Lucia Bosè: cast.
Er zijn 9 films gevonden.

Harem Suaré

1999 | Drama, Historische film

Turkije​/​​Frankrijk​/​​Italië 1999. Drama van Ferzan Ozpetek. Met o.a. Lucia Bosè, Serra Yilmaz, Lucia Bosé, Valeria Golino en Alex Descas.

De eerste film van Ferzan Özpetek, Hamam, il bagno turco, was een grote verrassingshit in Nederlandse filmhuizen. Zoals Özpetek in die film voor westerlingen de stoom wegwuifde uit het Turkse bad, probeert hij in Harem Suare' de Arabische harem te ontsluieren. Harem Suare' speelt zich af tijdens de laatste dagen van het Ottomaanse Rijk. Italiaans haremmeisje Safiye (Gillain) wordt de favoriet van sultan Abdulhamit (Bilginer) wanneer zij de opera La Traviata herschrijft richting een gelukkig einde. Harem Suare' is verder vooral een mystiek bedoelde sfeertekening waarin de elementen cultuur, identiteit en taal de grootste rol hebben.

El Niño de la luna

1988 | Fantasy

Spanje 1988. Fantasy van Agustín Villaronga. Met o.a. Maribel Martín, Lisa Gerrard, Lucía Bosé, Enrique Saldaña en Lucia Bosè.

In zwart Afrika leeft een stam die wacht op de komst van hun god in de vorm van een blank kind. Het weeskind David kent deze legende en gelooft dat deze god niemand minder is dan hijzelf. Een film met te veel pretenties en te weinig cinematografische kracht.

La Certosa di Parma

1977 |

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1977. Mauro Bolognini. Met o.a. Peter Capell, Lucia Bosè, Nelly Borgeaud, Jean Boissery en Yann Babilée.

In zwart Afrika leeft een stam die wacht op de komst van hun god in de vorm van een blank kind. Het weeskind David kent deze legende en gelooft dat deze god niemand minder is dan hijzelf. Een film met te veel pretenties en te weinig cinematografische kracht.

Lumière

1976 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1976. Drama van Jeanne Moreau. Met o.a. Jeanne Moreau, Lucia Bosé, Francine Racette, Caroline Cartier en Keith Carradine.

Vier actrices in verschillende stadia van hun carrière hebben uiteenlopende problemen met mannen in hun beroeps- en privé-leven, maar vinden steun in onderlinge vriendschap. Deze authentieke kijk van binnenuit op een milieu dat gewoonlijk oppervlakkig of ironisch wordt gepresenteerd, toont Moreau als opmerkelijk debuterende spelregisseuse, ook van de mannen die meer diepte krijgen dan gewoonlijk in een vrouwenfilm. Dat ze zichzelf de sterrol toemat lijkt ijdel exhibitionisme, maar wordt van zelfkritische kanttekeningen voorzien.

Nathalie Granger

1972 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1972. Drama van Marguerite Duras. Met o.a. Lucia Bosé, Jeanne Moreau, Gérard Depardieu, Luce Garcia-Ville en Dionys Mascolo.

Twee vrouwen zitten zwijgend in een villa met grote tuin. Het dochtertje van een van hen komt thuis en haar gewelddadige gedrag tegen klasgenootjes geeft zorgen. De radio heeft berichten over geweldserupties in de buitenwereld. Een vertegenwoordiger komt langs met verkooppraatjes en gaat tegenover de stilte van de vrouwen steeds meer praten. De wasmachine die hij wil slijten hebben ze al. Deze film waarin ogenschijnlijk niets gebeurt, biedt voor wie het wil opbrengen fascinerend materiaal voor een eigen zingeving, maar is anders louter banaal en vervelend. De eerste film waarin Depardieu (als vertegenwoordiger) echt opviel. Scenario van Duras, en de beelden zijn van Ghislain Cloquet.

Accadde alo commissariato

1956 | Komedie

Italië 1956. Komedie van Giorgio Simonelli. Met o.a. Walter Chiari, Lucia Bosè en Alberto Sordi.

