Carole Laure

Les fils de Marie

Canada​/​​Frankrijk 2002. Drama van Carole Laure. Met o.a. Felix Lajeunesse-Guy, Carole Laure en Jean-Marc Barr.

Elles ne pensent qu'à ça...

Frankrijk 1994. Komedie van Charlotte Dubreuil. Met o.a. Claudia Cardinale, Carole Laure, Bernard Le Coq, Roland Blanche en Heinz Bennent.

Moeder Margaux (Cardinale) wordt van New York naar Parijs geroepen, omdat haar dochter Jess (Laure) in het ziekenhuis ligt als gevolg van een overdosis aan slaappillen; dat was overigens een ongelukje. Familiebanden en relaties die altijd weer iets te maken hebben met seks passeren in [KA1]e[KA1]en week tijd de revue, terwijl de pati[KA3]ente nog twee keer tussen hemel en aarde komt te zweven. Zo komen o.a. aan bod: Margaux`s ex: kunstschilder L[KA1]eon (Bennent), Jess` ex Pierre (Le Coq) die met een jonge Afrikaanse die de helft jonger is, samenwoont, en de zeventien jaar oude zoon van Jess en Pierre wordt verleidt door de nymfomane psychologe van het ziekenhuis, Jess` verlegen partner Mario (Blanche) met wie ze in classic cars handelt, etc, etc. Een film die het van het dialoog moet hebben. Soms om te lachen, maar meestal helemaal niks aan. Scenario van Georges Wolinski en regisseuse Dubreuil. Camerawerk van Carlo Varini. Gedraaid in Technovision widescreen.

Flight From Justice

Verenigde Staten 1992. Actiefilm van Don Kent. Met o.a. Bruce Boxleitner, Carole Laure, Jean Reno, Vlasta Vrana en David Francis.

Aan lager wal geraakte piloot Michael (Boxleitner) vervoert voor een smokkelaarsbende gestolen antiek en kunstvoorwerpen. Bij een niet al te nette afwikkeling van een transactie raakt hij zwaargewond en zijn leven wordt gered door de beeldschone arts Ann (Laure), die hem toevallig vindt in zijn hut in het woud. Zij zoekt een oude kameraad van hem op Charlie (Reno), luitenant- vlieger van de Franse luchtmacht, ruwe-bolster-blanke-pit, die zijn vriend uit zijn benarde situatie gaat redden. Onderhoudende actiefilm al hangt het allemaal van toevalligheden en voorspelbare situaties aan elkaar. Scenario van Robert Geoffrion en Sylvain Saada.

Thank you Satan

Frankrijk​/​​Canada 1989. Komedie van André Farwagi. Met o.a. Carole Laure, Patrick Chesnais, Marie Fugain, Muriel Brener en Cendrine Caron.

De veertien-jarige Nathalie komt er achter dat haar ouders op het punt staan te scheiden. Voorbij is het evenwichtige alledaagse leventje. Zij sluit een pact met de duivel, die haar belooft haar ouders weer met elkaar te verzoenen in ruil voor de ziel van haar zuster. Geen griezelfilm, maar een film vol bitterzoete humor en uitermate vinnige dialogen, naar een idee van Christian Carini. Desondanks wat mager, met langdradige stukken en enige zwakke punten in de opbouw. Toch een ontspannende film, voorzien van een rake analyse van de personages, die zo uit het leven gegrepen lijken te zijn.

Palace

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Pierre Arditi, Michel Blanc, Jean Carmet, Darry Cowl en Eva Darlan.

Dit gedrocht bestaat uit een aantal scenes waartussen de titel het enige verband vormt, aangezien ze zich in een etablissement met een aantal zeer gevarieerde en vooral seksueel provocerende attracties afspelen. De totale afwezigheid van een scenario kan niet goedgemaakt worden door de acteurs, die te goed zijn voor deze logge en vulgaire komedie. De auteur komt uit de wereld van het toneel of, om precies te zijn, het kleinkunsttheater, maar niets van wat hij op het witte doek of de TV geproduceerd heeft voegt ook maar iets aan zijn toneelwerk, dat hem terecht beroemd gemaakt heeft, toe. Daar komt dan nog eens de verschrikkelijk vlakke regie bij, waardoor de film meer weg heeft van een soort revue, waarin iedereen drie korte optredens doet om vervolgens weer te verdwijnen. Meer verbijsterend dan

Sweet Country

Verenigde Staten 1986. Drama van Mihalis Kakogiannis. Met o.a. Jane Alexander, Franco Nero, Carole Laure, Joanna Pettet en Irene Papas.

