María Casares (1922-1996): cast.
Er zijn 24 films gevonden.

Someone Else's America

1994 | Komedie, Drama

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Griekenland 1994. Komedie van Goran Paskaljevic. Met o.a. Tom Conti, Miki Manojlovic, María Casares, Zorka Manojlovic en Sergej Trifunovic.

Alonso (Conti) is afkomstig uit Spanje; hij is warmbloedig, gevoelig en charmant. Zijn vriend Bayo (Manojlovic) komt uit Montenegro en is trots en heethoofdig. Ze wonen in Brooklyn, New York waar Alonso een bescheiden restaurant drijft en Bayo de kost verdient in de bouw. Tussen de wolkenkrabbers proberen ze de Europese cultuur te handhaven en hun hoofden boven water te houden.

L'orestie: Les Euménides

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Bernard Soble. Met o.a. María Casares, Denise Gnece, Didier Sandre en Antoine Basler.

Laatste deel van het driedelige meesterwerk van Aeschylus, L'orestie. Orestes en zijn geliefde worden achtervolgt door de Erinyen omdat hij zijn wraakactie heeft volbracht, namelijk het doden van zijn moeder. In Delphi waar zij hun toevlucht hebben gezocht, raadpleegt Orestes Pythia wiens orakels worden ingegeven door Apollo en komt vervolgens op een tragische manier aan zijn eind. Dezelfde kritische noten als bij het eerste deel en bovendien is dit deel nog wat somberder dan de vorige delen. De verstandige burger van Athene, de toneelschrijver en dichter van de tekst maakt een eerbetoon aan de gerechtelijke instelling van de Aeropagus die het recht op de persoonlijke wraak vervangt. Nog altijd dezelfde zorg om de filmische taal met, daarenboven, een ongewoon sterke Casarès in de rol van een van de Erinyen.

Les chevaliers de la table ronde

1990 | Avonturenfilm, Komedie, Mysterie

Frankrijk 1990. Avonturenfilm van Denis Llorca. Met o.a. Benoît Brione, María Casares en Nadine Darmon.

Het is een ambitieuze onderneming om op het scherm de buitengewoon epische avonturen van de even beroemde als legendarische ridders te verbeelden. Llorca heeft het onwrikbare besluit genomen om een toneelverfilming van deze avonturen te maken. Dit heeft geleid tot een tamelijk zware film die zeker enkele goede scènes bevat, maar waarin nauwelijks nieuwe wendingen zitten. In dat opzicht getuigen bepaalde tekenfilms van meer originaliteit. Je moet natuurlijk kiezen of delen, maar de kijkers, die buiten deze gedachtenwereld blijven, zullen zich flink vervelen gezien de lengte van deze film, die aan kracht had gewonnen als hij elliptischer, suggestiever en vooral visueler was geweest!

Monte Bajo

1989 | Drama

Spanje 1989. Drama van Julián Esteban Rivera. Met o.a. María Casares, Jorge Sanz, Ovidi Montllor, Emilio Gutiérrez Caba en María Luisa Ponte.

Een achtienjarige jongen heeft met zijn ouders altijd in de bergen gewoond en bezit zo'n mentale en sociale zuiverheid dat hij de katalysator wordt van de frustraties, verlangens en de kleingeestigheden van de mensen die hem omringen. Deze film zit boordevol gebreken, maar loopt over van goede bedoelingen en werd met talent en professionaliteit gemaakt. De film had een beperkte distributie en was het speelfilmdebuut van de maker die eveneens de produktie en het script verzorgde.

Les nuits révolutionnaires

1989 | Historische film

Frankrijk 1989. Historische film van Charles Brabant. Met o.a. Michel Aumont, Michel Bouquet, María Casares, Fabrice Luchini en Daniel Mesguich.

Een miniserie over het bewogen leven van de Franse schrijver Nicolas Restif de La Bretonne (Aumont) die in zijn romans een levendig en getrouw beeld gaf van het leven van de gewone handwerker aan de vooravond van de Franse Revolutie en tijdens het Schrikbewind. Veel aandacht voor zijn talrijke erotische avonturen.

Le spectateur nocturne

1989 | Avonturenfilm, Historische film

Frankrijk 1989. Avonturenfilm van Charles Brabant. Met o.a. Michel Aumont, Isabelle Gélinas, Sophie Bouilloux, Michel Bouquet en María Casares.

Eerste deel van de verfilming van [KL]Nuits de Paris[KLE] van Nicolas Restif de la Bretonne, die zelf de hoofdrol onder de bijnaam `de Uil` vervult, want in het werkelijke leven (1734- 1806) was hij een trouw bezoeker van het nachtelijke Parijs. De nacht van 11 op 12 juli 1789 staat deze keer centraal, waarin hij kennismaakt met drie jonge overtuigde revolutionairen. Een goede tijdsreconstructie in een tegelijk verzorgde en onpersoonlijke stijl. Wat blijft er straks over van al deze (televisie)films, die in een paar jaar speciaal ter gelegenheid van Tweehonderd Jaar Franse Revolutie zijn gemaakt?

