Chantal Akerman: regie, cast, scenario en productie.
Er zijn 25 films gevonden.

La folie Almayer

2011 | Drama

België​/​​Frankrijk 2011. Drama van Chantal Akerman. Met o.a. Stanislas Merhar en Marc Barbé.

Nina (Marion), dochter van een Maleisische moeder (Oum) en een Franse kolonist (Merhar) wordt als kind naar Europa gestuurd voor een degelijke opleiding. Als volwassene keert ze terug naar haar vader met wie ze een ongemakkelijke band heeft, en lijkt ze zich ergens thuis te voelen. Wat statische bewerking van Joseph Conrads boek Almayer's Folly verplaatst het verhaal van negentiende-eeuws Maleisië naar het heden, een wat geforceerde constructie. Laatste speelfilm van de Belgische regisseuse Akerman, die in 2015 overleed en vooral vereenzelvigd wordt met haar feministische meesterstuk Jeanne Dielman (1975).

Demain on déménage

2004 | Komedie

Frankrijk​/​​België 2004. Komedie van Chantal Akerman. Met o.a. Sylvie Testud, Aurore Clément, Jean-Pierre Marielle, Natacha Régnier en Elsa Zylberstein.

Een van de leukere titels van de productieve Belgische schrijver/regisseur Akerman, deze kluchtige, maar toch ook understated spraakwaterval van een komedie. Testud is een smoezelige schrijfster (naar Akermans eigen zeggen een autobiografisch personage) die na de dood van haar echtgenoot haar drukke moeder in huis neemt, en moet concluderen dat dit de voortgang van haar erotische roman weinig goed doet. Ze besluit haar krappe appartement te koop te zetten, met een hoop bijzondere korte ontmoetingen als gevolg. Net als voor haar Proust-verfilming La Captive schreef Akerman het script met filmmaker Eric de Kuyper.

La captive

2000 | Drama

Frankrijk​/​​België 2000. Drama van Chantal Akerman. Met o.a. Stanislas Merhar, Sylvie Testud, Olivia Bonamy, Françoise Bertin en Ellizzette Duvall.

Losjes gebaseerd op La prisonnière (in: A la recherche du temps perdu) van Marcel Proust. Vruchtbaar materiaal voor regisseur Akerman (A couch in New York) die haar werk focust op de complexiteit van seksualiteit. Scribent Simon (Stanislas Merhar) is geobsedeerd door Ariane (Sylvie Testud). Zijn obsessie vertaalt zich in haar virtuele gevangenschap: hij volgt haar overal, fysiek en psychisch. Een tragische vertelling over liefde en verlangen. Rijk doorspekt met evergreens van Rachmaninov en Schubert.

The Lost Days

1999 |

Verenigd Koninkrijk 1999. Laura Waddington. Met o.a. Marusha Gagro en Chantal Akerman.

Losjes gebaseerd op La prisonnière (in: A la recherche du temps perdu) van Marcel Proust. Vruchtbaar materiaal voor regisseur Akerman (A couch in New York) die haar werk focust op de complexiteit van seksualiteit. Scribent Simon (Stanislas Merhar) is geobsedeerd door Ariane (Sylvie Testud). Zijn obsessie vertaalt zich in haar virtuele gevangenschap: hij volgt haar overal, fysiek en psychisch. Een tragische vertelling over liefde en verlangen. Rijk doorspekt met evergreens van Rachmaninov en Schubert.

Sud

1999 | Documentaire, Drama

België​/​​Frankrijk 1999. Documentaire van Chantal Akerman. Met o.a. Cora Jones, Ed Taylor, Jr., Michael Journee, Dereck Mohammed en Mrs. Callins.

