Bernard Menez: regie en cast.
Er zijn 33 films gevonden.

La chose publique

2003 | Komedie, Drama

Frankrijk 2003. Komedie van Mathieu Amalric. Met o.a. Jean-Quentin Châtelain, Anne Alvaro, Michèle Laroque, Bernard Menez en Claude Régy.

Een regisseur moet een film maken over de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. En dat valt niet mee, omdat zijn vrouw hem tijdens die klus verlaat en zijn gevoelens daarover zijn werk beïnvloeden.

Les rencontres de Joëlle

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Patrick Poubel. Met o.a. Bernard Menez, Antoine Duléry en Isabelle Candelier.

Een regisseur moet een film maken over de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. En dat valt niet mee, omdat zijn vrouw hem tijdens die klus verlaat en zijn gevoelens daarover zijn werk beïnvloeden.

Chienne de vie

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Bernard Uzan. Met o.a. Jacques Weber, Marie Laforêt, Bernard Menez, Pierre Aknine en Bruno Lochet.

Een regisseur moet een film maken over de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. En dat valt niet mee, omdat zijn vrouw hem tijdens die klus verlaat en zijn gevoelens daarover zijn werk beïnvloeden.

Voir l'éléphant

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Jean Marboeuf. Met o.a. Jean-Marc Thibault, Bernard Menez, Michel Duchaussoy, Françoise Arnoult en Julie Marboeuf.

Elke film van Marboeuf is een verrassing voor de cinefielen. Hier gaat het om een wijdlopig drama met randfiguren die meegesleept worden in een sprookje, wanneer zij een jonge vrouw van de verdrinkingsdood redden en voortaan verantwoordelijk voor haar zijn. Deze zware taak leidt tot erg grappige, komische en kleurrijke scènes, die echter een felle kritiek inhouden op onze samenleving, waarin het minste of geringste volstaat om de zwakkeren uit te rangeren. Er wordt dan ook geen blad voor de mond genomen. Boeiende personages.

Les Saisons du plaisir

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Charles Vanel, Denise Grey, Jacqueline Maillan, Bernadette Lafont en Jean-Luc Bideau.

Een honderdjarige president-directeur (Vanel) laat in zijn kasteel zijn belangrijkste plaatsvervangers bijeenkomen voor de jaarlijkse seminar. Dit thema dient als voorwendsel, zoals vaak bij de onverbeterlijke Mocky, om een mooie verzameling verwrongen, seksueel geobsedeerde, perverse, streberige, hebzuchtige en belachelijke figuren neer te zetten. Mocky gaat er nooit keihard tegenaan en dat valt te betreuren want zijn marionetten worden soms zo onuitstaanbaar dat alleen de intense uitgelaten vrolijkheid van de marionettenspeler hen redt terwijl de toeschouwer bevrijdend kan lachen!

Maine Océan

1985 | Experimenteel

Frankrijk 1985. Experimenteel van Jacques Rozier. Met o.a. Bernard Menez, Luis Rego, Yves Alfonso, Lydia Feld en Rose-Marie Gomès.

Een jonge Braziliaanse topless-danseres reist eersteklas in de expresstrein Maine Océan. Bij controle door twee gekke treinconducteurs blijkt er iets niet in orde te zijn met haar ticket, maar het meisje spreekt Frans noch Engels. Een advocate in hetzelfde compartiment zorgt ervoor dat alles in orde komt. Ze nodigt het meisje uit om enkele dagen met haar door te brengen op het île d'Yeu. Onderweg ontmoeten ze nog allerhande vreemde figuren. Een schijnbaar alledaags avontuur met heel wat komische verwikkelingen, vooral door de taalverwarringen. De film toont aan dat verschillende culturen, hoever ze ook uit elkaar liggen, best kunnen samenleven. Een vermakelijke kroniek geschreven door Rozier en Lydia Feld en stijlvol in beeld gebracht door Acacio De Almeida.

Ça va faire mal

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Jean-François Davy. Met o.a. Bernard Menez, Daniel Ceccaldi, Henri Guybet, Caroline Berg en Kathie Briegel.

