Jean-Louis Bertucelli

Papa et maman s'ront jamais grands

Frankrijk 2002. Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Maxime Raoust, Gilles Déroit en Michèle Bernier.

Marie Marmaille

Frankrijk 2002. Drama van Jean-Louis Bertolucci en Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Jérémy Sitbon, Christian Charmetant en Ludivine Sagnier.

Docteur Sylvestre : Café frappé

Frankrijk​/​​België 1999. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Jérôme Anger, Marthe Villalonga, Jean-Paul Muel, Samir Guesmi en Christian Sinniger.

Mauvaises affaires

Frankrijk 1997. Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Anne Richard, Christian Charmetant en Bernard Le Coq.

Sur un air de mambo

Frankrijk 1996. Komedie van Jean-Louis Bertucelli en Sabine Ullmann. Met o.a. Catherine Jacob, Jean-Paul Muel, Bernard Alane, Betty Bomonde en Jean-Jacques Moreau.

Le clandestin

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Komedie van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Zbignew Zamachowski, Neige Dolsky, Rebecca Potok en Jean-Luc Buguet.

De tachtig-jarige Dolsky weigert haar appartement om te ruilen voor een kamer in een luxueus rustoord, zoals haar dochter graag zou willen. Niemand luistert nog naar haar en ze wordt door iedereen als dement beschouwd. Op een dag trekt men een stelling op. De gevel van de appartementen krijgt een verjongingskuur. Een jonge Pool, Zamachowski, die illegaal in het land verblijft, heeft de leiding. Tussen de vrouw en de arbeider ontstaat een warme vriendschap. Gevoelig portret van het milieu van illegale arbeiders, gekoppeld aan het verhaal van een koppige, eenzame maar kranige oude dame. Het samenspel van beide hoofdrolspelers is schitterend, dramatiek doorspekt met een ontroerende humor. Het scenario werd geschreven door Bertucelli, Sabine Ullmann en Daniel Boublil. Fotografie van Paul Bonis.

L'instit: Le mot de passe

Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Gérard Klein, Olivia Brunaux, Jean-Luc Buquet, Raphaël Dufour en Jean-Marie Winling.

Leraar Klein staat voor de klas op weer een nieuwe school. Hij stelt zich voor, en alle leerlingen observeren hem afwachtend. Alleen de gehandicapte Dufour trekt zich niets van hem aan en rijdt rondjes in zijn rolstoel. Wanneer de jongen bij de ingang van de school op zijn moeder wacht, bekijkt hij de motor van de nieuwe leerkracht. Het is dezelfde als die waardoor hij het gebruik van zijn benen is kwijtgeraakt. Weer een aflevering in de soapserie voor huilerige bakvisjes. In dit melige scenario van Eric Kristy, Jean-Patrick Rousseau en Alex Steiner worden alle sentimentele registers schaamteloos opengetrokken. De kleine Dufour, als de jongen die elk contact met volwassenen weigert, vergrijpt zich aan het moederinstinct van vrouwelijke kijkers. Paul Bonis stond achter de camera.

Dis maman, tu m'aime?

Frankrijk 1992. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Eva Darlan, Bruno Pradal, Vanessa Guedj, Georges Staquet en Jean de Coninck.

Guedj is een uiterst gevoelige vijftien-jarige adolescente, die samen met haar gescheiden moeder en haar zes-jarig broertje in Quiberon aan de kust leeft. Haar verlangen om lief te hebben en geliefd te worden, projecteert ze op haar moeder. Haar jonge leven wordt dan ook overhoop gehaald wanneer een nieuwe man verschijnt in het leven van mama. Een variatie op het dubbele thema van de puberteit en het mislukte huwelijk, gezien door de ogen van een jong meisje. Het is allemaal braafjes verteld en mooi in beeld gebracht, maar veel nieuws wordt er niet gebracht. De zakdoek wel bij de hand houden. Sarah Romano, Daniel Boublil en François Effem schreven het scenario dat vakkundig in mooie plaatjes werd omgezet door Henri Decomps. Daniel Gutenberg bewerkte muziek van Ravel, Schubert en Debussy.

Pognon sur rue

Frankrijk​/​​Zwitserland 1991. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Daniel Prévost, Franck Lapersonne, Marie Lenoir, Georges Staquet en Muse Dalbray.

Prévost is een gehaaide makelaar in onroerende goederen. Steeds weer slaagt hij erin om zelfs de meest koppige huurder uit een pand te verdrijven wanneer dit voor afbraak bestemd is. Momenteel gaan de zaken achteruit, maar Prévost is ervan overtuigd dat het maar tijdelijk is. Dan verschijnt inderdaad Lapersonne, een meedogenloze zakenman die voor het Coge-2000- bureau werkt. Zij willen een heel pand in het oude Parijs platleggen om er nieuwbouw op te zetten. De lage kantjes van makelaars worden op pijnlijke wijze blootgelegd in deze satire, die eerder bitter doet lachen. De acteurs presteren op niveau en het scenario van Christian Biegalsky, Eric Kristy en Bertucelli tracht taboes te doorbreken, maar gaan net niet ver genoeg. Fotografie van Paul Bonis.