In 1998 werd de zwarte James Byrd, Jr. op afschuwelijke wijze omgebracht door drie blanke jongeren. De man werd in elkaar geslagen, aan een camion gebonden en bijna vijf kilometer verder gesleurd. Aan de hand van deze racistische moord onderzoekt Akerman het rassengeweld in Alabama dat nog steeds deel uitmaakt van het dagelijkse leven in het zuiden van de VS. Volgens sheriff Billy Rowles is de toestand in Jasper, Alabama niet anders dan in de rest van het land, maar volgens een andere bron wint de Ku Klux Klan de laatste vijftien jaar weer aan sterkte. Voor hen moet elke niet-Ariër het land uitgezet worden. Ze zijn uiterst gevaarlijk omdat niemand hen orders geeft. Ze volgen enkel hun 'Christelijke instelling'. Een pijnlijke documentaire die, naast de gesprekken, ook nog de weg volgt waarover James Byrd meegesleurd werd, tergend traag zodat we als toeschouwer haast elke centimeter van die weg meemaken. Oudere mensen met een donkere huidskleur vertellen over hun leven vroeger, dat niet bepaald anders was als vandaag, enkel de misdaden van uiterst rechts zijn nu illegaal, ook al wordt nog steeds zelden een blanke veroordeeld voor een misdaad begaan t.o.v. iemand van een ander ras. Claire Atherton was verantwoordelijk voor de montage. Fotografie is van Raymond Fromont.

Portrait de groupe en l'absence du ministre

1998 | Documentaire

België​/​​Frankrijk 1998. Documentaire van Marie Mandy. Met o.a. Chantal Akerman, Vincent Bal, Alain Berliner, Philippe Blasband en Jan Bucquoy.

In 1998 werd de zwarte James Byrd, Jr. op afschuwelijke wijze omgebracht door drie blanke jongeren. De man werd in elkaar geslagen, aan een camion gebonden en bijna vijf kilometer verder gesleurd. Aan de hand van deze racistische moord onderzoekt Akerman het rassengeweld in Alabama dat nog steeds deel uitmaakt van het dagelijkse leven in het zuiden van de VS. Volgens sheriff Billy Rowles is de toestand in Jasper, Alabama niet anders dan in de rest van het land, maar volgens een andere bron wint de Ku Klux Klan de laatste vijftien jaar weer aan sterkte. Voor hen moet elke niet-Ariër het land uitgezet worden. Ze zijn uiterst gevaarlijk omdat niemand hen orders geeft. Ze volgen enkel hun 'Christelijke instelling'. Een pijnlijke documentaire die, naast de gesprekken, ook nog de weg volgt waarover James Byrd meegesleurd werd, tergend traag zodat we als toeschouwer haast elke centimeter van die weg meemaken. Oudere mensen met een donkere huidskleur vertellen over hun leven vroeger, dat niet bepaald anders was als vandaag, enkel de misdaden van uiterst rechts zijn nu illegaal, ook al wordt nog steeds zelden een blanke veroordeeld voor een misdaad begaan t.o.v. iemand van een ander ras. Claire Atherton was verantwoordelijk voor de montage. Fotografie is van Raymond Fromont.

Le jour oó...

1997 |

Zwitserland 1997. Chantal Akerman.

In 1998 werd de zwarte James Byrd, Jr. op afschuwelijke wijze omgebracht door drie blanke jongeren. De man werd in elkaar geslagen, aan een camion gebonden en bijna vijf kilometer verder gesleurd. Aan de hand van deze racistische moord onderzoekt Akerman het rassengeweld in Alabama dat nog steeds deel uitmaakt van het dagelijkse leven in het zuiden van de VS. Volgens sheriff Billy Rowles is de toestand in Jasper, Alabama niet anders dan in de rest van het land, maar volgens een andere bron wint de Ku Klux Klan de laatste vijftien jaar weer aan sterkte. Voor hen moet elke niet-Ariër het land uitgezet worden. Ze zijn uiterst gevaarlijk omdat niemand hen orders geeft. Ze volgen enkel hun 'Christelijke instelling'. Een pijnlijke documentaire die, naast de gesprekken, ook nog de weg volgt waarover James Byrd meegesleurd werd, tergend traag zodat we als toeschouwer haast elke centimeter van die weg meemaken. Oudere mensen met een donkere huidskleur vertellen over hun leven vroeger, dat niet bepaald anders was als vandaag, enkel de misdaden van uiterst rechts zijn nu illegaal, ook al wordt nog steeds zelden een blanke veroordeeld voor een misdaad begaan t.o.v. iemand van een ander ras. Claire Atherton was verantwoordelijk voor de montage. Fotografie is van Raymond Fromont.

Autoportret : Chantal Akerman par Chantal Akerman

1996 | Documentaire, Experimenteel

Frankrijk 1996. Documentaire van Chantal Akerman.

