Jean-Christophe Bouvet: cast.
Er zijn 20 films en 1 serie gevonden.

Emily in Paris

2020 | Komedie, Romantiek

Verenigde Staten 2020. Komedie van Darren Star. Met o.a. Lily Collins, Philippine Leroy-Beaulieu, Lucas Bravo, Ashley Park en Samuel Arnold.

Emily (Lilly Collins) wordt door haar baas naar Parijs gestuurd. Daar blijkt de Amerikaanse millennial al snel te botsen met haar Franse collega’s – ook omdat ze de taal niet leert - en een vreselijke knappe onderbuurman te hebben. Ook klapt de stroom in haar arrondissement zodra ze haar vibrator inplugt. Goed geklede en ietwat door zichzelf gefascineerde vrouwen zijn Darren Stars (Sex and the City, Younger) specialiteit. Toch is zijn nieuwste creatie te cliché om meer te bieden dan (bijna te) simpel escapisme.

Black Venus

2010 | Biografie, Drama, Historische film

Frankrijk​/​​België 2010. Biografie van Abdellatif Kechiche. Met o.a. André Jacobs, Olivier Gourmet, Elina Löwensohn, François Marthouret en Jean-Christophe Bouvet.

Tussen moderne meesterwerken La graine et le mulet (2007) en La vie d'Adèle (2013) in regisseerde de Frans-Algerijnse Kechiche dit prachtige portret van Saartjie Baartman. De zwarte Zuid-Afrikaanse vrouw, die begin negentiende eeuw uitgroeide tot het symbool van de Europese rassenleer, reisde als 'de Hottentot Venus' van kermis naar kermis om als een wild dier bekeken en bespot te worden. Kechiche toont haar vernedering zo confronterend en pijnlijk mogelijk, in een twee uur en veertig minuten durende marteltocht, terwijl hij met zijn extreme close-ups de kijker tot medeplichtige maakt.

Belleville-Tokyo

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Élise Girard. Met o.a. Valérie Donzelli, Jérémie Elkaïm, Philippe Nahon, Jean-Christophe Bouvet en Dominique Cabrera.

Marie (Donzelli) is drie maanden zwanger wanneer haar man, filmjournalist Julien (Elkaïm), haar verlaat. Gelukkig krijgt ze steun van haar werkgevers, twee al wat oudere uitbaters van een Parijse arthouse-bioscoop. Julien komt bij haar terug, maar op een dag ontdekt Marie dat hij haar niet belt vanaf een filmfestival in Tokio, maar vanuit de naburige wijk Belleville. Regisseur/coscenarist Girard putte uit haar ervaring als persmedewerkster voor een arthouse-keten bij het maken van deze kleine, goedgespeelde en subtiele film.

La France

2007 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 2007. Oorlogsfilm van Serge Bozon. Met o.a. Sylvie Testud, Pascal Greggory, Guillaume Depardieu, Jean-Christophe Bouvet en Guillaume Verdier.

In 1917 ontvangt de Française Camille een brief van haar wederhelft, die als soldaat in de loopgraven dient. Ze zal hem nooit terugzien, schrijft hij. Waarop Camille heur haren kortwiekt, als jongeman verkleed naar hem op zoek gaat en zich aansluit bij een regiment dat ze onderweg tegenkomt. Op gezette tijden barst het gezelschap in gezang uit, een artistiekerig foefje dat nauwelijks iets met het eigenlijke verhaal van doen heeft. Reden om de rare liedjesintermezzi in deze controversiële Prix Jean Vigo-winnaar toch te trotseren is uiteraard de androgyne en dus perfect gecaste Testud in de hoofdrol.

La boîte

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Quentin Baillot, Jean-Marie Bigard, Jean-Christophe Bouvet, Alexandre Caumartin en Gérald Dahan.