Een log, vermoeiend drama over de reacties van een gezin op de Chileense revolutie in 1973. Opvallend door de slechte casting (Laure en Pettet als de dochters van Papas, Quaid als de smakkende, hitsige soldaat Raoul) en de smakeloze seks- scènes. Cacoyannis, die eens ZORBA THE GREEK maakte, is wel heel diep gezonken. Opgenomen in Griekenland.

Sauve-toi Lola

Canada​/​​Frankrijk 1986. Drama van Michel Drach. Met o.a. Carole Laure, Sami Frey, Jeanne Moreau, Dominique Labourier en Robert Charlebois.

Een serieus onderwerp want het gaat om het van dag tot dag bijgehouden verslag van een behandeling die acht vrouwen in het ziekenhuis tegen kanker krijgen: sommigen sterven, anderen niet. Een moeilijk onderwerp dat Drach correct heeft aangepakt, ook al vallen enkele tussengevoegde komische momenten - zonder twijfel om de sfeer wat minder sinister te laten zijn - teveel uit de toon, met betrekking tot waar het om gaat in de film. Deze scènes lijken duidelijk achteraf toegevoegd terwijl het spel eerder wat wisselvallig van kwaliteit is. Het totaal komt niettemin sympathiek over.

Night Magic

Canada 1985. Musical van Lewis Furey. Met o.a. Carole Laure, Nick Mancuso, Stéphane Audran, Jean Carmet en Frank Augustyn.

Een mislukte poging tot een musical op toneel in een theaterstad, met eveneens een mislukte greep naar de wondere wereld van Walt Disney. Waarschijnlijk te wijten aan de povere intrige maar ook aan een soort opeenvolging van videoclips zonder enig onderling verband. Verveling is troef.

À mort l'arbitre

Frankrijk 1984. Thriller van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Eddy Mitchell, Carole Laure, Michel Serrault, Jean-Pierre Mocky en Claude Brosset.

Scheidsrechter Maurice (Mitchell) laat de thuisclub bij een bekerwedstrijd voor de EK door een strafschop verliezen. Hierdoor breekt de hel los. Maurice wordt samen met zijn vriendin Martine (Laure) achterna gezeten door een woedende, bloeddorstige menigte, die tot doden bereid is. Ter elfder ure weet inspecteur Granowksi (Mocky) hun het vege lijf te redden. Fascinerende film over het nodeloze voetbalgeweld, die grenst aan een surrealistisch griezelwerk. Rico (Sarrault) is een keurige man van ongeveer 45 die verandert in een beest, de meute aanvoert en een spoor van vernieling achterlaat. De stunts van Daniel Vérité en Roland Neunreuther zijn de moeite waard. Scenario van Jacques Dreux en regisseur Mocky naar het boek The Death Penalty van Alfred Draper. Camerawerk van Edmond Richard.

The Surrogate

Canada 1984. Drama van Don Carmody. Met o.a. Art Hindle, Shannon Tweed, Carole Laure, Jim Bailey en Michael Ironside.

Een stel dat hun huwelijk ziet mislukken huurt een expert op het gebied van seksuele fantasiën om hen nader tot elkaar te brengen. De expert blijkt een prachtige maar toch enige angst inboezemende vrouw te zijn die wel eens wat te maken zou kunnen hebben met een reeks moorden. De uitgekiende produktie en het sterke acteren maken de perversiteiten enigszins verteerbaar, maar wat het hoogtepunt van de film zou moeten zijn blijft vrij lachwekkend. Bailey, als imitator van vrouwen, doet Bette Davis na in de rol van de biseksuele buurman. Tweed begon haar carrière als model voor Playboy.

Stress

Frankrijk 1984. Thriller van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Carole Laure, Guy Marchand, André Dussollier, Anne Meson en Isabelle Mergault.

Een sombere thriller op z'n Amerikaans. Een patiënt die het hart heeft gekregen van een overleden verlaten minnaar identificeert zich met deze man en besluit hem te wreken. Ondanks de medewerking van Demouzon, laat de clou zich halverwege raden. Het begin is uitstekend maar het eind is wat saai. Bertucelli probeert perfect te zijn maar stelt de kijker teleur. Wederom blijkt dat Hitchcock niet door iedereen valt te evenaren.

