhuis in Parijs in 1887. Madame de Bonaf[KA1]e (Moreno) is mater familias en de moeder van Engelbert de Bonaf[KA1]e (Debucourt), die weduwnaar is. Hij heeft een houten been. Ir[KA2]ene Comtat (Robinson) is de gouvernante van Engelberts zeventien-jarige dochter Douce (Joyeux) en de ma[KA4]itresse van rentmeester Fabien Marani (Pigaut). Engelbert verlangt naar een vrouw en wil desnoods trouwen met iemand uit de lagere stand; Irène wil wel een stapje omhoog, maar Madame de Bonafé is furieus als haar zoon haar zegen vraagt om met Irène te mogen trouwen. Ondertussen heeft Fabien Douce verleid en het tweetal gaat na hun romantische interlude naar de Opéra- Comique, waar brandt uitbreekt. Douce weet dat de knappe Fabien van plan is met Irène naar Canada te gaan, nu Madame de Bonafé vertoornd is op haar zoon. De wanhopige en vernederde Douce stort zich in het vuur en Irène en Fabien worden ontslagen. In de slotscène's wordt het huis voorgoed gesloten. Deze geweldige draak scoorde qua genre best hoog toen hij uitkwam. Hij werd echter beroemd na de première, omdat de censuur de producent dwong de scène's van een bezoek aan de armen te couperen, omdat men deze te vernederend vond. Vijftig jaar later volslagen belachelijk, al was de strekking natuurlijk onjuist - dat blijft onveranderd. Het scenario is van Pierre Bost en Jean Aurenche naar de roman van Michel Davet. Het camerawerk is van Philippe Agostini. Geproduceerd onder de Duitse bezetter toen de middelen schaars werden; toch kwamen er in dat jaar nog zestig films uit, maar dat was weinig vergeleken met het bevrijdingsjaar 1944, waarin er 73 uitkwamen en het jaar ervoor met 77.

Madame Bovary

1933 | Drama

Frankrijk 1933. Drama van Jean Renoir. Met o.a. Pierre Renoir, Alice Tissot, Valentine Tessier, Héléna Manson en Max Dearly.

Verfilming van het meesterwerk van Gustave Flaubert uit 1857 over de oogverblindende mevrouw, die zich in haar huwelijk verveelt en allerlei vormen van overspel bedrijft totdat het haar ru[KA3]ineert en tragisch met haar afloopt. Op basis van een van de weinige romans die de fatsoenlijke bewerking van Renoir het hoofd weten te bieden. Hij is daarbij zeer trouw gebleven aan de tekst wat dialogen en beelden betreft (de hier aangegeven lengte is die van de originele versie waarvan onbekend is wat er van over is, want er zijn een paar uiteenlopende kopie[KA3]en in omloop), en maakt veelvuldig gebruik van afstand en vervreemding. Alle personages spelen en nemen zichzelf in de maling alsof het om een komedie over hun eigen leven gaat. Zo is Madame Bovary (een bewonderenswaardige Tissot) tot aan haar eigen dood toe, tegelijk geloofwaardig en ongeloofwaardig. Door er van zo dichtbij naar te kijken, blijkt deze film uiteindelijk veel griezeliger dan de nieuwste horrorfilms. De film werd destijds dan ook niet begrepen en was een commerciële flop. De recente bewerking van Claude Chabrol mag dan nog zo goed zijn, dit werk, waarin het gezichtspunt totaal anders is, mag niet worden vergeten. Kort nadat de film in roulatie gebracht werd heeft Renoir de film enigszins bekort. Jean Bachelet deed het camerawerk.