In 1917 ontvangt de Française Camille een brief van haar wederhelft, die als soldaat in de loopgraven dient. Ze zal hem nooit terugzien, schrijft hij. Waarop Camille heur haren kortwiekt, als jongeman verkleed naar hem op zoek gaat en zich aansluit bij een regiment dat ze onderweg tegenkomt. Op gezette tijden barst het gezelschap in gezang uit, een artistiekerig foefje dat nauwelijks iets met het eigenlijke verhaal van doen heeft. Reden om de rare liedjesintermezzi in deze controversiële Prix Jean Vigo-winnaar toch te trotseren is uiteraard de androgyne en dus perfect gecaste Testud in de hoofdrol.

Lise et André

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Denis Dercourt. Met o.a. Isabelle Candelier, Michel Duchaussoy, Aïssa Maïga, Augustin Bartholomé en Jean-Christophe Bouvet.

In 1917 ontvangt de Française Camille een brief van haar wederhelft, die als soldaat in de loopgraven dient. Ze zal hem nooit terugzien, schrijft hij. Waarop Camille heur haren kortwiekt, als jongeman verkleed naar hem op zoek gaat en zich aansluit bij een regiment dat ze onderweg tegenkomt. Op gezette tijden barst het gezelschap in gezang uit, een artistiekerig foefje dat nauwelijks iets met het eigenlijke verhaal van doen heeft. Reden om de rare liedjesintermezzi in deze controversiële Prix Jean Vigo-winnaar toch te trotseren is uiteraard de androgyne en dus perfect gecaste Testud in de hoofdrol.

Taxi 2

1999 | Komedie, Misdaad, Actiefilm

Frankrijk 1999. Komedie van Gérard Krawczyk. Met o.a. Sami Nacéri, Frédéric Diefenthal, Emma Wiklund, Bernard Farcy en Marion Cotillard.

In de categorie films met snelle voertuigen vertoont de Taxi-reeks, geschreven door cine-maïtre Luc Besson, een welkom gebrek aan zelfernst. De film start met Daniel (Naceri) die met een bevallende vrouw in zijn taxi een wedstrijdracewagen inhaalt om het ziekenhuis te bereiken. Daniels racetalenten krijgen een functie in het werk van zijn politie-vriend Emilien (Diefenthal), die ontvoering en meer narigheid van Japanse yakuza-ninja's moet oplossen. Effectief spel over de hele linie, in dit mengsel van The French Connection, Louis de Funès en James Bond.

Recto/Verso

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Jean-Marc Longval. Met o.a. Smaïn, Michel Muller, Linda Hardy, Sophie Forte en Ronald Guttman.

In de categorie films met snelle voertuigen vertoont de Taxi-reeks, geschreven door cine-maïtre Luc Besson, een welkom gebrek aan zelfernst. De film start met Daniel (Naceri) die met een bevallende vrouw in zijn taxi een wedstrijdracewagen inhaalt om het ziekenhuis te bereiken. Daniels racetalenten krijgen een functie in het werk van zijn politie-vriend Emilien (Diefenthal), die ontvoering en meer narigheid van Japanse yakuza-ninja's moet oplossen. Effectief spel over de hele linie, in dit mengsel van The French Connection, Louis de Funès en James Bond.

Lovers

1999 | Romantiek, Drama

Frankrijk 1999. Romantiek van Jean-Marc Barr. Met o.a. Sergej Trifunovic, Geneviève Page, Dragan Nikolic, Philippe Duquesne en Thibault de Montalembert.

Vijfde Dogma 95 film waarin de liefde tussen Dragan en Jeanne centraal staat. Dragan is een schilder uit Joegoslavië en Jeanne een vrouw uit Parijs. De liefde wordt verstoord wannneer Jeanne erachter komt dat Dragan illegaal in Frankrijk verblijft en het land moet verlaten.

Les passagers

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van Jean-Claude Guiguet. Met o.a. Fabienne Babe, Philippe Garziano, Bruno Putzulu, Stéphane Rideau en Gwenaëlle Simon.

