Bertrand Blier

Depardieu... le regard des autres

Frankrijk 2000. Documentaire van Catherine Jivora en Pierre-André Boutang. Met o.a. Le Dœuff, Nathalie Baye, Claude Berri, Michel Blanc en Bertrand Blier.

Les Acteurs

Verenigde Staten 1999. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Pierre Arditi, Josiane Balasko, Jean-Paul Belmondo, François Berléand en Dominique Blanc.

Je t'aime, je te filme

Zwitserland​/​​Frankrijk 1999. Documentaire van Anne Andreu en Jean-Michel Vecchiet. Met o.a. Isabella Rossellini, Anna Karina, Claude Lelouch, Solveig Dommartin en Bertrand Blier.

Autopsie d'un genre... Le polar français

Frankrijk 1999. Documentaire van Fred Demont. Met o.a. François Guérif, Bertrand Tavernier, Jean-Pierre Mocky, Alain Corneau en Pierre Granier-Deferre.

Mon homme

Frankrijk 1996. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Anouk Grinberg, Gérard Lanvin, Valeria Bruni Tedeschi, Olivier Martinez en Sabine Azéma.

Meestal is het een noodlijdende prostituee die onder de vleugels genomen wordt van een weldoener (zie Pretty Woman e.d.). Cineast Blier draait de rollen eindelijk eens om. Marie (Grinberg), een rijke en tevreden prostituee, neemt op een dag zwerver Jeannot (Lanvin) op. Dat ze de liefde bedrijft met deze stinkerd is al bedenkelijk en als ze later van Jeannot eist dat hij haar gewelddadige pooier wordt is het duidelijk: Marie is masochiste. Regisseur en scenarist Blier, die meestal films maakt over mannelijke lusten, kan het niet laten en richt zich steeds meer op Jeannot in plaats van de interessantere Marie.

Un, deux, trois soleil

Frankrijk 1993. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Anouk Grinberg, Myriam Boyer, Olivier Martinez, Marcello Mastroianni en Jean-Michel Noirey.

Regisseur en scenarist Bertrand Blier (Merci la vie) filmde in de straten van multiraciaal Marseille een surreële schets van het innerlijk behang van tiener Victorine (Grinberg) met wijlen Mastroianni als sympathieke vader. Grinberg haalde alles uit de kast om schijnbaar leeftijdsloos haar bevindingen met liefde, seks en dood te verbeelden. Bliers experimentele werk werd rijkelijk bekroond met vele Europese filmprijzen waaronder de Grand Prize of the European Academy in Venetië. De Algerijnse raï-goeroe Khaled kreeg een César en, eveneens in Venetië, een Gouden Osella voor zijn originele filmmuziek

Patrick Dewaere

Frankrijk 1992. Biografie van Marc Esposito. Met o.a. Serge Rousseau, Maurice Dugowson, Bertrand Blier, Alain Corneau en Claude Sautet.

Ter gelegenheid van de tiende sterfdag van de onvergetelijke Dewaere, die ook voor jonge acteurs en kijkers nog iets betekent, besloot de journalist Esposito tot dit eerbetoon aan talent en persoonlijkheid van deze uitzonderlijke acteur, de anti-ster bij uitstek. Esposito zocht talrijke persoonlijkheden uit de filmwereld op die met Dewaere hebben gewerkt en hem hebben gekend. Hij koos voor een fijnzinnige, eenvoudige en vriendelijke aanpak voor zijn documentaire, die bestaat uit getuigenissen over en fragmenten van films en interviews met de veel te vroeg gestorven Dewaere.

Merci la vie

Frankrijk 1991. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Charlotte Gainsbourg, Anouk Grinberg, Gérard Depardieu, Michel Blanc en Jean Carmet.

'Ik kan niet over de film praten, want ik heb het verhaal nog niet begrepen.' Dixit Blier over zijn absurdistische hutspot van drama, zwarte komedie, tijdsbeeld en farce. Waarin braaf schoolmeisje Camille (Gainsbourg) de vers gehuwde en fris gemaltraiteerde Joëlle (Grinberg) ontmoet en zich samen met haar nieuwe hartsvriendin in het volle chaosleven stort. Cine-anarchist Blier doet z'n klassieker Les valseuses dunnetjes over met twee actrices zonder vangnet, maar ergens tussen AIDS-epidemie en WO II-scènes raakt hij het spoor bijster. Bijrollend: Michel Blanc, Gérard Depardieu, Jean-Louis Trintignant.

