Pierre Étaix

Pierre Étaix (1928): regie, cast en scenario.
Er zijn 14 films gevonden.

Bouvard et Pècuchet

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Jean Carmet, Jean-Pierre Marielle, Pierre Étaix, Catherine Ferran en Yvan Dautun.

Naar een bewerking van het nergens bij in te delen werk van Gustave Flaubert door Jean-Claude Carrière. Het gaat hier om zowel een komedie als een satire terwijl het in feite een ontroerende speurtocht naar het Bewustzijn is. Geen eenvoudig verhaal dus, maar het is juist weergegeven - en niet onjuist zoals te vrezen viel - dankzij een intelligent scenario, een aandachtige regie en een rake typering van de karakters en de mentaliteit van destijds. Schitterend spel en opmerkelijke, speciaal voor de film gecomponeerde muziek. Verhaeghe hoort thuis bij die zeldzame groep van cineasten die met echt iets origineels en bizonders op televisie komen.

J'écris dans l'espace

1989 | Biografie, Historische film

Frankrijk 1989. Biografie van Pierre Étaix. Met o.a. Mac Ronay, Roger Trapp, Valeria Bruni Tedeschi, Sergio Mondès en Dimitri Jourdre.

Een verrassende film van degene die - met Jacques Tati - een van Frankrijks grootste satirische filmers is. En dat terwijl hij in 1987 na een gedwongen stilte van 16 jaar pas weer terug was in de bioscoop. Te zien is hoe Claude Chappe in 1794, terwijl de Franse Revolutie volop in gang was, de telegraafdienst instelt en laat functioneren ten behoeve van de Franse troepen. Een prima reconstructie van die tijd, met opnamen van Henri Alekan die voor zich spreken. Bovendien weten de nauwelijks bekende acteurs te overtuigen dank zij een (zeer) strakke regie. Een minder belangrijke film die volledig buiten het overige werk van Etaix valt valt maar in zijn opzet is geslaagd.

L' age de Monsieur est avancé

1987 | Komedie, Avonturenfilm

Frankrijk 1987. Komedie van Pierre Étaix. Met o.a. Pierre Étaix, Nicole Calfan en Jean Carmet.

Etaix bewerkte zijn gelijknamige toneelstuk dat in het Parijs van 1985-1986 speelt. Het is een experimentele en ingewikkelde klucht. Etaix speelt, net als in het theater, met de vele mogelijkheden die het medium film biedt. Duizelingwekkende spiraalvormige bewegingen waarin niemand meer de werkelijkheid van de fantasie kan onderscheiden (men denkt soms aan Alain Resnais), de acteurs nog minder dan de toeschouwers. Dit krankzinnige werk, dat bijzonder verwarrend, fascinerend, creatief en origineel is, bewijst dat Etaix na een stilte van zestien jaar beter in vorm is dan ooit.

Nuit docile

1986 | Drama

Frankrijk 1986. Drama van Gilles Jacob. Met o.a. Patrick Jouané, Claire Nebout, Pascal Kelaf, Philippe Dumont en Françoise Arnoul.

Een schilder heeft besloten zijn vrouw te verlaten; hij dwaalt een nacht lang door Parijs. Hij twijfelt er niet aan dat het om zijn laatste wandeling gaat. Hij heeft verschillende ontmoetingen, de laatste is met een jonge vrouw, een prostituée die hem zal meeslepen in de dood. Een zeer poëtische, dromerige en angstaanjagende film, waarin de kijker geheel opgaat, met een vernuftig gebruik van kleur en zwart-wit. Dit verwarrende werk is afkomstig van een filmcriticus en talrijke vrienden van hem hebben er kleine rollen in, onder wie Pierre Etaix. Een 'schrikwekkende vriendelijkheid' die heel wat doeltreffender is dan de stortvloed aan bloedkleurstof die de commerciële produkties verspreiden.

Max mon Amour

1986 | Komedie

Frankrijk/Verenigde Staten 1986. Komedie van Nagisa Ôshima. Met o.a. Anthony Higgins, Charlotte Rampling, Bernard-Pierre Donnadieu, Victoria Abril en Anne-Marie Besse.

