Jean-Claude de Goros

Là-bas... mon pays

Frankrijk 2000. Drama van Alexandre Arcady. Met o.a. Antoine de Caunes, Nozha Khouadra, Samy Naceri, Saïd Amadis en Mathilda May.

Furia

Frankrijk 2000. Komedie van Alexandre Aja. Met o.a. Stanislas Merhar, Marion Cotillard, Wadeck Stanczak, Pierre Vaneck en Carlo Brandt.

Het scenario van de twintig-jarige regisseur Alexandre Aja en Gregory Levasseur naar een kort verhaal Graffiti van Julio Cortazar, verwijst naar toestanden in Argentinie. In Aja`s film is het verpakt als een romantische geschiedenis, die in de nabije toekomst speelt. Na een taaie strijd van bijna dertien jaar is een stad in een woestijn ingenomen, en de autoriteiten hebben bepaald dat het geschreven woord verboden is. De twintigjarige Theo is kunstenaar en maakt 's nachts kleurrijke beeldverhalen als muurkranten, die door de overheid met man en macht weer verwijderd worden. Zo ontmoet Theo op een van zijn escapades Elia (Cotillard), die ook muurschilderingen maakt om de bevolking wakker te schudden tegen de dictatuur. Naar Theo wordt gezocht, maar hij weet telkens aan een arrestatie te ontsnappen. Elia wordt gefolterd en als Theo dit hoort, laat hij zich oppakken om bij haar te zijn. In het subplot maken we kennis met Theo`s vader Aaron (Vaneck) die een groezelige bar uitbaat nadat de overheid hem blind had gemaakt voor kleuren, hij ziet nu in zwart-wit, zodat het voor hem geen zin meer had om verder te werken als kunstenaar. Verder wordt Theo geïnspireerd tot zijn schepping via versleutelde boodschappen, die hij meent te horen op de radio ondanks de stoorzenders. Theo's broer Laurence (Stanczak) zit bij de rechterlijke macht en steunt de dictatuur. Hoofdrol Merhar is goed en regisseur Ajar laat zien dat hij over talent beschikt. Het camerawerk is van Gerry Fisher, die op locatie in Marokko draaide. Soms valt op dat het budget van deze pamflettistische film heel bescheiden was.

Les enfants du siècle

Frankrijk 1999. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Juliette Binoche, Benoît Magimel, Stefano Dionisi, Robin Renucci en Karin Viard.

Het scenario van de twintig-jarige regisseur Alexandre Aja en Gregory Levasseur naar een kort verhaal Graffiti van Julio Cortazar, verwijst naar toestanden in Argentinie. In Aja`s film is het verpakt als een romantische geschiedenis, die in de nabije toekomst speelt. Na een taaie strijd van bijna dertien jaar is een stad in een woestijn ingenomen, en de autoriteiten hebben bepaald dat het geschreven woord verboden is. De twintigjarige Theo is kunstenaar en maakt 's nachts kleurrijke beeldverhalen als muurkranten, die door de overheid met man en macht weer verwijderd worden. Zo ontmoet Theo op een van zijn escapades Elia (Cotillard), die ook muurschilderingen maakt om de bevolking wakker te schudden tegen de dictatuur. Naar Theo wordt gezocht, maar hij weet telkens aan een arrestatie te ontsnappen. Elia wordt gefolterd en als Theo dit hoort, laat hij zich oppakken om bij haar te zijn. In het subplot maken we kennis met Theo`s vader Aaron (Vaneck) die een groezelige bar uitbaat nadat de overheid hem blind had gemaakt voor kleuren, hij ziet nu in zwart-wit, zodat het voor hem geen zin meer had om verder te werken als kunstenaar. Verder wordt Theo geïnspireerd tot zijn schepping via versleutelde boodschappen, die hij meent te horen op de radio ondanks de stoorzenders. Theo's broer Laurence (Stanczak) zit bij de rechterlijke macht en steunt de dictatuur. Hoofdrol Merhar is goed en regisseur Ajar laat zien dat hij over talent beschikt. Het camerawerk is van Gerry Fisher, die op locatie in Marokko draaide. Soms valt op dat het budget van deze pamflettistische film heel bescheiden was.