Twee vrouwen zitten zwijgend in een villa met grote tuin. Het dochtertje van een van hen komt thuis en haar gewelddadige gedrag tegen klasgenootjes geeft zorgen. De radio heeft berichten over geweldserupties in de buitenwereld. Een vertegenwoordiger komt langs met verkooppraatjes en gaat tegenover de stilte van de vrouwen steeds meer praten. De wasmachine die hij wil slijten hebben ze al. Deze film waarin ogenschijnlijk niets gebeurt, biedt voor wie het wil opbrengen fascinerend materiaal voor een eigen zingeving, maar is anders louter banaal en vervelend. De eerste film waarin Depardieu (als vertegenwoordiger) echt opviel. Scenario van Duras, en de beelden zijn van Ghislain Cloquet.

Muerte de un ciclista

1955 | Drama

Spanje​/​​Italië 1955. Drama van Juan Antonio Bardem. Met o.a. Lucia Bosé, Alberto Closas, Otello Toso, Carlos Casaravilla en Francisco Rabal.

De vrouw van een miljonair heeft de verhouding met haar vroegere geliefde weer aangeknoopt. Samen veroorzaken ze een dodelijk verkeersongeval, waarmee ze later gechanteerd worden. Haar man wil naar de politie gaan, maar de vrouw weigert haar luxe-bestaan te riskeren en overrijdt hem op zijn beurt. Dit plagiaat van Antonioni's CRONACA DI UN AMORE boeit door de schildering van het milieu, hoewel de symmetrie van de diverse verkeersongevallen te opzettelijk is, waardoor de film geen noodlotsdrama wordt. Bardem had de goede smaak om óók Bosé van Antonioni te 'lenen' en kreeg voor zijn film meer erkenning dan het voorbeeld.

La signora senza camelie

1953 | Drama, Experimenteel

Italië​/​​Frankrijk 1953. Drama van Michelangelo Antonioni. Met o.a. Lucia Bosé, Gino Cervi, Andrea Checchi, Alain Cuny en Yvan Desny.

Een verkoopster wordt na een bijrolletje als ster gelanceerd in een reeks flutfilms, en tot een rijk huwelijk overgehaald door producenten en haar ouders, die zich door beloftes en de glitterwereld laten inpakken. De actrice krijgt genoeg van haar lege bestaan en eist een rol waarin ze zich echt kan bewijzen. Deze vroege Antonioni-film werd geïnspireerd op de lancering van Lollobrigida (die de hoofdrol weigerde) maar loopt qua vormgeving vooruit op later werk, met het portret van een vrouw die zich in een mannenwereld niet thuisvoelt. Hoewel het begin van de carrière van Bosé ook vrijwel parallel liep aan die van haar rol, bewijst ze in haar spel méér waard te zijn. Op zich was dit nog geen echt meesterschap van regie. Scenario van regisseur Antonioni, Suso Cecchi D'Amico, Francesco Masello en P.M. Pasinetti. Camerawerk van Enzo Serafin.

Cronaca di un amore

1951 | Drama, Experimenteel

Italië 1951. Drama van Michelangelo Antonioni. Met o.a. Lucia Bosé, Massimo Girotti, Ferdinando Sarmi, Gino Rossi en Marika Rowsky.

De overspelrelatie van de vrouw van een industrieel en een jeugdliefde, wordt beheerst door schuldbesef en tegelijkertijd door hun indirecte verantwoordelijkheid voor de dood van hun rivaal, zodat hun slechte geweten hen tegelijk bindt maar ook uit elkaar drijft. Het regiedebuut van Antonioni kondigt qua milieukeuze, pessimistische psychologie en visuele stijl zijn latere beroemde werk al duidelijk aan, maar had bij de première weinig succes. (Film werd wèl opgemerkt door Spanjaard J.A. Bardèm die verhaal en hoofdrolspeelster Bosé 'leende' voor zijn Muerta de un ciclista en daarmee aanzien verwierf zolang als het duurde). Scenario van regisseur Antonioni, Daniele D'Anza, Silvio Giovaninetti, Francesco Maselli en Piero Tellini. Camerawerk van Enzo Serafin.