In 1998 werd de zwarte James Byrd, Jr. op afschuwelijke wijze omgebracht door drie blanke jongeren. De man werd in elkaar geslagen, aan een camion gebonden en bijna vijf kilometer verder gesleurd. Aan de hand van deze racistische moord onderzoekt Akerman het rassengeweld in Alabama dat nog steeds deel uitmaakt van het dagelijkse leven in het zuiden van de VS. Volgens sheriff Billy Rowles is de toestand in Jasper, Alabama niet anders dan in de rest van het land, maar volgens een andere bron wint de Ku Klux Klan de laatste vijftien jaar weer aan sterkte. Voor hen moet elke niet-Ariër het land uitgezet worden. Ze zijn uiterst gevaarlijk omdat niemand hen orders geeft. Ze volgen enkel hun 'Christelijke instelling'. Een pijnlijke documentaire die, naast de gesprekken, ook nog de weg volgt waarover James Byrd meegesleurd werd, tergend traag zodat we als toeschouwer haast elke centimeter van die weg meemaken. Oudere mensen met een donkere huidskleur vertellen over hun leven vroeger, dat niet bepaald anders was als vandaag, enkel de misdaden van uiterst rechts zijn nu illegaal, ook al wordt nog steeds zelden een blanke veroordeeld voor een misdaad begaan t.o.v. iemand van een ander ras. Claire Atherton was verantwoordelijk voor de montage. Fotografie is van Raymond Fromont.

A Couch In New York

1995 | Komedie

Frankrijk​/​​België​/​​Duitsland 1995. Komedie van Chantal Akerman. Met o.a. Juliette Binoche, William Hurt, Paul Guilfoyle, Stephanie Buttle en Richard Jenkins.

Henry Harriston is een gefrustreerde psychiater uit een chique wijk van de Upper East Side in New York City. Hij heeft een bloeiende praktijk. Béatrice Saulnier is danseres en woont in een bonte Parijse buurt, bevolkt door mensen uit alle windstreken. Ze ruilen hun woning voor de vakantie.

Portrait d'une jeune fille de la fin des années 60 à Bruxelles

1994 | Familiefilm, Komedie

Frankrijk​/​​België 1994. Familiefilm van Chantal Akerman. Met o.a. Circé, Julien Rassam, Joëlle Marlier en Cynthia Rodberg.

Op een woensdag in april 1968 besluit de vijftien-jarige Circ[KA1]e om geen voet meer te zetten in het lyceum. Om de tijd te doden, gaat ze naar de bioscoop waar ze Rassam ontmoet. Deze twintig-jarige jongeman weigert terug te keren naar de kazerne. De twee deserteurs brengen de dag samen door en het meisje wordt ingwijd in de liefde. Al speelt de film zich af in 1968, toch trekt Akerman, die tevens het scenario schreef, duidelijk een parallel met 1994, waardoor een aantal (gewilde) anachronismen ontstaan. Hierdoor benadrukt ze dat de strijd van de jongeren tegen de overheid van alle tijden is en dat de schoolstrijd die toen begon, een kwart eeuw later nog steeds niet voorbij is. Goed spel van vier jonge acteurs. Raymond Fromont stond achter de camera.

Portrait d'une jeune fille de la fin des années 60, à Bruxel

1993 |

Frankrijk 1993. Chantal Akerman.

Op een woensdag in april 1968 besluit de vijftien-jarige Circ[KA1]e om geen voet meer te zetten in het lyceum. Om de tijd te doden, gaat ze naar de bioscoop waar ze Rassam ontmoet. Deze twintig-jarige jongeman weigert terug te keren naar de kazerne. De twee deserteurs brengen de dag samen door en het meisje wordt ingwijd in de liefde. Al speelt de film zich af in 1968, toch trekt Akerman, die tevens het scenario schreef, duidelijk een parallel met 1994, waardoor een aantal (gewilde) anachronismen ontstaan. Hierdoor benadrukt ze dat de strijd van de jongeren tegen de overheid van alle tijden is en dat de schoolstrijd die toen begon, een kwart eeuw later nog steeds niet voorbij is. Goed spel van vier jonge acteurs. Raymond Fromont stond achter de camera.

D'Est

1993 | Documentaire

Portugal​/​​Frankrijk​/​​België 1993. Documentaire van Chantal Akerman.