Een wanhopige filmproducent denkt het te kunnen redden met een pornofilm. Hij komt bovendien in het bezit van een lijk terwijl zijn vriendin een belastinginspecteur probeert af te leiden, die de boeken van de maatschappij wil doorkammen. Ten gevolge van een ongeluk belandt uiteindelijk het hele team in het paradijs alwaar de nieuwe regisseur God blijkt te zijn. Een dergelijke fabel had heel goed kunnen mislukken maar zelfs de overdreven komische uitlatingen lijken te werken omdat het hier een scherpe satire op filmwereld betreft (snobisme, verwaandheid, onbenulligheid, onbekwaamheid), die de regisseur heel goed kent.

Les P'tites têtes

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Bernard Menez. Met o.a. Robert Castel, Nicole Calfan, Bernard Menez, Maurice Risch en Amidou.

Acteur Menez is tevens de regisseur van deze zogenaamde zedenkomedie, die de Fransen-op-vakantie op de hak neemt en alles wat daarmee te maken heeft, inclusief reisagenten. De film vervalt al gauw in ordinaire en banale, afgezaagde grapjes. Hier zijn duidelijk geen grote geesten aan het werk geweest! Bovendien zijn in de film, die in Noord-Afrika speelt, de Afrikanen zelf ver te zoeken.

Les fugitifs

1981 | Misdaad

België 1981. Misdaad van Freddy Charles. Met o.a. Bernard Menez, Erika Maaz, Claude Gensac en Eddie Constantine.

Een EG-functionaris treft bij hem thuis het lijk van een vermoorde vrouw aan. Vanaf dat moment worden hij en zijn vriendin meegesleept in een reeks van avonturen waarin echte en nep- agenten, zwervers en autodieven alsmede zeven miljoen dollar in goudstaven een rol spelen. De televisieregisseur is er niet in geslaagd vat op het scenario te krijgen, zodat de film al gauw zo verwarrend wordt dat niemand er nog een touw aan vast kan knopen.

Le Chêne d'Allouville

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Serge Pénard. Met o.a. Bernard Menez, Jean Lefebvre, Henri Guybet, Pierre Tornade en François Dyrek.

Idiote dorpsklucht waarin de pastoor en de plaatselijke notabelen zich inspannen om de geplande aanleg van een autoweg door het dorp te verhinderen. Een en ander is niet naar de zin van de plaatselijke volksvertegenwoordiger die zakelijke belangen in de onderneming heeft en de burgemeester heeft omgekocht door hem het Légion d'Honneur te beloven. Beide partijen komen lijnrecht tegenover elkaar te staan en het conflict bereikt een hoogtepunt als de pastoor wordt gearresteerd door de rijkswacht. Het scenario, hoewel niet bepaald spetterend origineel, biedt enige mogelijkheden die echter door regisseur Pénard enthousiast worden genegeerd ten voordele van het vertrouwde gooi- en smijtwerk. Lawaaierig en dom.

L'avare

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Jean Girault en Louis de Funès. Met o.a. Bernard Menez, Anne Caudry, Michel Galabru, Claude Gensac en Frank David.

‘Mijn beste vriend,’ treurt De Funès in deze verfilming van Molières toneelstuk De Vrek. ‘Sinds jij van mij bent weggenomen, ben ik mijn vreugde kwijt!’ En zo klaagt hij nog een tijdje door, over zijn gestolen goud. ­Molières stuk uit 1668 zou later een belangrijke inspiratiebron voor talloze kunstuitingen over hebzucht worden, en het personage van de vrek zelf was een droomrol voor acteur Louis de Funès. Uiteindelijk regisseerde hij zichzelf en L’avare werd de best ­bezochte Molière-verfilming ooit. Maar niet per se de beste De Funès-film, want kolder lag hem toch beter. Desondanks is de film toch net leuk genoeg om de aandacht vast te houden. Voor de fans van De Funès.

Ils sont fous ces Normands

1980 |

Frankrijk 1980. Serge Pénard. Met o.a. Jean Lefebvre, Bernard Menez, Henri Guybet, Pierre Tornade en Philippe Nicaud.