Vijfde Dogma 95 film waarin de liefde tussen Dragan en Jeanne centraal staat. Dragan is een schilder uit Joegoslavië en Jeanne een vrouw uit Parijs. De liefde wordt verstoord wannneer Jeanne erachter komt dat Dragan illegaal in Frankrijk verblijft en het land moet verlaten.

L'examen de minuit

1998 | Romantiek, Drama

Frankrijk 1998. Romantiek van Danièle Dubroux. Met o.a. François Cluzet, Serge Riaboukine, Julie Depardieu, Danièle Dubroux en Jean-Christophe Bouvet.

Scenariste-regisseuse Danièle Dubroux (Après vous) heeft een modern sprookje verfilmd dat ze geschreven lijkt te hebben om het plezier van het vertellen. In romantisch mooie kaders reist de stadse Séréna (Depardieu, dochter van Gérard) naar het middeleeuws aandoende Dieulefit. Een oude edelman aldaar heeft gereageerd op haar contactadvertentie. Met hem wordt het niks, maar Séréna gaat wel in op de avances van stille boer Roland (Riaboukine), die een bank voor haar berooft. Maar hiermee is de film nog lang niet toe aan het 'En zij leefden nog lang en gelukkig'.

Dadou

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Roberto Garzelli. Met o.a. Camille Japy, Lisa Michel en Jean-Christophe Bouvet.

Scenariste-regisseuse Danièle Dubroux (Après vous) heeft een modern sprookje verfilmd dat ze geschreven lijkt te hebben om het plezier van het vertellen. In romantisch mooie kaders reist de stadse Séréna (Depardieu, dochter van Gérard) naar het middeleeuws aandoende Dieulefit. Een oude edelman aldaar heeft gereageerd op haar contactadvertentie. Met hem wordt het niks, maar Séréna gaat wel in op de avances van stille boer Roland (Riaboukine), die een bank voor haar berooft. Maar hiermee is de film nog lang niet toe aan het 'En zij leefden nog lang en gelukkig'.

La cité de la peur

1993 | Horror, Komedie

Frankrijk 1993. Horror van Alain Berbérian. Met o.a. Chantal Lauby, Alain Chabat, Dominique Farrugia, Sam Karmann en Gérard Darmon.

Tijdens het Festival van Cannes doet Lauby die hoofd van de persafdeling is, vergeefse moeite om mond tot mond reclame aan de gang te krijgen over [KL]RED IS DEAD[KLE], een horrorfilmpje gemaakt zonder geld. Ze krijgt onverhoopte publiciteit als een maniak de filmoperateurs vermoordt net zoals dat in die film gebeurt. Lauby laat geen kans voorbij gaan en trommelt onmiddellijk hoofdrolspeler Farrugia op uit Parijs, een `kind` van dertig dat gaat braken om te laten zien dat hij blij is. Wie op zoek is naar `good taste`, zit hier duidelijk verkeerd. De film (om dit onding maar een naam te geven) werd opgebouwd rond de tv-ploeg [KL]Les Nuls[KLE] (die officieel tekende voor het scenario) en dat is het enige dat erover te zeggen valt. Een ronduit beschamend schouwspel, dat in werkelijkheid geschreven (?) zou zijn door Dominique Farrugia, Chantal Lauby en Alain Chabat. In beeld gebracht door Laurent Dailland.

L'affaire d'Hauterive

1991 | Misdaad

Frankrijk 1991. Misdaad van Bernard Villot. Met o.a. Raymond Pellegrin, Alain Beigel, Almicar Botica, Jean-Christophe Bouvet en Patricia Cartier.