Een zeer persoonlijke kijk op het nieuwe Oost-Europa zonder gordijn of muur, bekeken door de ogen van Akerman, die geen commentaar of richtlijnen geeft. De toeschouwer mag zelf de tekst invullen. Voor haar is het Oostblok één groot, uitgestrekt land. Vanuit het voormalige Oost-Duitsland vertrekt ze via Polen naar de ex-Sovjetunie. De beelden van Bernard Deville en Raymond Fromont tonen een gebied waar het verleden voortleeft. Lyrische plaatjes worden afgewisseld met grimmige of woedende gezichten van anonieme personen in onbekende plaatsen. Akerman is geïnteresseerd in mensen, voornamelijk vrouwen. Beelden waar ieder het zijne over zal denken, maar die zeker niet onverschillig zullen laten. Claire Atherton deed de montage.

Nuit et jour

1991 | Drama, Experimenteel, Komedie

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1991. Drama van Chantal Akerman. Met o.a. Guilaine Londez, Thomas Langmann, François Négret, Nicole Colchat en Pierre Laroche.

Beiden - nieuw in Parijs - hebben elkaar gevonden; ze hebben genoeg aan de liefde: sensuele Londez en haar vrijer taxichauffeur Langmann. Op een dag neemt Langmann collega Négret mee. Hij werkt overdag en palmt haar langzaam maar zeker in - en zij hem. Ze meent dat de perfecte liefde met beide minnaars mogelijk is, totdat Langmann wantrouwig wordt en zijn recht van de eerste opeist. Een origineel portret van een driehoeksverhouding dat het moet hebben van de sterke dialoog, maar het gebrek aan actie wreekt zich evenwel tegen het einde van de film, al speelt Londez de sterretjes van de hemel. Scenario van Akerman en Pascal Bonitzer naar een idee van Michel Vandestien. De fraaie fotografie is van een heel team: Jean- Claude Neckelbrouck, Pierre Gordower, Bernard Delville en Oliver Dessalles. Voor een deel gefinancierd met geld van de Europese Gemeenschap en participatie van abonnee-tv Canal Plus en de Belgische zender RTBF.

Histoires d'Amérique

1988 | Experimenteel

België​/​​Frankrijk 1988. Experimenteel van Chantal Akerman. Met o.a. Mark Amitin, Eszter Balint, Stefan Balint, Marilyn Chris en Carl Don.

Een lyrische beschouwing waarin New York de hoofdrol speelt. Een film over de joodse realiteit, gemaakt met merendeels onbekende acteurs. Het geheel is op een niet-chronologische manier in beeld gebracht, aangezien het gaat over het geheugen en de herinneringen, zoals bij Resnais en Duras. Een zeer ambitieuze film, maar wellicht te hoog gegrepen voor de regisseuse. Toch zitten er een aantal meeslepende en grappige scènes in en het camerawerk van Luc Benhamou is prachtig.

Golden Eighties

1986 | Musical, Komedie

Zwitserland​/​​België​/​​Frankrijk 1986. Musical van Chantal Akerman. Met o.a. Myriam Boyer, Fanny Cottençon, John Berry, Delphine Seyrig en Nicolas Tronc.

Akerman heeft geprobeerd de de jaren 1980-90 te vangen in een muzikaal drama met als middelpunt een winkelpassage in Brussel. Ongetwijfeld ge[KA3]inspireerd door Demy`s LES PARAPLUIES DE CHERBOURG een verhaaltje (van niks) over kapstertje Lio, die verliefd is op Tronc, die weer op zijn beurt lonkt naar Cottençon, en deze laatste heeft een oogje op Denner. Plotseling duikt Amerikaan Berry op, die iets met het verleden te maken heeft en zich vastklampt aan Seyrig, de echtgenote van Denner; hij heeft haar nooit kunnen vergeten na WO II, en zij is de moeder van Tronc. Dit bonte gebeuren zal v.n.l. genre- liefhebbers aanspreken. Laatste rol van Denner. De muziek is van Marc Herouet. Het scenario werd geschreven door Pascal Bonitzer, Henry Bean, Jean Gruault, Leora Barisch en regisseuse Akerman. Gilberto Azevedo en Luc Benhamou bemanden de camera.