La part de l'ombre: nuit du 31 mai au 1er juin - nuit du 1er juin au 2 juin 1793

1989 | Historische film

Frankrijk 1989. Historische film van Charles Brabant. Met o.a. Michel Aumont, Bernard Fresson, Michel Bouquet, Jean-Pierre Sentier en María Casares.

Geschreven en gefilmd naar het werk van Nicolas Restif de la Bretonne die de figuur van 'Hibou' speelt maar met ook een verrassende Sentier en Choderlos de Laclos. Twee cruciale nachten in de geschiedenis van de Franse Revolutie. Een meesterlijk uitgevoerde, weelderige regie en een krachtige vertolking. Tamelijk meeslepend.

La lectrice

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Miou-Miou, Patrick Chesnais, Pierre Dux, Simon Eine en Jean-Luc Bideau.

Een bewerking door Rosalinde en Michel Deville van de romans [KL]La lectrice[KLE] en [KL]Un fantasme de Bella B. et autres r[KA1]ecits[KLE] van Raymond Jean. Een beeldschone stijloefening met een verwarrend thema: lezen is geen spel en er bestaat geen onschuldige lectuur. Een moralistisch werk dat irritant had kunnen zijn maar erg boeiend is. Hoewel er in de film veel gelezen wordt (Marx, Lenin, Duras, Maupassant en Sade), draait alles om de blikken, gebaren en stemintonaties. Een bijzonder subtiele film met opmerkelijke acteerprestaties en dromerig camerawerk, in blauw- en grijstinten, van Dominique Le Rigoleur.

De sable et de sang

1988 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1988. Drama van Jeanne Labrune. Met o.a. André Dussollier, Sami Frey, Clémentine Celarié, María Casares en Catherine Rouvel.

Eerste bioscoopfilm van een televisieregisseuse die hiervoor eveneens het scenario schreef. Speelt zich af in het milieu van de stieregevechten en de torero's. De haat-liefde verhouding van een torero en een radiologe. De hoofdpersonen achtervolgen en ontvluchten elkaar beurtelings, van de benauwende ring van de arena tot in de afgelegen moerassen van de Camargue, wat het leidmotief vormt. Eindigt allemaal op bloedige wijze want de heldhaftigheid en de dromen laten zich moeilijk verenigen met een dergelijke werkelijkheid. De regisseusse wordt zichtbaar gefascineerd door de stieregevechten die zij krachtig weergeeft. Dit ten koste van de intieme scènes die veel onevenwichtiger zijn. Hetzelfde geldt voor het min of meer overtuigende spel.

Blanche et Marie

1985 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1985. Drama van Jacques Renard. Met o.a. Miou-Miou, Sandrine Bonnaire, Gérard Klein, Didier Flamand en Patrick Chesnais.

Noord-Frankrijk, 1941. Een spoorwegarbeider en een kapper worden door de nazi's gearresteerd vanwege verzetsacties. De vrouw van de arbeider en de dochter van de kapper (dertiger Miou-Miou en tiener Bonnaire) slaan de handen ineen en besluiten het werk van de mannen voort te zetten. Blanche et Marie is een van de weinige op feiten gebaseerde Franse verzetsfilms waarin vrouwen het heroïsche voortouw nemen. De keuze van Miou-Miou en Bonnaire was een gouden greep: frêle ogende vrouwen met een zinderende onderhuidse spanning. Tegengas komt helaas van regisseur en coscenarist Renard zelf, vanwege zijn afstandelijke beeldtaal die identificatie met de heldinnen bemoeilijkt.

L' Adieu Nu

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Jean-Henri Meunier. Met o.a. María Casares, Pierre Maxence, Claude Degliame, José Luiz en Michael Lonsdale.

Een zeurderig psychodrama met Casarès als een actrice die zich van de buitenwereld afzondert en terugblikt op haar leven, wat dan weer aanleiding is voor mistige flash-backs, hoogdravende monologen en veel artistiek gedaas. Een saaie film.

Flavia la monaca musulmana

1974 | Horror, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1974. Horror van Gianfranco Mingozzi. Met o.a. Florinda Bolkan, María Casares, Claudio Cassinelli, Antony Corlan en Spiros Focás.