La lettre perdue

Frankrijk 1987. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Michel Galabru, Raphaëlle Spencer, Eva Darlan, Jean-François Stévenin en Patachou.

Een schilderijenrestaurateur, een weinig inschikkelijke en solitaire figuur, krijgt per abuis een brief bezorgd van een jong kind. Er ontstaat een levendige correspondentie tussen de bejaarde man en het meisje. Als hij met zijn kleinzoon van plan is kennis te gaan maken met haar, komt hij voor een dilemma te staan want zij heeft net over haar ongeneeslijke ziekte geschreven. De gevoeligheid van de cineast van INTERDIT AUX MOINS DE TREIZE ANS, zit ook in deze film weer hecht verankerd in de alledaagse werkelijkheid. Een fijnzinnige en scherpzinnige schets van eenzaamheid. Galabru, die onder goede begeleiding stond, laat zich van een even ontroerende als verwarrende kant zien. Scenario van de regisseur en Isabelle Mergault.

Stress

Frankrijk 1984. Thriller van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Carole Laure, Guy Marchand, André Dussollier, Anne Meson en Isabelle Mergault.

Een sombere thriller op z'n Amerikaans. Een patiënt die het hart heeft gekregen van een overleden verlaten minnaar identificeert zich met deze man en besluit hem te wreken. Ondanks de medewerking van Demouzon, laat de clou zich halverwege raden. Het begin is uitstekend maar het eind is wat saai. Bertucelli probeert perfect te zijn maar stelt de kijker teleur. Wederom blijkt dat Hitchcock niet door iedereen valt te evenaren.

Interdit aux moins de 13 ans

Frankrijk 1982. Misdaad van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Patrick Depeyrat, Sandra Montaigu, Akim Oumaouche, Maryline Even en André Chaumeau.

Teneinde aan zijn troosteloze bestaan als wasserij-bezorger te ontkomen, pleegt Louis een overval die slecht afloopt: hij doodt twee personen. Verraden door zijn vrouw wordt hij gearresteerd, net als hij een nieuwe relatie is begonnen. Na met L'IMPRÉCATEUR, waarvoor een groot budget was uitgetrokken, een strop te hebben gehad, kwam de regisseur terug met een goedkopere misdaadfilm en weinig bekende acteurs. Het onheilspellende, grijze en kille decor van de buitenwijken is het belangrijkste element in deze pakkende film: het bepaalt het gedrag van de bewoners. Het doet ook het intrieste, banale karakter van deze heel eigentijdse geschiedenis vergeten.

L' Imprécateur

Frankrijk 1977. Thriller van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Jean Yanne, Michel Piccoli, Jean-Claude Brialy en Michael Lonsdale.

Een multinationale onderneming wordt in beroering gebracht door de zelfmoord van de directeur marketing en een reeks anonieme beschuldigingen. De adjunct-directeur human relations wordt met het onderzoek belast en ontdekt dat de schuldige werkzaam moet zijn in de onderneming, die letterlijk op weinig solide fundamenten is gebouwd. Deze ambitieus opgezette sociaal-politieke satire schiet zijn doel voorbij door grote vaagheid en nogal melige humor. De sjabloonachtige rollen geven de ster-acteurs weinig kansen.

Docteur Françoise Gailland

Frankrijk 1975. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Pierre Cassel, François Périer, Isabelle Huppert en Suzanne Flon.

Een vrouwelijke ziekenhuisarts (Girardot) heeft tussen werk, gezin, echtgenoot en minnaar voor niemand tijd, tot ze bij zichzelf kanker (als gevolg van roken) constateert en een verbeten strijd tegen haar ziekte aangaat. Hierdoor komt haar gezin tot bezinning. Hoewel gebaseerd op ware gebeurtenissen lijkt de film een al te rooskleurige smartlap die Girardot ruime gelegenheid biedt haar dappere-glimlach-tussen-tranen-door te etaleren. Het scenario is van André G. Brunelin en regisseur Bertucelli naar de roman van Noëlle Loriot. Het camerawerk is van Claude Renoir. Eastmancolor, Mono.

Docteur Francoise Gailland

Frankrijk 1975. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Jean-Pierre Cassel en Annie Girardot.

Een vrouwelijke ziekenhuisarts (Girardot) heeft tussen werk, gezin, echtgenoot en minnaar voor niemand tijd, tot ze bij zichzelf kanker (als gevolg van roken) constateert en een verbeten strijd tegen haar ziekte aangaat. Hierdoor komt haar gezin tot bezinning. Hoewel gebaseerd op ware gebeurtenissen lijkt de film een al te rooskleurige smartlap die Girardot ruime gelegenheid biedt haar dappere-glimlach-tussen-tranen-door te etaleren. Het scenario is van André G. Brunelin en regisseur Bertucelli naar de roman van Noëlle Loriot. Het camerawerk is van Claude Renoir. Eastmancolor, Mono.

