Jean Dautremay

Sade en procès

Frankrijk 1999. Experimenteel van Pierre Beuchot. Met o.a. Anne De Broca, Evelyn Didi, Judith Henry, Maud Rayer en Alexia Stresi.

Les enfants du printemps : Les feuilles mortes

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

Les enfants du printemps : Les copains d'abord

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

Les enfants du printemps : En haut de l'affiche

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

Le dernier été

Duitsland​/​​Frankrijk 1997. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Jacques Villeret, Catherine Frot, Jean Davy, Hanns Zischler en Jean Dautremay.

C'est la tangente que je préfère

Frankrijk​/​​België 1997. Komedie van Charlotte Silvera. Met o.a. Julie Delarme, Georges Corraface, Marie-Christine Barrault, Christophe Malavoy en Agnès Soral.

De vijftienjarige Sabine, uit een paupergezin in Lille, heeft een wiskundepassie. Haar lerares stimuleert haar om mee te doen aan een Europese bollebozenwedstrijd in Brussel. Dan ontmoet ze Jiri, een Tsjechische veertiger, en alles wordt anders. Delarme, met het fysiek van een piepjonge Bardot, sprankelt in dit even waarachtige als intieme fijnproeversdrama over een zelfredzaam buitenbeentje op groot avontuur. Fantasievol scenario, speelse enscenering en Sabines vertellersstem doen bijzonder Truffautesk aan, het algehele naturel verraadt Silvera's documentairewortels. Agnès Soral en Christophe Malavoy spelen Sabines chronisch armlastige ouders. Met Nederlandse ondertiteling.

La Comédie-Française, ou l'amour joué

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1996. Documentaire van Frederick Wiseman. Met o.a. Claire Vernet, Philippe Torreton, Coraly Zahonero, Michel Robin en Nicolas Silberg.

Nadat documentarist Wiseman zowat alle aspecten van de Amerikaanse samenleving blootgelegd heeft in een dertigtal opmerkelijke documentaires, richt hij nu zijn camera's op de achtenswaardige Comédie-Française, waar hij alles op pellicule vastlegt wat te maken heeft met het dagelijkse leven van een theatergezelschap: repetities, voorstellingen, bestuursvergaderingen, onderlinge ruzies, decorbouw, kaartenverkoop, hiërarchische verhoudingen. Het werd een schitterende hulde aan de eeuwenoude Comédie-Française

Petits arrangements avec les morts

Frankrijk 1994. Drama van Pascale Ferran. Met o.a. Didier Sandre, Catherine Ferran, Charles Berling, Sabrina Leurquin en Guillaume Charras.

Drieluik die verhalen aan elkaar verbindt op een strand in Bretagne. Kaleidoscopische film waarvan de bonte puzzelstukjes geleidelijk aan één geheel vormen. Literair scenario en bijbehorend, competent spel van de hoofdrollen. Prachtig camerawerk dat op het filmfestival van Cannes bekroond werd met de gouden camera. Film voor fijnproevers met engelengeduld.

Le R.I.F. : Cécile

België​/​​Frankrijk 1994. Misdaad van Roger Guillot. Met o.a. Patrick Raynal, Aude Briant, Roch Leibovici, Yves Afonso en Roland Bertin.

Het R.I.F. (Recherches dans l`Int[KA1]eret des Familles) is een speciale onderafdeling van de Franse politie. Aan het hoofd staat Commissaris Raynal die op een dag bezoek krijgt van persbaron Bertin. Deze vraagt hem zijn dochter C[KA1]ecile (Proust) op te sporen. Het meisje werd in een psychiatrische kliniek behandeld voor een zenuwinzinking. Nadat ze het weekend thuis heeft doorgebracht, is ze niet teruggekeerd in de instelling. Pilotfilm voor een reeks waarin het politieteam dat verantwoordelijk is voor het opsporen van vermiste personen, centraal staat. Het scenario voor deze redelijk spannende en soms verrassende aflevering is van Guillot en Fabrice Roger. De camera werd gehanteerd door François Lartigue.

Toutes peines confondues

Frankrijk 1991. Thriller van Michel Deville. Met o.a. Jacques Dutronc, Patrick Bruel, Mathilda May, Vernon Dobtcheff en Bruce Myers.

Klassieke suspense, vakkundig en precies uitgewerkt: `zakenman` in Zurich Dutronc (drugs, witwasserij, moord en chantage) is de gejaagde; ambitieuze politieman Bruel, gestuurd door zijn baas Dobtcheff, is de jager. May is de begerenswaardige vrouw van Dutronc. Naar het verhaal Sweetheart van Andrew Coburn, door Deville's echtgenote Rosalinda bewerkt tot scenario. Camerawerk van Bernard Lutic.

Arthur Rimbaud, une biographie

Frankrijk​/​​Zwitserland 1991. Biografie van Rüdiger Dindo. Met o.a. Bernard Bloch, Christiane Cohendy, Albert Delpy, Jean Dautremay en Madeleine Marie.

Film over het leven van de Franse dichter, die leefde van 1854 tot 1891. Opgebouwd in drie episodes en aan de hand van getuigenissen schetsen personages (w.o. Paul Verlaine, gespeeld door Dautremay) een beeld van de grote literator. Jacques Bonnaffé leest als commentaarstem in de achtergrond verzen van Rimbaud voor. Interessant voor literatuurliefhebbers. Scenario van de regisseur; camerawerk van Pio Corradi en Helena Vagières. Ook bekend als DER WŸSTEN DER LIEBE, DIE ZEIT IN DER HÖLLE, en ENGEL IM EXIL.

Le malade imaginaire

Frankrijk 1990. Komedie van Jacques Deschamps. Met o.a. Jean Dautremay, Christine Murillo, Nelly Borgeaud en Isabelle Desroches.

Een filmbewerking van de komedie van Moli[KA2]ere naar de theaterregie van Jean-Marie Vill[KA1]egier. De ironie van het lot sloeg meedogenloos toe, toen de dramaturg-acteur enkele uren na de vierde voorstelling, waarin hij de rol van de zieke in kwestie speelde, stierf (1673). Een des te interessantere bewerking omdat het stuk voor het eerst wordt gespeeld met de proloog en de vier zang- en dansintermezzo's. Bovendien uitstekende acteerprestaties.

L' Ombre et la nuit

Frankrijk 1977. Drama van Jean-Louis Leconte. Met o.a. Gilles Ségal, Jean Bollery, Jean Dautremay, Peter Bonke en Katia Tchenko.

Een interessant en aangrijpend psygologisch drama met Ségal in een sterke rol als een ter dood veroordeelde die terugblikt op de omstandigheden die hebben geleid tot zijn huidige toestand, de avond voor zijn executie. Sober, voor sommigen misschien te traag, maar tóch indrukwekkend.