Dorps gedoe dankzij een Normandische regisseur, die er in verscheidene films in is geslaagd zijn streek belachelijk te maken. Verwikkelingen rond een meer dan duizend jaar oude eik, die wordt bedreigd door de verbreding van een weg. Pénard staat voor Pijnlijk en, bovendien, wie is dan wel Alphonse Boudard, de maker van het scenario? Karikaturale personages, waaronder Menez in de hoofdrol van plattelander. Een produktie van Marcel Dassault. Meer valt er niet over te zeggen. De achterlijke titel komt in plaats van de vorige, LE CHÊNE D'ALLOUVILLE, waarvan is afgezien.

Celles qu'on a pas eues

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Michel Aumont, Michel Galabru, Daniel Ceccaldi, Bernard Menez en Jacques François.

Een episodenfilm waarin zes treinpassagiers zich hun catastrofaal afgelopen ervaringen in de liefde herinneren. Thomas probeert zich na zijn ironisch-intieme observaties van familie-wel-en-wee te vernieuwen met dit gevarieerde zesluik, waarvan de sketches zowel romantiek als fantastische horror en zwarte humor bevatten. De film is niet in elk onderdeel even geslaagd, maar de bruuske wisselingen in toon - er zijn zelfs overgangen van kleur naar zwart-wit - geven de film een eigen karakter, waarbij sommige acteurs detoneren door leukdoenerij.

Tendrement vache

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Serge Penard. Met o.a. Jean Lefebvre, Isabelle Gauthier, Bernard Menez, François Dyrek en Jacques Alric.

Een slome boer meent in een koe zijn overleden vrouw te herkennen en neemt het beest in huis. Dit is voor regisseur Penard aanleiding tot het maken van voor de hand liggende plattelandsgrapjes waarin vooral mest, koeiestront en dergelijke een prominente rol spelen. Een als steeds ongeïnteresseerde Lefèbvre slaapwandelt door zijn rol en de show wordt dan ook moeiteloos gestolen door de koe die alle andere acteurs van het doek loeit.

Duos sur canapé

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Marc Camoletti. Met o.a. Michel Galabru, Marina Vlady, Jean Lefebvre, Bernard Menez en Lorraine Bracco.

Een vrouwelijke tandarts en een advocaat gaan uit elkaar, maar blijven hun praktijk aan huis voortzetten. Zij begint een verhouding met een acteur, hij met een fotomodel, maar de door de secretaris-huisknecht gemanipuleerde intriges leiden tot een verzoening. Deze succesvolle boulevardklucht werd door de schrijver zonder filmervaring zelf geregisseerd en verliest door het gebrek aan tempo en fantasie alles, wat op de planken leuk zou kunnen zijn. De stuurloze acteurs leggen het er veel te dik op, Vlady uitgezonderd.

Le temps des vacances

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Nathalie Delon, François-Eric Gendron, Eléonore Klarwein, Bernard Menez en Jean Lefebvre.

Een schoolmeisje wordt verliefd op een jonge wiskundeleraar die meer aandacht lijkt te hebben voor haar aantrekkelijke moeder. Tijdens een gezamenlijke vakantie in Djerba groeit haar jaloezie en ze vlucht naar haar vader. Gevolg: verzoening tussen de ouders en romantische beloften van de leraar voor de toekomst na het eindexamen. Meisjesboek-romantiek en halfzachte humor in een lang uitgesponnen reclamespot voor Club Méditerranée. De acteurs zijn kansloos tegen de toeristische prentjes, al maken Delon en Ceccaldi nog iets van het ouderpaar.

Confidences pour confidences

1978 | Drama, Komedie

Frankrijk 1978. Drama van Pascal Thomas. Met o.a. Anne Caudry, Daniel Ceccaldi, Henri Crémieux, Michel Galabru en Laurence Lignières.

Kroniek van arbeidersgezin met drie dochters tijdens jaren vijftig en zestig waarbij volwassenen worden van de meisjes en hun huwelijken en zelfstandigheid niet zonder pijn en problemen verlopen. Uit kleine details en gebeurtenissen opgebouwde film heeft door situering in Parijs minder warmte dan Thomas' eerdere platte-landskomedies, maar behoudt diens persoonlijke onnadrukkelijke aanpak met bittere poëzie en humor. Daarnaast een overtuigend tijdsbeeld.