Elle a passé tant d'heures sous les sunlights

1985 | Experimenteel

Frankrijk 1985. Experimenteel van Philippe Garrel. Met o.a. Mireille Perrier, Jacques Bonnaffé, Anne Wiazemsky, Lou Castel en Chantal Akerman.

Een film over een film in wording (NATIVITÉ) van Philippe Garrel. In werkelijkheid worden zowel de liefde voor als het leed veroorzaakt door het filmen uitgebeeld. Garrel en zijn acteurs zijn hier aan het werk - proefopnames, mislukte opnames met opzettelijk alle gebreken van dien. Door sommigen hemelhoog geprezen, voor anderen een getuigenis van onmacht. De waarheid ligt waarschijnlijk in het midden.

Paris vu par...20 ans après

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Bernard Dubois, Philippe Garrel, Frédéric Mitterrand, Vincent Nordon en Philippe Venault. Met o.a. Agathe Vannier, Julien Dubois, Daniel Mesguich, Christine Boisson en Jean-Pierre Léaud.

Een herhaling van wat al gedaan werd in 1964 met PARIS, VU PAR... Het resultaat is wisselvallig. Het onderwerp dat Akerman koos voor J'ai faim, j'ai froid is onbetekenend. Nordons Paris-Plage is behoorlijk banaal. Venault geeft een bijzondere visie op euthanasie in Canal Saint-Martin. Wat betreft Dubois, hij slaagt erin de interesse te wekken, maar weet niet helemaal te overtuigen met Place Clichy. Mitterand maakte het pessimistische en provocerende Rue du Bac, maar al deze regisseurs vallen in het niet naast het talent van Garrel die ons in zijn Rue Fontaine een blik gunt in zijn gekwelde, obsessieve en zeer persoonlijke wereld.

De droomproducenten

1984 | Documentaire

België 1984. Documentaire van Robbe De Hert, Willem Thijssen en Chris Verbiest. Met o.a. Chantal Akerman, Jan Blokker, Hugo Claus, Sylvia Kristel en André Delvaux.

Drie bekende filmers leggen de vinger op de Vlaamse filmwonde, in de vorm van een boeiende compilatiefilm waarin de Vlaamse filmproblematiek tot op internationaal bespreekbare hoogte wordt getild. Het proces wordt gemaakt over de verraderlijke rol van de televisiemanagers t.o.v. de filmproduktie. Vaak vernuftig is het cynisch tegenover elkaar stellen van beelden van tv-spelletjes met interviews van filmmakers. De vraag blijft echter: wie ligt er wakker van deze subjectieve wandeltocht doorheen de Belgische filmproblematiek? Ook bekend als LES FABRICANTS DE RÊVES.

Un jour Pina m'a demandé

1983 | Documentaire, Experimenteel

België​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1983. Documentaire van Chantal Akerman.

Drie bekende filmers leggen de vinger op de Vlaamse filmwonde, in de vorm van een boeiende compilatiefilm waarin de Vlaamse filmproblematiek tot op internationaal bespreekbare hoogte wordt getild. Het proces wordt gemaakt over de verraderlijke rol van de televisiemanagers t.o.v. de filmproduktie. Vaak vernuftig is het cynisch tegenover elkaar stellen van beelden van tv-spelletjes met interviews van filmmakers. De vraag blijft echter: wie ligt er wakker van deze subjectieve wandeltocht doorheen de Belgische filmproblematiek? Ook bekend als LES FABRICANTS DE RÊVES.

Toute une nuit

1982 | Experimenteel, Musical

Frankrijk​/​​België 1982. Experimenteel van Chantal Akerman. Met o.a. Aurore Clément, Frank Aendenboom, Paul Allio, Jan Decleir en Jean Philippe Laroche.

Tijdens een warme zomernacht in Brussel kunnen tientallen mensen niet slapen en gaan ze de straat op of bars en dancings in, voor al dan niet toevallige, min of meer vergeefse ontmoetingen en erotische contacten. Na de minimal art van Akermans vorige films nu een hele reeks van kleine drama's die elkaar aanvullen en becommentariëren, waarbij muziek en geluid belangrijker zijn dan de dialoog. De film heeft een bijna hitsige spanning en soms de feestelijkheid van een echte musical en is ondanks de structuurloze opzet absoluut niet ontoegankelijk, voor wie aandachtig kijken wil.

