Vlatka Simac: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Lulu

2004 | Drama, Romantiek

Nederland 2004. Drama van Maartje Seyferth en Victor Nieuwenhuijs. Met o.a. Titus Muizelaar, Vlatka Simac, Georgina Verbaan en Willeke van Ammelrooy.

De welgestelde uitgever Leon Mortier raakt verslingerd aan de verleidelijke en ongrijpbare Lulu. Niet alleen Leon, maar ook zijn broer, zoon en vrienden vallen willoos ten prooi aan Lulu's aantrekkingskracht, met desastreuze gevolgen.

Farewell Pawel

1999 |

Nederland 1999. Rosemarie Blank. Met o.a. Adrian Brine, Bert Luppes, Kostia Smirnov, Vlatka Simac en Isil Zabludowskij.

Vaarwel Pavel speelt zich af in twee steden. In Rotterdam volgen we de Russische verslaggever Alexej Petrov. Hij verblijft in een pover hotelletje voor een onderzoek naar Russische, aan de ketting gelegde schepen en schrijft een artikel over vrouwenhandel. Zijn contact met een Russische prostitituée brengt hem in moeilijkheden als hij voor haar een vals paspoort probeert te regelen. Terwijl Alexej in het westen verstrikt raakt in een crimineel web, verlangt in St. Petersburg Alexej's 14-jarige zoon Pavel naar zijn vader en zet hij zijn eerste schreden op het liefdespad. De gebeurtenissen in beide steden lopen bijna parallel, maar worden verteld vanuit verschillende tijdsperspectieven. Na verloop van tijd treedt er een verschuiving op. Voor Pavel, die op weg is naar volwassenheid, loopt de tijd steeds vlugger, terwijl voor Alexej, die zich steeds meer bedreigd voelt, de tijd lijkt stil te staan.

Siberia

1998 | Komedie

Nederland 1998. Komedie van Robert Jan Westdijk. Met o.a. Roeland Fernhout, Hugo Metsers, Vlatka Simac, Nicole Eggert en Johnny Lion.

Goof (Fernhout) en Hugo (Metsers) doen niet zo aan moraal. Ze versieren leuke rugzaktoeristes, beroven ze dan en scheuren dan een bladzij uit hun paspoort als aandenken. Maar op een dag valt Goof voor zijn beoogde slachtoffer, de Oost-Europese Lara (Simac) en neemt haar mee naar hun flat. Drie jaar na zijn sterke debuut Zusje overtuigt regisseur Westdijk opnieuw, in elk geval wat uiterlijk betreft: snelle cuts, wisselingen tussen 16 en 35 mm, kleur en zwart-wit en een razende soundtrack van Junkie XL. Inhoudelijk is het wat minder, de dialogen zijn niet sterk en de film blijft erg aan de oppervlakte.