Ma vie est un enfer

Frankrijk 1991. Komedie van Josiane Balasko. Met o.a. Josiane Balasko, Daniel Auteuil, Richard Berry, Michael Lonsdale en Catherine Samie.

Niet al te grappig amusement over een muurbloem van 35 (Balasko), die een Faustiaans pact met een afgezant van de duivel Auteuil sluit en daarvoor in ruil het schitterende voorkomen van Forde krijgt. Algauw verbiedt de Aartsengel Gabriel (Londsdale) deze overeenkomst, maar als Balasko Auteuil enige weken op het rechte pad houdt, mag zij haar fraaie wensvorm behouden. Berry (in werkelijkheid haar zwager) is de psychiater, haar geile buurman wordt gespeeld door Benguigui. Balasko's echtgenoot Philippe en dochtertje Marilou zijn even te zien in piepkleine rolletjes. Niet verstoken van dure speciale effecten, en raspende muziek van de trendy Les Ritas Mitsouko, blijft het Franse lol à la de meester van de ongein, Claude Zidi. Scenario van hoodrolspeelster-regisseuse Balasko en fotografie van Dominique Chapuis.

Trop belle pour toi

Frankrijk 1989. Romantisch drama van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Carole Bouquet, Josiane Balasko, François Cluzet en Roland Blanche.

Onconventioneel relatiedrama waarin Gérard Depardieu een succesvolle man speelt met een beeldschone vrouw (Bouquet) en twee kinderen. Dan wandelt de alledaags ogende uitzendkracht Colette (Balasko) zijn kantoor binnen. De twee worden verliefd, maar de echtgenote is niet van plan zich te laten verdrijven. Regisseur Blier weet het verhaal prachtig op de rails te houden met uitgediepte personages en levensechte dialogen. Bijzonder fraaie beelden van cinematograaf Philippe Rousselot (L'ours, Dangerous Liaisons). Césars voor beste film, voor Depardieu en voor Bouquet.

Mangeclous

Frankrijk 1988. Komedie van Moshé Mizrahi. Met o.a. Bertrand Blier, Jacques Villeret, Pierre Richard, Jacques Dufilho en Bernard Pivot.

Om het extravagante werk van Albert Cohen te verfilmen was een genie als Fellini nodig geweest. Mizrahi is dat bepaald niet en het resultaat is een banale film. De acteurs stellen allemaal teleur, ze voelen zich blijkbaar slecht op hun gemak in de rollen van Rabelais-achtige figuren, met uitzondering van Blier, die de rol van Saltiel met vuur vertolkt, en Villeret als een aandoenlijke Salomon. Pivot in de rol van verteller is onverteerbaar.

Ada dans le jungle

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Gérard Zingg. Met o.a. Marie Louisa, Richard Bohringer, Bertrand Blier, Philippe Léotard en Isaach De Bankolé.

Een bewerking van het grappige en zonderlinge stripverhaal Altan. Een persiflage op de overdreven tropische avonturenromans, waar nooit een touw aan vast te knopen valt. Helaas alweer een bewijs, dat het onmogelijk is tekenfiguren te vervangen door spelers van vlees en bloed: het acteren gaat overheersen. Hier komen nog een behoorlijk aantal stommiteiten in de montage en in het bijzonder in de dialogen bij, die wel goed zijn te volgen maar het slecht 'doen' op het witte doek. Kortom, soms amusant maar met amper de geestigheid van het onnavolgbare origineel.

Tenue de soirée

Frankrijk 1986. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Michel Blanc, Miou-Miou, Jean-François Stévenin en Mylène Demongeot.

Klassieker uit het oeuvre van Bertrand Blier, de Fransman die grossiert in zwarte humor. Onbehouwen dief (Gérard Depardieu) verstoort een woordenwisseling tussen echtelieden (Miou-Miou en Michel Blanc) en neemt ze prompt mee op sleeptouw. Het drietal, gaandeweg verwikkeld in een absurdistische ménage-à-trois, berooft diverse huizen, maar de welgestelde eigenaren zijn zo verveeld dat ze de dieven verwelkomen als een aardig verzetje. Boosaardige grappen, rake observaties van de strijd der seksen en uitstekend spel van met name Depardieu, een van Bliers favoriete acteurs.