On s'est trompé d'histoire d'amour

Frankrijk 1974. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Coline Serreau, Francis Perrin, Nicole Dubois, Gérard Caillau en Marre-Pierre Casey.

Als gevolg van een weinig, bevredigende vrijage tussen twee kantoorcollega's blijkt het meisje zwanger. Een overhaast huwelijk is noch wat zijzelf noch hun familie hadden verwacht en de geboorte van de baby maakt hen ook geen geschiktere partners. Het goed geobserveerd scenario van de actrice Serreau kreeg een te gelikte verfilming en op de twee hoofdrollen na blijven de personages zo plat als een dubbeltje. Serreau maakte later zelf betere films.

On S'est Trompe D'histoire D'amour

Frankrijk 1973. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Nicole Dubois, Coline Serreau en Francis Perrin.

Als gevolg van een weinig, bevredigende vrijage tussen twee kantoorcollega's blijkt het meisje zwanger. Een overhaast huwelijk is noch wat zijzelf noch hun familie hadden verwacht en de geboorte van de baby maakt hen ook geen geschiktere partners. Het goed geobserveerd scenario van de actrice Serreau kreeg een te gelikte verfilming en op de twee hoofdrollen na blijven de personages zo plat als een dubbeltje. Serreau maakte later zelf betere films.

Paulina 1880

Italië​/​​Frankrijk 1972. Historische film van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Olga Karlatos, Maximilian Schell, Sami Frey, Michel Bouquet en Romolo Valli.

Een mooie Milanese burgervrouw wordt al vanaf de puberteit verdeeld tussen haar vurig godsbesef en wereldser passies en verbergt dat achter een hoogmoedig optreden. Tijdens haar debutantenbal wordt ze verliefd op een getrouwde graaf. De roman van Jean-Pierre Jouve werd een esthetisch prentenboek zonder emoties waardoor de romantische dramatiek inhoudsloos blijft en belachelijk wordt. Karlatos is als de film: mooi en zonder bezieling.

Remparts d'argile

Algerije​/​​Frankrijk 1968. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Leila Shenna, Bewoners van dorp Tehouda, Algeria, the inhabitants of Tehouda en Leila Schenna.

De bewoners van een dorpje in Zuid-Tunesi[KA3]e aan de rand van de Sahara komen in verzet als een jonge buitenlandse ondernemer (Trintignant) zoutmijn die een zoutmijn exploiteert, maar de helft van het salaris betaalt dat is overeengekomen. Als de arbeiders in het veld gaan zitten, roept hij de hulp van het leger in, waarop de militairen een beleg beginnen. Anders dan andere vrouwen die alleen mogen bidden of zich met bijgeloofsrituelen bezighouden, weet de jonge Rima (Shenna) op eenvoudige wijze de watertoevoer voor het leger te stremmen zodat ze het dorp moeten verlaten. Rima leert lezen en schrijven en wordt in de grote stad een respectabele vrouw, die later naar haar dorp terugkeert. Deze film over twee soorten opstand - tegen onderdrukking door de staats en achteruitstelling van de vrouw - wordt vrijwel zonder dialoog verteld, maar in opmerkelijke beelden die (ondanks esthetische gekunsteldheid) de situatie indringend overbrengen. Speelt in 1962. Het scenario is van regisseur Bertucelli en Jean Duvignaud naar diens boek. Het camerawerk is van Andréas Winding. Eastmancolor, Mono.

Maötre Da Costa: Les violons de la calomnie

. Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Roger Dumas, Sébastien Koch en Roger Hanin.

De bewoners van een dorpje in Zuid-Tunesi[KA3]e aan de rand van de Sahara komen in verzet als een jonge buitenlandse ondernemer (Trintignant) zoutmijn die een zoutmijn exploiteert, maar de helft van het salaris betaalt dat is overeengekomen. Als de arbeiders in het veld gaan zitten, roept hij de hulp van het leger in, waarop de militairen een beleg beginnen. Anders dan andere vrouwen die alleen mogen bidden of zich met bijgeloofsrituelen bezighouden, weet de jonge Rima (Shenna) op eenvoudige wijze de watertoevoer voor het leger te stremmen zodat ze het dorp moeten verlaten. Rima leert lezen en schrijven en wordt in de grote stad een respectabele vrouw, die later naar haar dorp terugkeert. Deze film over twee soorten opstand - tegen onderdrukking door de staats en achteruitstelling van de vrouw - wordt vrijwel zonder dialoog verteld, maar in opmerkelijke beelden die (ondanks esthetische gekunsteldheid) de situatie indringend overbrengen. Speelt in 1962. Het scenario is van regisseur Bertucelli en Jean Duvignaud naar diens boek. Het camerawerk is van Andréas Winding. Eastmancolor, Mono.