Anne Le Guen : Un poids lourd sur la conscience

Frankrijk 1999. Drama van Alain Wermus. Met o.a. Fanny Cottençon, Patrick Raynal, Maxime Mansion, Nathalie Krebs en Paul Allio.

Het scenario van de twintig-jarige regisseur Alexandre Aja en Gregory Levasseur naar een kort verhaal Graffiti van Julio Cortazar, verwijst naar toestanden in Argentinie. In Aja`s film is het verpakt als een romantische geschiedenis, die in de nabije toekomst speelt. Na een taaie strijd van bijna dertien jaar is een stad in een woestijn ingenomen, en de autoriteiten hebben bepaald dat het geschreven woord verboden is. De twintigjarige Theo is kunstenaar en maakt 's nachts kleurrijke beeldverhalen als muurkranten, die door de overheid met man en macht weer verwijderd worden. Zo ontmoet Theo op een van zijn escapades Elia (Cotillard), die ook muurschilderingen maakt om de bevolking wakker te schudden tegen de dictatuur. Naar Theo wordt gezocht, maar hij weet telkens aan een arrestatie te ontsnappen. Elia wordt gefolterd en als Theo dit hoort, laat hij zich oppakken om bij haar te zijn. In het subplot maken we kennis met Theo`s vader Aaron (Vaneck) die een groezelige bar uitbaat nadat de overheid hem blind had gemaakt voor kleuren, hij ziet nu in zwart-wit, zodat het voor hem geen zin meer had om verder te werken als kunstenaar. Verder wordt Theo geïnspireerd tot zijn schepping via versleutelde boodschappen, die hij meent te horen op de radio ondanks de stoorzenders. Theo's broer Laurence (Stanczak) zit bij de rechterlijke macht en steunt de dictatuur. Hoofdrol Merhar is goed en regisseur Ajar laat zien dat hij over talent beschikt. Het camerawerk is van Gerry Fisher, die op locatie in Marokko draaide. Soms valt op dat het budget van deze pamflettistische film heel bescheiden was.

Julie Lescaut : L'école du crime

België​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1998. Misdaad van Alain Wermus. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jennifer Lauret.

Het scenario van de twintig-jarige regisseur Alexandre Aja en Gregory Levasseur naar een kort verhaal Graffiti van Julio Cortazar, verwijst naar toestanden in Argentinie. In Aja`s film is het verpakt als een romantische geschiedenis, die in de nabije toekomst speelt. Na een taaie strijd van bijna dertien jaar is een stad in een woestijn ingenomen, en de autoriteiten hebben bepaald dat het geschreven woord verboden is. De twintigjarige Theo is kunstenaar en maakt 's nachts kleurrijke beeldverhalen als muurkranten, die door de overheid met man en macht weer verwijderd worden. Zo ontmoet Theo op een van zijn escapades Elia (Cotillard), die ook muurschilderingen maakt om de bevolking wakker te schudden tegen de dictatuur. Naar Theo wordt gezocht, maar hij weet telkens aan een arrestatie te ontsnappen. Elia wordt gefolterd en als Theo dit hoort, laat hij zich oppakken om bij haar te zijn. In het subplot maken we kennis met Theo`s vader Aaron (Vaneck) die een groezelige bar uitbaat nadat de overheid hem blind had gemaakt voor kleuren, hij ziet nu in zwart-wit, zodat het voor hem geen zin meer had om verder te werken als kunstenaar. Verder wordt Theo geïnspireerd tot zijn schepping via versleutelde boodschappen, die hij meent te horen op de radio ondanks de stoorzenders. Theo's broer Laurence (Stanczak) zit bij de rechterlijke macht en steunt de dictatuur. Hoofdrol Merhar is goed en regisseur Ajar laat zien dat hij over talent beschikt. Het camerawerk is van Gerry Fisher, die op locatie in Marokko draaide. Soms valt op dat het budget van deze pamflettistische film heel bescheiden was.

Sans cérémonie

Frankrijk​/​​België​/​​Oostenrijk 1997. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Charles Aznavour, Annie Cordy, Christiane Minazzoli, Jean-Claude de Goros en Frank Dubosc.