Notre Histoire

Frankrijk 1984. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Alain Delon, Nathalie Baye, Gérard Darmon, Geneviève Fontanel en Jean-Pierre Darroussin.

Een drankzuchtige garagehouder (Delon) zit in de trein en overpeinst zijn leven. Een vrouw (Baye) komt de coupé in. Ze hebben seks en zij verdwijnt weer. Hij gaat achter haar aan. In het niet altijd navolgbare universum van cineast Blier (Buffet froid) is dit het begin van een filmisch commentaar met surrealistische trekjes op burgerlijkheid, liefde en seks. Delon speelt nadrukkelijk iets anders dan de gangster die het Franse publiek voordien van hem kende en werd beloond met een César. Blier kreeg er een voor zijn scenario.

La femme de mon pôte

Frankrijk 1983. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Isabelle Huppert, Coluche, Thierry Lhermitte, François Perrot en Daniel Colas.

Een vampje uit Parijs verovert tijdens een wintersportvakantie de aantrekkelijke skikledingverkoper en verstoort zo zijn vriendschap met een sukkelige disk-jockey, die geleidelijk aan ook voor haar valt. Een teleurstellende, conventionele driehoekskomedie van Blier, die af en toe sentimenteel ontspoort. Een aardige rol van Huppert als driestuivers-femme fatale, maar de dikkerd Coluche geeft zijn underdog-rol te weinig dimensie. Scenario van Gérard Brach en regisseur Blier. Camerawerk van Jean Penzer.

Debout les crabes, la mer monte!

Frankrijk 1983. Komedie van Jacques Grand-Jouan. Met o.a. Martin Lamotte, Véronique Genest, Virginie Thévenet, Richard Bohringer en Valérie Mairesse.

Genest speelt een hoertje dat net vijf jaar heeft opgeknapt voor een moord, die ze niet begaan had, wat ze te danken had aan haar laffe souteneur Sentier. In de trein op weg naar de kust vindt ze een slachtoffer in de vorm van professor Lamotte, die ze ertoe overhaalt om een kamer bij hem te mogen huren nadat diens vrouw akkoord is gegaan. Ze wil zich op Sentier wreken, maar ze moet ook leven en omdat ze geen vak geleerd heeft, pakt ze algauw het oudste beroep ter wereld weer op. Niet meer dan een boulevardklucht die opgetuigd is tot film. Naar een idee van Bertrand Blier en Philippe Dumarcay. Het scenario is van regisseur Grand-Jouan en schrijver Dumarcay. Camerawerk Eduardo Serra.

Beau-père

Frankrijk 1981. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Patrick Dewaere, Ariel Besse, Maurice Ronet, Nathalie Baye en Geneviève Mnich.

Na het verongelukken van zijn vriendin blijft een barpianist achter met de 14-jarige dochter van zijn vriendin, die hem verkiest boven haar echte vader, omdat ze hem - op grond van zijn relatie met haar moeder - de aangewezen man vindt om haar in de liefde in te wijden. Ondanks afweer en aarzelingen blijkt hij niet bestand tegen haar logica, tot zijn verliefdheid op een collega-musicienne de situatie ogenschijnlijk weer normaliseert. Deze psychologische komedie wordt door het gevoelige acteren van Dewaere en het natuurlijke spel van de jeugdige Besse, boven het niveau van enkel scabreuze situaties uitgetild, waarbij Blier zijn briljante scenario vorm geeft door een werkzame afstandelijkheid.

Buffet froid

Frankrijk 1979. Thriller van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Jean Carmet, Bernard Blier, Denise Gence en Carole Bouquet.

Alphonse (Depardieu) ruziet op een metroperron wat met een man, en geeft hem zijn mes. Later op de avond ziet hij de man weer, het mes in zijn buik gestoken. Politieinspecteur Morvandieu (Blier, vader van de regisseur) is niet bijzonder geboeid. Beiden wonen in een vervreemdende, vrijwel lege flat. Bertrand Blier maakte in de jaren zeventig en tachtig een reeks absurdistische, wat duistere films zoals Préparez vos mouchoirs en Tenue de soirée, waarmee Gérard Depardieu zichzelf op de kaart zette als ongrijpbare, provocatieve acteur. Het scenario van Blier kreeg een César.

