Ivan Lapikov: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Pust' ya umru, Gospodi

1988 | Drama

USSR 1988. Drama van Boris Grigoriev. Met o.a. Galina Pol'skikh, Ivan Lapikov en Eugenia Grigorieva.

Zes meisjes wonen in een weeshuis. Eén van hen krijgt een rolletje in een film aangeboden. Maar het zit allemaal niet mee, en het meisje in kwestie beledigt, uit teleurstelling, één van haar vroegere vriendinnen. Haar oude lerares, die dat gehoord heeft, is daar zó van ondersteboven dat ze er dood van gaat. Ze heeft nog maar nauwelijks tijd om de meisjes weer met elkaar te verzoenen.

Step

1978 | Avonturenfilm

USSR 1978. Avonturenfilm van Sergey Bondarchuk. Met o.a. Vladimir Sedov, Nikolai Trofimov, Sergey Bondarchuk, Ivan Lapikov en Georgi Boerkov.

Bondartsjoek, die het meesterwerk OORLOG EN VREDE creëerde, heeft een ander meesterwerk gemaakt, gebaseerd op een werk van Tsjechov, dat vibrerend en adembenemend is in opname en produktie. Het verhaal van één van de belangrijkste werken van de Russische literatuur gaat over een driedaagse tocht over de steppe die een jongen onderneemt om een school te gaan bezoeken in een naburige stad. De tocht verandert hem van een kind in een jonge man. Een uitstekende film. USA-titel: THE STEPPE.

Front za Liniei fronta

1978 | Oorlogsfilm

USSR 1978. Oorlogsfilm van Igor Gostev. Met o.a. Viacheslav Tikhonov, Oleg Zhakov, Ivan Lapikov, Evgeny Matveyev en Igor Ledogorov.

Een spannende oorlogsfilm over de strijd van de Sovjets tegen de Duitsers tijdens WOII. De film houdt zich bezig met de manoeuvres van een eenheid, die onder commando staat van Majoor Mlynsky en die opdrachten uitvoert van Hoogste Commando van de Sovjets achter de vijandelijke linies. USA-titel: A FRONT BEHIND THE FRONT LINE.

Andrej Roebljov

1966 | Biografie, Historische film, Drama

USSR 1966. Biografie van Andrej Tarkovski. Met o.a. Anatoliy Solonitsyn, Ivan Lapikov, Nikolay Sergeev, Ivan Lapikov en Nikolay Grinko.

Monumentale film vertelt het verhaal van de veertiende-eeuwse iconenschilder Andrei Roebljev, die na het zien van de gruwelijkheden begaan door de Tataren, de zwijggelofte aflegt en niet meer wenst te schilderen. Pas na de ontmoeting met een jonge klokgieter vindt Roebljev zijn kunst terug. Uiteindelijk optimistische film werd nochtans verboden in de Sovjet-Unie, omdat de censuur wel begreep dat het filmpubliek bij de Tataarse gruwelijkheden al gauw aan de onderdrukking in eigen land zou denken. De repressie duurde niet lang want in 1971, één jaar nadat de film een prijs won op het filmfestival van Cannes, kon Andrei Roebljev ook in de Sovjet-Unie vertoond worden. De film is geschoten in zwart-wit, behalve tegen het eind als Roebljevs ikonen oplichten in felle, hoopvolle kleuren.