Manuel Gélin

Julie Lescaut : L'ex de Julie

België​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1999. Misdaad van Pascale Dallet. Met o.a. Véronique Genest, Renaud Marx, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en Joséphine Serré.

Les Bœuf-carottes : La manière forte

Frankrijk 1997. Misdaad van Pierre Roitfeld. Met o.a. Jean Rochefort, Philippe Caroit, Manuel Gélin, Tomer Sisley en Ingrid Chauvin.

Le crabe sur la banquette arrière

Frankrijk 1996. Drama van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Macha Méril, Barbara Schultz, Bernard Dhéran, Alain Mac Moy en Samuel Labarthe.

La dame du cirque

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1995. Drama van Igaal Niddam. Met o.a. Jan Niklas, Christèle Tual, Julie Debazac, Eva Darlan en Henri Garcin.

Martin Kier (Niklas) en Michaela Destrez (Tual) lijken weinig met elkaar gemeen te hebben, behalve hun passie voor paarden. Toch voelen zij zich tot elkaar aangetrokken. Michaela geeft haar carrière als advocate op en sluit zich bij het circus aan, waarvan Martin directeur is. Lief maar nietszeggend melodrama naar de gelijknamige roman van Guy des Cars, overlopend van de clichés en voorspelbare effecten. Slechts te genieten door onvoorwaardelijke paardenliefhebbers die aan hun trekken komen met enkele rijoefeningetjes, of door liefhebbers van het circus die houden van wat er zich afspeelt achter de tent en tussen de wagens. Overigens gedraaid 'op locatie' in het Zwitserse circus Knie. Scenario van Pierre Pauquet, muziek van Gabriel Yared. Europudding avant la lettre die zelfs de Eurozeurders niet gelukkig zal maken.

Charlotte et Léa

Frankrijk 1995. Drama van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Véronique Jannot, Zabou Breitman, Mathieu Carrière, Jean-Pierre Loustau en Manuel Gélin.

De knappe jonge L[KA1]ea (Zabou) gaat op zoek naar het landgoed, waarop haar ouders (Berset en Lomez) ooit de huisbewaarders waren. Het buitenverblijf is al twintig jaar onbewoond en ligt er verwaarloosd bij. L[KA1]ea is inmiddels de gevierde en goed betaalde hoofdredactrice van een succesvol blad voor vrouwen en wil het landgoed kopen. Zo worden Charlotte (Jannot), de dochter van de oorspronkelijke bezitter Charles Vaudreuil (Daniel Gélin), en Léa weer met elkaar geconfronteerd. Charlotte vindt een aankoop door Léa net zoiets als heiligschennis. Als kinderen speelden zij 'prinses en dienstmeid'. Charlotte is vastbesloten de koop van haar vroegere 'bonne' tegen te houden. Zij is advocate geworden, maar laat dit niet merken. Zij neemt contact op met Léa en vraagt haar bijna smekend om een baan. Léa is hierdoor ontroerd en neemt haar in dienst als haar persoonlijke assistente en chauffeuse. Een verschrikkelijk geheim verbindt de twee jonge vrouwen echter met elkaar. Noem het maar soap, maar toch is het een mooi en tamelijk origineel verhaal over twee eenzame zielen, die pijnlijke jeugdherinneringen delen. Regisseur Sussfeld slaagde erin de emoties uit het verleden op ontroerende wijze naar de oppervlakte te laten borrelen. De jonge Gélin wordt gespeeld door Gélin junior, Manuel. Het scenario is van regisseur Sussfeld, Paul Berthier en Nicole Jamet.

Les Cordier, juge et flic : Une associée en trop

Frankrijk 1994. Drama van Laurent Carceles. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Antonella Lualdi en Sabine Paturel.

Een visser doet een akelige ontdekking. Terwijl hij zijn hobby uitoefend op een verboden plek vist hij een pluk rood haar uit het water. Commissaris Cordier (Mondy) komt ter plaatse en hij legt onmiddellijk een verband met een onderzoek dat hij twee jaar voordien leidde tegen de industrieel Caroli (Vilers), die hij toen moest laten gaan wegens gebrek aan bewijzen. Nu is Gisèle Lemoine, een vennote van Caroli, al zes maanden spoorloos. Inderdaad, het lichaam van het slachtoffer wordt op de bodem van de rivier teruggevonden in haar nieuwe BMW. Maar dit levert voor Cordier nog geen bewijs tegen Caroli. Ditmaal wil hij echter voorzichtiger te werk gaan, zodat de vogel geen tweede keer zal ontsnappen. Routine-politiefilm die je even vlug vergeten bent als dat je hem ziet. De acteurs werken voornamelijk op automatische piloot en slagen er niet in de kijker aan zich te binden. Het clichématige scenario is van de hand van Fr[KA1]dérique en Sandra Topin. Fotografie is van Roland Bernard.