Ça fait tilt

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van André Hunebelle en Jacques Garcia. Met o.a. Bernard Menez, Eleonora Giorgi, Jacques Morel, Claude Nicot en Michel Constantin.

Een auteur van succesrijke boulevardkluchten vindt geen slot voor zijn nieuw stuk, en wordt door zijn vertwijfelde producent naar een afgelegen hotelletje gestuurd om daar inspiratie op te doen. Deze film, vermoedelijk bedoeld als parodie op de flauwe boulevardkluchten waar het Parijse publiek maar niet genoeg van schijnt te krijgen, evolueert vrij snel zélf tot een platte boulevardklucht en wordt daardoor een mislukte, vervelende film. Veteraan Hunebelle werd, vanwege zijn uiterst zwakke gezondheidstoestand, tijdens de opnames bijgestaan door Jacques Garcia. Laatste film van de regisseur, die in 1985 overleed.

Un oursin dans la pôche

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Brigitte Gruel, Darry Cowl, Michel Duchaussoy, René Lefèvre en Bernard Menez.

Een meisje in geldnood komt in contact met een uitvinder van automatische muziekinstrumenten waarvan een wereldvreemde jonge miljonair met ambities als componist de voornaamste afnemer is. Een op bijna alle punten mislukte poging van Thomas om zijn observatie-humor te combineren met een aanpak van traditionele filmkluchtigheid. De grappen komen niet van de grond, de uiteenlopende acteurs harmoniëren niet. Slechts een paar aardige scènes en dan nog alleen in het begin van de film. Het scenario is van Jacques Lourcelles en regisseur Thomas.

Dracula père et fils

1976 | Komedie, Horror

Frankrijk 1976. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Christopher Lee, Bernard Menez, Catherine Breillat, Marie-Hélène Breillat en Mustapha Dali.

Dracula is uit Transsylvanië verjaagd en komt in het hedendaagse Parijs waar hij emplooi vindt als ster in griezelfilms. Zijn zoon is maar een halve vampier en nauwelijks bloeddorstig. Als gastarbeider wordt hij verliefd op een jonge vrouw die sprekend lijkt op de grote liefde van zijn vader. Deze parodie op het horrorgenre heeft talrijke verrassende vondsten, ietwat ontsierd door leukdoenerij van Menez. Lee speelt zijn bekende personage bloedserieus en is daardoor wel zo grappig. Het scenario is van regisseur Molinaro, Alain Godard, Jean-Marie Poiré naar de roman Paris-Vampire van Claude Kotz. Het camerawerk is van Alain Levent.

Pas de problème!

1975 | Komedie, Drama

Frankrijk 1975. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Miou-Miou, Bernard Menez, Jean Lefebvre, Henri Guybet en Anny Duperey.

Wanneer in het huis van Anita (Miou-Miou) een man binnenstrompelt en overlijdt, begint een reeks van vreemde situaties. Anita, juist vrij uit het gevang, verstopt het lijk in de kofferbak van de auto van Edmond, de vader van haar vriendje (Menez). Deze pakt onverwacht dezelfde auto om ermee naar Zwitserland te rijden. Comedy of errors van regisseur Lautner (Le Professionel, met Jean Paul Belmondo), moet het hebben van leuke acteurs (let op de jonggestorven Patrick Dewaere als barman), ohlala-momenten en charmante jaren zeventig-sfeer.

Oublie-moi Mandoline

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van Michel Wyn. Met o.a. Bernard Menez, Marie-Hélène Breillat, Jean-Pierre Darras, Henri Garcin en Pierre Tornade.

Alles draait om een gestolen dossier dat terug op zijn plaats moet komen en waardoor een paar mensen in moeilijkheden raken. Een doorsnee Franse komedie.

Opération Lady Marlène

1975 | Komedie, Oorlogsfilm

Duitsland​/​​Frankrijk 1975. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Michel Serrault, Bernard Menez, Robert Lamoureux, Pierre Tornade en Sybil Danning.

