Laurence Mercier: cast.
Er zijn 8 films gevonden.

Noces cruelles

1996 | Thriller

Frankrijk 1996. Thriller van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Annie Girardot, Mathilde May, François-Régis Marchasson, Ann-Gisel Glass en Philippe Volter.

Les cinq dernières minutes : Meurtre à l'université

1994 | Misdaad

Frankrijk 1994. Misdaad van Jean-Marc Seban. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Féodor Atkine, Isabelle Carré en Marianne Epin.

Een bekende etnologe, het hoofd van de researchafdeling van de universiteit van Parijs VIII, maakt een dodelijke val van vijftien meter. Moord of zelfmoord? Commissaris Massard (Santini) twijfelt sterk aan een ongeval en de autopsie stelt hem in het gelijk. In het lichaam van het slachtoffer worden sporen aangetroffen van een zeldzaam verdovend middel, dat slechts in een paar Afrikaanse gebieden voorkomt. Massard en zijn assistent (Hoden) staan weer eens voor een moeilijk geval. Diverse onverwachte wendingen zorgen voor een spannende aflevering van de in Frankrijk zeer populaire serie. Het scenario is van Martin Djidou en Pierre Pauquet. Voor regisseur Seban, van huis uit maker van documentaires, was dit zijn speelfilmdebuut met een avondvullende tv-film, opgenomen op locatie in de universiteit met studenten als figuranten. Het camerawerk is van Luc Hervé. Aflevering nummer 73 van 81. Mono.

La mort de Molière

1994 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1994. Drama van Robert Wilson. Met o.a. Robert Wilson, Bulle Ogier, Isabelle Chemin, Cléonus Shannon en Francis Bouc.

Een statisch-po[KA3]etisch essay over de doodstrijd van de Franse schrijver Moli[KA2]ere, wiens echte naam Jean-Baptiste Poquelin (1622-1673) was. Ooit schreef hij [KL]Le malade imaginaire[KLE] maar nu ligt Moli[KA2]ere (Wilson) zelf op sterven. Hij wordt bezocht door zijn eigen creaties en door personen uit de realiteit zoals de Franse koning, Racine en zijn geliefde Madeleine B[KA1]ejart (Ogier). Ze dansen voor hem, halen citaten aan uit zijn werk en kijken toe hoe hij met veel pijn de dood tegemoet treedt. Visueel erg knap gemaakt en voorzien van een uitzonderlijke muzikale omlijsting door Philip Glass, maar dramatisch totaal onbegrijpelijk. De cineast springt kris-kras door leven en werk van de schrijver en wie niet met dit oeuvre vertrouwd is loopt al vlug hopeloos verloren. Bovendien stikt het scenario van Wilson, Philippe Chemin en Jan Linders van holle symbolen. De teksten van Heiner Muller worden gelezen door Bulle Ogier, Sami Frey en Jeanne Chemin. Adembenemend mooie fotografie van Renato Berta.

Bouvard et Pècuchet

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Jean Carmet, Jean-Pierre Marielle, Pierre Étaix, Catherine Ferran en Yvan Dautun.

Naar een bewerking van het nergens bij in te delen werk van Gustave Flaubert door Jean-Claude Carrière. Het gaat hier om zowel een komedie als een satire terwijl het in feite een ontroerende speurtocht naar het Bewustzijn is. Geen eenvoudig verhaal dus, maar het is juist weergegeven - en niet onjuist zoals te vrezen viel - dankzij een intelligent scenario, een aandachtige regie en een rake typering van de karakters en de mentaliteit van destijds. Schitterend spel en opmerkelijke, speciaal voor de film gecomponeerde muziek. Verhaeghe hoort thuis bij die zeldzame groep van cineasten die met echt iets origineels en bizonders op televisie komen.

Signé Charlotte

1985 | Drama

Frankrijk 1985. Drama van Caroline Huppert. Met o.a. Isabelle Huppert, Niels Arestrup, Christine Pascal, Nicolas Wostrikoff en Jean-Michel Ribes.

Mathieu leeft gelukkig met zijn vrouw en zoon als Charlotte, een ex-minnares opeens voor de deur staat. Haar metgezel is volgens haar vermoord. Later geeft zij toe hem gedood te hebben. Zij komt bij hen inwonen, Mathieu wordt weer verliefd op haar maar zij vlucht naar Spanje en laat hem achter met zijn gezin. Een film vol clichés en onwaarschijnlijkheden, zonder enige samenhang en bovendien is de regie erg onpersoonlijk. Caroline Huppert is even vervelend als vroeger. Scenario van Caroline Huppert, Luc Béraud en Joëlle Goron. Camerawerk van Bruno de Keyzer.

P.R.O.F.S.

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Patrick Schulmann. Met o.a. Patrick Bruel, Fabrice Luchini, Laurent Gamelon, Christophe Bourseiller en Yolande Gilot.

Sinds ET LA TENDRESSE, BORDEL is het niveau van Patrick Schulmann gestaag slechter geworden, getuige ook dit werkje dat voorgeeft een portret van de leraren en leerlingen te zijn. Natuurlijk neemt de verstandige leraar snel de benen, terwijl zijn maffe collega achterblijft. Twee uur hansworsterijen, trivialiteiten en mislukte standjes. Een moeizame film.

Louise l'insoumise

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Charlotte Silvera. Met o.a. Catherine Rouvel, Roland Bertin, Myriam Stern, Joëlle Tami en Deborah Cohen.

Het verhaal speelt zich af in een buitenwijk van Parijs in 1961. De moeder van een Tunesisch-joodse gastarbeidersfamilie verplicht haar drie dochters als kluizenaars te leven en verbiedt hen enig contact met de Fransen. Op den duur gaat een van de dochters, Louise, zich verzetten tegen de tyrannie van haar moeder. Een uitstekend onderwerp, maar de film kan samengevat worden als een confrontatie tussen een karikaturale moeder en dochter. Traag en bovendien niets nieuws onder de zon: elk kind zou hetzelfde doen, ook bij moslims van de oude stempel. Het gevolg: de film verliest zijn aparte karakter.

Les Filles du régiment

1978 | Komedie, Drama

Frankrijk 1978. Komedie van Claude Bernard-Aubert. Met o.a. Laurence Mercier, Dora Doll, Gérard Sety, Marie-Laurence Bunel en Jean Obé.

Na de talloze legerkomedies met geobsedeerde mannetjesdieren in de hoofdrol kon een variatie met mandolle vrouwelijke soldaten natuurlijk niet uitblijven. De grollen zijn evenwel net zo smakeloos en onleuk als die van hun mannelijke geestverwanten en deze film is net zo boeiend als het kijken naar drogend behang.