Préparez vos mouchoirs

Frankrijk​/​​België 1978. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Patrick Dewaere, Carole Laure, Michel Serrault en Eléonore Hirt.

Vanaf zijn doorbraak Les Valseuses in 1974 hield Bertrand Blier zich in zijn films graag bezig met de seksuele machtsstrijd tussen vrouwen en mannen. Zo ook in dit met een Oscar onderscheiden drama waarin Solange (Carole Laure), seksueel onbevredigd, lijdt onder het uitblijven van een zwangerschap. Haar man (Bliers favoriete acteur Gérard Depardieu) stelt voor het eens met een ander (Patrick Dewaere) te proberen. Nauwelijks beter, maar de mannen kunnen het wel met elkáár vinden. Fraai tijdsbeeld en uitstekende acteurs: Blier maakt met Dewaere ook nog het tedere Beau-père voordat de acteur in 1982 door zelfmoord omkwam.

Calmos

Frankrijk 1975. Erotiek van Bertrand Blier. Met o.a. Jean Rochefort, Jean-Pierre Marielle, Bernard Blier, Brigitte Fossey en Claude Piéplu.

Gynaecoloog en de man van een veeleisende echtgenote duiken onder op het platteland voor een 'leven zonder vrouw'. Hun voorbeeld vindt zoveel navolging dat vrouwen zich organiseren in de strijd om hun rechten. Gevangenen van vrouwenleger worden met medische begeleiding tot neukmachines gemaakt en geheel uitgeput. Uitdagende satire van vrouwenhaat - die mannen nauwelijks voordeliger voorstelt - weet in de tweede helft geen maat te houden en ontaardt in zulke grove effecten dat de werkzaamheid verloren gaat. Ironische finale waarin onttakelde slachtoffers een schuilplaats zoeken in de enorme baarmoeder maakt veel goed.

Les valseuses

Frankrijk 1974. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Patrick Dewaere, Miou-Miou, Jeanne Moreau en Brigitte Fossey.

Anarchistische zwarte schelmenkomedie, een verfilming van Bliers eigen roman, betekende de internationale doorbraak van de regisseur die een van Frankrijks meest consistente filmmakers zou blijken. Depardieu en Dewaere zijn twee jonge schooiers die zich vermaken met diefstal en beroving, mishandeling en aanranding. Vrolijke verwikkelingen worden afgewisseld door wrede, misogyne grappen. Jeanne Moreau zorgt voor enige gratie als een ex-gevangene die met beiden het bed deelt. Isabelle Huppert is even te zien als verlegen tiener met gemengde gevoelens voor de bandeloze anti-helden. Depardieu zou een van Bliers vaste acteurs worden, Dewaere werkte nog tweemaal met de regisseur voordat hij in 1982 door zelfmoord om het leven kwam.

Si j'étais un espion

Frankrijk 1967. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Bernard Blier, Bruno Cremer, Suzanne Flon, Patricia Scott en Claude Piéplu.

Een arts die de angstverhalen van een patiënt aan overspannenheid toeschreef, merkt dat een spionage-organisatie hem inderdaad opjaagt. Hij wordt zelf geïntimideerd en een killer installeert zich bij hem, met wie hij ondanks alles een zekere vriendschap opbouwt. Dit boeiend speelfilmdebuut van Blier jr. legt vooral het accent op de psychologie en Kafkaïaanse beklemming. De oor de titel gewekte verwachting van een actiefilm kwam niet uit, met als gevolg een onterechte flop bij de première.

Hitler connais pas

Frankrijk 1963. Documentaire van Bertrand Blier.

Een serie interviews met een aantal jongeren over allerlei onderwerpen waaronder het nazisme en de Algerijnse oorlog. Het is Bertrand Bliers eerste film en dat is te merken aan de ouderwetse 'Cinema Vérité'-stijl. Niettemin is de film een interessante getuigenis over de Franse maatschappij in die jaren.