Parijzenaars beroven in 1941 appartementen die tijdens een luchtalarm onbeheerd zijn. De ondergrondse schakelt hen in om van de Duitsers plannen voor de invasie van Engeland te stelen. De klucht heeft wel Lamoureux' afgezaagde gestuntel-met-goed- resultaat. Opportunisme van de co-productie: de Duitse acteurs spelen Fransen, terwijl de nazi-karikaturen aan Franse komieken zijn gegeven. Scenario van regisseur Lamoureux. Camerawerk van Marcel Grignon.

Operation Lady Marlene

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Robert Lamoureux, Bernard Menez en Michel Serrault.

Parijzenaars beroven in 1941 appartementen die tijdens een luchtalarm onbeheerd zijn. De ondergrondse schakelt hen in om van de Duitsers plannen voor de invasie van Engeland te stelen. De klucht heeft wel Lamoureux' afgezaagde gestuntel-met-goed- resultaat. Opportunisme van de co-productie: de Duitse acteurs spelen Fransen, terwijl de nazi-karikaturen aan Franse komieken zijn gegeven. Scenario van regisseur Lamoureux. Camerawerk van Marcel Grignon.

Les lolos de Lola

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van Bernard Dubois. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Claudine Vannier, Yann Dedet, Laurence Versano en Serge Marquand.

De eerste, grotendeels autobiografische speelfilm van Bernard Dubois (Léaud als Bernard Dubois en Vannier als zijn vrouw!), waarin eigenlijk de avonturen beschreven worden van COLLINOT TROUSSE-CHEMISES, die vers van het platteland verzeild raakt in het Parijs van de jaren 1970-1980. Ontspannen maar daarom ook versnipperde vertelling met sketches die niet zo goed bij elkaar aansluiten. De merkwaardige personages worden echter met veel ironie en humor afgeschilderd. Het feit dat deze rollen door vrienden worden gespeeld, heeft zowel zijn charmante als zijn zwakke kanten.

L' Education amoureuse de Valentin

1975 | Komedie

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Duitsland 1975. Komedie van Jean Lhote. Met o.a. Paul Meurisse, Bernard Menez, Gila von Weitershausen, Michel Robin en Maria-Luise Ponte.

Gerant van een sjiek hotel maakt zich zorgen over de geremdheid van zijn zoon en weet hem tot een huwelijk met een al even timide meisje te brengen, zonder dat het gebrek aan doortastendheid daarmee wordt opgeheven. Door een misverstand gaat de vader in plaats van de zoon op huwelijksreis met zijn schoondochter, maar de baby die negen maanden later geboren wordt geeft de echtgenoot eindelijk zelfvertrouwen. Het vermakelijke scenario blijft in de uitwerking al te zeer steken in oppervlakkigheden, alsof de regisseur niet weet wat hij met (eigen) stof aan moet. De vader is bij Meurisse in goede handen en de titelrol is een welkome variant op de vaste rokkenjagersrol van Menez, maar zijn naïeve remmingen worden nooit aannemelijk.

Trop, c'est trop!

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Didier Kaminka. Met o.a. Georges Beller, Didier Kaminka, Pierre Richard, Jean Carmet en Darry Cowl.

Vier personen (drie jongens, één meisje) worden op dezelfde dag in dezelfde plaats geboren. De jongens willen het meisje opvrijen, maar hun droom wordt pas werkelijkheid in het hiernamaals. Onsamenhangend, cynisch, soms vulgair, maar grappig.

Tendre Dracula

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Pierre Grunstein. Met o.a. Peter Cushing, Nathalie Curval, Miou-Miou, Bernard Menez en Stéphanie Shandor.

De zoveelste parodie op de onverwoestbare Dracula. Helaas telt deze in vergelijking met de Amerikaanse DRACULA-films amper mee, aangezien twee of drie goede ideeën nog geen film opleveren. Een traag verlopende, moeilijk te volgen film en des te triester is het dan ook om Miou-Miou, Valli en Menez erin te zien spelen. Ook bekend als LA GRANDE TROUILLE OU TENDRE DRACULA en LES CONFESSIONS D'UN BUVEUR DE SANG.

Le Chaud lapin

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Bernard Menez, Claude Barrois, Daniel Ceccaldi, Brigitte Gruel en Jeanne Maud.