Het scenario van de twintig-jarige regisseur Alexandre Aja en Gregory Levasseur naar een kort verhaal Graffiti van Julio Cortazar, verwijst naar toestanden in Argentinie. In Aja`s film is het verpakt als een romantische geschiedenis, die in de nabije toekomst speelt. Na een taaie strijd van bijna dertien jaar is een stad in een woestijn ingenomen, en de autoriteiten hebben bepaald dat het geschreven woord verboden is. De twintigjarige Theo is kunstenaar en maakt 's nachts kleurrijke beeldverhalen als muurkranten, die door de overheid met man en macht weer verwijderd worden. Zo ontmoet Theo op een van zijn escapades Elia (Cotillard), die ook muurschilderingen maakt om de bevolking wakker te schudden tegen de dictatuur. Naar Theo wordt gezocht, maar hij weet telkens aan een arrestatie te ontsnappen. Elia wordt gefolterd en als Theo dit hoort, laat hij zich oppakken om bij haar te zijn. In het subplot maken we kennis met Theo`s vader Aaron (Vaneck) die een groezelige bar uitbaat nadat de overheid hem blind had gemaakt voor kleuren, hij ziet nu in zwart-wit, zodat het voor hem geen zin meer had om verder te werken als kunstenaar. Verder wordt Theo geïnspireerd tot zijn schepping via versleutelde boodschappen, die hij meent te horen op de radio ondanks de stoorzenders. Theo's broer Laurence (Stanczak) zit bij de rechterlijke macht en steunt de dictatuur. Hoofdrol Merhar is goed en regisseur Ajar laat zien dat hij over talent beschikt. Het camerawerk is van Gerry Fisher, die op locatie in Marokko draaide. Soms valt op dat het budget van deze pamflettistische film heel bescheiden was.

K

Frankrijk 1997. Thriller van Alexandre Arcady. Met o.a. Patrick Bruel, Isabella Ferrari, Marthe Keller, Pinkas Braun en Jean-François Stévenin.

Parijs, 1990. Politie-inspecteur Sam Bellamy is geschokt dat zijn oude vriend, de joodse kunsthandelaar Joseph Katz, een van zijn klanten heeft neergeschoten. Het slachtoffer was een voormalige SS'er, die de moord van Katz' familie in WO II op zijn geweten had. Sam helpt Katz te ontsnappen, maar even later komt de kunsthandelaar om tijdens een explosie in zijn winkel. Daarop gaat Sam op zoek naar de daders

Heureusement qu'on s'aime

Frankrijk 1997. Komedie van David Delrieux. Met o.a. Bernadette Lafont, Andréa Ferréol, Jordan Santoul, Nadine Spinoza en Marc Samuel.

Parijs, 1990. Politie-inspecteur Sam Bellamy is geschokt dat zijn oude vriend, de joodse kunsthandelaar Joseph Katz, een van zijn klanten heeft neergeschoten. Het slachtoffer was een voormalige SS'er, die de moord van Katz' familie in WO II op zijn geweten had. Sam helpt Katz te ontsnappen, maar even later komt de kunsthandelaar om tijdens een explosie in zijn winkel. Daarop gaat Sam op zoek naar de daders

Quai no. 1 : Le cahier de Jeanne

Frankrijk​/​​België 1996. Misdaad van Marc Angelo. Met o.a. Sophie Duez, Olivier Marchal, Jean-Pierre Bouvier, Raoul Billerey en Marc De Jonge.

Parijs, 1990. Politie-inspecteur Sam Bellamy is geschokt dat zijn oude vriend, de joodse kunsthandelaar Joseph Katz, een van zijn klanten heeft neergeschoten. Het slachtoffer was een voormalige SS'er, die de moord van Katz' familie in WO II op zijn geweten had. Sam helpt Katz te ontsnappen, maar even later komt de kunsthandelaar om tijdens een explosie in zijn winkel. Daarop gaat Sam op zoek naar de daders

Une femme explosive

Frankrijk​/​​Duitsland 1995. Thriller van Jacques Deray. Met o.a. Roger Hanin, Laure Killing, Claude Brosset, Christophe Moosbrugger en Mallaury Nataf.

