Maartje Seyferth: regie, cast, scenario, productie en montage.
Er zijn 9 films gevonden.

Kat en muis

2015 | Drama

Nederland​/​​België 2015. Drama van Victor Nieuwenhuijs en Maartje Seyferth. Met o.a. Carlijn van Zijtveld, Patrick Linotte, Raymond Thiry en Wilma Bakker.

Vlees

2010 | Drama

Nederland 2010. Drama van Victor Nieuwenhuijs en Maartje Seyferth. Met o.a. Nellie Benner, Hugo Metsers en Titus Muizelaar.

Crepuscule

2009 |

Nederland 2009. Maartje Seyferth en Victor Nieuwenhuijs. Met o.a. Nellie Benner en Titus Muizelaar.

Een jonge vrouw, de schouders hoog, haar gezicht verscholen onder een grote capuchon, arriveert in de grote stad. Ze neemt haar intrek in een immense kamer, waar een verweerde spiegel en een orgel staan. Ze vindt een baantje bij een benzinepomp. Crepuscule toont beelden uit haar dagelijks leven tot er plotseling een pistool op haar hoofdkussen wordt gelegd. Crepuscule is een ode aan Jean-Luc Godard, die decennia geleden stelde dat voor een film niets anders nodig is dan een meisje en een pistool. Dat die ingrediënten niet per se een geslaagde film opleveren bewijst deze aaneenschakeling van loze, quasi-diepzinnige scènes.

Lulu

2004 | Drama, Romantiek

Nederland 2004. Drama van Maartje Seyferth en Victor Nieuwenhuijs. Met o.a. Titus Muizelaar, Vlatka Simac, Georgina Verbaan en Willeke van Ammelrooy.

De welgestelde uitgever Leon Mortier raakt verslingerd aan de verleidelijke en ongrijpbare Lulu. Niet alleen Leon, maar ook zijn broer, zoon en vrienden vallen willoos ten prooi aan Lulu's aantrekkingskracht, met desastreuze gevolgen.

Venus in Furs

1994 | Drama

Nederland 1994. Drama van Maartje Seyferth en Victor Nieuwenhuijs. Met o.a. Anne van de Ven, Andre Arend van Noord, Raymond Thity, Hilt de Vos en Claire Mijnals.

Korte en totaal overbodige verfilming van de in 1869 verschenen klassieker [KL]Venus im Pelz[KLE] van Leopold von Sacher-Masoch, waarin het verschijnsel van de erotische zelfkwelling, het masochisme, wordt beschreven. Blonde stoot Van de Ven domineert haar minnaar Van Noord tijdens een reeks seksuele ontmoetingen op klassieke plekken zoals een stal en een pastorie. Zij vernedert hem, geeft hem zweepslagen, en bevredigt hiermee zijn masochistische verlangens. Uiteindelijk laat zij hem aan zijn lot over met een andere man. Zelf poetst zij de plaat met een vriendin. Eerder (1969) al verfilmd door Massimo Dallamano, die de meester-slaaf-verhouding veel pikanter in beeld bracht. Laura Antonelli was toen de vlotte meid. In vergelijking met haar is Van de Ven een vroegrijpe puber, die in het fietsenhok vieze spelletjes speelt met gemelijk klasgenootje Van Noord. De zwart-wit-beelden van coregisseur Nieuwenhuijs concentreren zich in close-ups van naakte lichamen. Om alles wat allure te geven werd er muziek van Tschaikowski, Mahler en Grieg onder gezet, die de neiging tot gegrinnik alleen maar vergroot.

Beelden van vernieuwing

1990 |

Nederland 1990. Maartje Seyferth en Victor Nieuwenhuijs.

Korte en totaal overbodige verfilming van de in 1869 verschenen klassieker [KL]Venus im Pelz[KLE] van Leopold von Sacher-Masoch, waarin het verschijnsel van de erotische zelfkwelling, het masochisme, wordt beschreven. Blonde stoot Van de Ven domineert haar minnaar Van Noord tijdens een reeks seksuele ontmoetingen op klassieke plekken zoals een stal en een pastorie. Zij vernedert hem, geeft hem zweepslagen, en bevredigt hiermee zijn masochistische verlangens. Uiteindelijk laat zij hem aan zijn lot over met een andere man. Zelf poetst zij de plaat met een vriendin. Eerder (1969) al verfilmd door Massimo Dallamano, die de meester-slaaf-verhouding veel pikanter in beeld bracht. Laura Antonelli was toen de vlotte meid. In vergelijking met haar is Van de Ven een vroegrijpe puber, die in het fietsenhok vieze spelletjes speelt met gemelijk klasgenootje Van Noord. De zwart-wit-beelden van coregisseur Nieuwenhuijs concentreren zich in close-ups van naakte lichamen. Om alles wat allure te geven werd er muziek van Tschaikowski, Mahler en Grieg onder gezet, die de neiging tot gegrinnik alleen maar vergroot.

Armando

1990 | Korte film

Nederland 1990. Korte film van Victor Nieuwenhuijs en Maartje Seyferth.

Korte en totaal overbodige verfilming van de in 1869 verschenen klassieker [KL]Venus im Pelz[KLE] van Leopold von Sacher-Masoch, waarin het verschijnsel van de erotische zelfkwelling, het masochisme, wordt beschreven. Blonde stoot Van de Ven domineert haar minnaar Van Noord tijdens een reeks seksuele ontmoetingen op klassieke plekken zoals een stal en een pastorie. Zij vernedert hem, geeft hem zweepslagen, en bevredigt hiermee zijn masochistische verlangens. Uiteindelijk laat zij hem aan zijn lot over met een andere man. Zelf poetst zij de plaat met een vriendin. Eerder (1969) al verfilmd door Massimo Dallamano, die de meester-slaaf-verhouding veel pikanter in beeld bracht. Laura Antonelli was toen de vlotte meid. In vergelijking met haar is Van de Ven een vroegrijpe puber, die in het fietsenhok vieze spelletjes speelt met gemelijk klasgenootje Van Noord. De zwart-wit-beelden van coregisseur Nieuwenhuijs concentreren zich in close-ups van naakte lichamen. Om alles wat allure te geven werd er muziek van Tschaikowski, Mahler en Grieg onder gezet, die de neiging tot gegrinnik alleen maar vergroot.

De Meester en de Reus

1980 | Drama, Experimenteel

Nederland 1980. Drama van Johan van der Keuken. Met o.a. Herman Gilis, Maartje Seyferth en Bep Westerduin.

Een niet geheel geslaagd, maar toch interessant vormgevings- en taalexperiment van Van der Keuken in de tradities van Straub/Van de Staak. Gespeelde scènes worden afgewisseld met documentaire scènes. De kritiek struikelde om 't hardst over Van der Keuken heen, omdat hij zijn vertrouwde documentairevorm had verlaten, alsof elke auteur/filmer niet het recht heeft, andere dan de gebaande wegen te bewandelen. De onverzoenlijkheid van beeld, tekst en inhoud is overtuigend genoeg.

Rust

1977 |

Nederland 1977. Willeke van Ammelrooy.

Een niet geheel geslaagd, maar toch interessant vormgevings- en taalexperiment van Van der Keuken in de tradities van Straub/Van de Staak. Gespeelde scènes worden afgewisseld met documentaire scènes. De kritiek struikelde om 't hardst over Van der Keuken heen, omdat hij zijn vertrouwde documentairevorm had verlaten, alsof elke auteur/filmer niet het recht heeft, andere dan de gebaande wegen te bewandelen. De onverzoenlijkheid van beeld, tekst en inhoud is overtuigend genoeg.