Heartbreakers

Verenigde Staten 1984. Drama van Bobby Roth. Met o.a. Peter Coyote, Nick Mancuso, Carole Laure, Max Gail en James Laurenson.

Blue (Coyote), een pop-artiest die er niet in slaagt zijn erotische schilderijen te verkopen, en Eli (Mancuso), een geslaagde zakenman die de firma van zijn vader leidt, zijn de beste vrienden, maar ze staan op een keerpunt in hun leven. Blue`s echtgenote (Harrold) liet hem in de steek voor een bekendere kunstenaar, en Eli vindt de vrouw van zijn leven in de Franse galeriehoudster Liliane (Laure). Het relaas van een vriendschap tussen twee mannen, hun jacht op de vrouwen, hun pogingen de kwaliteit van hun leven te verhogen, hun hoop, hun teleurstellingen. Roth schreef een warm en menselijk scenario, schijnbaar oppervlakkig maar met een zeer diepe ondertoon. Coyote en Mancuso schitteren in hun rollen, en ze worden bijgestaan door een hele reeks jonge talenten. Michael Ballhaus bracht L.A. opvallend mooi in beeld.

Drôle de samedi

Frankrijk​/​​Zwitserland 1984. Komedie van Bay Okan. Met o.a. Francis Huster, Carole Laure, Jacques Villeret, Michel Blanc en Catherine Alric.

Een jong echtpaar ziet hun leuke voornemens voor de zaterdagmiddag in het water vallen door diverse gekke, koddige gebeurtenissen. Een mager thema, amper in toom gehouden door de regisseur, en dat leidt tot een moeizame aaneenschakeling van overdreven sketches. Er is met de Franse slag gewerkt en dat is te betreuren, want enkele acteurs lijken veelbelovend.

Maria Chapdelaine

Canada​/​​Frankrijk 1983. Romantiek van Gilles Carle. Met o.a. Carole Laure, Nick Mancuso, Claude Richo, Amulette Garneau en Yoland Guerard.

Deze derde versie van Louis H[KA1]emons roman over een boerendochter (in primitief Noord-Quebec rond de eeuwwisseling) en de drie mannen die verliefd op haar zijn, kreeg door de imponerende locatie-opnamen een lyrische en indringende kracht, die de film opheft boven de tegenwoordig wat moeilijk te verteren 'Blut und Boden'-romantiek van het onderwerp. Vooral goed spel van Mancuso als de spoorzoeker en de tragische grote liefde van de heldin.

Victory

Verenigde Staten 1981. Drama van John Huston. Met o.a. Sylvester Stallone, Michael Caine, Pelé, Bobby Moore en Osvaldo Ardiles.

Een film over echte voetbalhelden, die zich afspeelt tijdens WO II. In een krijgsgevangenenkamp spelen geallieerde soldaten onder leiding van de Britse international John Colby (Caine) partijtjes voetbal. Kampbewaarder majoor Von Steiner (Von Sydow) herkent Colby en vat het plan op om een wedstrijd te organiseren tussen bewakers en gevangenen. Maar de nazi-propagandamachine ziet haar kans en laat de wedstrijd in Parijs tussen geallieerden en het Duitse elftal plaatsvinden. Onderwijl werkt een irritante Amerikaan (Stallone, die wat dat betreft op zijn plaats is) aan zijn ontsnapping en weet zich op een bijzonder ongeloofwaardige manier in het elftal te dringen. Maar ook hij werpt zich op als held en helpt het hele team te ontsnappen. Een inspirerende film, ondanks de nodige clichés, met als hoogtepunt de voetbalwedstrijd waaraan behalve Pelé ook andere voetbalsterren als de Britse Bobby Moore en de Argentijn Osvaldo Ardiles meedoen.

Un Assassin qui passe

Frankrijk 1981. Drama van Michel Vianey. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Carole Laure, Richard Berry, Jean-Pierre Sentier en Jeanne Goupil.

Seksuele frustraties drijven eenzame bankbediende tot lustmoorden, maar door hem bewonderde filmster bedreigt hij zonder haar te na te komen. Politie-inspecteur die zich al te goed in zijn motieven kan inleven schakelt haars ondanks gefascineerde actrice in om hem te pakken. Boeiend portret van tot excessen leidende eenzaamheid - niet alleen bij de moordenaar - kreeg ondanks opmerkelijk spel en fotografie, geen filmvorm op niveau van scenario (van regisseur zelf.)