Mr. M[KA3]Muller (Hanin) heeft alle reden om gelukkig te zijn. Een boeiende baan bij een privébank in Genève, een luxueus huis aan de rand van een meer en een intelligente zoon. Een gelukkig en rijk gevuld bestaan. Dan verschijnt er ineens een geheimzinnige vrouw in zijn leven. Hij kent haar nergens van, maar zij weet blijkbaar een en ander uit zijn verleden dat hij liever verborgen wil houden. Speels opgebouwde thriller met heel wat knipoogjes, duidelijk verteld door talentvolle filmmakers met ervaring. Voor Hanin een welkome afwisseling van zijn NAVARRO-personage. Jean-Claude Carrière schreef een scenario vol verrassende wendingen. De fotografie was in handen van Guillaume Schiffman. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Navarro : Coup bas

Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Misdaad van Marc Angelo. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Rijke drugsbaron Morales (Garcin), die zijn waar uit Spanje betrekt, geniet bescherming in de hoogste kringen en hoeft zich schijnbaar geen zorgen te maken. Wanneer bij treffen met drugsmokkelaars drie mensen neergekogeld worden is bij inspecteur Navarro (Hanin) de maat vol. De dader, drugskoerier Michel Pajol (Dupuy), gaat er met de waar en met het geld vandoor en zoekt onderdak bij zijn zus, het hoertje Nadine (Steffen). Lekkere cocktail van actie, humor en emoties, geschreven door Eric Prungnaud en Sylviane Corgiat. De in Frankrijk redelijk bekende komiek DanyBoon schittert in rol die niet bij zijn persoonlijkheid past, met name die van meedogenloze killer Jeff. Tito Topin bedacht het personage van Navarro. Aflevering van het seizoen, nummer van 112.

À la folie

Frankrijk 1994. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Anne Parillaud, Béatrice Dalle, Patrick Aurignac, Bernard Verley en Alain Chabat.

Parillaud en Dalle zijn twee zusters die altijd een hechte band hadden, hoewel ze elkaar nu al twee jaar niet meer hebben gezien. Op een dag verlaat Dalle haar man en twee kinderen om Parillaud op te zoeken. Zonder kennisgeving arriveert ze uitgerekend op de dag dat haar zus een nieuw leven wil beginnen met Aurignac. De haat-liefdeverhouding tussen beide jonge vrouwen bereikt een hoogtepunt als Dalle door middel van emotionele chantage vat probeert te krijgen op Parillaud. Integer drama met knap spel van de twee hoofdrolspeelsters. Best genietbaar, ondanks enkele storende hiaten in het scenario van Kurys en Antoine Lacomblez. Mooie beelden van Fabio Conversi. Dolby- stereo. GB-titel: SIX DAYS, SIX NIGHTS.

Après l'amour

Frankrijk​/​​Portugal 1992. Romantisch drama van Diane Kurys. Met o.a. Isabelle Huppert, Hippolyte Girardot, Bernard Giraudeau, Lio en Yvan Attal.

Sproetenkoningin Huppert raakt als de 35-jarige en getrouwde Lola aan de grenzen van haar egoïsme en amoureuze gerommel. Aan de ene kant staat echtgenoot/architect David (Giraudeau), aan de andere gelegenheidsminnaar/musicus Tom (Girardot), dus hoogste tijd voor zelfconfrontatie. Van regisseur Kurys (Coup de foudre) kennen we de wispelturige, naar liefde en avontuur hunkerende vrouwen en ietwat hulpeloze mannen. Compassie met de personages en koele observatie gaan in haar films goed samen, zo ook hier. Met name Hupperts personage zou je een flinke schop onder haar kont willen geven. Let op het bijrolletje van Portugees kruidje-roer-me-niet Lio.

Pour Sacha

Frankrijk 1991. Romantiek van Alexandre Arcady. Met o.a. Sophie Marceau, Richard Berry, Frédéderic Quiring, Gérard Darman en Emmanuelle Riva.