Rokkenjager laat zich door oude schoolvriend overhalen om mee te gaan met vakantie met diens familie, aangelokt door verhalen over mooie schoonzusters. In het buitenhuis wordt hij wel ongewild klaagpaal voor alle huwelijks- en generatieconflicten, maar met geen van zijn veroveringsmanoeuvres komt hij ver. Satirische zedenkomedie onderscheidt zich door authentiek beeld van mislukkend vakantieplezier met ongedurige kinderen en onwennigheid van stedelingen in de natuur. Menez als komische versierder heeft beperkt repertoire aan grimassen, waardoor andere rollen het van hem winnen.

Comme un pot de fraises

1974 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1974. Komedie van Jean Aurel. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Marianne Eggerickx, Bernard Menez, Bernard LeCocq en Jean Lefebvre.

Een fotomodel met de 'mooiste billen van Parijs' is veelgevraagd voor reclamefoto's maar komt vanwege haar uitzonderlijk grote neus nooit met haar gezicht in beeld. Spaargeld voor plastische chirurgie wordt er echter steeds doorheen gejaagd door haar spilzieke zuster. Deze lusteloze komedie steunt op een anderhalf ideetje en weet zelf nauwelijks een glimlachje te wekken. Zowel voor als achter de camera ontbrak de inspiratie.

Pleure pas la bouche pleine

1973 | Komedie

Frankrijk 1973. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Annie Colé, Frédéric Duru, Bernard Menez, Jean Carmet en Christiane Chamarat.

Zestien-jarig dorpsmeisje Col[KA1]e uit de Poitou (Z.W. Frankrijk) heeft vage aspiraties naar een ander leven waar haar degelijke vriendje Duru, een monteur die van fietsen houdt, uit de omgeving niet in past. Tijdens zijn militaire dienstplicht laat ze zich zonder gewetensbezwaar ontmaagden door stedeling Menez, waarna ze de soldaat tijdens zijn verlof weer liefderijk ontvangt na eerst haar moeder in vertrouwen te hebben genomen. De onnadrukkelijk maar met rijkdom aan details geobserveerde situatie- en familieschets heeft vanzelfsprekende humor en zwartere elementen, zonder dat ze aangedikt worden. Hoewel de film enigszins gedateerd is door zijn vormgeving, spreekt hij vijfentwintig jaar na dato nog steeds aan. Scenario van Roland Thomas, Suzanne Schiffman en regisseur Thomas. Fotografie van Colin Monnier.

La nuit américaine

1973 | Komedie, Drama, Romantiek

Frankrijk​/​​Italië 1973. Komedie van François Truffaut. Met o.a. Jacqueline Bisset, Jean-Pierre Léaud, Nathalie Baye, Jean-Pierre Aumont en Valentina Cortese.

In en om de studio's van Nice probeert een filmregisseur (gespeeld door Truffaut zelf) de opnamen van een melodrama tot een goed einde te brengen, ondanks tegenslagen, de temperamenten van de internationale sterbezetting en intriges en conflicten bij de acteurs en technici. Truffaut houdt zijn liefdesverklaring aan zijn vak luchtig met anekdotes en ironische observaties. En passant geeft hij een inkijkje in het productieproces van een speelfilm. Een prachtige rol van Valentina Cortese als een oudere ster die haar tekst niet kan onthouden. Oscar voor beste buitenlandse film.

La grande bouffe

1973 | Komedie, Drama

Italië​/​​Frankrijk 1973. Komedie van Marco Ferreri. Met o.a. Marcello Mastroianni, Philippe Noiret, Ugo Tognazzi, Michel Piccoli en Andréa Ferréol.

Vier welgestelde mannen van middelbare leeftijd besluiten zichzelf dood te eten. Ferreri brengt het vreetfestijn nauwgezet in beeld. La grande bouffe was bij zijn première op het festival van Cannes onmiddellijk controversieel. De film werd ofwel beschouwd als de meest walgelijke en decadente film uit de Franse geschiedenis of als een effectieve, brutale en radicale aanval op het establishment. Naar verluidt wilde Catherine Deneuve, nadat ze de film met haar verloofde Mastroianni (een van de hoofdrolspelers) had gezien, weken lang niet meer met hem spreken.