In de 15de eeuw terroriseren Moslims grote delen van Italië. Te midden van alle geweld, martelingen, verkrachtingen en moordpartijen treffen we de non Flavia, die vreselijke dingen meemaakt tot zij op bevel van de plaatselijke bisschop levend wordt gevild. Wilt u eens spasmodisch walgend over uw nek gaan? Dan kan deze zeer onaangename, zeldzaam wrede, verregaand smakeloze en onsmakelijke film niet genoeg worden aanbevolen. De film tracht een en ander ook nog in een feministisch kader te plaatsen. Ook bekend als FLAVIA, THE HERETIC; THE REBEL NUN en THE MUSLIM NUN.

Thamar en Amnon

1961 |

1961. Harry Kümel. Met o.a. Pros Verbruggen en María Casares.

In de 15de eeuw terroriseren Moslims grote delen van Italië. Te midden van alle geweld, martelingen, verkrachtingen en moordpartijen treffen we de non Flavia, die vreselijke dingen meemaakt tot zij op bevel van de plaatselijke bisschop levend wordt gevild. Wilt u eens spasmodisch walgend over uw nek gaan? Dan kan deze zeer onaangename, zeldzaam wrede, verregaand smakeloze en onsmakelijke film niet genoeg worden aanbevolen. De film tracht een en ander ook nog in een feministisch kader te plaatsen. Ook bekend als FLAVIA, THE HERETIC; THE REBEL NUN en THE MUSLIM NUN.

Le testament d' Orphée, ou ne me demandez pas pourquoi!

1960 | Drama, Komedie

Frankrijk 1960. Drama van Jean Cocteau. Met o.a. Jean Cocteau, María Casares, François Périer, Edouard Dermithe en Yul Brynner.

De bejaarde Cocteau maakt voor zichzelf de balans op van symboliek en mythes die in zijn literaire en filmische oeuvre en beeldende kunst steeds terugkeerden. Personages uit zijn film ORPHEE leggen hem de `straf te leven` op en ook als de godin Minerva hem doorspiest heeft, herrijst hij weer: de kunstenaar is onsterfelijk. Verrassende visuele vondsten en zelfironie (niet zonder ijdelheid) maken dit letterlijk en artistiek familiealbum zeer onderhoudend, al is de onderliggende filosofie weinig origineel of diepgravend. Bekendheid met de eerdere Cocteaufilm is geen voorwaarde, maar helpt wel.

Orphée

1950 | Romantiek, Drama, Fantasy, Experimenteel

Frankrijk 1950. Romantiek van Jean Cocteau. Met o.a. Jean Marais, François Périer, María Casares, Juliette Gréco en Roger Blin.

De dichter Orpheus (Marais) wordt na een ongeluk door een mysterieuze prinses (Casar[KA2]es) naar het hiernamaals gevoerd waar hij zijn overleden Eurydice (Déa) mag zoeken. Als hij haar vindt, wordt ze opnieuw van hem weggevoerd en hij wordt neergeschoten. De prinses - die de Dood is - is verliefd geworden op de dichter en stuurt het paar terug naar de aarde. Deze persoonlijke variant op de Orpheus-mythe kreeg een fascinerende sfeer door fantasierijke beelden vol verrassende symboliek die vooral picturaal werkzaam is en aan de betekenis weinig toevoegt, dus ook niet uitgelegd hoeft te worden. Een opmerkelijke rol van Casarès als de Dood. Het scenario is van regisseur Cocteau. Het camerawerk is van Nicoals Hayer. In 1949 gedraaid en op 29 september 1950 in première gegaan in Parijs. Opgedragen aan Christian Bérard. RCA Sound System, Mono.

La septième porte

1948 | Mysterie

Frankrijk 1948. Mysterie van André Zwobada. Met o.a. María Casares, Catherine Arley, Georges Marchal, Aimé Clariond en Jean Servais.

Een van de twee oosterse fabels van deze unieke maar geenszins onbelangrijke regisseur. De andere is NOCES DE SABLE. De jonge Ali erft de rijkdommen van een Pasja in ruil voor de belofte nooit de zevende deur van het paleis te openen. Hij doet het toch en wordt veroordeeld tot het vernemen van zijn hele verdere levensloop. Zijn jeugd is hij vanaf dat moment verloren. Een film in een traag tempo en in de vorm van een dichterlijk en vervreemdend verweerschrift, dank zij met name de beelden van Marcel Grignon. Scenario en dialogen zijn van Aurenche en Bost. Marchal in de rol van Ali is ongeloofwaardig.

Bagarres

1948 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1948. Drama van Henri Calef. Met o.a. María Casares, Orane Demazis, Roger Pigaut, Jean Murat en Jean Brochard.

Stoffig boerendrama naar de roman van een zekere Jean Proal, terwijl André Beucler voor de dialogen tekent. Een merkwaardige rolbezetting redt deze saaie geschiedenis niet van de vergetelheid.