Coup de jeune

Frankrijk 1992. Komedie van Xavier Gélin. Met o.a. Martin Lamotte, Ludmila Mikaël, Jean Carmet, Daniel Gélin en Anémone.

Een 70-jarige geleerde, die al is gelauwerd met onder meer de Nobelprijs, zet zijn pogingen voort het geheim van de eeuwige jeugd te vinden. Op een dag treft hij zichzelf na een manipulatiefout aan in de huid van een jochie van vier. Het scenario loopt al in het eerste shot vast, en Gélin veroorzaakt met deze van elk belang en originaliteit verstoken klucht zeker geen revolutie binnen de cinematografie. De lompe trekpoppen van acteurs maken ook niets goed. Scenario van Philippe Setbon en de regisseur.

Formule 1

Canada​/​​Frankrijk 1990. Sportfilm van Paul Planchon en Nardo. Met o.a. Castillo, Daniel Gélin, Manuel Gélin, Serge Dupire en Denis Savignat.

Een serie met de wereld van de Formule 1 races als uitgangspunt, een mythisch thema waar menig teken-, bioscoop- en tv-film al over is gegaan. Drie scenaristen hebben hun talent (?) bijeengebracht, om tot een verhaal te komen, waarin alle aangenomen gebruiken van het genre terug te vinden zijn. Uitermate lawaaierig, zoals te verwachten viel. Slechts voor slaafse volgelingen en 'fans'.

Battling le Ténébreux

Frankrijk 1989. Komedie van Louis Grospierre. Met o.a. Thierry Tremouroux, Manuel Gélin, Bernard Brieux, Claudia Butenuh en Jean-Pierre Jorris.

Een bewerking van een roman van Alexandre Vialatte over een drietal middelbare scholieren in een kleine provinciestad en hun leuke en minder leuke belevenissen met een jonge Duitse kunstenaar, naar wie ze alledrie bijzonder veel verlangen. Een oppervlakkige regie, waarin de kwaliteiten van de schrijver niet zijn terug te vinden, ondanks goed spel van de jonge, weinig bekende acteurs.

Si t'as besoin de rien...fais-moi signe

Frankrijk 1986. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Manuel Gélin, Riton Liebman, Elisabeth Sender, Henri Garcin en François Perrot.

Charles, een regisseur die (niet helemaal onbegrijpelijk) geen producenten kan vinden, breekt in bij een bank om zijn film te kunnen maken. Hij ontvangt hiervoor de Gouden Leeuw van Veneti[KA3]e (sic!). Hij verdient veel geld terwijl zijn vriendin Sylvie tot vedette wordt gebombardeerd en de bank heimelijk alles krijgt teruggestort. Dit zeldzaam smakeloze scenario wordt ondersteund door een regie van hetzelfde kaliber: lomp, onbeholpen, zonder enige eigenheid en met uitgekauwde grappen en niet te vergeten een opmerkelijke alledaagsheid. Ook is deze produktie een gemene, ondeugende, goedkope en hatelijke satire op het filmwereldje. Zonder twijfel troost de regisseur zich zo met het feit dat hij een mislukkeling in het vak is. Nooit ging het spreekwoord zo vader (René Clair) zo zoon zo slecht op!

Facteur de Saint-Tropez

Frankrijk 1985. Komedie van Richard Balducci. Met o.a. Paul Préboist, Henri Génès, Manuel Gélin, Marion Game en Michel Galabru.

Conflict tussen een milieubewuste postbode en de plaatselijke notabelen die een casino willen bouwen, in de uitgekauwde Saint Tropez-stijl. Het is snel te merken dat de enige reden om dit prul te maken de dubieuze herinnering aan de GENDARMES is (die werden gered door het elan van Louis de Funès). Maar het kan jammer genoeg nog erger: een opeenhoping van onsamenhangende flauwigheid, afgeraffelde regie, grappen die tot de draad versleten zijn en botte humor.

Comment draguer tous les Mecs

Frankrijk 1984. Komedie van Jean-Paul Feuillebois. Met o.a. Pétronille Moss, Anne Teyssèdre, Jean-Marie Vauclin, Dominique Chauby en Manuel Gélin.