Mme d`Hauterive heeft met haar auto zelfmoord gepleegd, maar commissaris Rocca (Pellegrin) en zijn medewerkers proberen erachter te komen of de stuurschroeven wel of niet toevallig zijn losgeraakt. Een zouteloos, op onverschillige wijze opgenomen scenario en onbekende acteurs, die de indruk maken zich flink te vervelen. Degene die het geheel moet trekken is de zeer vermoeide Pellegrin, en de vraag rijst dan ook waarom hij er kennelijk behoefte aan heeft zijn hotel aan de Côte d'Azur van tijd tot tijd te verlaten, om aan zulke miserabele come-backs mee te werken. Bij wijze van uitzondering is de muziek goed, en de componist verdient een pluim.

Imogène contre-espionne

1991 | Avonturenfilm, Komedie

Frankrijk 1991. Avonturenfilm van Paul Vecchiali. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Riton Liebman, Louba Guertchikoff en Françoise Thuries.

In een ultrageheime Franse dienst waar nieuwe wapens ontwikkeld worden, Top Secret Interarmes, werden enkele moorden gepleegd, terwijl enkele mensen tevens spoorloos verdwenen. Bovendien werden de plannen gestolen van nieuwe wapens. Imog[KA2]ene (Lavanant) krijgt van haar overste de opdracht in deze dienst te infiltreren als spionne om zo de zaak te onderzoeken. Ze merken niet dat een bizar personage, dat een beetje van hen verwijderd staat, hun gesprek volgt met een gevoelige microfoon. Als kolonel komt Imogène aan het hoofd van deze belangrijke dienst. Een voorspelbaar komisch spionage- avontuur met een humor die op het peil staat van een derderangs stripverhaal voor kinderen van rond de vijf jaar. Lavanant overacteert op genante manier en de haar omringende acteurs trachten duidelijk om ter slechtst te spelen. Waardeloze rommel waaraan de kijker zich enkel kan ergeren. Een laagtepunt in deze al niet bepaald hoog scorende reeks. Geschreven door Daniel Goldenberg. Fotografie van Georges Strouve.

Sous le soleil de Satan

1987 | Drama

Frankrijk 1987. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Gérard Depardieu, Sandrine Bonnaire, Maurice Pialat, Alain Artur en Yann Dedet.

Niet vaak was er tijdens een filmfestival van Cannes zoveel te doen over de toekenning van de Gouden Palm als in 1987, toen Maurice Pialat hem kreeg voor deze loodzware film. De regisseur maakte een obsceen gebaar naar de joelende pers en publiek toen hij de prijs in ontvangst nam. In Sous le soleil de Satan probeert een priester (Depardieu) een jonge vrouw (Bonnaire) te redden die ongetrouwd zwanger een van haar minnaars vermoordt. Een woeste verfilming van de beroemde roman van Georges Bernanos uit 1926, interessant, maar zeker niet voor iedereen.

L' Archipel des amours

1982 | Drama, Komedie, Experimenteel

Frankrijk 1982. Drama van Paul Vecchiali, Jacques Frenais, Gérard Frot-Coutaz, Michel Delahaye en Jean-Claude Guiguet. Met o.a. Jean-Christophe Bouvet, Jean-Claude Drouot, Françoise Fabian, Christine Fersen en Dénise Gence.

Deze episodenfilm, een manifestatie van een collectief rond Vecchiali van in de bioscoopmarge opererende acteurs als een demonstratie van eensgezindheid, schiet zijn doel voorbij omdat de formule juist de verschillen in kwaliteit en talent benadrukt. Lang niet elke filmer heeft de vereiste puntigheid voor dit korte bestek, hoewel de bijdrage van Frot-Coutaz een scenaristisch meesterstukje is met een reeks van parallel-intriges in een beperkt aantal minuten. De geestigste sketch is die van Davila, nota bene over de besmettelijkheid van platjes. Treilhous episode over een keutelig-ruziënd oud echtpaar tegen de absurde achtergrond van winters Lourdes met alle verwijzingen naar bedevaart-toerisme en -commercie viel als afzonderlijke film in diverse prijzen. De belangeloze medewerking van prominente toneel-acteurs zorgt soms voor andere boeiende momenten.