Croque la vie

Frankrijk 1981. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Carole Laure, Brigitte Fossey, Bernard Giraudeau, Alain Doutey en Jacques Serres.

Een man en twee meisjes hebben in het begin van de jaren 1970 een eigen bedrijfje als reclameschilders. Gedurende tien jaar gaan ze door een huwelijk en allerlei verhoudingen heen, met toenemende verburgerlijking en afstandneming van hun artistiek idealisme. Hun vriendschap houdt vooral stand door de herinnering aan hoe leuk ze het vroeger samen hadden. Tacchella's gebruikelijke werkwijze om rond de hoofdpersonen en de de bijfiguren de microkosmos gedetailleerd te tekenen, krijgt hier een ironische kleuring door het opnemen van toen in zwang zijnde trends, modegrillen en clichés over de maatschappij en menselijke relaties. Hij is daarbij vergeten om het trio dat in het middelpunt staat, interessant te maken. Fossey houdt zich talentvol staande, maar Laure en Giraudeau vullen hun tweedimensionale personages in met weinig genietbaar aanstellerig spel.

Fantastica

Frankrijk​/​​Canada 1980. Musical van Gilles Carle en Giles Carle. Met o.a. Carole Laure, Lewis Furey, Serge Reggiani, Claudine Auger en John Vernon.

Curieuze ecologische musical met Laure als de vedette van een rondtrekkend muzikaal spektakel die op een dag ontroerd wordt door en vervolgens verliefd wordt op Reggiani, een soort mystieke cowboy die in een zelfgemaakt natuurgebied woont. Industrieel Vernon wil echter een fabriek bouwen op de grond van Reggiani en er ontstaat een gewelddadig conflict. Noch de sterke cast, noch de luxueuze produktie kan deze goedbedoelde, maar hopeloos naïeve en flets geregisseerde film redden van de verveling. Hoofdacteur Furey schreef tevens de muziek.

Asphalte

Frankrijk 1980. Drama van Denis Amar. Met o.a. Jean Yanne, Carole Laure, Jean-Pierre Marielle, Georges Wilson en Philippe Ogouz.

Op 31 juli vertrekt een groot gedeelte van de Franse bevolking met vakantie. Als die datum ook nog op zaterdag valt, zijn files, botsingen en ongelukken op de autoweg met een zeer grote frequentie, onvermijdelijk. Op zo'n zaterdag gaat een jonge vrouw per auto naar haar getrouwde minnaar, 1000 km verder. Na WEEKEND van Godard en L'INGORGO van Comencini valt er nauwelijks nog iets aan de verkeerswaanzin toe te voegen en de film heeft zo'n willekeurig verspringende selectie van mensen onderweg, melodramatische incidenten en bizarre symboliek, dat de interesse ver vóór het abrupte einde definitief ondermijnd is.

Antarctica

Canada 1980. Documentaire van Gilles Carle. Met o.a. Lewis Furey, Serge Reggiani, Carole Laure en Claudine Auger.

Op 31 juli vertrekt een groot gedeelte van de Franse bevolking met vakantie. Als die datum ook nog op zaterdag valt, zijn files, botsingen en ongelukken op de autoweg met een zeer grote frequentie, onvermijdelijk. Op zo'n zaterdag gaat een jonge vrouw per auto naar haar getrouwde minnaar, 1000 km verder. Na WEEKEND van Godard en L'INGORGO van Comencini valt er nauwelijks nog iets aan de verkeerswaanzin toe te voegen en de film heeft zo'n willekeurig verspringende selectie van mensen onderweg, melodramatische incidenten en bizarre symboliek, dat de interesse ver vóór het abrupte einde definitief ondermijnd is.

Au revoir, à lundi

Canada​/​​Frankrijk 1979. Drama van Maurice Dugowson. Met o.a. Miou-Miou, Claude Brasseur, Frank Moore, Carole Laure en David Birney.

Vriendinnen die samenwonen in Montreal hebben er genoeg van de door-de-weekse liefjes van getrouwde mannen te zijn. Met nieuwe betrouwbaarder lijkende minnaars gaan ze elk hun eigen weg, maar ook dat valt tegen. Spontaan spel van de actrices, maar de Franse regisseur vergaapt zich wat al te zeer aan de Canadese sneeuwlandschappen.

Préparez vos mouchoirs

Frankrijk​/​​België 1978. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Patrick Dewaere, Carole Laure, Michel Serrault en Eléonore Hirt.