Deze Franse film is gemaakt door een Japanse regisseur met Engelse hoofdrollen (en Franse bijrollen). Getalenteerde Oshima vertelt met veel zwier het schier onmogelijke verhaal van de aap die verliefd is geworden op zijn bazin (Rampling), terwijl haar man (Higgings), een jonge diplomaat haar verdenkt van overspel, maar niet met het beest - hoewel hij al in de openingssc[KA2]ene zijn geweer oppoetst; het scenario van Jean-Claude Carri[KA2]ere (naar een idee van hemzelf) en de regisseur is echter niet overtuigend. Woest als Buñuel, uitdagend dialoog en camerawerk van Raoul Coutard dat er mag zijn. Een gekke film, die een taboe poogt te doorbreken.

L'aide mémoire

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Pierre Boutron. Met o.a. Hanna Schygulla, André Dussollier en Pierre Étaix.

Een vrouw met koffer, Schygulla, strompelt een appartementsgebouw in Parijs binnen. Ze ziet een openstaande deur en gaat een luxueus appartement binnen. Hier woont Dussollier, een punctueel man met een succesvol vrij beroep. Ze vraagt naar iemand die hij niet kent, maar in plaats van te vertrekken nestelt ze zich in een makkelijke stoel. Dit irriteert Dussollier, die een belangrijke afspraak heeft, maar zij blijft er onbewogen onder. Uiteindelijk tracht ze hem te verleiden. Een bevreemdende film, vertolkt door twee personen, met een leuk gastoptreden van Etaix. De vraag is niet alleen wie de vrouw is, maar vooral wat ze wil. Schygulla is subliem in haar aanvankelijk emotieloze rol, waarin ze stelselmatig meer gevoel legt. Dussollier speelt juist het tegengestelde. Knap scenario van Jean-Claude Carrière, in beeld gebracht door Jean Boffety.

Sérieux comme le plaisir

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Robert Benayoun. Met o.a. Jane Birkin, Richard Leduc, Georges Mansard, Michael Lonsdale en Jean-Luc Bideau.

Een meisje en jongemannen in een ongecompliceerde driehoeksrelatie gaan spontaan in op alle spelingen van het lot, tot verwarring van hun omgeving. Deze poging tot een surrealistische komedie door een filmcriticus blijft steken in een reeks episodische grappen die zelden echt leuk zijn. De charme van het trio, plus een uitgebreide reeks gastacteurs houden aandacht net vast.

I Clowns

1970 | Komedie, Documentaire, Experimenteel

Frankrijk/Italië 1970. Komedie van Federico Fellini. Met o.a. Pierre Étaix, Annie Fratellini, Gustave Fratellini, Victoria Chaplin en Jean-Baptiste Thierrée.

Fellini zag in 1925 voor het eerst circusclowns en die traumatische ervaring (hij vond ze angstaanjagend) inspireerde hem tot deze documentaire in een periode dat het voortbestaan van het circus bedreigd wordt. Hij vraagt oude clowns of clowns uit oude families naar hun herinneringen en ervaringen. Bijna volledig nagespeelde reportage geeft Fellini de gelegenheid om zijn beeldfantasie de vrije loop te laten zonder dat hij ook nog een verhaal met pretenties hoeft te vertellen. De slotscène is verwant aan en bijna even meeslepend als de beroemde finale van OTTO E MEZZO.

Le grand amour

1969 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1969. Komedie van Pierre Étaix. Met o.a. Pierre Étaix, Annie Fratellini, Nicole Calfan, Ketty France en Louis Maïs.

Pierre is door het overwicht van zijn schoonfamilie overhaast getrouwd en adjunct-directeur in de fabriek van zijn schoonvader geworden. Comfortabel geluk doet hem niettemin wegdromen over een mogelijk ander leven, dromen die worden gevoed door de komst van een nieuwe secretaresse.

Tant qu'on a la santé

1966 | Komedie

Frankrijk 1966. Komedie van Pierre Étaix. Met o.a. Pierre Étaix, Véra Valmont, Denise Péronne, Simone Fonder en Claude Massot.

Gejaagdheid en geluidsoverlast in de grote stad worden een jongeman te veel en leiden door een misverstand tot een breuk met zijn geliefde. Een te hulp geroepen arts heeft nóg ergere trauma's van het moderne leven; de camping waar hij rust gaat zoeken is al even overbevolkt en lawaaiig. De episodische opbouw van satire met het accent op mimische en visuele humor is niet ieders smaak, evenmin als de komische persoonlijkheid van Etaix zelf, maar de film heeft een persoonlijke toon en in elk geval een aantal aansprekende grappen.