Loin de Manhattan

1980 |

Frankrijk 1980. Jean-Claude Biette. Met o.a. Jean-Christophe Bouvet, Sonia Savange, Laura Betti, Howard Vernon en Michael Graham.

Met de belofte van een internationale carrière laat een jong kunstcriticus zich overhalen om als 'ghost-writer' voor een befaamd scribent uit te vinden waarom een schilder acht jaar lang niet heeft gewerkt. Hij probeert via de vriendinnen van de kunstenaar achter de waarheid te komen. Een interessant en vermakelijk scenario vol satirische notities over het kunstwereldje kreeg van de debutant een vlakke vormgeving met niet waargemaakte pretenties, waardoor de inhoud en de vorm elkaar steeds in de weg zitten. Een tv-bewerking van het scenario was misschien sterker.

C'est la vie

1980 | Drama, Musical, Experimenteel

Frankrijk 1980. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Chantal Delsaux, Jean-Christophe Bouvet, Cécile Clairval, Ingrid Bourgoin en Hélène Surgère.

Een gescheiden vrouw zoekt in haar isolement steun bij haar ex-schoonmoeder, die een troost-programma op de radio heeft. Ze laat zich op advies van een vriendin het hof maken door een toneelspeler, maar krijgt genoeg van zijn bezitsdrang en kiest voor verantwoordelijkheid voor zichzelf en haar kinderen. Een filmexperiment dat in vier dagen werd opgenomen in een gestileerd decor. Zowel om financi[KA3]ele redenen als in de hoop op intensief spontaan acteren van de acteurs. De film geeft een satirisch beeld van vrouwen onderling, die het voor elkaar allemaal veel beter weten, de invloed van de massa-media, de ondoordachte veeleisendheid van de mannen, maar wordt verstoord door overbodige franje: musical-inlassen, referenties aan andere films, en (foeilelijke) kleur-experimenten. De film is afwisselend interessant en ergerlijk, óók omdat hij, ondanks de goedgeschreven dialoog, een abominabele en nauwelijks verstaanbare geluidskwaliteit heeft.

La Machine

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Jean-Christophe Bouvet, Sonia Savange, Monique Mélinand, Philippe Chemin en Danielle Gain.

Een gefrustreerde jongeman zoekt enige aanhankelijkheid bij jonge meisjes, maar vermoordt vanwege haar schrikreactie een achtjarige in paniek. Hij wordt gearresteerd en verhoord door politie en psychiaters. De media storten zich ook op de zaak, en tenslotte wordt hij ter dood veroordeeld en naar het schavot gebracht. Vecchiali geeft zijn gebruikelijke, gestileerde melodrama`s op voor klinische, gedetailleerde en op feiten gebaseerde films, die effectief het Franse justiti[KA3]ele apparaat en de doodstraf bevechten, zonder veel psychologische uitdieping van de moordenaar te geven (hoe goed Bouvet die rol ook speelt, vooral in zijn onverwacht pleidooi tijdens de rechtszaak).

Les Pornocrates

1976 | Documentaire, Erotiek

Frankrijk 1976. Documentaire van Jean-François Davy. Met o.a. Claudine Beccarie, Béatrice Harnois, Jack Gatteau, Jean-Christophe Bouvet en Carmelo Petix.

De regisseur die zelf na het floppen van zijn debuutfilm noodgedwongen porno ging regisseren (en met de verdiensten daarvan artistieke films produceerde) interviewt geroutineerde en debuterende porno-acteurs en -actrices, bioscoopbezoekers en - ouvreuses, filmcritici, laat zichzelf interviewen en geeft ook een uitgebreide kijk op opnamen en momenten daartussen. De film biedt een halfhartig alibi om in naam van 'sociologische interesse' een fikse dosis porno te consumeren en is tegelijk een verontschuldiging en rechtvaardiging van de maker zelf. De scènes op de filmset laten zowel verrassende rivaliteit en sterallures zien als kneuterige gezelligheid.