De mooie Laura (Marceau) is van Parijs vertrokken en leeft nu in een kibboets in Isra[KA3]el. Haar vriend is Sacha (Berry), die voor Marceau zijn liefje in de steek liet. Dat leidde tot een drama: Berry's vriendin kon het niet verkroppen en pleegde zelfmoord. Marceau krijgt bezoek van Orcier, Dubost en Quiring uit de Franse hoofdstad. Ze zijn allemaal verliefd op haar, maar ze blijft Berry trouw. Deze sterft door een terroristische kogel als hij bij de klaagmuur is. Regisseur Arcady brengt in deze love-story de boodschap 'heb uw naasten lief', zeker als dat vredelievende arabieren zijn. Helaas is de situatie in het Midden-Oosten veel ingewikkelder. Goed spel, maar een dun verhaaltje; het scenario is van Daniel Saint-Hamont en regisseur Arcady. Het camerawerk is van Robert Alazraki. Opgenomen op locatie in Israël en geproduceerd met participatie van de Franse privézender TF1.

Outremer

Frankrijk 1990. Komedie van Brigitte Roüan. Met o.a. Brigitte Roüan, Philippe Le Guay, Christian Rullier, Cédric-Emmanuel Kahn en Marianne Basler.

Drie jonge meisjes uit de gegoede burgerij wonen gedurende de jaren 1950-1960 in Algerije. Hun vader houdt veel van hen, ook al is hij streng. Dan duikt de charmante droomprins op, en met hem de bekende opeenvolging van leuke en minder leuke ervaringen. Niet minder dan vier bevriende scenarioschrijvers, overigens eveneens acteurs, hebben deze tamelijk onschuldige en banale film, met uitzondering van enkele tedere scènes, in elkaar geflanst. Een debuutfilm die helaas weinig bijzonders te melden heeft, met een aarzelende regie en acteursbegeleiding.

Le Solitaire

Frankrijk 1987. Misdaad van Jacques Deray. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Michel Beaune, Jean-Pierre Malo, François Dunoyer en Yolande Gilot.

Vlak voordat hij met pensioen zou gaan wordt de partner van rechercheur Stan Jalard (Belmondo) vermoord door de fielterige gangster Charly Schneider (Malo). Stan adopteert het zoontje van zijn partner en zint op wraak. Maar als hij het Schneider uiteindelijk betaald wil zetten komt hij alleen te staan. Regisseur Deray was een productieve, ambachtelijke regisseur van misdaadfilms, Belmondo was ooit Frankrijks beroemdste actieheld, maar op 54-jarige leeftijd is hij toch aanmerkelijk minder soepel dan vereist. Le Solitaire mist spanning en is vlak en routineus.

La rumba

Frankrijk 1987. Misdaad van Roger Hanin. Met o.a. Roger Hanin, Michel Piccoli, Niels Arestrup, Guy Marchand en Corinne Touzet.

In het woelige Parijs van 1938 komen de fascistisch geori[KA3]enteerde politie, die lid is van de extreem-rechtse Cagoule en bonzen uit de onderwereld met elkaar in botsing. Deze laatsten nemen het op voor drie figuren die door het regime van Mussolini ter dood zijn veroordeeld. De zaak escaleert en ze moorden elkaar bijna allemaal uit. Regisseur Hanin heeft het fascisme willen laten zien door zijn onderwerp in het verleden te plaatsen maar ook - uiterst actuele (!) - verbanden naar het heden te leggen. En wat dit betreft is zijn film interessant. Het is een kundige reconstructie van die tijd, waarin (ook dankzij de decors van Bernard Evein) de sfeer van toen tot leven wordt gebracht. Het tempo is behoorlijk, evenals het spel. Daarentegen is de rol van het onderwereldje wat te heldhaftig gemaakt, zijn de personages dubbelzinnig (Piccoli en Hanin zelf maken zich de twee positieve rollen zonder problemen eigen...) en in hun gedrag clichématig. Scenario van Roger Hanin en Jean Curtelin.

Hold-Up

Frankrijk​/​​Canada 1985. Komedie van Alexandre Arcady. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Kim Cattrall, Guy Marchand, Jean-Pierre Marielle en Jacques Villeret.

Een als clown verklede gangster overvalt in Montreal een bank en neemt alle klanten en de directeur in gijzeling. De politie omsingelt het hele gebouw maar met de hulp van twee maten die zich onder de klanten bevinden en een goed uitgewerkt plan lukt het hem het land na een turbulente achtervolging met een buit van 2,3 miljoen Canadese dollar te verlaten.