Een onbenullige film over een plattelandsmeisje dat naar Parijs gaat in de hoop er een man te versieren, en alleen maar rampen veroorzaakt totdat ze de ware Jacob vindt. Ongetwijfeld geïnspireerd op de al even melige film uit 1981 COMMENT DRAGUER TOUTES LES FILLES van Michel Vocoret. Wanwege de muziek nog niet de waardering 0.

L'été meurtrier

Frankrijk 1983. Film noir van Jean Becker. Met o.a. Isabelle Adjani, Alain Souchon, Maria Machado, Michel Galabru en Suzanne Flon.

In deze broeierige noir-tragedie, geschreven door cultauteur/co-scenarist Sébastien Japrisot (alias Jean-Baptiste Rossi; 1931-2003), is Adjani vrijgeviger met haar fysiek dan ooit. Ze excelleert als de verleidster Eliane, bijgenaamd 'Elle', die met haar Duitse moeder en invalide stiefvader in de lente van 1976 verhuist naar een dorp in de Franse Alpen. Dat met de jonge schone een zeer getroebleerde wraakengel is gearriveerd, vermoedt geen dorpeling. Ook niet de beminnelijke garagehouder-brandweerman Florimond, alias Pin Pon (chansonnier Souchon), op wie 'Elle' duidelijk haar zinnen heeft gezet. Met de compositie van het complexe, provocerende personage oogstte Adjani na Possession haar tweede César.

Joy

Canada​/​​Frankrijk 1983. Erotiek van Serge Bergon. Met o.a. Claudia Udy, Gérard Antoine Huart, Agnès Torrent, Elisabeth Mortensen en Jeffrey Kime.

Slaapverwekkende Franse softporno in de BILITIS-traditie: wazige fotografie, pseudo-diepzinnige dialogen en een totaal gebrek aan intrige. Gebaseerd op het boek van Joy Laurey. De tv- versie is zelfs 10m langer!

N'oublie pas ton père au vestiaire

Frankrijk 1982. Komedie van Richard Balducci. Met o.a. Jean Lefebvre, Manuel Gélin, Eric Adjani, Patricia Elig en Denise Grey.

De zoon van een fluitist zakt voor zijn eindexamen, omdat hij zoveel van popmuziek houdt. Hij gaat na een conflict met zijn vader op zichzelf wonen. Na een reeks van belevenissen wordt hij verliefd op een kunststudente en verzoent zich met zijn ouders. Generatieconflict-komedies zijn een nieuw Frans succes, waarvan dit wel een z[KA1]e[KA1]er muf voorbeeld is, met als strekking dat jongeren even hun wilde haren moeten verliezen om daarna des te gedwee[KA3]er tot de normen terug te keren. Flauwe quasi- grapjes over quasi-modieusheden. (Gélin is de zoon van Daniel Adjani, de broer van Isabelle).

Le Crime d'amour

Frankrijk 1981. Drama van Guy Gilles. Met o.a. Macha Méril, Richard Berry, Jacques Penot, Piéral en Manuel Gélin.

Een jonge paranoïapatiënt doet alsof hij een moord gepleegd heeft om de aandacht van de pers op zich te vestigen en een boek in de gevangenis te kunnen schrijven. Hij belandt uiteindelijk in een inrichting. Gilles heeft een film gemaakt die zich constant op de grens van droom en werkelijkheid bevindt, maar die niet tot een synthese kan komen zoals in de films van Buñuel of Saura. Hij is ijverig en nauwkeurig te werk gegaan, maar soms is het resultaat moeizaam. Een film die de kijker niet koud laat dankzij enkele intens lyrische momenten.

La Tumba de los muertos vivientes

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Italië 1981. Horror van Jesús Franco. Met o.a. Manuel Gélin, Eduardo Fajardo, Antonio Mayans, Lina Romay en Myriam Landson.

De lijken van een nazi-detachement, dat werd uitgeroeid bij een Afrikaanse veldtocht, verrijzen uit de dood in de woestijn om een schat te beschermen. Een slechte film, hoewel met een enigszins komisch karakter.

L'abime des morts-vivants

Frankrijk 1981. Avonturenfilm van A.M. Frank. Met o.a. Manuel Gélin, Eric Viellard en France Jordan.

Opsporingswerken naar de oorlogsschatten van Rommel worden door zombies gevoelig gestoord. Typische Jess Franco-film die hier A.M. Frank gebruikte als een van zijn dubbel dozijn pseudoniemen. Op video bekend als OASIS OF THE ZOMBIES.