Yoyo

1965 | Komedie, Drama, Familiefilm

Frankrijk 1965. Komedie van Pierre Étaix. Met o.a. Pierre Étaix, Philippe Dionnet, Claudine Auger, Luce Klein en Siam.

Het in een drieakterstructuur gegoten cirkelverhaal van een puissant rijke, eenzame jongeman die op een dag in een circusamazone zijn verloren liefde herkent. Deze vertelt hem dat het jongste clowntje van de troupe zijn zoontje is en hij verlaat zijn landgoed voor het circus. Betoverend, weemoedig en vol fijnzinnige gags is het meesterstuk van de grote Franse cinemaclown Étaix. Samen met zijn vaste coscenarist Jean-Claude Carrière schreef hij de eerste akte als zwijgende film inclusief geluidseffecten: pas wanneer het verhaal 1929 heeft bereikt, wordt er gesproken.

Le soupirant

1962 | Komedie

Frankrijk 1962. Komedie van Pierre Étaix. Met o.a. Pierre Étaix, France Arnell, Laurence Lignères, Claude Massot en Denise Péronne.

Aan Buster Keaton en Max Linder schatplichtige, sterk met het oeuvre van Étaix-mentor Jacques Tati verwante komedie vol verfijnde visuele en andere geestigheden. Étaix is Pierre, een astronomieverdwaasde, wereldvreemde bourgeoisjongeling die op zoek gaat naar zijn droomvrouw, met hoogst vermakelijke gevolgen. Dit heerlijke bioscoopdebuut van multitalent Étaix - illustrator, decorontwerper, regisseur, illusionist, circusclown - behoort tot zijn vijf films met coscenarist Jean-Claude Carrière die vanwege een rechtendispuut jarenlang onzichtbaar waren. Prix Louis Delluc 1962. Samen met de vier andere 'verloren' titels gerestaureerd en in 2010 heruitgebracht.

Une Grosse tête

1961 | Actiefilm, Sportfilm

Frankrijk 1961. Actiefilm van Claude de Givray. Met o.a. Eddie Constantine, Alexandra Stewart, Georges Poujouly, Pierre Étaix en Liliane David.

Een verstokte vrijgezel transformeert met een jonge skelter-kampioen een noodlijdend sportvliegveld tot skelter-circuit. Plannen dreigen door rivalen te worden gesaboteerd, terwijl de terugkeer van een ex-geliefde de vriendschap verstoort. Ongewone variant op de Eddie-formule en daarom interessant, maar komt als film-op-zich niet boven de onderhoudende middelmaat uit.

Pickpocket

1959 | Drama

Frankrijk 1959. Drama van Robert Bresson. Met o.a. Martin Lassalle, Marika Green, Jean Pelégri, Pierre Leymarie en Pierre Étaix.

Parijzenaar Michel is zakkenroller van beroep. Niet uit noodzaak; een vriend weet wel eerlijk werk voor hem te vinden. Maar Michel krijgt een bijna erotische kick van het bestelen van anderen. Bovendien vindt hij dat hij gewoon het recht heeft om het geld van anderen weg te nemen. Hij raakt steeds verder op het misdaadpad, tot verdriet van zijn moeder, zijn meisje en een politieman. Een variant op Dostojevski's Schuld en boete, dit prachtig in stemmig zwart-wit geschoten drama van regisseur Bresson. Gouden Beer-nominatie in Berlijn.

imdb: Zoek Pierre Étaix op IMDB

Regisseur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1989	J'écris dans l'espace
1987	L' age de Monsieur est avancé
1969	Le grand amour
1966	Tant qu'on a la santé
1965	Yoyo
1962	Le soupirant

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1990	Bouvard et Pècuchet
1987	L' age de Monsieur est avancé
1986	Nuit docile
1986	Max mon Amour
1984	L'aide mémoire
1974	Sérieux comme le plaisir
1970	I Clowns
1969	Le grand amour
1966	Tant qu'on a la santé
1965	Yoyo
1962	Le soupirant
1961	Une Grosse tête
1959	Pickpocket

Scenarist		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1969	Le grand amour
1965	Yoyo
1962	Le soupirant

name

email

mijn instellingen