Vanaf zijn doorbraak Les Valseuses in 1974 hield Bertrand Blier zich in zijn films graag bezig met de seksuele machtsstrijd tussen vrouwen en mannen. Zo ook in dit met een Oscar onderscheiden drama waarin Solange (Carole Laure), seksueel onbevredigd, lijdt onder het uitblijven van een zwangerschap. Haar man (Bliers favoriete acteur Gérard Depardieu) stelt voor het eens met een ander (Patrick Dewaere) te proberen. Nauwelijks beter, maar de mannen kunnen het wel met elkáár vinden. Fraai tijdsbeeld en uitstekende acteurs: Blier maakt met Dewaere ook nog het tedere Beau-père voordat de acteur in 1982 door zelfmoord omkwam.

La Jument vapeur

Frankrijk 1978. Drama van Joyce Buñuel. Met o.a. Carole Laure, Pierre Santini, Liliane Roveyre, Liza Braconnier en Daniel Sarki.

Een aangrijpende sociale satire over een huisvrouw die in opstand komt tegen haar saaie bestaan. Hoewel de feministisch- maatschappijkritische boodschap inmiddels gedateerd aandoet, blijft de film boeien door zijn bij momenten briljant cynisme (de scène in een wegrestaurant waar oude mensen door hun kinderen worden achtergelaten op weg naar hun zuidelijke vakantiebestemming, is onvergetelijk) en een uitstekende hoofdrol van Laure.

Dirty Dishes

1978. Joyce Buñuel. Met o.a. Carole Laure, Catherine Lachens en Pierre Santini.

Een aangrijpende sociale satire over een huisvrouw die in opstand komt tegen haar saaie bestaan. Hoewel de feministisch- maatschappijkritische boodschap inmiddels gedateerd aandoet, blijft de film boeien door zijn bij momenten briljant cynisme (de scène in een wegrestaurant waar oude mensen door hun kinderen worden achtergelaten op weg naar hun zuidelijke vakantiebestemming, is onvergetelijk) en een uitstekende hoofdrol van Laure.

La menace

Frankrijk​/​​Canada 1977. Thriller van Alain Corneau. Met o.a. Yves Montand, Carole Laure, Marie Dubois, Jean-François Balmer en Marc Eyraud.

Henri Savin (Montand), bedrijfsleider bij een transportbedrijf, heeft een verhouding met zijn leidinggevende, Dominique, Als hij haar dumpt voor de jongere Julie, stort ze zichzelf van een klif. De politie denkt echter dat er sprake is van moord, met als hoofdverdachte Julie, die al snel wordt gearresteerd. Deels psychologisch drama, deels spectaculaire thriller, en in beide opzichten geslaagd. Tweede samenwerking tussen regisseur Corneau en zanger/acteur Montand, die een jaar eerder Police Python 357 maakten. Marie Dubois won een César voor haar rol als Dominique.

L'ange et la femme

Canada 1977. Drama van Gilles Carle. Met o.a. Carole Laure, Lewis Furey, Jean Comtois, Stephen Lack en Stephen J. Roth.

Irritante, holle psychologische film met Laure als een naaktdanseres die op straat door gangsters wordt neergeschoten, en vervolgens door engel Furey weer tot leven wordt gewekt. Opgenomen in 17 dagen met een klaarblijkelijk antieke zwart-wit camera, is deze narcistische bespiegeling van Carle hoogstens interessant voor fans van Carole Laure. Onvoorwaardelijke, absoluut niet kieskeurige fans, weliswaar.

Un Magnum speciale per Tony Saitta

Italië​/​​Canada 1976. Mysterie van Alberto De Martino. Met o.a. Stuart Whitman, John Saxon, Martin Landau, Gayle Hunnicutt en Carole Laure.

Een politieman in Montréal onderzoekt de moord op zijn zuster die een hem onbekend morsig leven leidde. Hij zou op een derde van de film al achter de waarheid zijn gekomen als hij alle getuigen niet onmiddellijk in elkaar had geslagen, nog vóór ze zijn vragen konden beantwoorden. De knokpartijen en geweldscènes zijn doel op zich, zonder aanleiding of functie in de whodunit waarvan de ontknoping dan ook totaal uit de lucht komt vallen. De Hollywood-achtige B-acteurs moeten de co-produktie een Amerikaans aanzien geven, maar hun stereotiepe rollen hebben al evenmin verband met het verhaal. Laure is goed in de rol van het slachtoffer.