La revanche de Roger la Honte

1947 | Drama

Frankrijk 1947. Drama van André Cayatte. Met o.a. Paul Bernard, Lucien Coëdel en María Casares.

Stoffig boerendrama naar de roman van een zekere Jean Proal, terwijl André Beucler voor de dialogen tekent. Een merkwaardige rolbezetting redt deze saaie geschiedenis niet van de vergetelheid.

La chartreuse de Parme

1947 | Romantiek

Italië​/​​Frankrijk 1947. Romantiek van Christian-Jaque. Met o.a. Gérard Philipe, María Casares, Renée Faure, Louis Salou en Lucien Coëdel.

Een jonge aristocraat wordt vergeefs bemind door zijn jonge tante, maar heeft zelf andere liefdes en doodt een rivaal. In de gevangenis van Parma komen vele gestraften op mysterieuze wijze om het leven, zodat de verliefde gouveneursdochter met hulp van de tante en de aanvoerder van een liberale groepering zijn ontsnapping organiseert. De film doet, ondanks de lengte, onvoldoende recht aan alle nuances van de roman van Stendhal, zodat goed geacteerde romantiek in luxueuze decors overblijft. Opnieuw verfilmd in 1981. Scenario van Pierre Jany, Pierre Very en de regisseur.

La Revanche de Roger la Hunte

1946 | Avonturenfilm, Komedie

Frankrijk 1946. Avonturenfilm van André Cayatte. Met o.a. María Casares, Paulette Dubost, Simone Valère, Lucien Coëdel en Paul Bernard.

Verfilming van de zeer populaire roman van Jules Mary. De film ademt de sfeer van de 'gouwe ouwe' series van weleer. Bovendien gaat het hier om een van de eerste films van André Cayatte, toen hij zich nog niet bezighield met het aan de kaak stellen van het onrecht in de Franse samenleving. De spelprestaties dragen veel bij aan het vermaak dat deze film biedt.

L' Amour autour de la maison

1946 | Drama

Frankrijk 1946. Drama van Pierre de Hérain. Met o.a. María Casares, Claude Larue, Jane Marken, Micheline Gilbert en Denyse Réal.

Nogal melodramatische verfilming van de roman van Albert 't Serstevens. Somber verhaal over een heerszuchtige frigide oudere zuster die in een afgelegen huis in Bretagne haar jongere zusje ombrengt en vervolgens krankzinnig wordt. Een B-film, maar het is niet helemaal terecht dat regisseur De Hérain zo in de vergetelheid is geraakt.

Roger la Honte

1945 | Avonturenfilm, Drama

Frankrijk 1945. Avonturenfilm van André Cayatte. Met o.a. Renée Devillers, Paulette Dubost, José Conrad, Madeline Suffel en Lucien Coëdel.

Eerste gedeelte van de verfilming van de populaire roman van Jules Mary die een mislukking in zijn tijd was. Zie LA REVANCHE DE ROGER LA HONTE.

Les enfants du paradis

1945 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1945. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Arletty, Jean-Louis Barrault, Marcel Herrand, María Casares en Louis Salou.

De achtergrondinformatie bij de film is even legendarisch als het drama zelf. Om maar iets te noemen: de duurste productie tot dan toe werd gemaakt in de artistiek-logistieke hel, namelijk nazi-occupatie; regisseur Carné was gedwongen collaborerende figuranten in te huren, terwijl zijn joodse art director en componist vanuit een schuilplaats werkten en hoofdrolspeler Barrault verzetsleden op de set verborg. Tegelijk een allegorie voor het verzet tegen de occupatie en een poëtisch-realistische ode aan het theater en puurheid van hart, vertelt Les enfants du paradis over 19de-eeuwse mime-acteur Baptiste (Barrault), die een van de vele bewonderaars is van de mysterieuze courtisane Garance (Arletty). De film bestaat uit twee episoden: Le boulevard du crime en L'homme blanc, resp. 95 min. en 87 min.

Les dames du Bois de Boulogne

1944 | Drama, Romantiek, Experimenteel

Frankrijk 1944. Drama van Robert Bresson. Met o.a. Paul Bernard, Elina Labourdette, Lucienne Bogaert, Jean Marchat en María Casares.

Een vrouw wreekt zich op haar minnaar vanwege zijn onverschilligheid door hem te manoeuvreren in een romance met een meisje dat wordt geprostitueerd door haar berooide moeder. Onmiddellijk na de bruiloft vertelt ze hem de waarheid. De romanstof uit Jacques le fataliste van Diderot kreeg van Bresson een trage, ascetische filmvorm, maar omdat hij met uitstekende beroepsacteurs werkte, was de uitwerking van de film emotioneler dan veel van zijn latere werk. Jean Cocteau schreef de dialoog.