Cinq % de risque

1979 | Misdaad

Frankrijk​/​​België 1979. Misdaad van Jean Pourtalé. Met o.a. Bruno Ganz, Jean-Pierre Cassel, Aurore Clément, Pierre Michael en Fernand Guiot.

Een bizar thema: het opzetten van de volmaakte misdaad, door met behulp van een wiskundige techniek en nauwkeurige computerberekeningen een rotsvast alibi te construeren. Helaas draait dit al snel uit op een eindeloze autorally (het lijkt wel een reclamefilm voor het betreffende merk), zodat het project halverwege eigenlijk al op een mislukking uitloopt. De tweede speelfilm van Pourtalé. De laatste?

Les Rendez-vous d'Anna

1978 | Drama, Experimenteel

België​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1978. Drama van Chantal Akerman. Met o.a. Aurore Clément, Helmut Griem, Magali Noël, Hanns Zieschler en Jean-Pierre Cassel.

Het centrale personage en tegelijk de titelfiguur, de twintigjarige onafhankelijke vrouw Anna, vrijgezellin en cineaste van beroep, is voortdurend onderweg; als een soort handelsreiziger gaat zij haar film her en der vertonen. Het is geen echt verhaal dat de motor is van de film, maar de filmtaal die vorm geeft aan de gemoedsbewegingen. De door Akerman vindingrijk gekozen expressievorm weet op een treffende manier de culturele crisis op te roepen: de economische crisis, de filosofische malaise, het morele en spirituele onbehagen, de onzekerheid van een samenleving waarin de essentiële waarden zijn weggevallen en stukgeslagen en die nu met een kater in het slop zit.

News from Home

1976 | Documentaire

België​/​​Frankrijk 1976. Documentaire van Chantal Akerman.

Een film als een dagboek, of nog liever als een 'zwijgende brief', waarin de cineaste in haar woonplaats New York brieven voorleest van haar moeder. Akerman probeert de overweldigende indrukken van de stad in haar greep te krijgen, waarbij de ondergrondse als 'herkenbaar' motief terugkeert. Voor liefhebbers van experimentele films is dit ongebruikelijke, hoogst persoonlijke dramaatje een juweel.

Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles

1975 | Drama, Experimenteel

Frankrijk​/​​België 1975. Drama van Chantal Akerman. Met o.a. Delphine Seyrig, Jan Decorte, Henri Storck, Jacques Doniol-Valcroze en Yves Bical.

Drie dagen uit het leven van een Belgische weduwe die door de volledige programmering van al haar handelingen zichzelf en haar bestaan onder controle houdt. Een incident - het aanbranden van de aardappels op de tweede dag - leidt tot een kleine chaos die voor haar echter volledig is, zodat ze bij een klant met wie ze een mechanische namiddagprostitutie bedrijft een orgasme beleeft en hem vermoordt. Deze obsederende, zéér lange film zonder actie van regisseur Chantal Akerman krijgt door het ritme van de simpele huishoudelijke handelingen en verschuivingen in dat ritme, een indringende en zelfs uiterst spannende werking. De anders zo mondaine actrice Delphine Seyrig aan de afwas en bij het aardappelen schillen, versterkt het effect van een gespeeld ritueel. In de prestigieuze Sight and Sound poll van 2022 verkozen tot beste film aller tijden.

elle Je, tu, il

1974 | Drama, Experimenteel

België​/​​Frankrijk 1974. Drama van Chantal Akerman. Met o.a. Chantal Akerman, Niels Arestrup en Claire Wauthion.

In een nagenoeg lege kamer denkt een meisje over zichzelf na, probeert brieven te schrijven, verkleedt zich. Ze krijgt een lift van een jonge vrachtwagenchauffeur die haar zijn teleurstellingen in het leven vertelt, masturbeert hem, maar de relatie gaat niet verder. Ze bezoekt een vriendin die haar te eten geeft, gaat met haar naar bed, waarbij de liefdeshandeling van agressie geleidelijk aan overgaat in tederheid. De door de Amerikaanse [KL]underground[KLE] be[KA3]invloede film krijgt een boeiende werking door de aandachtige observatie van banale details en mechanische handelingen, maar reikt ook nauwelijks verder dan dat, waardoor dit speelfilmdebuut vooral een (geslaagde) stijloefening wordt en vooral interessant in het licht van Akermans latere films.