Né pour l'enfer

Italië​/​​Canada​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1976. Misdaad van Denis Héroux. Met o.a. Mathieu Carrière, Andrée Pelletier, Carole Laure, Eva Mattes en Debby Berger.

Een stapelgekke Amerikaanse zeeman monstert af in Belfast en doodt acht verpleegsters. Een van hen overleeft het, omdat zij zich onder een bed heeft verstopt. Zij kan een gedetailleerde beschrijving van hem geven en na een achtervolging wordt de bewuste man opgepakt. Een nogal opzienbarend internationaal project, voor het merendeel opgenomen in een, mede dankzij de beelden van de Duitser Heinz Holscher, onheilspellend Dublin. Op basis van een waar krantebericht, terwijl het scenario van de (oude) Hongaarse routinier Geza von Ravanyi is, werkend onder het pseudoniem Fred G. Ranger. Angstaanjagend en vooral de moeite waard vanwege de karakterrol van Carrière als psychopaat. Een ander opmerkelijk gegeven is dat deze film alleen illegaal vertoond kan worden, want hij is in Frankrijk verboden en mag ook niet naar Canada worden geëxporteerd.

Blazing Magnum

Canada 1976. Misdaad van Martin Herbert. Met o.a. Stuart Whitman, John Saxon, Martin Landau, Tisa Farrow en Carole Laure.

Een politieman onderzoekt de moord op zijn zuster. Whitman op de DIRTY HARRY-toer, maakt een vermoeide indruk en iedereen ziet er verdacht uit. De stunts worden goed uitgevoerd, maar de film is verder niet opvallend.

La tête de Normande St-Onge

Canada 1975. Drama van Gilles Carle. Met o.a. Carole Laure, Reynald Bouchard, Raymond Cloutier, Renée Girard en Carmen Giroux.

Een gevoelige reis in de wereld van de krankzinnigheid. Normandes moeder, een ex-striptease danseres, zit in een inrichting, maar Normande (Laure) gelooft niet in haar gekte. Tijdens haar gevecht om het behoud van haar moeder raakt ze zelf van de 'normale' wereld vervreemd.

Sweet Movie

Duitsland​/​​Canada​/​​Frankrijk 1974. Erotiek van Dusan Makavejev. Met o.a. Carole Laure, Pierre Clémenti, Sami Frey, John Vernon en Anna Prucnal.

Miss World 1984 wordt tot bruid gekozen door Mr. Kapital, maar schrikt zo van diens kolossale geslachtsdeel dat ze in een koffer wordt getransporteerd naar Europa, waar haar andere verschrikkingen wachten, o.a. een poep- pies- en braaktherapie, tot ze tenslotte verdrinkt in chocoladepasta. Ondertussen vaart een marxistische zeeman door de Amsterdamse grachten, die zijn vriendin kleine jongetjes laat verleiden, die vervolgens worden vermoord. Deze zowel tijdens de opnamen als de premi[KA2]ere met schandalen omgeven film start veelbelovend met ongebreidelde humor in collage-stijl, maar ontspoort steeds meer - met een stuitend gebruik van journaalopnamen van opgegraven concentratiekampslachtoffers - zodat de beoogde (?) bevrijdende werking eerst ergerlijk wordt en dan letterlijk strontvervelend.

Les Corps célestes

Canada​/​​Frankrijk 1974. Komedie van Gilles Carle. Met o.a. Donald Pilon, Carole Laure, Micheline Lanctot, Jacques Dufilho en Sheila Charlesworth.

1938 In een klein dorp in Ontario strijken Desmond en zes jonge vrouwen neer om een bordeel te stichten. Door amoureuze complicaties gaan de zaken niet zonder moeilijkheden. In tegenstelling tot wat we van een dergelijk scenario zouden verwachten hebben we niet te maken met een pornofilm maar met een werk dat dichter bij Rabelais staat dan bij Marivaux met kleurrijke personages zoals de bizarre pastoor, gespeeld door Dufilho die deze rol helemaal waarmaakt.

IXE-13

Canada 1971. Jacques Godbout. Met o.a. André Dubois, Marc Laurendeau, Marcel St.Germain, Serge Grenier en Louise Forestier.

Een muzikale, komische parodie op de superheld van Québec omstreeks 1955. IXE-13 is een legendarische spion, een man met vele kwaliteiten. Hij is dapper, charmant, intelligent en zelfs zijn vijanden bewonderen hem. Leuke avonturen.